Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 44:

ἀλλ’ ἐὰν μὲν οἰκέτην τισ ἀλλότριον ἢ σκεῦοσ ἀποδῶται ψευσάμενοσ ὡσ ἑαυτοῦ, σφόδρα ἕκαστοσ ἀγανακτεῖ τῶν ἠπατημένων, καὶ θαυμάζοιμ’ ἄν, εἰ μὴ ἐζημιοῦτε τοῦτον ὑμεῖσ· εἰ δ’ ἀλλοτρίαν τισ εἰκόνα καὶ μηδὲν αὐτῷ προσήκουσαν ἐξαπατηθεὶσ λάβοι παρὰ τῶν μὴ κυρίων· ὃ γὰρ ἂν ἄλλῳ δῷ τισ, τούτου κύριοσ οὐκέτ’ ἐστὶν ἑτέρῳ διδόναι· χάριν αὐτὸν οἰέσθε τοῖσ παρακρουσαμένοισ ἔχειν;