헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Αντιθυί3́23́

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 23)

ὁ δὲ Ῥωμαίων βασιλεὺσ ἐνιαύσιον διαλιπὼν χρόνον, ἐν ᾧ πάντα τὰ πρὸσ τὸν πόλεμον ἐπιτήδεια παρεσκευάσατο, στρατὸν ἐξάγειν ἐπὶ τὴν Φιδηναίων πόλιν ἔγνω προφάσεισ τοῦ πολέμου ποιησάμενοσ, ὅτι κληθέντεσ εἰσ ἀπολογίαν περὶ τῆσ ἐπιβουλῆσ, ἣν συνεστήσαντο κατὰ Ῥωμαίων τε καὶ Ἀλβανῶν, οὐχ ὑπήκουσαν, ἀλλ’ εὐθὺσ ἀναλαβόντεσ τὰ ὅπλα καὶ τὰσ πύλασ κλείσαντεσ Οὐιεντανῶν τε συμμαχίαν ἐπαγόμενοι ἐκ τοῦ φανεροῦ ἀφειστήκεσαν καὶ τοῖσ παραγενομένοισ ἐκ Ῥώμησ πρεσβευταῖσ πυνθανομένοισ τὴν αἰτίαν τῆσ ἀποστάσεωσ ἀπεκρίναντο μηδὲν αὐτοῖσ ἔτι πρᾶγμα πρὸσ τὴν Ῥωμαίων πόλιν εἶναι κοινόν, ἐξ οὗ Ῥωμύλοσ ὁ βασιλεὺσ αὐτῶν ἐτελεύτησε, πρὸσ ὃν ἐποιήσαντο τὰ περὶ τῆσ φιλίασ ὁρ́κια. ταύτασ δὴ τὰσ προφάσεισ λαβὼν τήν τε οἰκείαν καθώπλιζε δύναμιν καὶ τὰσ παρὰ τῶν συμμάχων μετεπέμπετο.

κεκοσμημένον ἐκπρεπέσιν, ὥστε πάσασ ὑπερβαλέσθαι τὰσ συμμαχικὰσ δυνάμεισ.

ὁ μὲν οὖν Τύλλοσ ὡσ ἐκ προθυμίασ τε καὶ ἀπὸ παντὸσ τοῦ βελτίστου κοινωνεῖν ἐγνωκότα τοῦ πολέμου τὸν Μέττιον ἐπῄνει καὶ πάντων ἐποιεῖτο τῶν βουλευμάτων συνίστορα·

ὁ δὲ ἀνὴρ οὗτοσ ἐν αἰτίαισ παρὰ τοῖσ πολίταισ ὑπάρχων ὡσ κακῶσ ἐστρατηγηκὼσ τὸν πόλεμον, καὶ δὴ καὶ εἰσ προδοσίαν διαβαλλόμενοσ, ἐπειδὴ τρίτον ἔτοσ ἐπὶ τῆσ αὐτοκράτοροσ ἀρχῆσ διέμενε Τύλλου κελεύσαντοσ, οὐκ ἀξιῶν τε ἀρχὴν ἔχειν ἑτέρασ ἀρχῆσ ὑπήκοον οὐδὲ ὑποτάττεσθαι μᾶλλον ἢ οὐκ αὐτὸσ ἡγεῖσθαι πρᾶγμά τι ἐπεβούλευσεν ἀνόσιον. διαπρεσβευσάμενοσ γὰρ κρύφα πρὸσ τοὺσ Ῥωμαίων πολεμίουσ ἐνδοιαστῶσ ἔτι πρὸσ τὴν ἀπόστασιν ἔχοντασ ἐπῆρεν αὐτοὺσ μὴ κατοκνεῖν, ὡσ αὐτὸσ συνεπιθησόμενοσ Ῥωμαίοισ ἐν τῷ ἀγῶνι, καὶ ταῦτα πράττων τε καὶ διανοούμενοσ ἅπαντασ ἐλάνθανε.

Τύλλοσ δ’ ἐπειδὴ παρεσκευάσατο τήν τ’ οἰκείαν καὶ τὴν συμμαχικὴν δύναμιν ἐξῆγεν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ καὶ διαβὰσ τὸν Ἀνίητα ποταμὸν οὐ μακρὰν τῆσ Φιδήνησ κατεστρατοπέδευσεν. εὑρὼν δὲ πρὸ τῆσ πόλεωσ στρατιὰν ἐκτεταγμένην πολλὴν αὐτῶν τε Φιδηναίων καὶ τῶν συμμαχούντων αὐτοῖσ ἐκείνην μὲν τὴν ἡμέραν ἡσυχίαν ἔσχε, τῇ δ’ ἑξῆσ Φουφέττιόν τε μεταπεμψάμενοσ τὸν Ἀλβανὸν καὶ τῶν ἄλλων φίλων τοὺσ ἀναγκαιοτάτουσ ἐσκόπει μετ’ ἐκείνων τίνα χρηστέον εἰή τῷ πολέμῳ τρόπον, καὶ ἐπειδὴ πᾶσιν ἔδοξε μάχην τίθεσθαι διαταχέων καὶ μὴ τρίβειν τὸν χρόνον, χώραν καὶ τάξιν, ἣν ἕκαστοσ ἔμελλεν ἕξειν, προειπὼν ἡμέραν τε ὁρίσασ τῆσ μάχησ τὴν κατόπιν διέλυσε τὸν σύλλογον.

ὁ δὲ Ἀλβανὸσ Φουφέττιοσ ἡ̓͂ν γὰρ δὴ ἔτι ἄδηλοσ καὶ τῶν ἑαυτοῦ φίλων πολλοῖσ προδοσίαν μηχανώμενοσ’ συγκαλέσασ τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ Ἀλβανῶν λοχαγοὺσ καὶ ταξιάρχουσ λέγει πρὸσ αὐτοὺσ τοιάδε·

καὶ ἐὰν δόξῃ συνοίσειν ἐπιτελῆ γενόμενα συλλαβέσθαι μοι αὐτῶν.

πολλὰ μὲν οὖν λέγειν ὁ καιρὰσ οὐκ ἐπιτρέπει βραχὺσ ὤν, αὐτὰ δὲ τὰ ἀναγκαιότατα ἐρῶ. ἐγὼ πάντα τὸν μεταξὺ χρόνον ἐξ οὗ Ῥωμαίοισ ὑπετάχθημεν ἑώσ τῆσ2δε τῆσ ἡμέρασ αἰσχύνησ μεστὸν καὶ ὀδύνησ ἔχων τὸν βίον διατετέλεκα καίτοι τιμηθείσ γε ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ αὐτῶν τῇ αὐτοκράτορι ἀρχῇ, ἣν τρίτον ἔτοσ ἤδη τοῦτο ἔχω καὶ εἰ βουλοίμην μέχρι παντὸσ ἕξω.

ἀλλὰ πάντων ἡγούμενοσ εἶναι κακῶν ἔσχατον ἐν οὐκ εὐτυχοῦσι τοῖσ κοινοῖσ μόνοσ εὐτυχεῖν, ἐνθυμούμενοσ δὲ ὅτι παρὰ πάντα τὰ νενομισμένα παρ’ ἀνθρώποισ ὅσια τὴν ἡγεμονίαν ὑπ’ αὐτῶν ἀφῃρέθημεν, ἐσκόπουν ὅπωσ ἂν αὐτὴν ἀνακομισαίμεθα μηδεμιᾶσ πειραθέντεσ μεγάλησ συμφορᾶσ· εὑρ́ισκον ὁδὸν ἄγουσαν ἐπὶ τὰ πράγματα ῥᾴστην τε καὶ ἀκινδυνοτάτην, εἴ τισ αὐτοῖσ ἀνασταίη πόλεμοσ ἐκ τῶν πλησιοχώρων πόλεων.

εἰσ γὰρ τοῦτον ὑπελάμβανον αὐτοὺσ καθισταμένουσ συμμάχων δεήσεσθαι καὶ πρώτων γε ἡμῶν.

τὸ δὴ μετὰ τοῦτο οὐ πολλῆσ ὑπελάμβανον ὑμῖν διδαχῆσ δεήσειν, ὅτι κάλλιόν τε καὶ δικαιότερον περὶ τῆσ ἡμῶν αὐτῶν ἐλευθερίασ μᾶλλον ἢ περὶ τῆσ Ῥωμαίων ἡγεμονίασ ποιήσασθαι τὸν ἀγῶνα. ταῦτα διανοηθεὶσ ὑπενόμενσα Ῥωμαίοισ πόλεμον ἐκ τῶν ὑπηκόων Οὐιεντανοὺσ καὶ Φιδηναίουσ πείσασ ἐπὶ τὰ ὅπλα χωρεῖν, ὡσ συλληψόμενοσ αὐτοῖσ τοῦ πολέμου.

καὶ μέχρι τούτου λέληθα Ῥωμαίουσ ταῦτα πράττων καὶ ταμιευόμενοσ ἐμαυτῷ τὸν τῆσ ἐπιθέσεωσ καιρόν· ἐν ᾧ σκέψασθε ὅσα ὠφεληθησόμεθα. πρῶτον μὲν οὐκ ἐν φανερῷ βουλεύσαντεσ ἀπόστασιν, ἐν ᾧ κίνδυνοσ ἦν καθ’ ἑκάτερον ἢ ἀπαρασκεύουσ ἐπειχθέντασ καὶ τῇ οἰκείᾳ δυνάμει μόνῃ πιστεύσαντασ τὸν ὑπὲρ ἁπάντων ἀναρρῖψαι κύβον, ἢ παρασκευαζομένουσ καὶ βοηθείασ ἐγείραντασ ὑπὸ τῶν ἐν παρασκευῇ ὄντων προκαταληφθῆναι, οὐδετέρου τῶν χαλεπῶν τούτων πειραθέντεσ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων χρήσιμον ἕξομεν.

ἔπειτα πολλὴν καὶ δυσπολέμητον οὖσαν τὴν τῶν ἀντιπάλων ἰσχὺν καὶ τύχην οὐκ ἐκ τοῦ βιαίου τρόπου πειρασόμεθα καθαιρεῖν, ἀλλ’ οἷσ ἁλίσκεται πάντα τὰ ὑπέραυχα καὶ μὴ ῥᾴδια τῷ βιαίῳ καθαιρεθῆναι, δόλῳ καὶ ἀπάτῃ, οὔτε πρῶτοι ἄρξαντεσ αὐτῶν οὔτε μόνοι.

πρὸσ δὲ τούτοισ οὐκ ἀξιομάχῳ οὔσῃ τῇ οἰκείᾳ δυνάμει πρὸσ ἅπασαν τὴν Ῥωμαίων τε καὶ τῶν συμμάχων ἰσχὺν ἀντιταχθῆναι Φιδηναίων τε καὶ Οὐιεντανῶν τοσαύτην οὖσαν ὅσην ὁρᾶτε προσειλήφαμέν τε, καὶ ὡσ ἂν μάλιστα θάρσοσ τινὶ συμμαχίασ βεβαίου τὸ ἐπικουρικὸν παράσχοι προσγενόμενον οὕτω παρεσκεύασταί μοι.

οὐ γὰρ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ γῇ Φιδηναῖοι τὸν ἀγῶνα ἀράμενοι, τῆσ δὲ αὑτῶν προκινδυνεύοντεσ ἐν τῷ αὐτῷ καὶ τὴν ἡμετέραν φυλάξουσιν.

ὃ δὲ πάντων μέν ἐστιν ἥδιστον ἀνθρώποισ, σπανίωσ δέ τισιν ἐκ τοῦ παρελθόντοσ αἰῶνοσ ἐξεγένετο, καὶ τοῦθ’ ἡμῖν ὑπάρξει·

εὖ πάσχοντεσ ὑπὸ τῶν συμμάχων εὖ δρᾶν ἐκείνουσ αὐτοὶ δόξομεν. καὶ ἐὰν ἡμῖν κατὰ νοῦν χωρήσῃ τὸ ἔργον, ὥσπερ τὸ εἰκὸσ ἔχει, Φιδηναῖοί τε καὶ Οὐιεντανοὶ βαρείασ ἀπαλλάξαντεσ ἡμᾶσ ὑποταγῆσ ὡσ ὑφ’ ἡμῶν τοῦτο πεπονθότεσ αὐτοὶ χάριν ἡμῖν εἴσονται.

ταῦτα μέν ἐστιν ἃ διὰ πολλῆσ φροντίδοσ παρασκευασθέντα ἱκανὰ εἶναι δοκεῖ μοι θάρσοσ τε καὶ προθυμίαν τῆσ ἀποστάσεωσ ὑμῖν παρασχεῖν. ὃν δὲ τρόπον ἐπιχειρεῖν τῷ ἔργῳ βεβούλευμαι, τοῦτ’ ἀκούσατέ μου·

τάξιν μὲν ἀποδέδωκέ μοι Τύλλοσ τὴν ὑπὸ τῷ ὄρει καὶ κελεύει με θατέρου τῶν κεράτων ἄρχειν, ὅταν δὲ μέλλωμεν ὁμόσε τοῖσ πολεμίοισ χωρεῖν, ἄρξω μὲν ἐγὼ λύσασ τὴν τάξιν ἐπὶ τὸ ὄροσ ἄγειν, ἀκολουθήσετε δέ μοι ὑμεῖσ συντεταγμένουσ ἄγοντεσ τοὺσ λόχουσ. τρόπον τοῖσ μετὰ ταῦτα πράγμασιν ἀκούσατέ μου·

ἐὰν μὲν ὁρῶ κατὰ γνώμην ἃ διαλογίζομαι χωροῦντά μοι καὶ θρασεῖσ μὲν γεγονότασ τοὺσ πολεμίουσ, ὡσ ἡμῶν αὐτοῖσ συλλαμβανόντων, ταπεινοὺσ δὲ καὶ περιφόβουσ Ῥωμαίουσ, ὡσ προδεδομένουσ ὑφ’ ἡμῶν, φυγῆσ τε μᾶλλον ἢ ἀλκῆσ προνοουμένουσ, ὅπερ εἰκόσ, ἐπιθήσομαι αὐτοῖσ καὶ μεστὸν ποιήσω νεκρῶν τὸ πεδίον ἐξ ὑπερδεξίου τε κατιὼν ἐπὶ τὸ πρανὲσ θαρρούσῃ τε καὶ συντεταγμένῃ δυνάμει πρὸσ ἐπτοημένουσ ἀνθρώπουσ προσφερόμενοσ καὶ σποράδασ.

δεινὴ δ’ ἐν τοῖσ πολέμοισ καὶ ἡ διὰ κενῆσ ἐμπίπτουσα προδοσίασ συμμάχων ἢ πολεμίων ἄλλων ἐφόδου δόκησισ, καὶ πολλὰ ἤδη στρατεύματα μεγάλα ὑπ’ οὐδενὸσ οὕτωσ ἑτέρου φοβεροῦ παθήματοσ ὡσ ὑπὸ δόξησ κενῆσ ἴσμεν πανώλεθρα διαφθαρέντα.

τὸ δ’ ἡμέτερον οὐ λόγοσ ἔσται κενὸσ οὐδ’ ἀφανὲσ δεῖμα, ἀλλ’ ἔργον ἁπάσησ ὄψεωσ καὶ πείρασ φοβερώτερον. ἐὰν δ’ ἄρα τἀναντία τῶν λελογισμένων γινόμενα ὁρῶ ̔λεγέσθω γὰρ καὶ τὰ παρὰ τὰσ ἀνθρωπίνασ δόξασ εἰωθότα ἀπαντᾶν, ἐπειδὴ πολλὰ καὶ τὰ μὴ εἰκότα οἱ βίοι φέρουσἰ τἀναντία καὶ αὐτὸσ ὧν προὐθέμην ἐπιχειρήσω ποιεῖν.

ἄξω γὰρ ὑμᾶσ ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ ἅμα Ῥωμαίοισ καὶ συλλήψομαι αὐτοῖσ τῆσ νίκησ τήν τε κατάληψιν τῶν ὑψηλῶν πεποιῆσθαι σκήψομαι τῆσ κυκλώσεωσ τῶν ἀντιτεταγμένων ἕνεκα. γενήσεται δέ μου πιστὸσ ὁ λόγοσ ἔργα ὁμολογούμενα τῇ σκήψει παρεσχημένου, ὥσθ’ ἡμᾶσ τῶν μὲν δεινῶν μηδετέροισ κοινωνῆσαι, τῆσ δ’ ἀμείνονοσ τύχησ παρ’ ἀμφοτέρων μεταλαβεῖν.

ἀγών, οἷσ2τισιν ἐν ἔθει καθέστηκεν ἄρχεσθαι ὑφ’ ἑτέρων καὶ ὅσοισ τοιαύτην πολιτείαν οἱ πατέρεσ παρέδοσαν.

ἐλεύθεροι γὰρ ἐξ ἐλευθέρων ἔφυμεν καὶ ἄρχειν τῶν προσοίκων παρέδοσαν ἡμῖν οἱ πατέρεσ ὁμοῦ τι πεντακόσια ἔτη τοῦτο τὸ σχῆμα τοῦ βίου διαφυλάξαντεσ, οὗ μὴ ἀποστερήσωμεν ἡμεῖσ τοὺσ ἐκγόνουσ.

παραστῇ δὲ μηδενὶ ὑμῶν δέοσ ἂν ταῦτα ἐθέλῃ πράττειν μὴ συνθήκασ τε λύσῃ καὶ ὁρ́κουσ τοὺσ ἐπ’ αὐταῖσ γενομένουσ παραβῇ, ἀλλ’ ἐννοείσθω διότι τὰσ ὑπὸ Ῥωμαίων λελυμένασ εἰσ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ἀποκαταστήσει καὶ οὐ τάσ γε ἐλαχίστου ἀξίασ, ἀλλ’ ἃσ ἥ τε φύσισ ἡ ἀνθρωπεία κατεστήσατο καὶ ὁ πάντων κοινὸσ Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων βεβαιοῖ νόμοσ, ἄρχειν καὶ τὰ δίκαια τάττειν τοὺσ πατέρασ τοῖσ ἐκγόνοισ καὶ τὰσ μητροπόλεισ ταῖσ ἀποικίαισ. ταύτασ δὴ τὰσ συνθήκασ οὐδέποτε ἀναιρεθησομένασ ἐκ τῆσ ἀνθρωπείασ φύσεωσ οὐχ ἡμεῖσ οἱ κυρίασ ἀξιοῦντεσ αἰεὶ διαμένειν παρασπονδοῦμεν, οὐδ’ ἄν τισ ἡμῖν θεῶν ἢ δαιμόνων νεμεσήσειεν ὡσ ἀνόσια πράττουσιν εἰ δουλεύειν τοῖσ ἰδίοισ ἐκγόνοισ δυσανασχετοῦμεν, ἀλλ’ οἱ καταλύσαντεσ αὐτὰσ ἀρχῆθεν καὶ ἔργῳ ἐπιχειρήσαντεσ ἀθεμίτῳ κρείττω ποιῆσαι τοῦ θείου νόμου τὸν ἀνθρώπινον·

καὶ ὅ τε δαιμόνιοσ χόλοσ οὐχ ἡμῖν, ἀλλὰ τούτοισ ἐναντιώσεται κατὰ τὸ εἰκόσ, καὶ ἡ παρ’ ἀνθρώπων νέμεσισ εἰσ τούτουσ ἀνθ’ ἡμῶν κατασκήψει.

εἰ μὲν οὖν ταῦτα κράτιστα πᾶσιν ὑμῖν ἔσεσθαι δοκεῖ, πράττωμεν αὐτὰ θεοὺσ καὶ δαίμονασ ἀρωγοὺσ ἐπικαλεσάμενοι, εἰ δέ τισ ὑμῶν τἀναντία ἔγνωκε καὶ δυεῖν θάτερον ἢ μηδέποτε ἀνασώσασθαι τὸ ἀρχαῖον ἀξίωμα τῆσ πόλεωσ οἰέται δεῖν, ἢ καιρὸν ἕτερόν τινα ἐπιτηδειότερον περιμένων ἀναβάλλεται τὸν παρόντα, μὴ κατοκνείτω φέρειν εἰσ μέσον ἃ φρονεῖ·

ὅ τι γὰρ ἂν ἅπασιν ὑμῖν κράτιστον φανῇ βούλευμα τούτῳ χρησόμεθα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 23

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 23)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION