Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 61:

τί δὴ οἰέσθε, εἰ καθάπερ εἰκόσ ἐστι καί φασι τοὺσ οἰκιστὰσ ἡρ́ωασ ἢ θεοὺσ πολλάκισ ἐπιστρέφεσθαι τὰσ αὑτῶν πόλεισ τοῖσ ἄλλοισ ὄντασ ἀφανεῖσ ἔν τε θυσίαισ καί τισιν ἑορταῖσ δημοτελέσιν, ἔπειθ’ ὁ ἀρχηγὸσ ὑμῶν Ἡρακλῆσ παραγένοιτοἤτοι πυρᾶσ οὔσησ, ἣν πάνυ καλὴν αὐτῷ ποιεῖτε, σφόδρα γε ἂν αὐτὸν ἡσθῆναι τοιαύτησ ἀκούσαντα φωνῆσ; οὐκ ἂν εἰσ Θρᾴκην ἀπελθεῖν μᾶλλον ἢ Λιβύην καὶ τοῖσ Βουσίριδοσ ἢ τοῖσ Διομήδουσ ἀπογόνοισ θύουσι παρεῖναι; τί δέ; ὁ Περσεὺσ οὐκ ἂν ὄντωσ ὑπερπτῆναι δοκεῖ τὴν πόλιν; καὶ τί δεῖ μεμνῆσθαι θεῶν;