Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 100:

τί σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε; τίσ ἡ σπουδή; τίσ ὁ ἀγών; οὐ γὰρ Πέλοψ ἐστὶν ὁ διώκων, οὐδ’ Οἰνόμαοσ οὐδὲ Μυρτίλοσ, ὁ μὲν δεύτεροσ ἀπὸ Διὸσ γεγονώσ, ὁ δὲ Ἑρμοῦ παῖσ, οὐδὲ περὶ βασιλείασ οὐδὲ γυναικὸσ οὐδὲ θανάτου πρόκειται κρίσισ, ἀλλ’ ἔστιν ὁ ἀγὼν ἀνδραπόδων ὑπὲρ τοῦ τυχόντοσ ἀργυρίου, νῦν μὲν ἡττωμένων, νῦν δὲ νικώντων, ἀεὶ τῶν αὐτῶν· εἰ λέγοι ταῦτα, τί ἐρεῖτε;