Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸς ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ.? 105:

σκοπεῖτε δὲ μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ Ὅμηρος ἢ τίς ἀνθρώπων δύναται τὰ συμβαίνοντα εἰπεῖν· οὐ γὰρ οὕτως ἐκεῖνός φησι τὰ ἁρ´ματα ταπεινὰ γίγνεσθαι μεταξὺ καὶ σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ τὸν δρόμον, ὡς τὰς ὑμετέρας ψυχὰς ἰδεῖν ἔστι πασχούσας. φησὶ δ οὕτως, ἵν ὑμῖν καὶ χαρίσωμαί τι μικρόν: ἁρ´ματα δ ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ ἀϊ´ξασκε μετήορα, τοὶ δ ἐλατῆρες ἕστασαν ἐν δίφροισι, πάτασσε δὲ θυμὸς ἑκάστου νίκης ἱεμένων, κέκλοντο δὲ οἷσιν ἕκαστος ἵπποις.