헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως)

μηδενὶ ὑμῶν ἄπιστον γενέσθω, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ Τιμόθεοσ ὀφείλων ἀργύριον τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ φεύγει νῦν ὑπ’ ἐμοῦ ταύτην τὴν δίκην. ἀλλ’ ἐπειδὰν ὑμᾶσ ἀναμνήσω τόν τε καιρὸν ἐν ᾧ τὸ συμβόλαιον ἐγένετο, καὶ τὰ συμβάντα τούτῳ ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, καὶ εἰσ ὅσην ἀπορίαν κατέστη οὗτοσ, τότε ἡγήσεσθε τὸν μὲν πατέρα τὸν ἐμὸν βέλτιστον γενέσθαι περὶ Τιμόθεον, τοῦτον δὲ οὐ μόνον ἀχάριστον εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἀδικώτατον πάντων ἀνθρώπων, ὅσ γε τυχὼν παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ ὅσων ἐδεήθη καὶ λαβὼν ἀργύριον ἀπὸ τῆσ τραπέζησ, ἐν πολλῇ ἀπορίᾳ ὢν κἀν κινδύνοισ τοῖσ μεγίστοισ καθεστηκὼσ περὶ τῆσ ψυχῆσ, οὐ μόνον οὐκ ἀπέδωκε χάριν, ἀλλὰ καὶ τὸ δοθὲν ἀποστερεῖ με. καίτοι σφαλέντοσ μὲν τούτου ἀπώλλυτο καὶ τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ τὸ συμβόλαιον·

οὔτε γὰρ ἐπ’ ἐνεχύρῳ οὔτε μετὰ μαρτύρων ἔδωκεν· σωθέντοσ δὲ ἐπὶ τούτῳ ἐγίγνετο, ὁπότε βούλοιτο εὐπορήσασ ἡμῖν ἀποδοῦναι. ἀλλ’ ὅμωσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐ περὶ πλείονοσ ἐποιήσατο ὁ πατὴρ περιουσίαν χρημάτων μᾶλλον ἢ οὐ Τιμοθέῳ ὑπηρετῆσαι ὧν ἐδεήθη αὐτοῦ, ἐν ἀπορίᾳ ὄντι.

ᾤετο μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὁ πατήρ, εἰ σωθείη Τιμόθεοσ τότε ἐξ ἐκείνων τῶν κινδύνων καὶ ἀφίκοιτο οἴκαδε παρὰ βασιλέωσ, εὐπορωτέρου γενομένου τούτου ἢ ὡσ τότε διέκειτο, οὐ μόνον τὰ ἑαυτοῦ κομιεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ ἄλλου εἴ του δέοιτο πρὸσ Τιμόθεον πρᾶξαι ὑπάρξειν αὑτῷ. ἐπειδὴ δὲ οὐχ ὡσ ἐκεῖνοσ ᾠήθη συμβέβηκεν, ἀλλ’ ἃ μετὰ χάριτοσ ἔλαβεν Τιμόθεοσ ἀπὸ τῆσ τραπέζησ δεηθεὶσ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ, ταῦτα δι’ ἔχθρασ καὶ δίκησ τετελευτηκότοσ ἐκείνου ἐξελεγχθεὶσ μὲν ὡσ ὀφείλει οἰέται δεῖν ἀποδοῦναι, ἐὰν δὲ δύνηται ὑμᾶσ πεῖσαι ὡσ οὐκ ὀφείλει, ἐξαπατήσασ τῷ λόγῳ, ἀποστερῆσαι ἡμᾶσ τῶν χρημάτων, ἀναγκαῖόν μοι δοκεῖ εἶναι ἐξ ἀρχῆσ ἅπαντα διηγήσασθαι ὑμῖν, τά τε ὀφειλόμενα, καὶ εἰσ ὅ τι ἕκαστον αὐτῶν κατεχρήσατο, καὶ τοὺσ χρόνουσ ἐν οἷσ τὸ συμβόλαιον ἐγένετο.

θαυμάσῃ δὲ μηδεὶσ ὑμῶν εἰ ἀκριβῶσ ἴσμεν·

οἱ γὰρ τραπεζῖται εἰώθασιν ὑπομνήματα γράφεσθαι ὧν τε διδόασιν χρημάτων καὶ εἰσ ὅ τι καὶ ὧν ἄν τισ τιθῆται, ἵνα ᾖ αὐτοῖσ γνώριμα τά τε ληφθέντα καὶ τὰ τεθέντα πρὸσ τοὺσ λογισμούσ. ἐπὶ Σωκρατίδου γὰρ ἄρχοντοσ μουνιχιῶνοσ μηνὸσ μέλλων ἐκπλεῖν τὸν ὕστερον ἔκπλουν Τιμόθεοσ οὑτοσί, περὶ ἀναγωγὴν ἤδη ὢν ἐν τῷ Πειραιεῖ, προσδεηθεὶσ ἀργυρίου, προσελθὼν τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ ἐν τῷ λιμένι, ἐκέλευσεν αὐτὸν χρῆσαι χιλίασ τριακοσίασ πεντήκοντα μίαν δύ’ ὀβολώ·

τοσούτου γὰρ ἔφη προσδεῖσθαι· καὶ δοῦναι ἐκέλευσεν Ἀντιμάχῳ τῷ ταμίᾳ τῷ ἑαυτοῦ, ὃσ τούτῳ διῴκει τότε πάντα. καὶ ὁ μὲν δανεισάμενοσ τὸ ἀργύριον παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ Τιμόθεοσ ἦν καὶ κελεύσασ δοῦναι Ἀντιμάχῳ τῷ ταμίᾳ τῷ ἑαυτοῦ, ὁ δὲ λαβὼν τὸ ἀργύριον ἀπὸ τῆσ τραπέζησ παρὰ Φορμίωνοσ Αὐτόνομοσ, ὅσπερ Ἀντιμάχῳ διετέλει γραμματεύων τὸν ἅπαντα χρόνον.

δοθέντοσ τοίνυν τοῦ ἀργυρίου τούτου ἐγράψατο μὲν ὀφείλοντα τὸν κελεύσαντα χρῆσαι Τιμόθεον, ὑπόμνημα δὲ ἐγράψατο, ᾧ τε οὗτοσ ἐκέλευσε δοῦναι, Ἀντιμάχῳ, καὶ ὃν ὁ Ἀντίμαχοσ συνέπεμψεν ἐπὶ τὴν τράπεζαν ληψόμενον τὸ ἀργύριον, τὸν Αὐτόνομον, τὰσ χιλίασ τριακοσίασ δραχμὰσ καὶ πεντήκοντα καὶ μίαν καὶ δύ’ ὀβολώ.

τὸ μὲν τοίνυν πρῶτον χρέωσ, ὃ ἐκπλέων ἔλαβεν στρατηγῶν τὸ ὕστερον, τοσοῦτον ὀφείλει. ὥστε Ἀντίμαχον μὲν ταμίαν ὄντα καὶ πιστότατα διακείμενον τούτῳ κρίναντεσ ἐν τῷ δήμῳ ἀπεκτείνατε καὶ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ἐδημεύσατε, αὐτὸν δὲ τοῦτον ἐξαιτουμένων τῶν ἐπιτηδείων καὶ οἰκείων αὐτοῦ ἁπάντων, ἔτι δὲ καὶ Ἀλκέτου καὶ Ιἄσονοσ, συμμάχων ὄντων ὑμῖν, μόλισ μὲν ἐπείσθητε ἀφεῖναι, στρατηγοῦντα δὲ αὐτὸν ἐπαύσατε, ‐ ἐν τοιαύταισ δὲ ὢν διαβολαῖσ καὶ ἀπορίᾳ χρημάτων πολλῇ ἡ μὲν γὰρ οὐσία ὑπόχρεωσ ἦν ἅπασα, καὶ ὁρ́οι αὐτῆσ ἕστασαν, καὶ ἄλλοι ἐκράτουν·

ὁ μὲν ἐν πεδίῳ ἀγρὸσ ἀποτίμημα τῷ παιδὶ τῷ Εὐμηλίδου καθειστήκει, ἑξήκοντα δὲ τριηράρχοισ τοῖσ συνεκπλεύσασιν αὐτῷ ἑπτὰ μνῶν ἑκάστῳ ἡ ἄλλη οὐσία ὑπέκειτο, ἃσ οὗτοσ αὐτοὺσ στρατηγῶν ἠνάγκασε τοῖσ ναύταισ τροφὴν διαδοῦναι·

πανταχόθεν δὲ ἀπορούμενοσ, καὶ ἐν ἀγῶνι τῷ μεγίστῳ καθεστηκὼσ περὶ τοῦ σώματοσ διὰ τὸ συμβεβηκέναι τῇ πόλει τοιαῦτα πράγματα, ἄμισθον μὲν τὸ στράτευμα καταλελύσθαι ἐν Καλαυρείᾳ, πολιορκεῖσθαι δὲ τοὺσ περὶ Πελοπόννησον συμμάχουσ ὑπὸ Λακεδαιμονίων, κατηγορούντων δὲ τοῦτον αἴτιον εἶναι τῆσ παρούσησ ἀτυχίασ Ἰφικράτουσ καὶ Καλλιστράτου, ἔτι δὲ τῶν ἀφικνουμένων ἀπὸ στρατεύματοσ ἀπαγγελλόντων ἐν τῷ δήμῳ τὴν παροῦσαν ἔνδειαν καὶ ἀπορίαν, τὰ δὲ καὶ δι’ ἐπιστολῶν ἑκάστου πυνθανομένου παρὰ τῶν οἰκείων καὶ ἐπιτηδείων ὡσ διέκειντο ὧν ἀκούοντεσ ὑμεῖσ ἐν τῷ δήμῳ τότε ἀναμνήσθητε πῶσ ἕκαστοσ περὶ αὐτοῦ τὴν γνώμην εἶχεν·

οὐ γὰρ ἀγνοεῖτε τὰ λεγόμενα, μέλλων τοίνυν καταπλεῖν ἐπὶ τὴν κρίσιν, ἐν Καλαυρείᾳ δανείζεται χιλίασ δραχμὰσ παρὰ Ἀντιφάνουσ τοῦ Λαμπτρέωσ, ὃσ ἐπέπλει ταμίασ Φιλίππῳ τῷ ναυκλήρῳ, ἵνα διαδοίη τοῖσ Βοιωτίοισ τριηράρχοισ, καὶ παραμένωσιν ἑώσ ἂν αὐτῷ ἡ κρίσισ γένηται, καὶ μὴ καταλυθεισῶν πρότερον τῶν Βοιωτίων τριήρων καὶ διαπελθόντων τῶν στρατιωτῶν μᾶλλον αὐτῷ ὀργίζησθε ὑμεῖσ.

οἱ μὲν γὰρ πολῖται ἠνείχοντο κακοπαθοῦντεσ καὶ παρέμενον·

οἱ δὲ Βοιωτοὶ οὐκ ἔφασαν παραμενεῖν, εἰ μή τισ αὐτοῖσ τὴν καθ’ ἡμέραν τροφὴν δώσει. τότε οὖν ἀναγκαζόμενοσ δανείζεται τὰσ χιλίασ δραχμὰσ παρὰ τοῦ Ἀντιφάνουσ, ὃσ ἐπέπλει ταμιεύων Φιλίππῳ τῷ ναυκλήρῳ, καὶ δίδωσι τῷ Βοιωτίῳ ἄρχοντι τῶν νεῶν. ἐπειδὴ δὲ ἀφίκετο δεῦρο, ἀπῄτουν αὐτὸν ὅ τε Φίλιπποσ καὶ Ἀντιφάνησ τὰσ χιλίασ δραχμὰσ ἃσ ἐδανείσατο ἐν Καλαυρείᾳ, καὶ ἠγανάκτουν ὅτι οὐ ταχὺ ἀπελάμβανον.

ταύτασ Φίλιπποσ δανείσασ ἀποστερεῖται, καὶ ἅμα δεδιὼσ τὸν Φίλιππον, μὴ καταμαρτυροίη αὑτοῦ ἐν τῷ ἀγῶνι, προσελθὼν τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ ἐδεήθη ἀπαλλάξαι τὸν Φίλιππον καὶ χρῆσαι αὑτῷ τὰσ χιλίασ δραχμάσ, ἵνα ἀποδοίη Φιλίππῳ.

ὁρῶν δὲ ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ τό τε μέγεθοσ τοῦ ἀγῶνοσ ἡλίκον ἦν τούτῳ, καὶ ὡσ ἠπορεῖτο οὗτοσ, καὶ ἐλεῶν αὐτόν, προσαγαγὼν πρὸσ τὴν τράπεζαν ἐκέλευσεν ἀποδοῦναι Φιλίππῳ χιλίασ δραχμὰσ τὸν Φορμίωνα τὸν ἐπικαθήμενον ἐπὶ τῇ τραπέζῃ, καὶ γράψαι ὀφείλοντα Τιμόθεον. καὶ ταῦτα ὅτι ἀληθῆ ἐστιν, τὸν δόντα τὸ ἀργύριον Φορμίωνα ὑμῖν μάρτυρα παρέξομαι, ἐπειδὰν καὶ περὶ τοῦ ἄλλου συμβολαίου διηγήσωμαι ὑμῖν, ἵνα τῇ αὐτῇ μαρτυρίᾳ περὶ ὅλου τοῦ χρέωσ ἀκούσαντεσ εἰδῆτε ὅτι ἀληθῆ λέγω.

καλῶ δ’ ὑμῖν καὶ τὸν Ἀντιφάνην τὸν δανείσαντα τὸ ἀργύριον τούτῳ, τὰσ χιλίασ δραχμάσ, ἐν Καλαυρείᾳ, καὶ παρόντα ὅτε ἀπέλαβε Φίλιπποσ τὸ ἀργύριον παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ ἐνθάδε. τοῦ μὲν γὰρ μαρτυρίαν με ἐμβαλέσθαι πρὸσ τὸν διαιτητὴν παρεκρούσατο, φάσκων ἀεί μοι μαρτυρήσειν εἰσ τὴν κυρίαν·

ἐπειδὴ δὲ ἡ δίαιτα ἦν, προσκληθεὶσ ἀπὸ τῆσ οἰκίασ οὐ γὰρ ἦν φανερόσ, ἔλιπε τὴν μαρτυρίαν πεισθεὶσ ὑπὸ τούτου. τιθέντοσ δέ μου αὐτῷ τὴν δραχμὴν τοῦ λιπομαρτυρίου κατὰ τὸν νόμον, ὁ διαιτητὴσ οὐ κατεδιῄτα, ἀλλ’ ἀπιὼν ᾤχετο ἀποδιαιτήσασ τούτου τὴν δίαιταν, ἑσπέρασ ἤδη οὔσησ. νυνὶ δὲ τῷ Ἀντιφάνει εἴληχα βλάβησ ἰδίαν δίκην, ὅτι μοι οὔτ’ ἐμαρτύρησεν οὔτ’ ἐξωμόσατο κατὰ τὸν νόμον.

καὶ ἀξιῶ αὐτὸν ἀναβάντα εἰπεῖν ἐναντίον ὑμῶν διομοσάμενον, πρῶτον μὲν εἰ ἐδάνεισε Τιμοθέῳ ἐν Καλαυρείᾳ χιλίασ δραχμάσ, δεύτερον δ’ εἰ παρὰ τοῦ πατρὸσ Φίλιπποσ ἀπέλαβεν ἐνθάδε τοῦτο τὸ ἀργύριον. σχεδὸν μὲν οὖν καὶ αὐτὸσ οὗτοσ ὡμολόγει πρὸσ τῷ διαιτητῇ ἀποδοῦναι τῷ Φιλίππῳ τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν τὰσ χιλίασ δραχμάσ, οὐ μέντοι αὑτῷ γέ φησιν δανεῖσαι, ἀλλὰ τῷ Βοιωτίῳ ναυάρχῳ, καὶ ὑποθεῖναί φησιν αὐτὸν τούτου τοῦ ἀργυρίου χαλκόν.

ὡσ δὲ οὐκ ἀληθῆ ἔλεγεν, ἀλλ’ αὐτὸσ δανεισάμενοσ ἀποστερεῖ, ἐγὼ ὑμᾶσ διδάξω, ἐπειδὰν καὶ περὶ τῶν ἄλλων ὧν ὀφείλει καθ’ ἕκαστον ὑμῖν διηγήσωμαι. ἀφικομένου γὰρ Ἀλκέτου καὶ Ιἄσονοσ ὡσ τοῦτον ἐν τῷ μαιμακτηριῶνι μηνὶ τῷ ἐπ’ Ἀστείου ἄρχοντοσ ἐπὶ τὸν ἀγῶνα τὸν τούτου, βοηθησόντων αὐτῷ, καὶ καταγομένων εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἐν Πειραιεῖ τὴν ἐν τῇ Ἱπποδαμείᾳ ἑσπέρασ ἤδη οὔσησ, ἀπορούμενοσ ὑποδέξασθαι αὐτούσ, πέμψασ ὡσ τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν Αἰσχρίωνα τὸν ἀκόλουθον τὸν αὑτοῦ, ἐκέλευσεν αἰτήσασθαι στρώματα καὶ ἱμάτια καὶ φιάλασ ἀργυρᾶσ δύο, καὶ μνᾶν ἀργυρίου δανείσασθαι.

ἀκούσασ δὲ ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ τοῦ Αἰσχρίωνοσ τοῦ ἀκολούθου τοῦ τούτου τούσ τε ἀφιγμένουσ καὶ τὴν χρείαν εἰσ ἣν ᾐτεῖτο, ἐφ’ ἅ τε ἦλθεν ἔχρησεν, καὶ τὴν μνᾶν τοῦ ἀργυρίου, ἣν ἐδανείζετο, ἐδάνεισεν.

ἀπολελυμένῳ τοίνυν τῆσ αἰτίασ πολλὴ συνέβαινεν αὐτῷ μετὰ ταῦτα χρημάτων ἀπορία εἴσ τε τὰσ ἰδίασ χρείασ καὶ εἰσ τὰσ δημοσίασ εἰσφοράσ, ἃ ὁρῶν ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ οὐκ ἐτόλμα τοῦτον εὐθὺσ ἀπαιτεῖν τὸ ἀργύριον· οὔτε γὰρ ἂν τοῦτον εὐπορήσανθ’ ἡγεῖτο ἀδικῆσαι αὑτόν, οὔτ’ ἂν αὐτὸσ ἀποροῦντα τοῦτον ἔχειν ὁπόθεν εἰσπράξειεν.

ἐπειδὴ τοίνυν ἀπῆλθον ὅ τε Ἀλκέτασ καὶ ὁ Ιἄσων, τὰ μὲν στρώματα καὶ τὰ ἱμάτια πάλιν ἀπήνεγκεν ὁ Αἰσχρίων ὁ ἀκόλουθοσ ὁ τούτου, τὰσ δὲ φιάλασ τὰσ δύο οὐκ ἀπήνεγκεν, ἃσ ᾐτήσατο ὅτεπερ καὶ τὰ στρώματα καὶ τὴν μνᾶν τοῦ ἀργυρίου ἐδανείσατο, ἀφικομένων ὡσ τοῦτον Ἀλκέτου καὶ Ιἄσονοσ. μέλλων τοίνυν ἀποδημεῖν ὡσ βασιλέα, καὶ διαπραξάμενοσ ἐκπλεῦσαι ὡσ βασιλεῖ στρατηγήσων τὸν ἐπ’ Αἴγυπτον πόλεμον, ἵνα μὴ δῷ ἐνθάδε λόγον καὶ εὐθύνασ τῆσ στρατηγίασ, μεταπεμψάμενοσ τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν εἰσ τὸ Παράλιον τῶν τε προϋπηργμένων εἰσ αὑτὸν ἐπῄνει, καὶ ἐδεῖτο αὐτοῦ συστήσασ Φιλώνδαν, ἄνδρα τὸ μὲν γένοσ Μεγαρέα, μετοικοῦντα δ’ Ἀθήνησιν, πιστῶσ δὲ τούτῳ διακείμενον καὶ ὑπηρετοῦντα ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, ἐπειδὰν ἀφίκηται ἐκ Μακεδονίασ ὁ Φιλώνδασ, ὃν συνίστη οὗτοσ τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ, ἄγων ξύλα τὰ δοθέντα τούτῳ ὑπὸ Ἀμύντου, τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρασχεῖν καὶ ἐᾶσαι ἀνακομίσαι τὰ ξύλα εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἑαυτοῦ τὴν ἐν Πειραιεῖ·

αὑτοῦ γὰρ εἶναι τὰ ξύλα.

ἅμα τε τῇ δεήσει εἶπε λόγον, ᾧ οὐκ ἀκόλουθα ποιεῖ τὰ ἔργα νυνί·

ἔφη γάρ, κἂν μὴ τύχῃ ὧν ἐδεῖτο τοῦ πατρόσ, οὐκ ὀργισθήσεσθαι ὥσπερ ἂν ἄλλοσ τισ ἀποτυχών, ἀλλ’ ὧν αὑτῷ δεηθέντι ὑπηρέτηκεν, τούτων, ἄν ποτε δύνηται, χάριν ἀποδώσειν. ἀκούσασ δὲ ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ ταῦτα ἥσθη τε τοῖσ λόγοισ, καὶ ἐπῄνει τοῦτον ὅτι μέμνηται εὖ παθών, καὶ ὅσα αὐτοῦ ἐδεῖτο ὑπέσχετο ποιήσειν. καὶ οὗτοσ μὲν μετὰ ταῦτα τὴν ἀναγωγὴν ἐποιεῖτο ὡσ τοὺσ στρατηγοὺσ τοὺσ βασιλέωσ, ὁ δὲ Φιλώνδασ, ᾧ συνέστησεν τὸν πατέρα τὸν ἐμόν, ἐπειδὰν ἀφίκηται ἄγων τὰ ξύλα, τὸ ναῦλον παρασχεῖν, εἰσ τὴν Μακεδονίαν τὴν πορείαν ἐποιεῖτο.

καὶ οὗτοι οἱ χρόνοι ἦσαν περὶ θαργηλιῶνα μῆνα ἐπ’ Ἀστείου ἄρχοντοσ. τῷ δ’ ὑστέρῳ ἔτει ἀφικομένου τοῦ Φιλώνδου ἐκ τῆσ Μακεδονίασ ἄγοντοσ τὰ ξύλα, ἀποδημοῦντοσ τούτου παρὰ βασιλεῖ, καὶ προσελθόντοσ τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ καὶ κελεύοντοσ τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρασχεῖν, ἵνα διαλύσῃ τὸν ναύκληρον, καθάπερ οὗτοσ ἐδεήθη ὅτε ἐξέπλει τοῦ πατρὸσ καὶ συνέστησε τὸν Φιλώνδαν, προσαγαγὼν πρὸσ τὴν τράπεζαν ὁ πατὴρ ἐκέλευσε δοῦναι Φορμίωνα τὸ ναῦλον τῶν ξύλων, χιλίασ ἑπτακοσίασ πεντήκοντα.

καὶ ἠρίθμησε τὸ ἀργύριον Φορμίων·

καὶ ἐγράψατο μὲν ὀφείλοντα Τιμόθεον οὗτοσ γὰρ ἦν ὁ δεηθεὶσ τοῦ πατρὸσ παρασχεῖν τὸ ναῦλον τῶν ξύλων, καὶ τούτου ἦν, ὑπόμνημα δ’ ἐγράψατο τήν τε χρείαν εἰσ ἣν ἐλήφθη τὸ ἀργύριον καὶ τὸ ὄνομα τοῦ λαβόντοσ. καὶ οὗτοσ ὁ χρόνοσ ἦν Ἀλκισθένουσ ἄρχοντοσ, ὁ ὕστεροσ ἐνιαυτὸσ ἢ οὗτοσ ἀνήγετο ὡσ βασιλέα. ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον τοῦτον καὶ Τιμοσθένησ ὁ Αἰγιλιεὺσ ἀφικνεῖται κατ’ ἐμπορίαν ἰδίαν ἀποδημῶν.

ἐπιτήδειοσ δὲ ὢν Φορμίωνι καὶ κοινωνὸσ ὁ Τιμοσθένησ, ὅτ’ ἐξέπλει, δίδωσιν ἀποθεῖναι τῷ Φορμίωνι μετ’ ἄλλων χρημάτων καὶ φιάλασ λυκιουργεῖσ δύο. ἀπὸ τύχησ δὲ ὁ παῖσ ταύτασ τὰσ φιάλασ, οὐκ εἰδὼσ ὅτι ἀλλότριαι ἦσαν, δίδωσι τῷ Αἰσχρίωνι τῷ ἀκολούθῳ τῷ τούτου, ὅτ’ ἐπέμφθη ὡσ τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν ὑπὸ τούτου, καὶ ᾐτεῖτο τὰ στρώματα καὶ τὰ ἱμάτια καὶ τὰσ φιάλασ, καὶ τὴν μνᾶν τοῦ ἀργυρίου ἐδανείσατο, ἀφικομένων ὡσ τοῦτον Ἀλκέτου καὶ Ιἄσονοσ. ἀπαιτοῦντοσ δὲ τοῦ Τιμοσθένουσ τὰσ φιάλασ τὸν Φορμίωνα, ἐπειδὴ ἧκεν, ἀποδημοῦντοσ Τιμοθέου παρὰ βασιλεῖ, πείθει αὐτὸν ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ τιμὴν ἀπολαβεῖν τῶν φιαλῶν, ὅσον ἦγον αἱ φιάλαι, διακοσίασ τριάκοντα ἑπτά.

καὶ τῷ μὲν Τιμοσθένει τιμὴν ἀπέδωκεν τῶν φιαλῶν, τοῦτον δὲ ἐγράψατο αὑτῷ ὀφείλοντα, πρὸσ τὸ ἄλλο χρέωσ ὃ οὗτοσ αὐτῷ ὤφειλεν, ὃ ἀπέτεισεν τῷ Τιμοσθένει τῶν φιαλῶν. καὶ ταῦτα πάντα ὅτι ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν ἀναγνώσεται τὰσ μαρτυρίασ, πρῶτον μὲν τῶν δόντων τὸ ἀργύριον οἷσ οὗτοσ ἐκέλευσεν ἀπὸ τῆσ τραπέζησ καὶ ἐπικαθημένων τότε, ἔπειτα τοῦ ἀπολαβόντοσ τὴν τιμὴν τῶν φιαλῶν.

Μαρτυρίαι ὅτι μὲν τοίνυν οὐ ψεύδομαι πρὸσ ὑμᾶσ περὶ ὧν εἶπον, τῶν μαρτυριῶν ἀναγιγνωσκομένων ἀκηκόατε. ὅτι δέ μοι καὶ αὐτὸσ οὗτοσ ὡμολόγει τὰ ξύλα τὰ κομισθέντα ὑπὸ Φιλώνδου εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἑαυτοῦ ἀνακομισθῆναι τὴν ἐν Πειραιεῖ, τούτων ὑμῖν ἀναγνώσεται τὴν μαρτυρίαν.

Μαρτυρία ὡσ μὲν τοίνυν τούτου ἦν τὰ ξύλα ἃ ἤγαγεν ὁ Φιλώνδασ, αὐτόσ μοι μεμαρτύρηκεν· ὡμολόγει γὰρ αὐτὰ πρὸσ τῷ διαιτητῇ ἀνακομισθῆναι εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἑαυτοῦ τὴν ἐν Πειραιεῖ, ὡσ μεμαρτύρηται ὑμῖν ὑπὸ τῶν ἀκουόντων.

ἔτι δὲ καὶ ἐκ τεκμηρίων πειράσομαι ἐγὼ ὑμᾶσ διδάξαι ὅτι ἀληθῆ λέγω. οἰέσθε γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὸν πατέρα τὸν ἐμόν, εἰ μὴ Τιμοθέου ἦν τὰ ξύλα καὶ ἐδεήθη οὗτοσ αὐτοῦ συστήσασ τὸν Φιλώνδαν, ὅτε ἀνήγετο ὡσ τοὺσ στρατηγοὺσ τοὺσ βασιλέωσ, παρασχεῖν τὸ ναῦλον, ἐᾶσαι ἄν ποτε ὑποκειμένων αὐτῷ τῶν ξύλων τοῦ ναύλου ἀνακομίσαι τὸν Φιλώνδαν τὰ ξύλα ἐκ τοῦ λιμένοσ, ἀλλ’ οὐκ ἂν παρακαταστήσαντά τινα τῶν οἰκετῶν φυλάττειν καὶ τιμὴν λαμβάνειν τῶν πωλουμένων ξύλων, ἑώσ ἐκομίσατο τὰ ἑαυτοῦ, εἴπερ Φιλώνδου ἦν τὰ ξύλα καὶ ἐμπορίασ ἕνεκα ἤχθη;

ἔπειτα πρὸσ τούτοισ τίνι ὑμῶν εἰκὸσ δοκεῖ εἶναι, μὴ κελεύσαντοσ τούτου τὸ ναῦλον παρασχεῖν τῶν ξύλων τῶν δοθέντων τούτῳ ὑπὸ Ἀμύντου, πιστεῦσαι τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν Φιλώνδᾳ καὶ ἐᾶσαι ἀνακομίσαι τὰ ξύλα ἐκ τοῦ λιμένοσ εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν τούτου;

ἢ πῶσ οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν τὸν μὲν Φιλώνδαν ἐμπορίασ ἕνεκα ἀγαγεῖν τὰ ξύλα, ὡσ οὗτόσ φησιν, καταχρήσασθαι δὲ τοῦτον ἥκοντα εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τὴν αὑτοῦ τοῖσ ξύλοισ τούτοισ; σκέψασθε δὲ κἀκεῖνο, ὅτι πολλοὶ καὶ χρηστοὶ τῶν πολιτῶν οἰκεῖοι ὄντεσ τούτῳ ἐπεμελοῦντο τῶν τούτου, ἀποδημοῦντοσ παρὰ βασιλεῖ Τιμοθέου·

ὧν οὐδεὶσ τετόλμηκεν μαρτυρῆσαι τούτῳ ἢ ὡσ οὐκ ἔλαβεν ὁ Φιλώνδασ τὸ ναῦλον τῶν ξύλων ἀπὸ τῆσ τραπέζησ ἢ ὡσ λαβὼν ἀπέδωκεν, οὐδ’ αὖ ὡσ αὐτῶν τισ διέλυσε τὸ ναῦλον ὑπὲρ τῶν ξύλων ὧν ἤγαγεν ὁ Φιλώνδασ, δοθέντων τούτῳ παρ’ Ἀμύντου· ἡγοῦνται γὰρ περὶ πλείονοσ αὑτοῖσ εἶναι καλοὶ κἀγαθοὶ δοκεῖν εἶναι μᾶλλον ἢ Τιμοθέῳ χαρίσασθαι τὰ ψευδῆ μαρτυροῦντεσ. οὐ μέντοι οὐδὲ τούτου γ’ ἔφασαν καταμαρτυρῆσαι ἂν τἀληθῆ·

οἰκεῖον γὰρ αὑτοῖσ εἶναι. ὅπου τοίνυν μηδεὶσ τετόλμηκε τῶν οἰκείων τούτῳ μαρτυρῆσαι καὶ ἐπιμελομένων τῶν τούτου, ὅτε ἀπεδήμει οὗτοσ παρὰ βασιλεῖ, ἢ ὡσ οὐκ ἔλαβεν ὁ Φιλώνδασ τὸ ναῦλον τῶν ξύλων ἀπὸ τῆσ τραπέζησ ἢ ὡσ αὐτῶν τισ διέλυσεν, πῶσ οὐκ εἰκόσ ἐστιν ὑμᾶσ ἡγεῖσθαί με τἀληθῆ λέγειν; καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γε τολμήσει <λέγειν>, ὡσ ἄλλοσ τισ διέλυσε τὸ ναῦλον ὑπὲρ τῶν ξύλων ὧν ἤγαγεν ὁ Φιλώνδασ, ἢ ὁ πατὴρ ὁ ἐμόσ.

ἐὰν δὲ καταχρῆται τῷ λόγῳ, ἀξιοῦτε αὐτὸν καὶ τὴν μαρτυρίαν παρασχέσθαι ὑμῖν τοῦ ἀποδόντοσ τὸ ναῦλον ὑπὲρ τῶν ξύλων. αὐτὸσ μὲν γὰρ ὁμολογεῖται ἀποδημεῖν παρὰ βασιλεῖ, τὸν δὲ Φιλώνδαν, ὃν ἔπεμψεν ἐπὶ τὰ ξύλα καὶ συνέστησε τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ, τεθνηκότα κατέλαβεσ ἥκων παρὰ βασιλέωσ. ἀναγκαῖον δὴ τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπιτηδείων, οὓσ κατέλιπεσ ἀποδημεῖν μέλλων συνεπιμελεῖσθαι τῶν σαυτοῦ, εἰδέναι τινὰ ὅθεν τὸ ναῦλον τῶν ξύλων πορίσασ ὁ Φιλώνδασ τῷ ναυκλήρῳ διέλυσεν, εἰ μὴ φὴσ τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν συστῆσαι αὐτῷ, μηδὲ λαβεῖν τὸν Φιλώνδαν παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ τὸ ναῦλον τῶν ξύλων.

μαρτυρίαν τοίνυν οὐδενὸσ ἔχεισ παρασχέσθαι τῶν οἰκείων τῶν σαυτοῦ, ὡσ οὐκ ἐλήφθη σοῦ ἀποδημοῦντοσ τὸ ναῦλον τῶν ξύλων ἀπὸ τῆσ τραπέζησ, ἀλλὰ δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδενὶ χρῇ τῶν οἰκείων οὐδὲ πιστεύεισ τῶν σαυτοῦ οὐδενί, ἢ εἰδὼσ ἀκριβῶσ τὸν Φιλώνδαν λαβόντα τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ, ᾧπερ αὐτὸν συνέστησασ ὅτε ἐξέπλεισ, οἰεί δεῖν ἀποστερήσασ ἡμᾶσ, ἐὰν δύνῃ, πλεονεκτεῖν.

ἐγὼ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρὸσ τῇ μαρτυρίᾳ, ἣν παρέσχημαι ὑμῖν μαρτυροῦντασ τοὺσ δόντασ τὸ ἀργύριον οἷσ οὗτοσ ἐκέλευσεν καὶ καθημένουσ ἐπὶ τῇ τραπέζῃ τότε, καὶ πίστιν ἠθέλησα ἐπιθεῖναι, ἣν ἀναγνώσεται ὑμῖν.

οὐ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, γράψασ μοι ὁ πατὴρ κατέλιπεν τὰ χρέα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἔλεγεν ἀρρωστῶν ὅ τι ὀφείλοιτο αὐτῷ ἕκαστον, καὶ παρ’ ᾧ, καὶ εἰσ ὅ τι ἐλήφθη τὸ ἀργύριον, καὶ τῷ ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ.

καὶ ὡσ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, ἀνάγνωθί μοι τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀδελφοῦ. Μαρτυρία ὡσ μὲν τοίνυν κατελείφθη ὀφείλων Τιμόθεοσ ἡμῖν τὸ ἀργύριον ὑπὸ τοῦ πατρόσ, οὗ δικάζομαι αὐτῷ, καὶ γίγνεται ἐμὸν τὸ μέροσ, ὅ τε ἀδελφόσ μοι μεμαρτύρηκεν καὶ ὁ Φορμίων ὁ δοὺσ τὸ ἀργύριον, κἀγὼ τούτων πίστιν ἠθέλησα ἐπιθεῖναι. προκαλεσαμένου δὲ τούτου πρὸσ τῷ διαιτητῇ καὶ κελεύοντοσ ἐνεγκεῖν τὰ γράμματα ἀπὸ τῆσ τραπέζησ καὶ ἀντίγραφα αἰτοῦντοσ, πέμψαντοσ Φρασιηρίδην ἐπὶ τὴν τράπεζαν, τῷ τε Φρασιηρίδῃ ἐξενέγκασ ἔδωκα ζητεῖν τὰ γράμματα καὶ ἐκγράφεσθαι ὅσα οὗτοσ ὤφειλε, καὶ ὡσ ὡμολόγει λαβεῖν οὗτοσ τὰ ἀντίγραφα, ἀνάγνωθί μοι τὴν μαρτυρίαν.

Μαρτυρία πρὸσ τοίνυν τὸν διαιτητὴν κομίσαντόσ μου τὰ γράμματα, παρὼν ὁ Φορμίων καὶ ὁ Εὐφραῖοσ, οἱ δόντεσ τὸ ἀργύριον οἷσ ἐκέλευσεν οὗτοσ, ἐξήλεγχον αὐτὸν ἐν οἷσ τε χρόνοισ ἕκαστον ἐδανείσατο, καὶ ὅστισ ἔλαβε τὸ ἀργύριον, καὶ εἰσ ἃ κατεχρήσατο. ὁ δὲ τὰσ μὲν χιλίασ καὶ τριακοσίασ καὶ πεντήκοντα καὶ μίαν καὶ δύ’ ὀβολώ, ἃσ πρώτασ ἐδανείσατο τοῦ μουνιχιῶνοσ μηνὸσ μέλλων ἐκπλεῖν ἐπὶ Σωκρατίδου ἄρχοντοσ, ἃσ καὶ ἐκέλευσε δοῦναι Ἀντιμάχῳ τῷ ταμίᾳ τῷ ἑαυτοῦ, ἰδίᾳ ἔφη δανεῖσαι τὸν πατέρα Ἀντιμάχῳ καὶ οὐκ αὐτὸσ λαβεῖν.

καὶ ὡσ μὲν ἀληθῆ λέγει, οὐδένα μάρτυρα παρέσχηται, λόγῳ δὲ καταχρῆται, ἵνα μὴ αὐτὸσ δοκῇ ἀποστερεῖν ἀλλ’ Ἀντίμαχοσ δανείσασθαι.

καίτοι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μέγα ὑμῖν ἐρῶ τεκμήριον ὅτι οὐκ Ἀντιμάχῳ ἐδάνεισεν ὁ πατὴρ τοῦτο τὸ ἀργύριον, ἀλλὰ Τιμοθέῳ περὶ ἀναγωγὴν ὄντι. πότερα γὰρ ἂν οἰέσθε ῥᾷον εἶναι τῷ πατρὶ δημευθέντων τῶν Ἀντιμάχου ἐνεπισκήψασθαι ἐν τῇ οὐσίᾳ τῇ ἐκείνου ἐνοφειλόμενον αὑτῷ τοῦτο τὸ ἀργύριον, εἴπερ Ἀντιμάχῳ ἐδάνεισεν, ἢ ἀναμένειν ὁπότε παρὰ τούτου κομιεῖσθαι ἔμελλεν εὐπορήσαντοσ, ὃσ οὐ πολλὰσ ἐλπίδασ σωτηρίασ περὶ αὑτοῦ εἶχεν ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ; καὶ μὴν ἐνεπισκηψάμενόσ γε οὔτ’ ἂν παρακαταβολῆσ ἠπόρησεν οὔτ’ ἂν ἠπιστήθη ὑφ’ ὑμῶν πάντεσ γὰρ ἴστε τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν οὐ τῶν δημοσίων ἀδίκωσ ἐπιθυμοῦντα, ἀλλὰ τῶν αὑτοῦ ὑμῖν, ὅ τι κελεύσαιτε, προθύμωσ ἀναλίσκοντα, εἶτα καὶ ἐπιτηδείου ὄντοσ αὐτῷ Καλλιστράτου, ὅσπερ ἐδήμευσεν τὰ Ἀντιμάχου, ὥστε μηδὲν ἐναντιοῦσθαι.

ὥστε τί ἄν ποτε βουλόμενοσ ὁ πατὴρ ἐβούλετο Τιμόθεον χρήστην ἐγγράψασ ἡμῖν καταλιπεῖν, εἴπερ μὴ ὤφειλεν τοῦτο τὸ ἀργύριον, μᾶλλον ἢ οὐκ ἐκ τῶν Ἀντιμάχου δημευθέντων ἐνεπισκηψάμενοσ κομίσασθαι;

περὶ δὲ τῶν χιλίων δραχμῶν, ἃσ ἐδανείσατο παρὰ τοῦ Ἀντιφάνουσ ἐν Καλαυρείᾳ, ἵνα διαδοίη τοῖσ Βοιωτίοισ τριηράρχοισ, μέλλων καταπλεῖν ἐπὶ τὴν κρίσιν, ἃσ καὶ ἀπέδωκεν Φιλίππῳ τῷ ναυκλήρῳ ἐνθάδε λαβὼν παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ, τὸν Βοιώτιον ναύαρχόν φησι δανείσασθαι, καὶ ὑποθεῖναι τούτου τοῦ ἀργυρίου τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ χαλκόν.

ὡσ δ’ οὐκ ἀληθῆ λέγει, μέγα ὑμῖν ἐρῶ τεκμήριον.

πρῶτον μὲν γὰρ ἐν Καλαυρείᾳ οὗτοσ φαίνεται δανεισάμενοσ τὰσ χιλίασ δραχμὰσ καὶ οὐχ ὁ Βοιώτιοσ ναύαρχοσ, ἔπειτα ἀπαιτῶν ὁ Φίλιπποσ ἐνθάδε τοῦτον τὰσ χιλίασ δραχμὰσ καὶ οὐ τὸν Βοιώτιον ναύαρχον, καὶ ἀποδοὺσ οὗτοσ, ἀλλ’ οὐχ ὁ Βοιώτιοσ ναύαρχοσ· προσῆκεν γὰρ τῷ μὲν Βοιωτίῳ ἄρχοντι παρὰ τούτου τὴν τροφὴν τοῖσ ἐν ταῖσ ναυσὶν λαμβάνειν· ἐκ γὰρ τῶν κοινῶν συντάξεων ἡ μισθοφορία ἦν τῷ στρατεύματι· τὰ δὲ χρήματα σὺ ἅπαντα ἐξέλεξασ ἐκ τῶν συμμάχων, καὶ σὲ ἔδει αὐτῶν λόγον ἀποδοῦναι. εἶτα καταλυθεισῶν τῶν Βοιωτίων νεῶν καὶ διαπελθόντων τῶν στρατιωτῶν τῷ μὲν Βοιωτίῳ ναυάρχῳ οὐδεὶσ κίνδυνοσ ὑπ’ Ἀθηναίων ἦν, οὐδ’ ἐν ἀγῶνι καθειστήκει οὐδενί·

σὺ δ’ ἐν τῷ μεγίστῳ· περίφοβοσ δὲ ὢν ἡγοῦ σοι μεγάλην ἐπικουρίαν ἀπολογίασ ἔσεσθαι, ἐὰν παραμείνωσιν αἱ Βοιώτιαι τριήρεισ, ἑώσ ἄν σοι ἡ κρίσισ γένηται. ἔπειτα καὶ ἐκ τίνοσ ἂν φιλίασ ποτὲ ἐδάνεισεν ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ τῷ Βοιωτίῳ ναυάρχῳ τὰσ χιλίασ δραχμάσ, ὃν οὐκ ἐγίγνωσκεν; ἀλλὰ γὰρ ὑποθέσθαι φησὶν αὐτὸν χαλκόν.

πόσον τινὰ καὶ ποδαπόν; καὶ πόθεν γενόμενον τὸν χαλκὸν τοῦτον τῷ Βοιωτίῳ ναυάρχῳ; πότερα κατ’ ἐμπορίαν ἀχθέντα ἢ ἀπ’ αἰχμαλώτων γενόμενον; εἶτα τίνεσ ἦσαν οἱ ἐνέγκαντεσ τὸν χαλκὸν ὡσ τὸν πατέρα τὸν ἐμόν; μισθωτοὶ ἢ οἰκέται; ἢ τίσ ὁ παραλαβὼν τῶν οἰκετῶν τῶν ἡμετέρων;

χρῆν γὰρ αὐτόν, εἰ μὲν οἰκέται ἤνεγκαν, τοὺσ κομίσαντασ παραδιδόναι, εἰ δὲ μισθωτοί, τὸν ὑποδεξάμενον καὶ ἀποστησάμενον τὸν χαλκὸν τῶν οἰκετῶν τῶν ἡμετέρων, τοῦτον ἐξαιτεῖν· οὐ γὰρ δήπου ἄνευ γε σταθμοῦ ἔμελλεν οὔτε ὁ ὑποτιθέμενοσ <παραλήψεσθαι> οὔθ’ ὁ ὑποτιθεὶσ τὸν χαλκὸν παραδώσειν, οὐδ’ αὖ ὁ πατὴρ ἔμελλεν αὐτὸσ οὔτε οἴσειν τὸν χαλκὸν οὔτε στήσεσθαι, ἀλλ’ οἰκέται ἦσαν αὐτῷ, οἳ τὰ ἐνέχυρα τῶν δανεισμάτων παρελάμβανον. θαυμάζω δ’ ἔγωγε καὶ τίνοσ ἕνεκ’ ἄν ποτε ὑπετίθει τὸν χαλκὸν τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ ὁ Βοιώτιοσ ναύαρχοσ, Φιλίππῳ ὀφείλων χιλίασ δραχμάσ.

πότερον ὡσ Φίλιπποσ οὐκ ἂν ἡδέωσ τόκον ἐλάμβανεν, εἴπερ ἀσφαλῶσ ἦν αὐτῷ τὸ ἀργύριον δεδανεισμένον καὶ ἐπ’ ἐνεχύρῳ; ἢ ὡσ οὐκ ἦν τῷ Φιλίππῳ ἀργύριον; ὥστε τι ἔδει τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ δεηθῆναι δανεῖσαι τὰσ χιλίασ δραχμὰσ τὸν Βοιώτιον ναύαρχον καὶ ἀποδοῦναι Φιλίππῳ μᾶλλον ἢ οὐ τὸν χαλκὸν ὑποθεῖναι τῷ Φιλίππῳ; ἀλλ’ οὔτε ὁ χαλκὸσ ὑπετέθη, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὔτε ὁ Βοιώτιοσ ναύαρχοσ ἐδανείσατο τὰσ χιλίασ δραχμὰσ παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ, ἀλλὰ Τιμόθεοσ οὑτοσὶ ἐν ἀπορίᾳ ὢν πολλῇ·

τὴν δὲ χρείαν, εἰσ ἣν κατεχρήσατο τῷ ἀργυρίῳ, εἴρηκα ὑμῖν. ἀντὶ δὲ τοῦ χάριν ἀποδοῦναι ὧν ἐπιστεύθη καὶ ἔλαβεν παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ, οἰέται δεῖν καὶ τὰ ἀρχαῖα, ἂν δύνηται, ἀποστερῆσαι. περὶ μὲν τοίνυν τῶν φιαλῶν καὶ τῆσ μνᾶσ τοῦ ἀργυρίου, ἣν ἐδανείσατο παρὰ τοῦ πατρὸσ πέμψασ τὸν ἀκόλουθον τὸν ἑαυτοῦ Αἰσχρίωνα τῆσ νυκτὸσ ὡσ τὸν πατέρα τὸν ἐμόν, ἠρόμην αὐτὸν πρὸσ τῷ διαιτητῇ εἰ ἔτι δοῦλοσ εἰή ὁ Αἰσχρίων, καὶ ἠξίουν αὐτὸν ἐν τῷ δέρματι τὸν ἔλεγχον διδόναι.

ἀποκριναμένου δέ μοι τούτου ὅτι ἐλεύθεροσ εἰή, τῆσ μὲν ἐξαιτήσεωσ ἐπέσχον, μαρτυρίαν δ’ αὐτὸν ἠξίουν ἐμβαλέσθαι τοῦ Αἰσχρίωνοσ ὡσ ἐλευθέρου ὄντοσ. ὁ δὲ οὔτε ὡσ ἐλευθέρου ὄντοσ τοῦ Αἰσχρίωνοσ μαρτυρίαν παρέσχετο, οὔθ’ ὡσ δοῦλον τὸν Αἰσχρίωνα παραδοὺσ ἐκ τοῦ σώματοσ τὸν ἔλεγχον ἠξίου γενέσθαι, φοβούμενοσ, ἐὰν μὲν μαρτυρίαν παράσχηται ὡσ ἐλευθέρου ὄντοσ, μὴ ἐπισκηψάμενοσ ἐγὼ τῶν ψευδομαρτυρίων καὶ ἐξελέγξασ τὰ ψευδῆ μεμαρτυρηκότα τὸν Αἰσχρίωνα ἐπὶ τόνδε τῶν κακοτεχνιῶν ἔλθοιμι κατὰ τὸν νόμον, εἰ δ’ αὖ βασανίζειν παραδώσει, μὴ τὰσ ἀληθείασ κατείποι ὁ Αἰσχρίων.

καίτοι καλὸν ἦν αὐτῷ, εἰ τῶν ἄλλων λημμάτων τοῦ ἀργυρίου μάρτυρασ μὴ εἶχεν παρασχέσθαι, τοῦτό γε ἐξελέγξαι ἐκ τοῦ Αἰσχρίωνοσ, ὡσ οὐκ ἐλήφθησαν αἱ φιάλαι οὐδ’ ἡ μνᾶ τοῦ ἀργυρίου, οὐδὲ ἐπέμφθη ὁ Αἰσχρίων ὑπὸ τούτου ὡσ τὸν πατέρα τὸν ἐμόν, καὶ τεκμηρίῳ τούτῳ καταχρήσασθαι πρὸσ ὑμᾶσ ὅτι ἐγὼ καὶ τἄλλα ψεύδομαι περὶ ὧν ἐγκαλῶ αὐτῷ, ὅπου γε ὅν φημι λαβεῖν οἰκέτην ὄντα τούτου τὰσ φιάλασ καὶ τὴν μνᾶν τοῦ ἀργυρίου, οὗτοσ βασανιζόμενοσ οὐ φαίνεται λαβών.

εἰ τοίνυν τοῦτο ἰσχυρὸν ἦν ἂν τούτῳ πρὸσ ὑμᾶσ τεκμήριον ὅτι ἐξεδίδου τὸν Αἰσχρίωνα, ὃν πεμφθῆναί φημι ὑπὸ τούτου καὶ λαβεῖν τὰσ φιάλασ παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ καὶ τὴν μνᾶν τοῦ ἀργυρίου δανείσασθαι, κἀμοὶ γενέσθω τεκμήριον πρὸσ ὑμᾶσ ὅτι συνειδώσ με ἀληθῆ ἐγκαλοῦντα οὐ τολμᾷ τὸν Αἰσχρίωνα παραδοῦναι.

ἀπολογίαν τοίνυν ποιήσεται ὅτι ἐν τοῖσ γράμμασιν τοῖσ τραπεζιτικοῖσ ἐπὶ Ἀλκισθένουσ ἄρχοντοσ ἦν ἐγγεγραμμένοσ τό τε ναῦλον τῶν ξύλων εἰληφὼσ καὶ τὴν τιμὴν τῶν φιαλῶν, ὃ ἀπέτεισεν Τιμοσθένει ὑπὲρ τούτου ὁ πατήρ, καὶ ὅτι αὐτὸσ ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ οὐκ ἐπεδήμει, ἀλλὰ παρὰ βασιλεῖ ἦν.

περὶ δὴ τούτου σαφῶσ ὑμᾶσ βούλομαι διδάξαι, ἵν’ ἀκριβῶσ εἰδῆτε ὃν τρόπον ἔχει τὰ γράμματα τὰ ἀπὸ τῆσ τραπέζησ. οὗτοσ γὰρ ἐν μὲν τῷ θαργηλιῶνι μηνὶ ἐπ’ Ἀστείου ἄρχοντοσ, μέλλων ἀνάγεσθαι ὡσ βασιλέα, συνέστησεν τὸν Φιλώνδαν τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ·

τοῦ δὲ ὑστέρου ἐνιαυτοῦ, ἐπὶ Ἀλκισθένουσ ἄρχοντοσ, ἀφικνεῖται ὁ Φιλώνδασ ἄγων τὰ ξύλα ἐκ τῆσ Μακεδονίασ, καὶ ἔλαβεν τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρὰ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ, ἀποδημοῦντοσ τούτου παρὰ βασιλεῖ. ἐγράψαντο οὖν, ὅτε ἐδίδοσαν τὸ ἀργύριον, ὀφείλοντα τοῦτον, οὐχ ὅτε συνέστησε τὸν Φιλώνδαν τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ ἐπιδημῶν. ὅτε μὲν γὰρ συνέστησεν, οὐδέπω τὰ ξύλα ἧκεν, ἀλλ’ ἔμελλεν ἐπ’ αὐτὰ ὁ Φιλώνδασ τὴν πορείαν ποιεῖσθαι·

ὅτε δὲ ἦλθεν τὰ ξύλα ἄγων, οὗτοσ μὲν ἀπεδήμει, ὁ δὲ Φιλώνδασ ἔλαβεν τὸ ναῦλον τῶν ξύλων καθάπερ οὗτοσ ἐκέλευσε, καὶ ἀνεκομίσθη εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἐν Πειραιεῖ τὴν τούτου τὰ ξύλα. ὅτι δὲ οὐκ εὐπορῶν οὗτοσ ἐξέπλει ἐνθένδε, ἴστε μὲν καὶ αὐτοὶ ὅσοισ αὐτοῦ ἡ οὐσία ὡρισμένη ἦν, οὓσ νῦν ἀποστερεῖ· ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι καὶ ἄνευ ἐνεχύρων ὤφειλέ τισι τῶν πολιτῶν, οὐκ ἔχων ὑποθεῖναι τὰ ἄξια, ἀνάγνωθί μοι τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία περὶ δὲ τῶν φιαλῶν, ἃσ ᾐτήσατο μὲν ἐν τῷ μαιμακτηριῶνι μηνὶ ὁ Αἰσχρίων ὁ ἀκόλουθοσ <ὁ> τούτου ἐπ’ Ἀστείου ἄρχοντοσ, ἐπιδημοῦντοσ τούτου, ὅτε ὑπεδέξατο Ἀλκέτην καὶ Ιἄσονα, γεγραμμένου δὲ τὴν τιμὴν ὀφείλοντοσ τούτου ἐπὶ Ἀλκισθένουσ ἄρχοντοσ, τέωσ μὲν ᾤετο αὐτὸν ἀποίσειν τὰσ φιάλασ, ἃσ ᾐτήσατο, ὁ πατήρ· ἐπειδὴ δὲ οὗτοσ μὲν ἀπῆλθε, τὰσ δὲ φιάλασ οὐκ ἀπενηνόχει, οὐδ’ ἦσαν αἱ φιάλαι τοῦ Τιμοσθένουσ κείμεναι παρὰ τῷ Φορμίωνι, ἥκων δ’ ἀπῄτει τὰσ φιάλασ ὁ θέμενοσ, ἀπέτεισε τιμὴν τῶν φιαλῶν τῷ Τιμοσθένει, ἐγράψατο δὲ ὁ πατὴρ αὑτῷ τοῦτον ὀφείλοντα πρὸσ τὸ ἄλλο χρέωσ.

ὥστ’ ἐὰν ταύτῃ ἀπολογίᾳ καταχρῆται, ὅτι οὐκ ἐπεδήμει ἐν τοῖσ χρόνοισ ἐν οἷσ γέγραπται τὴν τιμὴν τῶν φιαλῶν ὀφείλων, ὑποβάλλετε αὐτῷ ὅτι ἔλαβεσ μὲν ἐπιδημῶν·

ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἀπέφερεσ, ἀπεδήμεισ δέ, οὐκ ἦσαν δὲ αἱ φιάλαι ἃσ ὁ θέμενοσ ἀπῄτει, ἐγράφησ τὴν τιμὴν αὐτῶν ὀφείλων, ὃ ἀπετείσθη τῶν φιαλῶν. ἀλλὰ νὴ Δία, φήσει ἴσωσ, ἔδει τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν ἀπαιτεῖν αὐτὸν τὰσ φιάλασ.

ἀλλ’ ἑώρα σε ὡσ ἠποροῦ. κᾆτα περὶ μὲν τοῦ ἄλλου χρέωσ σοι ἐπίστευεν, καὶ ἡγεῖτο, ἐπειδὰν ἔλθῃσ, ἀπολήψεσθαι παρὰ σοῦ εὐπορήσαντοσ, περὶ δὲ τῶν φιαλῶν σοι ἀπιστήσειν ἔμελλεν; καὶ ὑπέσχετο μὲν δεομένου σου τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρασχήσειν, ὅτε ἀνήγου πρὸσ βασιλέα· ἕνεκα δὲ τῶν φιαλῶν, δυοῖν οὐσῶν, ἀπιστήσειν σοι ἔμελλε; καὶ τὸ μὲν ἄλλο χρέωσ σε οὐκ ἀπῄτει, ἀπορούμενον ὁρῶν, τὰσ δὲ φιάλασ ἔμελλεν; βούλομαι τοίνυν ὑμῖν καὶ περὶ τῆσ προκλήσεωσ τοῦ ὁρ́κου εἰπεῖν, ἣν ἐγὼ τοῦτον προὐκαλεσάμην καὶ οὗτοσ ἐμέ.

ἐμβαλομένου γὰρ ἐμοῦ ὁρ́κον εἰσ τὸν ἐχῖνον, ἠξίου οὗτοσ καὶ αὐτὸσ ὀμόσασ ἀπηλλάχθαι. ἐγὼ δ’ εἰ μὲν μὴ περιφανῶσ αὐτὸν ᾔδη πολλοὺσ καὶ μεγάλουσ ὁρ́κουσ ἐπιωρκηκότα καὶ πόλεσι καὶ ἰδιώταισ, ἔδωκα ἂν αὐτῷ τόνδε τὸν ὁρ́κον· νῦν δέ μοι ἐδόκει, μαρτύρων μὲν ὄντων ἐμοὶ ὡσ ἔλαβον τὸ ἀργύριον ἀπὸ τῆσ τραπέζησ οἷσ οὗτοσ ἐκέλευσεν δοῦναι, περιφανῶν δὲ τεκμηρίων, δεινὸν εἶναι τὸν ὁρ́κον δοῦναι τούτῳ, ὃσ οὐχ ὅπωσ εὐορκήσει πρόνοιαν ποιήσεται, ἀλλ’ οὐδὲ τῶν ἱερῶν αὐτῶν ἕνεκα τοῦ πλεονεκτήματοσ ἀπέσχηται. τὰ μὲν οὖν καθ’ ἕκαστα πόλλ’ ἂν εἰή λέγειν, ὧν ἐπιώρκηκεν οὗτοσ ῥᾳδίωσ·

οὓσ δὲ περιφανέστατα καὶ ὑμεῖσ αὐτῷ πάντεσ σύνιστε ὁρ́κουσ ἐπιωρκηκότι, τούτουσ ἀναμνήσω ὑμᾶσ. ἴστε γὰρ τοῦτον ἐν τῷ δήμῳ ὀμόσαντα καὶ ἐπαρασάμενον αὑτῷ ἐξώλειαν, εἰ μὴ γράψοιτο Ἰφικράτην ξενίασ, καὶ καθιερώσαντα τὴν οὐσίαν τὴν ἑαυτοῦ. ὀμόσασ δὲ ταῦτα καὶ ὑποσχόμενοσ ἐν τῷ δήμῳ, οὐ πολλῷ χρόνῳ ὕστερον ἕνεκα τοῦ συμφέροντοσ αὑτῷ ἔδωκεν τῷ υἱεῖ τῷ ἐκείνου τὴν θυγατέρα. ὃσ οὖν οὔτε ὑμᾶσ ᾐσχύνθη ἐξαπατῆσαι ὑποσχόμενοσ, νόμων ὄντων, ἐάν τισ τὸν δῆμον ὑποσχόμενοσ ἐξαπατήσῃ, εἰσαγγελίαν εἶναι περὶ αὐτοῦ, οὔτε τοὺσ θεοὺσ ὀμόσασ καὶ ἐπαρασάμενοσ ἑαυτῷ ἔδεισεν, οὓσ ἐπιώρκησεν, πῶσ οὐκ εἰκὸσ ἐμὲ τούτῳ μὴ ἐθέλειν ὁρ́κον δοῦναι;

οὔπω τοίνυν πολὺσ χρόνοσ ἐστὶν ἐξ ὅτου ἐν τῷ δήμῳ πάλιν διωμόσατο μὴ εἶναι αὑτῷ ἐφόδια τῷ γήρᾳ ἱκανά, τοσαύτην οὐσίαν κεκτημένοσ· οὕτωσ ἄπληστοσ καὶ αἰσχροκερδὴσ ὁ τρόποσ αὐτοῦ ἐστιν. ἡδέωσ δ’ ἂν ἔγωγε πυθοίμην ὑμῶν εἰ ὀργίζεσθε τοῖσ ἀνεσκευασμένοισ τῶν τραπεζιτῶν.

εἰ γὰρ ἐκείνοισ ὀργίζεσθε δικαίωσ ὅτι ἀδικοῦσιν ὑμᾶσ, πῶσ οὐκ εἰκόσ ἐστιν βοηθεῖν τοῖσ μηδὲν ἀδικοῦσιν; καὶ μὴν διὰ τούτουσ τοὺσ ἄνδρασ αἱ τράπεζαι ἀνασκευάζονται, ὅταν ἀπορούμενοι μὲν δανείζωνται καὶ οἰώνται διὰ τὴν δόξαν πιστεύεσθαι δεῖν, εὐπορήσαντεσ δὲ μὴ ἀποδιδῶσιν, ἀλλ’ ἀποστερῶσιν. ὅσων μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐδυνάμην ὑμῖν μάρτυρασ παρασχέσθαι, μεμαρτυρήκασί μοι·

ἔτι δὲ καὶ ἐκ τεκμηρίων δεδήλωκα ὑμῖν ὡσ ὀφείλει Τιμόθεοσ τὸ ἀργύριον τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ. δέομαι οὖν ὑμῶν συνεισπρᾶξαί μοι τοὺσ ὀφείλοντασ, ἅ μοι ὁ πατὴρ κατέλιπεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως

(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION