Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 32:

οὐχ ὁ Πηνειὸσ δι’ ἐρήμου ῥεῖ Θετταλίασ; οὐχ ὁ Λάδων διὰ τῆσ Ἀρκαδίασἀναστάτου γενομένησ; οὐκ αὐτὸσ ὁ Κύδνοσ ἄνω καθαρώτεροσ; τί οὖν; διὰ τοῦτο βελτίουσ φήσετε ἐκείνουσ ἑαυτῶν; ἴσωσ μὲν ἀληθεύετε, ἐὰν λέγητε· οὐ μὴν ἐρεῖτε. τοὺσ γὰρ ἀπείρουσ τρυφῆσ καὶ πανουργίασ, τούτουσ ἐγώ φημι πράττειν ἄμεινον. τί δ’ αὐτῆσ τῆσ Ἰταλίασ; οὐ Σύβαρισ μὲν ὅσῳ μάλιστα ἐτρύφησεν, τοσούτῳ θᾶττονἀπώλετο; Κρότων δὲ καὶ Θούριοι καὶ Μεταπόντιον καὶ Τάρασ, ἐπὶ τοσοῦτον ἀκμάσασαι καὶ τηλικαύτην ποτὲ σχοῦσαι δύναμιν, ποίασ πόλεωσ οὐκ εἰσὶ νῦν ἐρημότεραι;