Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 122:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 122:)

οὐκοῦν καὶ παρ’ ὑμῖν οὐκ ἀδύνατον εἶναί τινασ τοιούτουσ. οἱο͂ν οὖν ἐστιν Ἡρακλέουσἢ Τληπολέμου φέρ’ εἰπεῖν ἢ τῶν Ἡλίου παίδων τινὸσ ἀνδριάντα διδόναι τῷ δεῖνι, χρηστῷ μὲν ἀνδρὶ καὶ τιμῆσ ἀξίῳ· πάντεσ γὰρ ἔστωσαν, οὕσ ἡ πόλισ θεραπεύει, τοιοῦτοι, καὶ δεῖ γε εὔχεσθαι πάντασ εἶναι χρηστούσ, μάλιστα δὲ τοὺσ ἡγουμένουσ· ἀλλ’ οὐκ ἐκείνοισ ὅμοιοι· πόθεν; οὐδ’ ἂν αὐτοὶ φήσαιεν ὀλίγον αὐτῶν ἐλάττουσὑπάρχειν, ἀλλὰ κἂν φοβηθεῖεν εἰπεῖν τι τοιοῦτον. ἆρ’ ὑμῖν ἐκ τῶν εἰρημένων δοκεῖ μᾶλλον ἀπὸ τούτων ἀρχομένουσ, λέγω δὲ τῶν οὐκ ἐχόντων τὰσ ἐπιγραφάσ, τὸ πρᾶγμα ἐπὶ πάντασ μεταφέρειν, ἢ σφόδρα εἶναι τῶν τοιούτων φειστέον;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION