Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 152:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 152:)

ἤδη τοίνυν ἤκουσά τι καὶ τοιοῦτόν τινοσ ἀποσχεδιάζοντοσ, ὅτι καὶ παρ’ ἑτέροισ ἰδεῖν ἔστι τοῦτο γιγνόμενον· πάλιν δὲ ἑτέρου, ὡσ καὶ παρ’ Ἀθηναίοισ πολλὰ πράττεται νῦν, οἷσ οὐκ ἀπεικότωσ ἄν τισ ἐπιπλήξειεν, οὐ περὶ τὰ ἄλλα μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τὰσ τιμάσ· οἵ γε τὸν δεῖνα μὲν Ὀλύμπιον κεκλήκασιν οὐδὲ φύσει πολίτην ἑαυτῶν, Φοίνικα δὲ ἄνθρωπον οὐκ ἀπὸ Τύρου καὶ Σιδῶνοσ, ἀλλ’ ἀπὸ κώμησ τινὸσ ἢ τῆσ ἠπείρου, καὶ ταῦτα πιττούμενον τοὺσ βραχίονασ καὶ περιδήματα φοροῦντα· τὸν δεῖνα δὲ τὸν εὐχερῆ λίαν ποιητήν, ὃσ καὶ παρ’ ὑμῖν ποτε ἐπεδείξατο, οὐ μόνον χαλκοῦν ἑστάκασιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ Μένανδρον. λέγειν δὲ εἰώθασιν οἱ διασύροντεσ τὴν πόλιν καὶ τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπὶ τῆσ Νικάνοροσ εἰκόνοσ, ὃσ αὐτοῖσ καὶ τὴν Σαλαμῖνα ἐωνήσατο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION