Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸς ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ.? 113:

τὸν δ αὖθ Ἱπποκόων ἀπαμειβόμενος προσέειπε: τέττα, σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ ἐπιπείθεο μύθῳ: ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες δέ τοι ἵπποι. τὸν δ ἄρ ὑπὸ ζυγόφιν προσέφη πόδας αἰόλος ἵππος: οὐχ ὁράᾳς οἱο῀ς κἀγὼ καλός τε μέγας τε· ἀλλ ἔπι τοι κἀμοὶ θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή. αἲ γάρ πως ὑμᾶς γε καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε πάντας ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος. ὣς ἔφαθ: οἱ δ εὔχοντο Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι.