Dio, Chrysostom, Orationes, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 64:

καὶ τίσ, εἶπεν, ἔτι μοι καταλείπεται πολέμιοσ, ἐὰν ἕλω τούτουσ οὓσ εἶπον; ὁ πάντων, ἔφη, δυσμαχώτατοσ, οὐ περσίζων, οὐ μηδίζων τῇ φωνῇ, καθάπερ οἶμαι Δαρεῖοσ, ἀλλὰ μακεδονίζων τε καὶ ἑλληνίζων. καὶ ὃσ ἐταράχθη τε καὶ ἠγωνίασεν μή τινα ἐπίσταιτο ἐν Μακεδονίᾳ ἢ ἐν τῇ Ἑλλάδι παρασκευαζόμενον ὡσ πολεμήσοντα καὶ ἤρετο, τίσ οὗτόσ ἐστιν ἐμὸσ πολέμιοσ ἐν τῇ Ἑλλάδι ἢ Μακεδονίᾳ;