헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Αντιθυί3́21́

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 21)

ἔδει δὲ ἄρα καὶ τοῦτον ἄνθρωπον ὄντα μὴ πάντα διευτυχεῖν, ἀλλ’ ἀπολαῦσαί τι τοῦ φθονεροῦ δαίμονοσ, ὃσ αὐτὸν ἐκ μικροῦ μέγαν ἐν ὀλίγῳ θεὶσ χρόνῳ καὶ εἰσ ἐπιφάνειαν θαυμαστὴν καὶ παράδοξον ἐξάρασ κατέβαλε φέρων αὐθημερὸν εἰσ ἄχαριν συμφορὰν ἀδελφοκτόνον. ὡσ γὰρ ἐγγὺσ ἐγένετο τῶν πυλῶν, ἄλλον τε ὄχλον ὁρᾷ παντοδαπὸν ἐκχεόμενον ἐκ τῆσ πόλεωσ καὶ δὴ καὶ τὴν ἀδελφὴν προστρέχουσαν·

τῶν τεθνηκότων παρ’ αὐτοῦ μαθεῖν βουλομένη τῶν εὐσχημόνων ὑπερίδοι γυναικεῖόν τι πάσχουσα.

ἡ δὲ ἄρα οὐ τοὺσ ἀδελφοὺσ ποθοῦσα τὰσ ἀσυνήθεισ ἐτόλμησεν ἐξελθεῖν ὁδούσ, ἀλλ’ ἔρωτι κρατουμένη τῶν ἀνεψιῶν ἑνόσ, ᾧ καθωμολόγητο ὑπὸ τοῦ πατρὸσ ἐπὶ γάμῳ, καὶ κρύπτουσα τὸ πάθοσ ἀπόρρητον ἐπειδὴ τῶν ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου τινὸσ ἤκουσεν ἀπαγγέλλοντοσ τὰ περὶ τὴν μάχην, οὐκέτι κατέσχεν, ἀλλ’ ἐκλιποῦσα τὴν οἰκίαν ὥσπερ αἱ μαινάδεσ ἐφέρετο πρὸσ τὰσ πύλασ οὐδὲν ἐπιστρεφομένη τῆσ ἀνακαλούσησ τε καὶ μεταδιωκούσησ τροφοῦ.

ἔξω δὲ γενομένη τῆσ πόλεωσ ὡσ τὸν ἀδελφὸν εἶδε περιχαρῆ·

τοὺσ ἐπινικίουσ ἐπικείμενον στεφάνουσ, οἷσ αὐτὸν ὁ βασιλεὺσ ἀνέδησε, καὶ τοὺσ ἑταίρουσ αὐτοῦ φέροντασ τὰ τῶν πεφονευμένων σκῦλα, ἐν οἷσ ἦν πέπλοσ ποικίλοσ, ὃν αὐτὴ μετὰ τῆσ μητρὸσ ἐξυφήνασα τῷ μνηστῆρι δῶρον εἰσ τὸν μέλλοντα γάμον ἀπεστάλκει ̔ποικίλουσ γὰρ ἔθοσ ἐστὶν ἀμφιέννυσθαι. τὰσ νύμφασ’, τοῦτον δὴ τὸν πέπλον θεασαμένη πεφυρμένον αἵματι τόν τε χιτῶνα κατερρήξατο καὶ ταῖσ χερσὶν ἀμφοτέραισ παίουσα τὸ στῆθοσ ἐθρήνει καὶ ἀνεκαλεῖτο τὸν ἀνεψιόν, ὥστε πολλὴν κατάπληξιν εἰσελθεῖν ἅπαντασ ὅσοι κατὰ τὸν αὐτὸν ἦσαν τόπον.

ἀνακλαυσαμένη δὲ τὸν μόρον τοῦ μνηστῆροσ ἀτενέσι τοῖσ ὀφθαλμοῖσ εἰσ τὸν ἀδελφὸν ὁρᾷ καὶ λέγει·

μιαρώτατε ἄνθρωπε, χαίρεισ ἀποκτείνασ τοὺσ ἀνεψιοὺσ κἀμὲ τὴν παναθλίαν ἀδελφὴν ἀποστερήσασ γάμου, ὦ δύστηνεσ3 ἀλλ’ οὐδ’ ἔλεοσ εἰσέρχεταί σε τῶν ἀπολωλότων συγγενῶν, οὓσ ἀδελφοὺσ ἐκάλεισ, ἀλλ’ ὥσπερ ἀγαθόν τι διαπεπραγμένοσ ἐξέστηκασ τῶν φρενῶν ὑπὸ τῆσ ἡδονῆσ καὶ στεφάνουσ ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ ἐπίκεισαι κακοῖσ τίνοσ ἔχων ψυχὴν θηρίου; κἀκεῖνοσ ὑπολαβών, φιλοῦντοσ, ἔφη, τὴν πατρίδα πολίτου καὶ τοὺσ κακῶσ αὐτῇ βουλομένουσ κολάζοντοσ, ἐάν τε ἀλλότριοι τύχωσιν αὐτῆσ ὄντεσ, ἐάν τε οἰκεῖοι·

ἐν οἷσ τίθεμαι καὶ σέ, ἥτισ ἑνὶ καιρῷ τὰ μέγιστα ἀγαθῶν τε καὶ κακῶν συμβεβηκότα ἡμῖν ἐπιγνοῦσα τήν τε νίκην τῆσ πατρίδοσ, ἣν ὁ σὸσ ἀδελφὸσ ἐγὼ πάρειμι κατάγων, καὶ τὸν θάνατον τῶν ἀδελφῶν οὐκ ἐπὶ τοῖσ ἀγαθοῖσ, ὦ μιαρὰ σύ, τοῖσ κοινοῖσ τῆσ πατρίδοσ χαίρεισ οὔτ’ ἐπὶ ταῖσ συμφοραῖσ ταῖσ ἰδίαισ τῆσ οἰκίασ ἀλγεῖσ, ἀλλ’ ὑπεριδοῦσα τῶν σεαυτῆσ ἀδελφῶν τὸν τοῦ μνηστῆροσ ἀνακλαίεισ μόρον, οὐδ’ ὑπὸ τοῦ σκότουσ ἀποφθαρεῖσά που κατὰ μόνασ, ἀλλ’ ἐν τοῖσ ἁπάντων ὀφθαλμοῖσ, καί μοι τὴν ἀρετὴν καὶ τοὺσ στεφάνουσ ὀνειδίζεισ, ὦ ψευδοπάρθενε καὶ μισάδελφε καὶ ἀναξία τῶν προγόνων. ἐπειδὴ τοίνυν οὐ τοὺσ ἀδελφοὺσ πενθεῖσ, ἀλλὰ τοὺσ ἀνεψιούσ, καὶ τὸ μὲν σῶμα ἐν τοῖσ ζῶσιν ἔχεισ, τὴν δὲ ψυχὴν παρὰ τῷ νεκρῷ, ἄπιθι πρὸσ ἐκεῖνον ὃν ἀνακαλῇ καὶ μήτε τὸν πατέρα μήτε τοὺσ ἀδελφοὺσ καταίσχυνε.

ταῦτ’ εἰπὼν οὐκ ἐφύλαξεν ἐν τῷ μισοπονήρῳ τὸ μέτριον, ἀλλ’ ὡσ εἶχεν ὀργῆσ ὠθεῖ διὰ τῶν πλευρῶν αὐτῆσ τὸ ξίφοσ, ἀποκτείνασ δὲ τὴν ἀδελφὴν παρῆν ὡσ τὸν πατέρα.

ἐφ’ ἡμῶν ἐξετάζειν βίουσ, ὠμὰ καὶ σκληρὰ καὶ τῆσ θηριώδουσ οὐ πολὺ ἀπέχοντα φύσεωσ, ὥστε πάθοσ οὕτω δεινὸν ὁ πατὴρ ἀκούσασ οὐχ ὅπωσ ἠγανάκτησεν, ἀλλὰ καλῶσ καὶ προσηκόντωσ ὑπέλαβε τὸ πραχθὲν ἔχειν·

ὅσ γε οὔτε εἰσ τὴν οἰκίαν εἰάσεν εἰσενεχθῆναι τὸν νεκρὸν τῆσ θυγατρὸσ οὔτ’ ἐν τοῖσ πατρῴοισ τεθῆναι μνήμασιν ἐπέτρεψεν οὔτε κηδείασ καὶ περιστολῆσ καὶ τῶν ἄλλων νομίμων μεταλαβεῖν, ἀλλ’ οἱ παριόντεσ αὐτὴν ἐρριμμένην ἐν ᾧ διεχρήσθη χωρίῳ λίθουσ ἐπιφοροῦντεσ καὶ γῆν ἐκήδευσαν ὡσ πτῶμα ἔρημον κηδομένων.

ταῦτά τε δὴ στερρὰ τοῦ ἀνδρὸσ καὶ ἔτι πρὸσ τούτοισ, ἃ μέλλω λέγειν·

ὡσ γὰρ ἐπὶ καλοῖσ τε καὶ εὐτυχέσιν ἔργοισ αὐθημερὸν ἔθυε τοῖσ πατρῴοισ θεοῖσ ἃσ εὔξατο θυσίασ καὶ τοὺσ συγγενεῖσ ἑστιάσει λαμπρᾷ τε καὶ καθάπερ ἐν ταῖσ μεγίσταισ ἑορταῖσ ὑπεδέχετο ἐλάττουσ ἡγούμενοσ τὰσ ἰδίασ συμφορὰσ τῶν κοινῶν τῆσ πατρίδοσ ἀγαθῶν. τοῦτο δ’ οὐ μόνον ὁ Ὁράτιοσ, ἀλλὰ καὶ μετ’ ἐκεῖνον ἄλλοι συχνοὶ Ῥωμαίων μνημονεύονται ποιήσαντεσ ἄνδρεσ ἐπιφανεῖσ·

λέγω δὲ τὸ θύειν καὶ στεφανηφορεῖν καὶ θριάμβουσ κατάγειν τέκνων αὐτοῖσ ἀπολωλότων ἔναγχοσ, ὅταν εὐτυχήσῃ δι’ αὐτοὺσ τὸ κοινόν·

ὑπὲρ ὧν κατὰ τοὺσ οἰκείουσ ἐρῶ καιρούσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 21

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 21)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION