Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 212:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 212:)

ἔτι πρὸσ τούτοισ τῆσ ἐσθῆτοσ ὁ τρόποσ, τὸ ἴσωσ ἄν τινι γελοῖον φανέν, τῆσ πορφύρασ τὸ μέτρον· τὰ φανερώτερα ἤδη, τὸ μεθ’ ἡσυχίασ θεωρεῖν, ὁ ποππυσμόσ· πάντα ταῦτα σεμνὴν τὴν πόλιν ποιεῖ, διὰ ταῦτα τῶν ἄλλων διαφέρειν δοκεῖτε, ἐπὶ τούτοισ ἅπασι θαυμάζεσθε,ἀγαπᾶσθε· τῶν λιμένων, τῶν τειχῶν, τῶν νεωρίων μᾶλλον ὑμᾶσ κοσμεῖ τὸ ἐν τοῖσ ἔθεσιν ἀρχαῖον καὶ Ἑλληνικόν, τὸ παρ’ ὑμῖν μὲν ὅταν τισ γένηται, εὐθὺσ αὐτὸν ἀποβάντα εἰδέναι, κἂν τύχῃ βάρβαροσ ὤν, ὅτι οὐ πάρεστιν εἴσ τινα πόλιν τῆσ Συρίασ ἢ τῆσ Κιλικίασ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION