Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 70:

ἡ γὰρ φύσισ ἀναγκάζει πολλῶν ὁμοίων δεῖσθαι· διαφέρουσι μέντοι περὶ ταῦτα πάντα· αὐτίκα ἑστιώμενοι πρῶτον οἱ μὲν οὔτε ἀμαθῶσ οὔτε ἀπρεπῶσ διάγουσιν, ἀλλ’ εὐσχημόνωσ ἅμα καὶ προσηνῶσ, εὐωχίασ,οὐ παροινίασ, ἄρχοντεσ, φιλοφρονούμενοι τοὺσ συνόντασ, οὐ θρασυνόμενοι πρὸσ αὐτούσ· οἱ δὲ ἀπηνῶσ καὶ ἀκολάστωσ, μετὰ βοῆσ καὶ ἀταξίασ ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντεσ, πλεονεκτοῦντεσ ἀλλήλουσ, οὐ παρακαλοῦντεσ, τελευτῶντεσ ἀπίασι κακόν τι τοῖσ συμπόταισ δόντεσ ἢ παρ’ ἐκείνων λαβόντεσ·