Dio, Chrysostom, Orationes, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 76:

καὶ τὸ μὲν σῶμα παρούσησ αὐτὸ μόνον αἰσθάνεται τῆσ ἀλγηδόνοσ· ἡ ψυχὴ δὲ πρὶν ἢ γενέσθαι τὴν ἀλγηδόνα ἀνιᾶται, πολλάκισ δὲ καὶ μὴ μελλούσησ γίγνεσθαι δι’ ὀρρωδίαν. θανάτου δὲ σῶμα μὲν οὐδέποτε ᾔσθετο· ψυχὴ δὲ καὶ τούτου συνίησι, καὶ πολλὰ πάσχει ῥυομένη μὲν ἐκ νόσων τὸ σῶμα, ῥυομένη δὲ ἐκ πολέμων, ῥυομένη δὲ ἐκ χειμῶνοσ, ῥυομένη δὲ ἐκ θαλάσσησ. ὁ̣ ̣ ̓τω πανταχῇ ἐπιπονώτερον ψυχὴ καὶ ταλαιπωρότερον σώματοσ, ὅμωσ δὲ θειότερον καὶ βασιλικώτερον.