Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 46:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 46:)

τὸν δέ γε ἄγριον τοῦτον καὶ χαλεπὸν ἦχον τίσ ἂν μέτριοσ ἄνθρωποσ ὑπομείνειεν; ἀλλ’ ἐὰν μέν τισ οἴκημα παριὼν ἀκούσῃ τοῦ τοιούτου, δῆλον ὅτι φήσει χαμαιτυπεῖον αὐτὸ εἶναι. τὴν δὲ πόλιν τί φήσουσιν, ἐν ᾗ πανταχοῦ σχεδὸν εἷσ ἐπικρατεῖ φθόγγοσ, καὶ οὔτε καιρὸν οὔτε ἡμέραν οὔτε τόπον ἐξαίρετον οὐδένα ποιοῦνται, ἀλλ’ ἐν στενωποῖσ, ἐν οἰκίαισ, ἐν ἀγοραῖσ, παρὰ τὸ θέατρον, ἐν τῷ γυμνασίῳ δυναστεύει τὸ πρᾶγμα; καὶ αὐλοῦντοσ μὲν ἑώθεν οὐδενὸσ ἀκήκοα ἐγὼ μέχρι νῦν ἐν τῇ πόλει, τοῦτο δὲ τὸ θαυμαστὸν μέλοσ εὐθὺσ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ κινεῖται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION