헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Φαίνιππον περὶ Ἀντιδόσεως)

πολλὰ κἀγαθὰ γένοιτο, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρῶτον μὲν ὑμῖν ἅπασιν, ἔπειτα δὲ καὶ Σόλωνι τῷ νομοθετήσαντι τὸν περὶ τῶν ἀντιδόσεων νόμον. εἰ μὴ γὰρ οὗτοσ ἡμῖν σαφῶσ διώρισεν, τί πρῶτον δεῖ ποιεῖν τοὺσ ἀντιδεδωκότασ καὶ τί δεύτερον καὶ τἄλλα δ’ ἐφεξῆσ, οὐκ οἶδ’ ὅποι προῆλθεν ἂν ἡ τουτουὶ Φαινίππου τόλμα, ὅπου γε καὶ νῦν ἅπαντα ταῦτα προλέγοντοσ ἡμῖν τοῦ νόμου, ὅμωσ οὐδὲν φροντίσασ τῶν ἐν αὐτῷ γεγραμμένων δικαίων, ἀντὶ μὲν τοῦ τριῶν ἡμερῶν ἀφ’ ἧσ ὤμοσε τὴν ἀπόφασιν δοῦναί μοι τῆσ οὐσίασ τῆσ αὑτοῦ κατὰ τὸν νόμον, ἢ εἰ μὴ τότ’ ἐβούλετο, τῇ γ’ ἕκτῃ <φθίνοντοσ> δοῦναι τοῦ βοηδρομιῶνοσ μηνόσ, ἣν δεηθείσ μου ἔθετο καὶ ἐν ᾗ ὡμολόγησε δώσειν τὴν ἀπόφασιν, οὐδέτερα τούτων ἐποίησεν, ἀλλὰ καταφρονήσασ ἀμφοτέρων, καὶ ἡμῶν καὶ τοῦ νόμου, δευτέρῳ μηνὶ ἔδωκεν, δυοῖν ἢ τρισὶν ἡμέραισ πρότερον τῆσ εἰσ τὸ δικαστήριον εἰσόδου, τὸν δ’ ἄλλον ἅπαντ’ ἐκποδὼν ἦν χρόνον· ἀντὶ δὲ τοῦ τὰ σημεῖα ἐᾶν τῶν οἰκημάτων ἃ παρεσημηνάμην, ἐλθὼν εἰσ ἀγρὸν ἀνέῳξε καὶ τὰσ κριθὰσ ἐξεφόρησεν καὶ τἄλλα, ὥσπερ ἐξουσίαν δεδωκότοσ αὐτῷ τοῦ νόμου ποιεῖν ὅ τι ἂν βούληται καὶ μὴ ὡσ δίκαιόν ἐστιν.

ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἥδιστα μὲν ἂν ἐμαυτὸν εἶδον εὐτυχοῦντα ὥσπερ πρότερον τῇ οὐσίᾳ καὶ μένοντα ἐν τοῖσ τριακοσίοισ·

ἐπειδὴ δὲ τὰ μὲν τῆσ κοινῆσ ἀτυχίασ μετασχὼν τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ ἐργαζομένοισ ἐν τοῖσ ἔργοισ, τὰ δ’ ἰδίᾳ μεγάλαισ περιπεπτωκὼσ ζημίαισ ἀπολώλεκα τὴν οὐσίαν, καὶ τὸ τελευταῖον νυνί με δεῖ τῇ πόλει τρία τάλαντα καταθεῖναι, τάλαντον κατὰ τὴν μερίδα μετέσχον γάρ, ὡσ μή ποτ’ ὤφελον, κἀγὼ τοῦ δημευθέντοσ μετάλλου, ἀναγκαῖόν ἐστιν εἰσ τὴν ἐμὴν τάξιν πειρᾶσθαι καθιστάναι τὸν οὐ μόνον ἐμοῦ νῦν ὄντα πλουσιώτερον, ἀλλὰ καὶ πρότερον, καὶ οὐδεπώποτ’ οὐδὲν λελῃτουργηκότα ὑμῖν οὐδ’ εἰσενηνοχότα τῇ πόλει. δέομαι οὖν ὑμῶν ἁπάντων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐὰν ἐπιδεικνύω Φαίνιππον τουτονὶ καὶ παραβεβηκότα τὰ ἐν τοῖσ νόμοισ δίκαια καὶ πλουσιώτερον ὄντα ἐμαυτοῦ, βοηθῆσαί μοι καὶ τοῦτον εἰσ τοὺσ τριακοσίουσ ἀντ’ ἐμοῦ καταστῆσαι·

διὰ τοῦτο γὰρ οἱ νόμοι καθ’ ἕκαστον ἔτοσ ποιοῦσιν τὰσ ἀντιδόσεισ, ὅτι τὸ διευτυχεῖν συνεχῶσ τῇ οὐσίᾳ οὐ πολλοῖσ τῶν πολιτῶν διαμένειν εἴθισται. ἐξ ἀρχῆσ δ’ ὑμῖν τὰ γενόμενα περὶ τὴν ἀντίδοσιν διηγήσομαι. τοῦ γὰρ μεταγειτνιῶνοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῇ δευτέρᾳ ἱσταμένου ἐποίουν οἱ στρατηγοὶ τοῖσ τριακοσίοισ τὰσ ἀντιδόσεισ.

ἐν ταύταισ ἐκάλεσα κατὰ τὸν νόμον Φαίνιππον τουτονί. καλέσασ δὲ καὶ παραλαβὼν τῶν οἰκείων τινὰσ καὶ φίλων, ἐπορευόμην Κύθηρόνδε εἰσ τὴν ἐσχατιὰν αὐτοῦ. καὶ πρῶτον μὲν περιαγαγὼν τὴν ἐσχατιὰν πλέον ἢ σταδίων οὖσαν τετταράκοντα κύκλῳ, ἔδειξα καὶ διεμαρτυράμην ἐναντίον Φαινίππου, ὅτι οὐδεὶσ ὁρ́οσ ἔπεστιν ἐπὶ τῇ ἐσχατιᾷ· εἰ δέ φησιν, εἰπεῖν ἐκέλευον αὐτὸν ἤδη καὶ δεῖξαι, ὅπωσ μὴ ὕστερον ἐνταῦθα χρέωσ γενόμενον ἐπὶ τῷ χωρίῳ ἀναφανήσεται. ἔπειτα παρεσημηνάμην τὰ οἰκήματα, καὶ τοῦτον ἐκέλευον εἰσ τἀμὰ βαδίζειν.

μετὰ δὲ ταῦτα ἠρόμην ὅπου ὁ σῖτοσ εἰή ὁ ἀπηλοημένοσ· ἦσαν γὰρ νὴ τοὺσ θεοὺσ καὶ τὰσ θεάσ, ἄνδρεσ δικασταί, δύο ἅλωσ αὐτόθι, μικροῦ πλέθρου ἑκατέρα. ὁ δὲ ἀπεκρίνατό μοι, ὅτι ὁ μὲν πεπραμένοσ εἰή τοῦ σίτου, ὁ δ’ ἔνδον ἀποκείμενοσ. τέλοσ δέ, ἵνα μὴ μακρολογῶ, καταστήσασ φυλάττειν ἔνδον τινάσ, καὶ νὴ Δί’ ἀπειπὼν καὶ κωλύσασ τοὺσ ὀνηλάτασ μὴ ἐξάγειν τὴν ὕλην ἐκ τῆσ ἐσχατιᾶσ πρὸσ γὰρ τῇ ἄλλῃ οὐσίᾳ τῇ Φαινίππου, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ αὕτη πρόσοδοσ μεγάλη ἐστὶν αὐτῷ·

ἓξ ὄνοι δι’ ἐνιαυτοῦ ὑλαγωγοῦσιν, καὶ λαμβάνει οὗτοσ πλέον ἢ δώδεκα δραχμὰσ τῆσ ἡμέρασ τούτοισ ἀπειπών, ὥσπερ λέγω, τῆσ ὕλησ μὴ ἅπτεσθαι, καὶ ἐπαγγείλασ ἐπὶ τὰ ἱερὰ Φαινίππῳ κατὰ τὸν νόμον ἀπαντᾶν, ᾠχόμην ἀπιὼν εἰσ ἄστυ. πρῶτον μὲν οὖν τῶν εἰρημένων τὰσ μαρτυρίασ ὑμῖν παρέξομαι, ἔπειτα καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἀκούσεσθε πάσασ τὰσ ἀληθείασ·

τουτονὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, Φαίνιππον εὑρήσετ’ εὐθὺσ ἀπὸ τῆσ πρώτησ ἡμέρασ ἀρξάμενον τοῦ μηδὲν δίκαιον ποιεῖν. παρεσημηνάμην τὰ οἰκήματα, τοῦ νόμου μοι δεδωκότοσ· οὗτοσ ἀνέῳξεν. καὶ τὸ μὲν ἀφελεῖν τὸ σημεῖον ὁμολογεῖ, τὸ δ’ ἀνοῖξαι τὴν θύραν οὐχ ὁμολογεῖ, ὥσπερ ἄλλου τινὸσ ἕνεκα τὰ σημεῖα ἀφαιροῦντασ ἢ τοῦ τὰσ θύρασ ἀνοῖξαι. ἔπειτ’ ἀπεῖπον τὴν ὕλην μὴ ἐξάγειν·

ἐξῆγεν οὗτοσ ἁπάσασ τὰσ ἡμέρασ, πλὴν ἐκείνησ ἐν ᾗ ἐγὼ ἀπεῖπον. χρέωσ οὐδ’ ὁτιοῦν ὠφείλετ’ ἐπὶ τῇ ἐσχατιᾷ· νῦν οὗτοσ ἀποφαίνει πολλά. ἁπλῶσ ποιεῖ ὅ τι ἂν βούληται, οὐχ ὅ τι οἱ νόμοι κελεύουσιν. λέγε τὰσ μαρτυρίασ, πρῶτον μὲν τὰσ περὶ τοῦ μετάλλου, ἔπειτα καὶ τὰσ ἄλλασ. Μαρτυρίαι ἃ μὲν τοίνυν εὐθὺσ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ μετὰ τὰσ ἀντιδόσεισ ἤρξατό με Φαίνιπποσ ἀδικεῖν, ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ ἐμοῦ καὶ τῶν μαρτύρων. τὰ δὲ μετὰ ταῦτα γεγενημένα οὐκέτι εἰσ ἐμὲ μόνον αὐτῷ ἡμάρτηται, ἀλλὰ καὶ εἰσ τοὺσ νόμουσ, ὑπὲρ ὧν ὑμῖν ἅπασι σπουδαστέον ἐστίν.

ὀμόσασ γὰρ τῇ ἑνδεκάτῃ τοῦ βοηδρομιῶνοσ μηνὸσ ἀποφανεῖν ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ τὴν οὐσίαν, καὶ τοῦ νόμου διαρρήδην λέγοντοσ τριῶν ἡμερῶν ἀφ’ ἧσ ἂν ὀμόσῃ διδόναι τὴν ἀπόφασιν, ἐδεῖτό μου προσελθὼν πρόσθε τῶν δικαστηρίων μετὰ Πολυεύκτου τοῦ Κριωέωσ καὶ ἑτέρων τινῶν, πρῶτον μὲν περὶ διαλύσεωσ συνελθεῖν αὑτῷ·

πάντα γάρ μοι τὰ δίκαια ποιήσειν· ἔπειτα τὴν ἀπόφασιν τῆσ οὐσίασ ἀναβαλέσθαι μὴ πολλὰσ ἡμέρασ· οὐ γὰρ ἀγνοεῖν μου τὰ πράγματα. ἡγησάμενοσ δ’ ἐγὼ καὶ μετρίου καὶ ἀπράγμονοσ εἶναι πολίτου μὴ εὐθὺσ ἐπὶ κεφαλὴν εἰσ τὸ δικαστήριον βαδίζειν, ἐπείσθην τί γὰρ δεῖ μακρολογεῖν;

τὴν μὲν σύνοδον τὴν περὶ τῶν διαλύσεων τῇ ὀγδόῃ φθίνοντοσ τοῦ βοηδρομιῶνοσ μηνὸσ ὁμολογῆσαι ποιήσασθαι, τὴν δὲ ἀπόφασιν τῆσ οὐσίασ τῇ ἕκτῃ φθίνοντοσ. τυχὼν δὲ τούτων ἀμφοτέρων παρ’ ἐμοῦ Φαίνιπποσ οὐδ’ εἰσ ἑτέραν τῶν ἡμερῶν ἀπήντησεν· ἀλλ’ ἀνθ’ ἑνὸσ δύο νόμουσ ἥκει πρὸσ ὑμᾶσ παραβεβηκώσ, ἕνα μὲν τὸν κελεύοντα τριῶν ἡμερῶν ἀφ’ ἧσ ἂν ὀμόσῃ τὴν οὐσίαν ἀποφαίνειν, ἕτερον δὲ τὸν κελεύοντα κυρίασ εἶναι τὰσ πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμολογίασ, ἃσ ἂν ἐναντίον ποιήσωνται μαρτύρων. καίτοι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τίσ οὐκ οἶδεν ὑμῶν, ὅτι ὁμοίωσ ἥ τε ἐν τῷ νόμῳ γεγραμμένη κυρία ἐστὶν ἡμέρα καὶ ἡ ὑπὸ τῶν ἀντιδίκων συγχωρηθεῖσα;

πολλάκισ γὰρ ἔν τε τοῖσ νόμοισ γεγραμμένησ τριακοστῆσ ἡμέρασ ἑτέραν ἡμῖν αὐτοῖσ συγχωρήσαντεσ ἐθέμεθα, παρά τε ταῖσ ἀρχαῖσ ἁπάσαισ καὶ δίκασ καὶ κρίσεισ ἀναβάλλονται τοῖσ ἀντιδίκοισ οἱ ἄρχοντεσ συγχωρησάντων ἐκείνων ἀλλήλοισ· ὧν εἴ τισ ἄκυρον ἡγήσαιτο δεῖν εἶναι τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμολογίαν, μισήσαιτ’ ἂν αὐτὸν ὡσ ὑπερβάλλοντα συκοφαντίᾳ. Φαίνιπποσ τοίνυν, ὥσπερ τοῦ νόμου προστάττοντοσ μηδὲν ποιεῖν ὧν ἂν ὁμολογήσῃ τισ, ἀπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ, ἀφ’ ἧσ ὡμολόγησεν ἐπί τε τὰσ διαλύσεισ ἀπαντήσεσθαι καὶ τὴν ἀπόφασίν μοι τὴν αὑτοῦ δώσειν καὶ τὴν παρ’ ἐμοῦ λήψεσθαι, οὐδεπώποτ’ ἀπήντησεν·

ἀλλ’ ἐγὼ μὲν ἐπειδὴ τοῦτον ἑώρων οὐ προσέχοντά μοι τὸν νοῦν οὐδὲ τοῖσ νόμοισ, εἰσ τὸ στρατήγιον ἔδωκα τὴν ἀπόφασιν, οὗτοσ δέ, ὅπερ καὶ μικρῷ πρότερον εἶπον, πρῴην ἔδωκέ μοι βιβλίον, οὐδὲν ἄλλο βουλόμενοσ ἢ δοκεῖν μὲν δεδωκέναι τὴν ἀπόφασιν, μὴ ἔχειν δέ με τοῖσ ἐν αὐτῷ γεγραμμένοισ ὅ τι χρήσομαι. χρὴ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μὴ τοῖσ ἰσχυροτέραν νομίζουσι τῶν νόμων τὴν αὑτῶν βδελυρίαν εἶναι, πλέον τούτοισ τοῦ δικαίου νέμειν εἰ δὲ μή, πολλοὺσ ποιήσετε τοὺσ καταγελῶντασ τῶν ἐν τοῖσ νόμοισ δικαίων γεγραμμένων, ἀλλ’ ἐκείνοισ βοηθεῖν, οἵτινεσ ἂν τὴν τῶν νόμων φωνὴν ὑμετέραν εἶναι νομίζωσι, καὶ τὴν ἡμέραν ταύτην, τὴν εἰσ τὸ δικαστήριον, ὑπὲρ τῶν ἠδικημένων εἶναι νομίζωσιν, μὴ τῶν ἠδικηκότων.

λέγε τῶν ἀρτίωσ εἰρημένων τὰσ μαρτυρίασ καὶ τοὺσ νόμουσ.

ΜαρτυρίαιΝόμοι τοιαῦτα τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πεπονθὼσ ἐγὼ ὑπὸ Φαινίππου ἀπεγραψάμην πρὸσ τοὺσ στρατηγοὺσ ταύτην τὴν ἀπογραφήν. λέγε. Ἀπογραφή πῶσ οὖν ἄλλωσ πρὸσ τῶν θεῶν καὶ δαιμόνων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπιδεικνύειν ὑμῖν δεῖ Φαίνιππον ἔνοχον ὄντα τοῖσ ἀνεγνωσμένοισ ἢ ὅνπερ τρόπον ἐγὼ νῦν ἐπιδεικνύω;

ἀλλ’ ὅμωσ ἐμὲ ἀντεγράψατο Φαίνιπποσ μὴ δικαίωσ ἀποφαίνειν τὴν οὐσίαν·

οὕτω τὸ πρὸσ ὑμᾶσ ψεύδεσθαι τοῖσ τοιούτοισ ῥᾴδιόν ἐστιν· καὶ κατηγορεῖ τοῦ ὁρ́κου ὃν ὤμοσα πρὸ τῆσ ἀποφάσεωσ, λέγων ὅτι πλὴν τῶν ἐν τοῖσ ἔργοισ ὑπεσχόμην ἀποφαίνειν τὴν ἄλλην οὐσίαν, ὥσπερ τὸ κατὰ τοὺσ νόμουσ ὀμνύειν, τοῦτ’ ἄξιον κατηγορίασ ὄν. ὑμεῖσ δ’ ἴστε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί ὑμεῖσ γὰρ ἔθεσθε τὸν νόμον, ὃσ διαρρήδην οὕτω λέγει, τοὺσ δ’ ἀντιδιδόντασ ἀλλήλοισ, ὅταν ὀμόσαντεσ ἀποφαίνωσι τὴν οὐσίαν, προσομνύειν τόνδε τὸν ὁρ́κον "ἀποφαίνω τὴν οὐσίαν τὴν ἐμαυτοῦ ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ, πλὴν τῶν ἐν τοῖσ ἔργοισ τοῖσ ἀργυρείοισ, ὅσα οἱ νόμοι ἀτελῆ πεποιήκασι" .

μᾶλλον δὲ λέγε τὸν νόμον αὐτόν.

μικρὸν μὲν οὖν ἱκετεύω ἐπίσχεσ. ἐγὼ γὰρ καὶ πρότερον προὐκαλεσάμην Φαίνιππον, καὶ νῦν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, δίδωμι αὐτῷ δωρεὰν καὶ ἀφίσταμαι μετὰ τῆσ ἄλλησ οὐσίασ καὶ τῶν ἐν τοῖσ ἔργοισ, ἐάν μοι τὴν ἐσχατιὰν μόνην ἐλευθέραν παραδῷ, ὥσπερ ἦν ὅτ’ ἐγὼ τὸ πρῶτον ἦλθον εἰσ αὐτὴν μετὰ μαρτύρων, καὶ ἐάν, ὃν ἐξῆχεν ἐκ τῶν οἰκημάτων σῖτον καὶ οἶνον καὶ τἄλλα, ἀφελὼν ἀπὸ τῶν θυρῶν τὰ σημεῖα, ταῦτα πάλιν εἰσ ταὐτὸ καταστήσῃ. καὶ τί λέγεισ ἔτι καὶ βοᾷσ;

πόλλ’ ἐκ τῶν ἔργων τῶν ἀργυρείων ἐγώ, Φαίνιππε, πρότερον αὐτὸσ τῷ ἐμαυτοῦ σώματι πονῶν καὶ ἐργαζόμενοσ συνελεξάμην· ὁμολογῶ. νυνὶ δὲ πλὴν ὀλίγων ἅπαντ’ ἀπολώλεκα. σὺ δ’ ἐκ τῆσ ἐσχατιᾶσ νῦν πωλῶν τὰσ κριθὰσ ὀκτωκαιδεκαδράχμουσ καὶ τὸν οἶνον δωδεκάδραχμον πλουτεῖσ εἰκότωσ, ἐπειδὰν ποιῇσ σίτου μὲν μεδίμνουσ πλέον ἢ χιλίουσ, οἴνου δὲ μετρήτασ ὑπὲρ ὀκτακοσίουσ. ἔτ’ οὖν τὴν αὐτὴν ἡμᾶσ τάξιν ἔχειν δεῖ, μὴ τῆσ αὐτῆσ τύχησ ἡμῖν παρακολουθούσησ νῦν τε καὶ πρότερον;

μηδαμῶσ· οὐ γὰρ δίκαιον. ἀλλὰ διάδεξαι καὶ σὺ καὶ μετάλαβε μικρὸν χρόνον τῆσ τοῦ λῃτουργοῦντοσ τάξεωσ, ἐπειδὴ οἱ μὲν ἐν τοῖσ ἔργοισ ἠτυχήκασιν, ὑμεῖσ δ’ οἱ γεωργοῦντεσ εὐπορεῖτε μᾶλλον ἢ προσῆκεν. ἱκανὸν γὰρ χρόνον δύ’ οὐσίασ καρπούμενοσ διατελεῖσ, τὴν μὲν τοῦ φύσει πατρὸσ Καλλίππου, τὴν δὲ τοῦ ποιησαμένου σε, Φιλοστράτου τοῦ ῥήτοροσ, καὶ οὐδὲν πώποτε τουτοισὶ πεποίηκασ. καίτοι ὁ μὲν ἐμὸσ πατὴρ πέντε καὶ τετταράκοντα μνῶν μόνων ἑκατέρῳ, ἐμοὶ καὶ τῷ ἀδελφῷ, τὴν οὐσίαν κατέλιπεν, ἀφ’ ἧσ ζῆν οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν·

οἱ δὲ σοὶ πατέρεσ τοσούτων ἦσαν κύριοι χρημάτων, ὥσθ’ ἑκατέρου τρίπουσ ἀνάκειται, νικησάντων αὐτῶν Διονύσια χορηγούντων. καὶ οὐ φθονῶ· δεῖ γὰρ τοὺσ εὐπόρουσ χρησίμουσ αὑτοὺσ παρέχειν τοῖσ πολίταισ. σὺ τοίνυν δεῖξον χαλκοῦν ἕνα μόνον εἰσ τὴν πόλιν ἀνηλωκώσ, ὁ τὰσ δύο λῃτουργούσασ οὐσίασ παρειληφώσ. ἀλλ’ οὐ δείξεισ·

ἀποκρύπτεσθαι γὰρ καὶ διαδύεσθαι καὶ πάντα ποιεῖν ἐξ ὧν μὴ λῃτουργήσεισ τουτοισὶ μεμάθηκασ. ἀλλ’ ἐγὼ δείξω πόλλ’ ἀνηλωκώσ, ὁ τὴν μικρὰν οὐσίαν παραλαβὼν παρὰ τοῦ πατρόσ. πρῶτον δέ μοι τὸν νόμον ἐκεῖνον ἀνάγνωθι τὸν οὐκ ἐῶντα τῶν ἐν τοῖσ ἔργοισ οὐδὲν ἀποφαίνειν καὶ τὴν πρόκλησιν, ἔπειτα τὰσ μαρτυρίασ ὡσ δύ’ οἴκων λῃτουργούντων οὑτοσὶ Φαίνιπποσ κεκληρονόμηκεν. ΝόμοσΠρόκλησισΜαρτυρίαι ἓν μόνον ἄν τισ ἔχοι δεῖξαι τουτονὶ Φαίνιππον πεφιλοτιμημένον εἰσ ὑμᾶσ, ἄνδρεσ δικασταί· ἱπποτρόφοσ ἀγαθόσ ἐστιν καὶ φιλότιμοσ, ἅτε νέοσ καὶ πλούσιοσ καὶ ἰσχυρὸσ ὤν.

τί τούτου μέγα σημεῖον; ἀποδόμενοσ τὸν πολεμιστήριον ἵππον καταβέβηκεν ἀπὸ τῶν ἵππων, καὶ ἀντ’ ἐκείνου ὄχημ’ αὑτῷ τηλικοῦτοσ ὢν ἐώνηται, ἵνα μὴ πεζῇ πορεύηται· τοσαύτησ οὗτοσ τρυφῆσ ἐστι μεστόσ. καὶ τοῦτ’ ἀπογέγραφέν μοι, τῶν δὲ κριθῶν καὶ τοῦ οἴνου καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐκ τῆσ ἐσχατιᾶσ γιγνομένων οὐδὲ τὸ δέκατον μέροσ. ἄξιον ἀφεῖναι νῦν αὐτόν ἐστιν, ἐπειδὴ χρήσιμοσ καὶ φιλότιμοσ καὶ τῇ οὐσίᾳ καὶ τῷ σώματι;

πολλοῦ γε καὶ δεῖ. καλῶν γὰρ κἀγαθῶν ἐστι δικαστῶν τοὺσ μὲν τῶν πολιτῶν ἐθελοντάσ, ὅταν εὐπορῶσι, λῃτουργοῦντασ καὶ ἐν τοῖσ τριακοσίοισ ὄντασ ἀναπαύειν, ὅταν τούτου δεόμενοι τυγχάνωσιν, τοὺσ δὲ νομίζοντασ ἀπολλύειν, ὅταν εἰσ τὸ κοινόν τι δαπανήσωσιν, ἄγειν εἰσ τοὺσ προεισφέροντασ καὶ μὴ ἐπιτρέπειν δραπετεύειν. λέγε πρῶτον μὲν τὴν μαρτυρίαν, ἔπειτα τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ. ΜαρτυρίαἈπόφασισ ἐά ταῦτα. καίτοι πολλὰ τῶν ἔνδοθεν ἐκφορήσασ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, Φαίνιπποσ, ἀνοίξασ τὰ παρασεσημασμένα τῶν οἰκημάτων, ὡσ ὑμῖν μεμαρτύρηται, καὶ καταλιπὼν ὅσα ἔδοξεν αὐτῷ, δευτέρῳ μηνὶ τὴν ἀπόφασιν ἔδωκέ μοι τῆσ οὐσίασ.

ἀλλ’ ὅμωσ ἐά ταῦτα. λέγε δ’ ἐντευθενί ἐπὶ τούτοισ τάδε ὀφείλω. Ἀπόφασισ ἐπίσχεσ. αὕτη ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἡ Ἀριστονόη τοῦ Φιλοστράτου θυγάτηρ, μήτηρ δὲ τουτουί.

ταύτῃ χρέωσ φησὶν ὀφείλεσθαι Φαίνιπποσ τὴν προῖκα, ἧσ οἱ νόμοι κύριον τοῦτον ποιοῦσιν, ψευδόμενοσ καὶ οὐ δικαίωσ χρώμενοσ τῇ ἀποφάσει. διὰ τί γὰρ ἐγώ, Φαίνιππε, μενούσησ μοι τῆσ μητρὸσ ἐν τῷ οἴκῳ καὶ ζώσησ καὶ προῖκα ἐπενεγκαμένησ, οὐκ ἀπογράφω τὴν προῖκα χρέωσ αὐτῇ, οὐδὲ παρακρούομαι τοὺσ δικαστάσ, ἀλλ’ ἐῶ μετέχειν τῶν ἐμαυτοῦ τὴν μητέρα, ἄν τε τὴν Φαινίππου ἄν τε τὴν ἐμαυτοῦ ἔχω οὐσίαν; ὅτι οἱ νόμοι ταῦτα κελεύουσιν, ὦ βέλτιστε· σὺ δὲ πάντα ποιεῖσ παρὰ τοὺσ νόμουσ. λέγ’ ἕτερον. Ἀπόφασισ ἀκούετε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· Παμφίλῳ φησὶν καὶ Φειδόλεῳ Ῥαμνουσίοισ κοινῇ τάλαντον ἐνοφείλειν καὶ Αἰαντίδῃ Φλυεῖ τετρακισχιλίασ καὶ Ἀριστομένει Ἀναγυρασίῳ τέτταρασ καὶ δέκα μνᾶσ.

διὰ τί οὖν, Φαίνιππε, ὅτε μὲν ἐγὼ μάρτυρασ ἔχων ἠρώτων σε, εἴ τι ὀφείλεισ ἐπὶ τῇ ἐσχατιᾷ, καὶ ἐκέλευον δεῖξαι ὁρ́ον εἴ που ἔπεστι, καὶ διεμαρτυρόμην ὅπωσ μή μοι ὕστερον κατεσκευασμένοι δανεισταὶ φανήσονται, τότε μὲν οὐδὲν ἀπέφηνασ τῶν χρεῶν, ἐπειδὴ δὲ δευτέρῳ μηνὶ τὴν ἀπόφασιν ἔδωκάσ μοι, τοῦ νόμου κελεύοντοσ τριῶν ἡμερῶν, νῦν ἥκουσι δανεισταὶ καὶ ὀφειλήματα πλέον ἢ τριῶν ταλάντων; ὅτι, ὦ βέλτιστε, οὐδὲν ἄλλο κατασκευάζεισ ἢ ὅσονπερ κοινῇ γέγονέ μοι πρὸσ τὴν πόλιν ὄφλημα, τοσοῦτο καὶ σοὶ ἰδίᾳ νῦν εἶναι.

ὅτι δ’, ὦ Φαίνιππε, ψεύδει καὶ ἐπιωρκηκὼσ ἥκεισ πρὸσ τούτουσ, ἤδη φανερῶσ ἐλέγξω. λαβέ μοι, γραμματεῦ, τὴν τοῦ Αἰαντίδου καὶ Θεοτέλουσ μαρτυρίαν, οἷσ οὗτοσ ἀπογέγραφεν ὀφείλονθ’ αὑτὸν τετρακισχιλίασ δραχμὰσ ψευδόμενοσ καὶ πάλαι ἀποδεδωκώσ, οὐχ ἑκών, ἀλλὰ δίκην ὀφλών. λέγε. Μαρτυρία ἔπειτ’, ἄνδρεσ δικασταί, τὸν οὕτω καταφανῶσ ἐν ἅπασιν ἀδίκωσ πεποιημένον τὴν ἀπόφασιν, καὶ μήτε τῶν νόμων φροντίσαντα μηδέν, οἳ διωρίκασιν ἐν οἷσ δεῖ τὴν ἀπόφασιν ποιεῖσθαι χρόνοισ, μήτε τῶν ἰδίων ὁμολογιῶν, ἃσ ὁμοίωσ ὑπολαμβάνομεν ἰσχυράσ, χωρὶσ δὲ τούτων ἀνεῳχότα τὰ σημεῖα τῶν οἰκημάτων καὶ ἐκπεφορηκότα τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον ἔνδοθεν, πρὸσ δὲ τούτοισ τὴν ὕλην τὴν τετμημένην πεπρακότα μετὰ τὴν ἀντίδοσιν, πλέον ἢ τριάκοντα μνῶν οὖσαν ἀξίαν, καὶ τὸ πάντων μέγιστον, χρέα ψευδῆ κατεσκευακότα τῆσ ἀντιδόσεωσ ἕνεκα, τοῦτον δικαίωσ ψηφιεῖσθε πεποιῆσθαι τὴν ἀπόφασιν; μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ποῖ γὰρ τραπέσθαι δεήσει διαμαρτόντα τῆσ ὑμετέρασ γνώμησ, ὅταν οἱ πλούσιοι καὶ μηδὲν ὑμῖν πώποτε χρήσιμοι γεγενημένοι, πολὺν καὶ σῖτον καὶ οἶνον ποιοῦντεσ καὶ τοῦτον τριπλασίασ τιμῆσ ἢ πρότερον διατιθέμενοι, πλεονεκτῶσιν παρ’ ὑμῖν;

ὃ μηδαμῶσ νυνὶ γενέσθω, ἀλλ’ ὥσπερ καὶ κοινῇ πᾶσιν βεβοηθήκατε τοῖσ ἐν τοῖσ ἔργοισ ἐργαζομένοισ, οὕτω καὶ ἰδίᾳ βοηθήσατέ μοι νῦν. καὶ γὰρ εἰ οἰκέτησ ὑμῶν, μὴ πολίτησ ἦν, ὁρῶντεσ ἄν μου τὴν φιλεργίαν καὶ τὴν εἰσ ὑμᾶσ εὔνοιαν, ἀνεπαύσατ’ ἄν με τῶν ἀναλωμάτων καὶ ἐπὶ τὸν δραπετεύοντα τῶν ἄλλων ἤλθετε.

τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ νῦν, ἐπειδὰν ἀποτείσω τὰ τρία τάλανθ’ ἃ ὦφλον καὶ ἀναλάβω ἐμαυτόν, πάλιν ἀναπαύσαντεσ τῶν τεταλαιπωρηκότων ἕτερον ἐπ’ ἔμ’ ἥξετε· νῦν δ’ ἄφετε, ἱκετεύω πάντασ ὑμᾶσ, ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τὰ δίκαι’ εἰρηκὼσ δέομαι βοηθῆσαί μοι καὶ μή με περιελαθέντα περιιδεῖν ὑπὸ τούτων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 41-50, Πρὸσ Φαίνιππον περὶ Ἀντιδόσεως

(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Φαίνιππον περὶ Ἀντιδόσεως)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION