Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 175:

ταῦτα δὲ οὐκ εἰκὸσ ἦν πρᾶξαι φυγάδασ ἀνθρώπουσ καὶ ταῖσ οἴκοθεν ξυμφοραῖσ καταβεβλημένουσ, ἀλλ’ ἀγαπᾶν, εἴ τισ αὐτοὺσ εἰά κατοικεῖν· ἄλλωσ τε μετὰ ποίασ ἀφορμῆσ ἀφικομένουσ χρημάτων ἢ στρατιᾶσ διὰ μέσων τῶν πολεμίων φεύγοντασ, ἐμπεπρησμένησ τῆσ πόλεωσ, πάντων ἀπολωλότων, ὅπου χαλεπὸν ἦν τὰ σώματα αὐτὰ διασῶσαι τοὺσ ἰσχύοντασ καὶ νέουσ, ἀλλ’ οὐ μετὰ παίδων, γυναικῶν καὶ γονέων καὶ χρημάτων ἀπανίστασθαι, καὶ ταῦτα ἀδοκήτωσ τε καὶ παρ’ ἐλπίδασ ἁλούσησ τῆσ πόλεωσ, οὐχ ὥσπερ εἰώθασι κατὰ σπονδὰσ κατ’ ὀλίγον ἐκλείπειν;