Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 13:

τίσ γὰρ οὐκ ἂν οὕτωσ ἀγασθείη τῆσ σοφίασ τὴν πόλιν; ἀλλ’ οἶμαι πολλὰ τῶν ἐν τῷ βίῳ γιγνομένων μετὰ πόνου πλείονοσ καὶ δαπάνησ οὐ σμικρᾶσ ἔστι προῖκα καὶ πάνυ ῥᾳδίωσ ποιεῖν, εἴ τισ ἀμελεῖ τοῦ προσήκοντοσ καὶ τοῦ πράττειν ἀληθῶσ. οἱο͂ν εὐθὺσ τὰσ θυσίασ, ἃσ ἑκάστοτε τελοῦμεν τοῖσ θεοῖσ, ἔστι μὴ θύσαντασ φάσκειν τεθυκέναι, μόνον, ἂν δοκῇ, στεφανωσαμένουσ καὶ τῷ βωμῷ προσελθόντασ . τί δ’; οὐχὶ ταὐτὸ ἱερεῖον ἅπασιν ἐν κύκλῳ τοῖσ ἀγάλμασιπροσάγοντασ, τῷ τοῦ Διόσ, τῷ τοῦ Ἡλίου, τῷ τῆσ Ἀθηνᾶσ, καὶ πανταχῇ κατασπείσαντασ πᾶσιν οἰέσθαι τεθυκέναι τοῖσ θεοῖσ οὐ ῥᾴδιον; τίσ δ’ ὁ κωλύσων;