Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 36:

οἱ μὲν γὰρ ἃ δοκοῦσι τοῖσ ἐπιεικέσιν ὀφείλειν οὐ παῥ̣ ̣ ̓χουσιν, οἱ δὲ ἃ σύνηθέσ ἐστι γίγνεσθαι κατὰ τῶν ἄκρωσ πονηρῶν, ταῦτα πράττουσι κατ’ αὐτῶν. εἰ γοῦν τισ τῶν ποτε νομισθέντων μετρίων αὖθισ ἀνήκεστον ἁμάρτοι τι καὶ χαλεπόν, οἱο͂νεἰ προδοσίαν βουλεύσειεν ἢ τυραννίδα, τῶν τοιούτων ἔθοσ ἐστὶ τὰσ τιμὰσ ἀναιρεῖσθαι, κἂν ἐπιγραφῆσ τινοσ πρότερον ὦσι τετευχότεσ. εἶτ’ οὐκ αἰσχρὸν τῶν αὐτῶν ἀξιοῦν ὑμᾶσ τοὺσ ὁμολογουμένωσ ἀρίστουσ, ὧν τοὺσ ἀσεβεῖσ καὶ τοὺσ ἀνοσίουσ τυγχάνειν οἱ νόμοι κελεύουσιν, οἷσ οὐδὲ ταφῆσ μέτεστιν;