Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 64:

(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 64:)

μὰ Δί’ οὐ μουσικῆσ ἰσχὺν οὐδ’ ὑπερβολὴν τέχνησ, ἀλλ’ ἀκροατῶν κουφότητακαὶ πόλεωσ ἀσθένειαν. φασὶ γοῦν ἤδη τινὰσ τῶν ἀπολωλότων διὰ τὴν τοιαύτην πρόφασιν νεανιεύσασθαι, μὴ παραιτουμένουσ τὸν θάνατον, ἀλλὰ προσλιπαροῦντασ, ὅπωσ ἀκούσωσιν ἐπὶ πλέον. τοῦτο δ’ ἐστὶ θαυμαστὸν ἐπ’ ὀνείδει καὶ καταγέλωτι τῆσ πόλεωσ, εἰ παρὰ μὲν τοῖσ ἄλλοισ ἀριστεῖσ καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται, σωτηρίασ ἕνεκεν τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντεσ αὑτούσ· παρὰ δὲ ὑμῖν ὑπὲρ χορδῆσ τοῦτο πάσχουσι καὶ δι’ ἡδονὴν μικράν, μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν. οὐ γὰρ ἡδόμενοι τοσοῦτον ὅσον οἰόμενοι καὶ βουλόμενοι προϊένται σφᾶσ αὐτούσ. τοσαύτη δ’ ἐστὶ δυστυχία τῶν ταλαιπώρων, ὥστε ἀνδρεῖον ἡγοῦνται τὸ πάντων ἀνανδρότατον καὶ σεμνὸν τὸ αἴσχιστον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION