Dio, Chrysostom, Orationes, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 2:

(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 2:)

πῶσ δὲ οὐ τὸν ταῶ μᾶλλον ὁρῶντα θαυμάζει, καλὸν οὕτω καὶ ποικίλον, ἔτι δὲ αὐτὸν ἐπαιρόμενον καὶ ἐπιδεικνύντα τὸ κάλλοσ τῶν πτερῶν, ὅταν ἁβρύνηται πρὸσ τὴν θήλειαν, ἀνακλάσασ τὴν οὐρὰν καὶ περιστήσασ αὑτῷ πανταχόθεν ὥσπερ εὐειδὲσ ἄντρον ἤ τινα γραφῇ μιμηθέντα οὐρανὸν ποικίλον ἄστροισ, σύν γε τῷ λοιπῷ σώματι θαυμαστόν, ἐγγύτατα χρυσοῦ κυάνῳ κεκραμένου, καὶ δὴ ἐν ἄκροισ τοῖσ πτεροῖσ οἱο͂ν ὀφθαλμῶν ἐνόντων ἤ τινων δακτυλίων τό τε σχῆμα καὶ κατὰ τὴν ἄλλην ὁμοιότητα;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION