Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 130:

καὶ γὰρ εὶ νῦν ἐπὶ μόνοισ τοῖσ παλαιοῖσ αὐτό φασι ποιεῖν, χρόνου γε προϊόντοσ, ὥσπερ ἐπὶ πάντων ἀεὶ συμβαίνει τῶν φαύλων ἐθῶν, ἀνάγκη καὶ τοῦτ’ ἐπὶ πλέον προελθεῖν. οὐδὲ γὰρ οὐδ’ αἰτιάσασθαι οἱο͂́ν τε, ἐπαὐ̓τῷ γε ὅλου τοῦ πράγματοσ ὄντοσ. νὴ Δί’ , ἀλλὰ κωλύσουσιν οἱ προσήκοντεσ. ἐὰν οὖν ἀπόντεσ ἢ ἀγνοήσαντεσ τύχωσιν, ὅταν γνῶσι, τί ποιήσομεν; ἆρά γε δεήσει τοῦτον ἐκχαράττειν πάλιν, ὃν ἂν φθάνῃ τισ ἐπιγράψασ;