헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον́08́

(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ ΙΣΘΜΙΚΟΣ.)

Ἰσθμίων ὄντων κατέβη Διογένησ εἰσ τὸν Ἰσθμόν, ὡσ ἐοίκεν, ἐν Κορίνθῳ διατρίβων. παρετύγχανε δὲ ταῖσ πανηγύρεσιν οὐχ ὧνπερ οἱ πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺσ ἀθλητὰσ καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ’ ἐπισκοπῶν οἶμαι τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ τὴν ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ ὅτι φανερώτατοί εἰσιν ἐν ταῖσ ἑορταῖσ καὶ ταῖσ πανηγύρεσιν· ἐν δὲ πολέμῳ καὶ στρατοπέδῳ λανθάνουσι μᾶλλον διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ φοβεῖσθαι. καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρουσ εἶναι·

καὶ γὰρ τὰ νοσήματα τοῦ σώματοσ, ὅταν ἔκδηλα ᾖ, ῥᾷον θεραπεύεσθαι ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἢ μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺσ μέντοι ἀμελουμένουσ τῶν ἀνθρώπων ἐν ταῖσ τοιαύταισ διατριβαῖσ τάχιστα ἀπόλλυσθαι. διὰ ταῦτα παρέβαλλεν εἰσ τὰσ πανηγύρεισ.

ἔλεγε δὲ ἐπισκώπτων, ὅτι ἐπιπλήττοι τὸ τοῦ κυνόσ· τοὺσ γὰρ κύνασ ἕπεσθαι μὲν εἰσ τὰσ πανηγύρεισ, μηδένα δὲ ἀδικεῖν τῶν ἐκεῖ γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ καὶ μάχεσθαι τοῖσ κακούργοισ καὶ λῃσταῖσ, καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντεσ καθεύδωσιν, αὐτοὺσ ἐγρηγορότασ φυλάττειν. ὡσ δὲ ἐφάνη ἐν τῇ πανηγύρει, Κορινθίων μὲν οὐδεὶσ αὐτῷ προσεῖχε τὸν νοῦν, ὅτι πολλάκισ αὐτὸν ἑώρων ἐν τῇ πόλει καὶ περὶ τὸ Κράνειον.

οἱ γὰρ ἄνθρωποι οὓσ ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷσ νομίζουσιν εἶναι ὁπότε βούλονται προσελθεῖν, τούτων οὐ πάνυ φροντίζουσιν· οὓσ δ’ ἂν διὰ χρόνου ἴδωσιν ἢ μηδεπώποτε ἑωρακότεσ, πρὸσ ἐκείνουσ τρέπονται. ὅθεν ἥκιστα ὠφελοῦντο ὑπὸ τοῦ Διογένουσ Κορίνθιοι, καθάπερ ἂν εἰ νοσοῦντεσ ἐπιδημοῦντοσ ἰατροῦ μὴ προσῄεσαν ἀλλ’ ἐνόμιζον ἱκανὸν εἶναι καὶ τὸ ὁρᾶν αὐτὸν ἐν τῇ πόλει. καὶ ἀπὸ Βορυσθένουσ, οὗτοι δὴ πάντεσ ἰδεῖν βουλόμενοι μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ τι ἀκοῦσαι λέγοντοσ, ὡσ ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν ἑτέροισ, ἢ βελτίουσ γενέσθαι.

ἐδόκει γὰρ ἱκανὸσ εἶναι λοιδορῆσαι καὶ τοῖσἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸσ ἔποσ.

ὥσπερ οὖν τοῦ Ποντικοῦ μέλιτοσ γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντεσ, ὅτι πικρόν ἐστι καὶ ἀηδέσ, οὕτωσ καὶ τοῦ Διογένουσ ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον διὰ πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον. καὶ ἄλλων μὲν ἥδοντολοιδορουμένων, αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν.

καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτέν τε καὶ ἔπαιζεν, ὥσπερ εἰώθει ἐνίοτε, ὑπερφυῶσ ἔχαιρον, ἀνατειναμένου δὲ καὶ σπουδάσαντοσ οὐχ ὑπέμενον τὴν παρρησίαν· καθάπερ οἶμαι τὰ παιδία προσπαίζοντα ἥδεται τοῖσ γενναίοισ κυσίν, ἐπειδὰν δὲ χαλεπήνῃ καὶ ὑλάξῃ μεῖζον, ἐξεπλάγη καὶ τῷδέει τέθνηκε. καὶ τότε ἐκεῖνοσ ἐποίει ταὐτά, οὐδὲν μεταστρεφόμενοσ οὐδὲ φροντίζων, εἴτε ἐπαινοίη τισ αὐτὸν εἴτε καὶ ψέγοι τῶν παρόντων, οὐδὲ εἰ τῶν πλουσίων τε καὶ ἐνδόξων ἢ στρατηγὸσ ἢ δυνάστησ διαλέγοιτο προσελθὼν ἢ τῶν πάνυ φαύλων τε καὶ πενήτων· ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων ληρούντων ἐνίοτε κατεφρόνει, τοὺσδὲ σεμνοὺσ εἶναι βουλομένουσ καὶ μέγα φρονοῦντασ ἐφ’ αὑτοῖσ διὰ πλοῦτον ἢ γένοσ ἢ ἄλλην τινὰ δύναμιν, τούτουσ μάλιστα ἐπίεζε καὶ ἐκόλαζε πάντα τρόπον.

πολλοὶ δὲ οὐκ εἰών, ἀλλ’ ἠγανάκτουν, καθάπερ Ὅμηρόσ φησι τὸν Ὀδυσσέα προσπαίζειν τοὺσ μνηστῆρασ, κἀκεῖνον πρὸσ ὀλίγασ ἡμέρασ ἐνεγκεῖν τὴν ἀκολασίαν αὐτῶν καὶ τὴν ὕβριν·

ὁ δὲ ὅμοιοσ ἦν ἐν ἅπαντι·

τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν ἔχοντι, κἄπειτα ἐν ἀνδραπόδοισ τε καὶ δούλοισ αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστισ ἐστί, καὶ ῥᾳδίωσ φέροντι μεθύοντασ ἀνθρώπουσ καὶ μαινομένουσ ὑπὸ ἀγνοίασ καὶ ἀμαθίασ. ὅμωσ δὲ οἵ τε ἀθλοθέται τῶν Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο καὶ συνεστέλλοντο, κατ’ ἐκεῖνον ὁπότε γένοιντο, καὶ πάντεσ οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντεσ αὐτόν.

ἐπεὶ δὲ καὶ ἐστεφανώσατο τῆσ πίτυοσ, πέμψαντεσ οἱ Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν τινασ ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν στέφανον καὶ μηδὲν παράνομον ποιεῖν. ὁ δὲ ἤρετο αὐτοὺσ διὰ τί παράνομόν ἐστιν αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι τῆσ πίτυοσ, ἄλλουσ δὲ οὐ παράνομον.

εἶπεν οὖν τισ αὐτῶν, Ὅτι οὐ νενίκηκασ, ὦ Διόγενεσ. ὁ δέ, Πολλούσ γε, εἶπεν, ἀνταγωνιστὰσ καὶ μεγάλουσ, οὐχ οἱᾶ ταῦτά ἐστι τὰ ἀνδράποδα τὰ νῦν ἐνταῦθα παλαίοντα καὶ δισκεύοντα καὶ τρέχοντα, τῷ παντὶ δὲ χαλεπωτέρουσ, πενίαν καὶ φυγὴν καὶ ἀδοξίαν, ἔτι δὲ ὀργήν τε καὶ λύπην καὶ ἐπιθυμίαν καὶ φόβον καὶ τὸ πάντων ἀμαχώτατον θηρίον, ὕπουλον καὶ μαλθακόν, ἡδονήν· ᾗ οὐδεὶσ οὔτε τῶν Ἑλλήνων οὔτε τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι καὶ περιεῖναι τῇ ψυχῇ κρατήσασ, ἀλλὰ πάντεσ ἥττηνται καὶ ἀπειρήκασι πρὸσ τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνεσ καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ.

πότερον ὑμῖν ἄξιοσ δοκῶ τῆσ πίτυοσ, ἢ λαβόντεσ αὐτὴν δώσετε τῷ πλείστων κρεῶν γέμοντι;

ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖσ πέμψασι καὶ ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ γὰρ νικήσαντεσ οὐδένα ἀγῶνα περιέρχονται στεφάνουσ ἔχοντεσ· αὐτὸν εἶναι δεῖ.

μετὰ δὲ τοῦτο ἰδών τινα ἐκ τοῦ σταδίου βαδίζοντα μετὰ πολλοῦ πλήθουσ καὶ μηδὲ ἐπιβαίνοντα τῆσ γῆσ, ἀλλὰ ὑψηλὸν φερόμενον ὑπὸ τοῦ ὄχλου, τοὺσ δέ τινασ ἐπακολουθοῦντασ καὶ βοῶντασ, ἄλλουσ δὲ πηδῶντασ ὑπὸ χαρᾶσ καὶ τὰσ χεῖρασ αἴροντασ πρὸσ τὸν οὐρανόν, τοὺσ δὲ ἐπιβάλλοντασ αὐτῷ στεφάνουσ καὶ ταινίασ, ὅτε ἐδυνήθη προσελθεῖν ἤρετο τίσ ἐστιν ὁ θόρυβοσ ὁ περὶ αὐτὸν καὶ τί συνέβη. ὁ δὲ ἔφη, Νικῶμεν, βέλτιστε ἀνδρῶν, τὸ στάδιον.

τοῦτο δὲ τί ἐστιν; εἶπεν· οὐ γὰρ δὴ φρονιμώτεροσ γέγονασ οὐδὲ μικρὸν, ὅτι ἔφθασασ τοὺσ συντρέχοντασ, οὐδὲ σωφρονέστεροσ νῦν ἢ πρότερον οὐδὲ δειλὸσ ἧττον, οὐδ’ ἔλαττον ἀλγεῖσ οὐδ’ ἐλαττόνων δεήσῃ τὸ λοιπὸν οὐδὲ ἀλυπότερον βιώσῃ. μὰ Δία, εἶπεν, ἀλλὰ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ταχύτατόσ εἰμι πάντων.

ἀλλ’ οὐ τῶν λαγῶν, ἔφη ὁ Διογένησ, οὐδὲ τῶν ἐλάφων· καίτοι ταῦτα τὰ θηρία πάντων ἐστὶ δειλότατα, καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ τοὺσ κύνασ καὶ τοὺσ ἀετοὺσ φοβεῖται, καὶ ζῇ βίον ἄθλιον. οὐκ οἶσθα, ἔφη, ὅτι τὸ τάχοσ δειλίασ σημεῖόν ἐστι; τοῖσγὰρ αὐτοῖσ ζῴοισ συμβέβηκε ταχίστοισ τε εἶναι καὶ ἀνανδροτάτοισ. ὁ γοῦν Ἡρακλῆσ διὰ τὸ βραδύτεροσ εἶναι πολλῶν καὶ μὴ δύνασθαι κατὰ πόδασ αἱρεῖν τοὺσ κακούργουσ, διὰ τοῦτο ἐφόρει τόξα καὶ τούτοισ ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺσ φεύγοντασ.

καὶ ὅσ, Ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα, ἔφη, ταχὺν ὄντα, φησὶν ὁ ποιητὴσ ἀνδρειότατον εἶναι. καὶ πῶσ,ἔφη, οἶσθα ὅτι ταχὺσ ἦν ὁ Ἀχιλλεύσ; τὸν μὲν γὰρ Ἕκτορα ἑλεῖν οὐκ ἐδύνατο κατὰ τὴν ἡμέραν ὅλην διώκων. οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη, ἐπὶ πράγματι σεμνυνόμενοσ, ἐν ᾧ τῶν φαυλοτάτων θηρίων χείρων πέφυκασ;

οἶμαι γάρ σε μηδὲ ἀλώπεκα δύνασθαι φθάσαι. πόσον δέ τι καὶ ἔφθασασ; παρ’ ὀλίγον, εἶπεν, ὦ Διόγενεσ. τοῦτο γάρτοι καὶ τὸ θαυμαστὸν ἐγένετο τῆσ νίκησ. ὥστε, ἔφη, παρ’ ἓν βῆμα εὐδαίμων γέγονασ. ἅπαντεσ γὰρ οἱ κράτιστοι ἦμεν οἱ τρέχοντεσ. οἱ δὲ κόρυδοι οὐ πολλῷ τινι θᾶττον ὑμῶν διέρχονται τὸ στάδιον;

πτηνοὶ γάρ εἰσιν, εἶπεν. οὐκοῦν, ἔφη ὁ Διογένησ, εἴπερ τὸ ταχύτατον εἶναι κράτιστόν ἐστι, πολὺ βέλτιον κόρυδον εἶναι σχεδὸνἢ ἄνθρωπον·

ὥστε τὰσ ἀηδόνασ οὐδέν τι δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺσ ἔποπασ, ὅτι ὄρνιθεσ ἐγένοντο ἐξ ἀνθρώπων, ὡσ ὑπὸ τοῦ μύθου λέλεκται. ἀλλ’ ἐγώ, ἔφη, ἄνθρωποσ ὢν ἀνθρώπων ταχύτατόσ εἰμι. τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐν τοῖσ μύρμηξιν, εἶπεν, εἰκὸσ ἄλλον ἄλλου ταχύτερον εἶναι; μὴ οὖν θαυμάζουσιν αὐτόν; ἢ οὐ δοκεῖ σοι γελοῖον εἶναι, εἴ τισ ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ τάχει; τί δέ;

εἰ χωλοὶ πάντεσ ἦσαν οἱ τρέχοντεσ, ἐχρῆν σε μέγα φρονεῖν, ὅτι χωλοὺσ χωλὸσ ἔφθησ; τοιαῦτα δὲ πρὸσ τὸν ἄνθρωπον διαλεγόμενοσ πολλοὺσ ἐποίησε τῶν παρόντων καταφρονῆσαι τοῦ πράγματοσ, κἀκεῖνον αὐτὸν λυπούμενον ἀπελθεῖν καὶ πολὺ ταπεινότερον. τοῦτο δὲ οὐ μικρὸν παρεῖχε τοῖσ ἀνθρώποισ, ὁπότε ἴδοι τινὰ μάτην ἐπαιρόμενον καὶ διὰ πρᾶγμα οὐδενὸσ ἄξιον ἔξω τοῦ φρονεῖν, συστείλασ ἐπὶ βραχὺ καὶ ἀφελὼν μικρόν τι τῆσ ἀνοίασ, ὥσπερ οἱ τὰ πεφυσημένα καὶ οἰδοῦντα νύξαντεσ ἢ σείσαντεσ.

ἐν δὲ τούτῳ θεασάμενοσ ἵππουσ ἐν τῷ αὐτῷ δεδεμένουσ, ἔπειτα μαχομένουσ τε καὶ λακτίζοντασ αὑτούσ, καὶ πολὺν ὄχλον περιεστῶτασ καὶ θεωμένουσ, ἑώσ καμὼν ὁ ἕτεροσ ἔφυγεν ἀπορρήξασ προσελθὼν ἐστεφάνωσε τὸν μένοντα καὶ ἀνεκήρυττεν ὡσ Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων ἐνίκησεν.

ἐπὶ τούτῳ γέλωσ καὶ θόρυβοσ ἦν ἁπάντων, καὶ τὸν Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων, καί τινασ ἀπελθεῖν φασιν οὐκ ἰδόντασ αὐτούσ ‐ ὅσοι κακῶσ ἐσκήνουν ἢ καὶ τούτου ἠπόρουν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ ΙΣΘΜΙΚΟΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ ΙΣΘΜΙΚΟΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION