Dio, Chrysostom, Orationes, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΟΙΚΕΤΩΝ. 34:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΟΙΚΕΤΩΝ. 34:)

τὸν δὲ Ὀρέστην καὶ αὐτὸν δήπου ὁρᾷσ ἐν ταῖσ τραγῳδίαισ ἐγκαλοῦντα τῷ θεῷ καὶ μεμφόμενον, ὁπότε μαίνοιτο, ὡσ συμβουλεύσαντοσ ἐκείνου τὴν μητέρα ἀποκτεῖναι. καί τοι μὴ νόμιζετὸν Ἀπόλλωνα χαλεπόν τι ἢ αἰσχρὸν προστάξαι τοῖσ ἐρωτῶσιν αὐτόν. ἀλλ’ ὅπερ εἶπον, χρῆσθαι τῷ θεῷ ἀδύνατοι ὄντεσ, ἔπειτα ἐπιχειροῦντεσ, οὐχ αὑτούσ, ἀλλ’ ἐκεῖνον αἰτιῶνται. σὺ οὖν, ἐάν μοι πεισθῇσ, φυλάξῃ, καὶ πρότερον προθυμήσῃ γνῶναι σεαυτόν, ἔπειτα φρονήσασ, ἐὰν δοκῇ σοι, τότε ἤδη μαντεύσῃ. ἐγὼ μὲν γὰροἶμαί σε μηδὲν δεήσεσθαι μαντείασ νοῦν ἔχοντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION