Dio, Chrysostom, Orationes, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΟΙΚΕΤΩΝ. 19:

οἷσ σὺ δουλεύσεισ καὶ λυπήσῃ δι’ αὐτὰ καὶ πολλὰ πονήσεισ μάτην καὶ διατελέσεισ ἅπαντα τὸν βίον φροντίζων ἐκείνων, ὀνήσῃ δὲ οὐδ’ ὁτιοῦν ἀπ’ αὐτῶν. οὐχ ὁρᾷσ τὰ θηρία ταῦτα καὶ τὰ ὄρνεα, ὅσῳ ζῇ τῶν ἀνθρώπων ἀλυπότερον, πρὸσ δὲ καὶ ἥδιον, καὶ μᾶλλον ὑγιαίνει καὶ πλέον ἰσχύει καὶ ζῇ χρόνον ἕκαστον αὐτῶν ὅσον πλεῖστον δύναται, καίτοι οὔτε χεῖρασ ἔχοντα οὔτε ἀνθρώπου διάνοιαν;