Dio, Chrysostom, Orationes, ἐν ΑΘΗΝΑΙΣ περὶ ΦΥΓΗΣ. 10:

(디오, 크리소토모스, 연설, ἐν ΑΘΗΝΑΙΣ περὶ ΦΥΓΗΣ. 10:)

ἐκ δὲ τούτου ἐνεθυμούμην ὅτι οὐ πάντωσ ἡ φυγὴ βλαβερὸν οὐδὲ ἀσύμφορον οὐδὲ τὸ μένειν ἀγαθὸν καὶ πολλοῦ ἄξιον οὑ̓ γὰρ ἂν τὸ μὲν αὐτῶν παρῄνει καὶ συνεβούλευεν ὁ Ἀπόλλων, τὸ φεύγειν, τὸ δὲ μένειν ἄντικρυσ ἀπηγόρευε, καὶ ταῦτα ἀνδρὶ θεσπίζων, ὅσ ἦν ἐπιμελέστατοσ περὶ τὸ θεῖον καὶ θυσίασ τε πλείστασ ἔθυε καὶ μέγιστα ἀναθήματα πεπόμφει τῶν πώποτε ἀναθέντων εἰσ Δελφοὺσ’ ταῦτα ἐνθυμουμένῳ μοι ἔδοξε καὶ αὐτὸν εἰσ θεοῦ βαδίσαντα χρήσασθαι συμβούλῳ κατὰ τὸ παλαιὸν ἔθοσ τῶν Ἑλλήνων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION