Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 11

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 11)

τοιαῦτα τοῦ Φουφεττίου λέξαντοσ παραλαβὼν ὁ Τύλλοσ τὸν λόγον εἶπε· τὸ μὲν ἐκ φύσεωσ καὶ προγόνων ἀρετῆσ δίκαιον, ὦ Φουφέττιε καὶ ὑμεῖσ ἄνδρεσ Ἀλβανοί, κοινὸν ἀμφοτέροισ ἡμῖν· τοὺσ αὐτοὺσ γὰρ εὐχόμεθα προγόνουσ ἑκάτεροι, ὥστε οὐδὲν δεῖ τούτου χάριν οὔτε πλέον ἡμῶν ἔχειν τοὺσ ἑτέρουσ οὔτ’ ἔλαττον. τὸ δὲ ἄρχειν ἐκ παντὸσ τῶν ἀποικιῶν τὰσ μητροπόλεισ ὡσ ἀναγκαῖόν τι φύσεωσ νόμιμον οὔτε ἀληθὲσ οὔτε δίκαιον ἠξιοῦτο ὑφ’ ὑμῶν· πολλά γέ τοι φῦλά ἐστιν ἀνθρώπων, παρ’ οἷσ αἱ μητροπόλεισ οὐκ ἄρχουσιν ἀλλ’ ὑποτάττονται ταῖσ ἀποικίαισ.

μέγιστον δὲ καὶ φανερώτατον τοῦ λόγου τοῦδε παράδειγμα ἡ Σπαρτιατῶν πόλισ οὐ τῶν ἄλλων μόνον ἄρχειν ἀξιοῦσα Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τοῦ Δωρικοῦ γένουσ ὅθεν ἀπῳκίσθη. καὶ τί δεῖ περὶ τῶν ἄλλων λέγειν; αὐτοὶ γὰρ ὑμεῖσ οἱ τὴν ἡμετέραν πόλιν ἀποικίσαντεσ Λαουϊνιατῶν ἐστε ἄποικοι. εἰ δὴ φύσεώσ ἐστι νόμοσ ἄρχειν τῆσ ἀποικίασ τὴν μητρόπολιν, οὐκ ἂν φθάνοιεν ἀμφοτέροισ ἡμῖν Λαουϊνιᾶται τὰ δίκαια τάττοντεσ;

πρὸσ μὲν δὴ τὸ πρῶτον ὑμῶν δικαίωμα καὶ πλείστην ἔχον εὐπροσωπίαν ταῦθ’ ἱκανά· ἐπειδὴ δὲ καὶ τοὺσ βίουσ τῶν πόλεων ἀντιπαρεξετάζειν ἀλλήλοισ ἐπεχείρεισ, ὦ Φουφέττιε, λέγων ὅτι τὸ μὲν Ἀλβανῶν εὐγενὲσ ὅμοιον ἀεὶ διαμένει, τὸ δ’ ἡμέτερον ἐξέφθαρται ταῖσ ἐπιμιξίαισ τοῦ ἀλλοφύλου, καὶ οὐκ ἠξίουσ ἄρχειν τῶν γνησίων τοὺσ νόθουσ οὐδὲ τῶν αὐθιγενῶν τοὺσ ἐπήλυδασ, μάθε καὶ κατὰ τοῦτο ἁμαρτάνων μάλιστα τὸ δικαίωμα. ἡμεῖσ γὰρ τοσούτου δέομεν αἰσχύνεσθαι κοινὴν ἀναδείξαντεσ τὴν πόλιν τοῖσ βουλομένοισ, ὥστε καὶ σεμνυνόμεθα ἐπὶ τούτῳ μάλιστα τῷ ἔργῳ, οὐκ αὐτοὶ τοῦ ζήλου τοῦδε ἄρξαντεσ, παρὰ δὲ τῆσ Ἀθηναίων πόλεωσ τὸ παράδειγμα λαβόντεσ, ἧσ μέγιστον κλέοσ ἐν Ἕλλησίν ἐστι, καὶ διὰ τοῦτο οὐχ ἥκιστα εἰ μὴ καὶ μάλιστα τὸ πολίτευμα.

καὶ τὸ πρᾶγμα ἡμῖν πολλῶν γενόμενον ἀγαθῶν αἴτιον οὔτ’ ἐπίμεμψιν οὔτε μεταμέλειαν ὡσ ἡμαρτηκόσι φέρει, ἄρχει τε καὶ βουλεύει καὶ τὰσ ἄλλασ τιμὰσ καρποῦται παρ’ ἡμῖν οὐχ ὁ πολλὰ χρήματα κεκτημένοσ οὐδὲ ὁ πολλοὺσ πατέρασ ἐπιχωρίουσ ἐπιδεῖξαι δυνάμενοσ, ἀλλ’ ὅστισ ἂν ᾖ τούτων τῶν τιμῶν ἄξιοσ.

οὐ γὰρ ἐν ἄλλῳ τινὶ τὴν ἀνθρωπίνην εὐγένειαν ὑπάρχειν νομίζομεν, ἀλλ’ ἐν ἀρετῇ. ὁ δὲ ἄλλοσ ὄχλοσ σῶμα τῆσ πόλεώσ ἐστιν ἰσχὺν καὶ δύναμιν τοῖσ βουλευθεῖσιν ὑπὸ τῶν κρατίστων παρεχόμενοσ. μεγάλη τε ἡμῶν ἡ πόλισ ἐκ μικρᾶσ καὶ φοβερὰ τοῖσ περιοίκοισ ἐξ εὐκαταφρονήτου διὰ ταύτην τὴν φιλανθρωπίαν γέγονε, τῆσ τε ἡγεμονίασ, ὑπὲρ ἧσ τῶν ἄλλων Λατίνων οὐδεὶσ ἀντιποιεῖται πρὸσ ἡμᾶσ, τοῦτο Ῥωμαίοισ τὸ πολίτευμα ἦρξεν οὗ σὺ κατηγόρεισ, ὦ Φουφέττιε. ἐν ἰσχύι γὰρ ὅπλων κεῖται τὸ τῶν πόλεων κράτοσ, αὕτη δ’ ἐκ πολλῶν σωμάτων γίνεται·

ταῖσ δὲ μικραῖσ καὶ ὀλιγανθρώποισ καὶ διὰ τοῦτο ἀσθενέσιν οὐκ ἔστιν ἄρχειν ἑτέρων, ἀλλ’ οὐδ’ ἑαυτῶν ἄρχειν. καθόλου δ’ ἔγωγε τόθ’ ὑπολαμβάνω δεῖν τὰσ ἑτέρων διασύρειν πολιτείασ καὶ τὴν ἰδίαν ἐπαινεῖν, ὅταν τισ ἔχῃ δεῖξαι τὴν μὲν ἑαυτοῦ πόλιν ἐκ τοῦ ταῦτα ἐπιτηδεύειν ἅ φησιν εὐδαίμονα καὶ μεγάλην οὖσαν, τὰσ δὲ διαβαλλομένασ διὰ τὸ μὴ ταῦτα προαιρεῖσθαι κακοδαιμονούσασ.

τὰ δ’ ἡμέτερα πράγματα οὐχ οὕτωσ ἔχει, ἀλλ’ ἡ μὲν ὑμετέρα πόλισ ἀπὸ μείζονοσ αὐχήματοσ ἀρχομένη καὶ πλειόνων ἀφορμῶν τυχοῦσα εἰσ ἐλάττονα ὄγκον συνῆκται, ἡμεῖσ δὲ μικρὰσ τὰσ πρώτασ ἀρχὰσ λαβόντεσ ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ μεγίστην τῶν πλησιοχώρων πόλεων τὴν Ῥώμην πεποιήκαμεν τούτοισ τοῖσ πολιτεύμασιν ὧν σὺ κατηγόρεισ χρώμενοι. τὸ δὲ στασιάζον ἡμῶν, ἐπεὶ καὶ τοῦτο δι’ αἰτίασ εἶχεσ, ὦ Φουφέττιε, οὐκ ἐπὶ διαφθορᾷ καὶ ἐλαττώσει τῶν κοινῶν, ἀλλ’ ἐπὶ σωτηρίᾳ καὶ αὐξήσει γίνεται.

φιλοτιμούμεθα γὰρ οἱ νεώτεροι πρὸσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ καὶ οἱ ἔποικοι πρὸσ τοὺσ ἐπικαλεσαμένουσ, πότεροι πλείονα ποιήσομεν τὸ κοινὸν ἀγαθά. ἵνα δὲ συντεμὼν εἴπω τοῖσ μέλλουσιν ἑτέρων ἄρξειν δύο προσεῖναι δεῖ ταῦτα, τὴν ἐν τῷ πολεμεῖν ἰσχὺν καὶ τὴν ἐν τῷ βουλεύσθαι φρόνησιν, ἃ περὶ ἡμᾶσ ἐστιν ἀμφότερα·

καὶ ὅτι οὐ κενὸσ ὁ κόμποσ ἡ παντὸσ λόγου κρείττων πεῖρα ἡμῖν μαρτυρεῖ.

τοσαύτην γοῦν μεγέθει καὶ δυνάμει πόλιν οὐχ οἱο͂́ν τε ἦν γενέσθαι τρίτῃ γενεᾷ μετὰ τὸν οἰκισμόν, εἰ μὴ τό τε ἀνδρεῖον ἐπερίττευεν αὐτῇ καὶ τὸ φρόνιμον. ἱκαναὶ δὲ τεκμηριῶσαι τὸ κράτοσ αὐτῆσ πολλαὶ πόλεισ ἐκ τοῦ Λατίνων οὖσαι γένουσ καὶ τὴν κτίσιν ἀφ’ ὑμῶν ἔχουσαι, αἳ τὴν ὑμετέραν ὑπεριδοῦσαι πόλιν ἡμῖν προσκεχωρήκασι καὶ ὑπὸ Ῥωμαίων ἄρχεσθαι μᾶλλον ἀξιοῦσιν ἢ ὑπ’ Ἀλβανῶν, ὡσ ἡμῶν μὲν ἀμφότερα ἱκανῶν ὄντων τούσ τε φίλουσ εὖ ποιεῖν καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ κακῶσ, ὑμῶν δ’ οὐδέτερα. πολλὰ εἶχον ἔτι καὶ ἰσχυρά, ὦ Φουφέττιε, πρὸσ τὰσ δικαιώσεισ, ἃσ σὺ παρέσχου, λέγειν·

μάταιον δὲ ὁρῶν τὸν λόγον καὶ ἐν ἴσῳ τὰ πολλὰ τοῖσ ὀλίγοισ λεχθησόμενα πρὸσ ἀντιπάλουσ ὄντασ ὑμᾶσ τοῦ δικαίου κριτὰσ παύομαι λέγων. κράτιστον εἶναι καὶ μόνον ἡμῶν τὰ νείκη δύνασθαι διακρῖναι τρόπον, ᾧ πολλοὶ βάρβαροί τε καὶ Ἕλληνεσ εἰσ ἔχθη καταστάντεσ οἱ μὲν ὑπὲρ ἡγεμονίασ, οἱ δὲ ὑπὲρ ἀμφισβητησίμου γῆσ ἐχρήσαντο, τοῦτον εἰπὼν ἔτι παύσομαι·

εἰ ποιησαίμεθα μέρει τινὶ τῆσ ἑαυτῶν στρατιᾶσ ἑκάτεροι τὸν ἀγῶνα εἰσ ὀλιγοστόν τι πλῆθοσ ἀνδρῶν συναγαγόντεσ τὴν τοῦ πολέμου τύχην·

ἐξ ὁποτέρασ δ’ ἂν πόλεωσ οἱ κρατήσαντεσ τῶν ἀντιπάλων γένωνται, ταύτῃ συγχωρήσαιμεν ἄρχειν τῆσ ἑτέρασ. ὁπόσα γὰρ μὴ διαιρεῖται ὑπὸ λόγου, ταῦτα ὑπὸ τῶν ὅπλων κρίνεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION