Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 120:

(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 120:)

καὶ γὰρ ἀνθρώπουσ ἑαλωκέναι φαμὲν οὐχ ὑπὸ λῃστῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑταίρασ καὶ γαστρὸσ καὶ ἄλλησ τινὸσ φαύλησ ἐπιθυμίασ. αἰχμάλωτοσ οὖν γενέσθαι καλῶσ ἂν λέγοιτο καὶ ἀνὴρ καὶ πόλισ, ἥτισ ἂν τῶν κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη καὶ μήτε ὁρῶσα μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰσ σωτηρίαν, ἀλλ’ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθησ ἢ ᾠδῆσ γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται καὶ φέρηται καὶ πᾶσα δι’ ὅλησ θορυβῆται περὶ τοῦτο καὶ ἐκφρονῇ· καὶ νὴ Δία ἑαλωκέναι λέγοιτ’ ἂν καὶ κατὰ κράτοσ ὃσ οὕτωσ ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ γὰρ ἂν μὲν τὸ σῶμά τινοσ κρατῆται καὶ περιέχηται δεσμοῖσ τισιν ἢ φρουροῖσ, τὰ δυσχερῆ δεῖ ταῦτα νομίζειν αἰχμαλωσίαν καὶ δουλείαν καὶ ἀπαγωγήν, τῆσ δὲ ψυχῆσ ἠνδραποδισμένησ καὶ ἀπολωλυίασ εἰρωνεύεσθαι καὶ ὑποτιμᾶσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION