헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Σπουδίαν ὑπὲρ Προικός)

ἀδελφὰσ ἔχομεν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, γυναῖκασ ἐγὼ καὶ Σπουδίασ οὑτοσί, Πολυεύκτου θυγατέρασ. ἄπαιδοσ δ’ ἐκείνου τελευτήσαντοσ ἀρρένων παίδων, ἀναγκάζομαι πρὸσ τουτονὶ περὶ τῶν καταλειφθέντων δικάζεσθαι. καὶ εἰ μέν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μὴ πᾶσαν σπουδὴν καὶ προθυμίαν ἐποιησάμην βουλόμενοσ διαλύεσθαι καὶ τοῖσ φίλοισ ἐπιτρέπειν, ἐμαυτὸν ἂν ᾐτιώμην, εἰ μᾶλλον ᾑρούμην δίκασ καὶ πράγματ’ ἔχειν ἢ μίκρ’ ἐλαττωθεὶσ ἀνέχεσθαι· νῦν δ’ ὅσῳ πραότερον ἐγὼ καὶ φιλανθρωπότερον τούτῳ διελεγόμην, τοσούτῳ μᾶλλόν μου κατεφρόνει.

καὶ νῦν κινδυνεύω μὲν οὐδὲν ὁμοίωσ τούτῳ πρὸσ τουτονὶ τὸν ἀγῶν’ ἔχειν, ἀλλ’ οὗτοσ μὲν ῥᾳδίωσ φέρει πολλάκισ εἰθισμένοσ ἐνταῦθ’ εἰσ ὑμᾶσ παριέναι, ἐγὼ δ’ αὐτὸ τοῦτο φοβοῦμαι, μὴ διὰ τὴν ἀπειρίαν οὐ δυνηθῶ δηλῶσαι περὶ τῶν πραγμάτων ὑμῖν· ὅμωσ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, προσέχετε τὸν νοῦν. Πολύευκτοσ γὰρ ἦν τισ Θριάσιοσ, ὃν ἴσωσ οὐδ’ ὑμῶν τινεσ ἀγνοοῦσιν.

οὗτοσ ὁ Πολύευκτοσ, ἐπειδὴ οὐκ ἦσαν αὐτῷ παῖδεσ ἄρρενεσ, ποιεῖται Λεωκράτη τὸν ἀδελφὸν τῆσ ἑαυτοῦ γυναικόσ. οὐσῶν δ’ αὐτῷ δύο θυγατέρων ἐκ τῆσ τοῦ Λεωκράτουσ ἀδελφῆσ, τὴν μὲν πρεσβυτέραν ἐμοὶ δίδωσιν καὶ τετταράκοντα μνᾶσ προῖκα, τὴν δὲ νεωτέραν τῷ Λεωκράτει. τούτων δ’ οὕτωσ ἐχόντων, διαφορᾶσ γενομένησ τῷ Πολυεύκτῳ πρὸσ τὸν Λεωκράτη, περὶ ἧσ οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ λέγειν, ἀφελόμενοσ ὁ Πολύευκτοσ τὴν θυγατέρα δίδωσι Σπουδίᾳ τουτῳί.

μετὰ δὲ ταῦτ’ ἠγανάκτει <θ’> ὁ Λεωκράτησ, καὶ δίκασ ἐλάγχανε Πολυεύκτῳ καὶ τουτῳὶ Σπουδίᾳ, καὶ περὶ πάντων ἠναγκάζοντ’ εἰσ λόγον καθίστασθαι. καὶ τὸ τελευταῖον διελύθησαν, ἐφ’ ᾧτε κομισάμενον τὸν Λεωκράτην ἅπερ ἦν εἰσ τὴν οὐσίαν εἰσενηνεγμένοσ, μήτε κακόνουν εἶναι τῷ Πολυεύκτῳ, τῶν τε πρὸσ ἀλλήλουσ ἐγκλημάτων ἀπηλλάχθαι πάντων. τίνοσ οὖν ἕνεχ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ταῦτ’ εἶπον;

ὅτι τὴν προῖκ’ οὐ κομισάμενοσ ἅπασαν, ἀλλ’ ὑπολειφθεισῶν χιλίων δραχμῶν καὶ ὁμολογηθεισῶν ἀπολαβεῖν ὅταν Πολύευκτοσ ἀποθάνῃ, ἑώσ μὲν ὁ Λεωκράτησ ἦν κληρονόμοσ τῶν Πολυεύκτου, πρὸσ ἐκεῖνον ἦν μοι τὸ συμβόλαιον· ἐπειδὴ δ’ ὅ τε Λεωκράτησ ἐξεκεχωρήκει ὅ τε Πολύευκτοσ μοχθηρῶσ εἶχεν, τηνικαῦτ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὴν οἰκίαν ταύτην ἀποτιμῶμαι πρὸσ τὰσ δέκα μνᾶσ, ἐξ ἧσ διακωλύει με τὰσ μισθώσεισ κομίζεσθαι Σπουδίασ. πρῶτον μὲν οὖν ὑμῖν μάρτυρασ παρέξομαι τοὺσ παραγενομένουσ ὅτ’ ἠγγύα μοι Πολύευκτοσ τὴν θυγατέρ’ ἐπὶ τετταράκοντα μναῖσ·

ἔπειθ’ ὡσ ἔλαττον ταῖσ χιλίαισ ἐκομισάμην· ἔτι δ’ ὡσ ἅπαντα τὸν χρόνον ὀφείλειν ὡμολόγει μοι Πολύευκτοσ, καὶ τὸν Λεωκράτην συνέστησε, καὶ ὡσ τελευτῶν διέθεθ’ ὁρ́ουσ ἐπιστῆσαι χιλίων δραχμῶν ἐμοὶ τῆσ προικὸσ ἐπὶ τὴν οἰκίαν. καί μοι κάλει τοὺσ μάρτυρασ. Μάρτυρεσ ἓν μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦτ’ ἔστιν ὧν ἐγκαλῶ Σπουδίᾳ. καὶ περὶ τούτου τί ἂν ἔτι μεῖζον ἢ ἰσχυρότερον ἔχων εἰσ ὑμᾶσ κατέστην ἢ τὸν νόμον, ὃσ οὐκ ἐᾷ διαρρήδην, ὅσα τισ ἀπετίμησεν, εἶναι δίκασ, οὔτ’ αὐτοῖσ οὔτε τοῖσ κληρονόμοισ; ἀλλ’ ὅμωσ πρὸσ τοῦτο τὸ δίκαιον ἥκει Σπουδίασ ἀμφισβητήσων.

ἕτερον δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, δύο μὲν μνᾶσ, <ἃσ> ἐμαρτύρησεν Ἀριστογένησ ἐγκαλεῖν ἀποθνῄσκοντα Πολύευκτον ὀφειλομένασ αὑτῷ παρὰ Σπουδίᾳ καὶ τὸν τόκον τοῦτο δ’ ἐστὶν οἰκέτου τιμή, ὃν ἐωνημένοσ οὗτοσ παρὰ τοῦ Πολυεύκτου, τὴν τιμὴν οὔτ’ ἐκείνῳ διέλυσεν οὔτε νῦν εἰσ τὸ κοινὸν ἀνενήνοχεν, ὀκτακοσίασ δὲ καὶ χιλίασ, περὶ ὧν οὐδ’ ἔγωγ’ οἶδα τί ποθ’ ἕξει δίκαιον λέγειν.

ἦν μὲν γὰρ τὸ ἀργύριον παρὰ τῆσ Πολυεύκτου δεδανεισμένοσ γυναικόσ, γράμματα δ’ ἔστιν ἃ κατέλιπεν ἀποθνῄσκουσ’ ἐκείνη, μάρτυρεσ δ’ οἱ τῆσ γυναικὸσ ἀδελφοὶ παρόντεσ ἅπασιν καὶ καθ’ ἕκαστον ἐπερωτῶντεσ, ἵνα μηδὲν δυσχερὲσ ἡμῖν εἰή πρὸσ ἀλλήλουσ.

τοῦτον δὲ μήτε τῶν νόμων τῶν ὑμετέρων φροντίζειν μήθ’ ὧν διέθετο Πολύευκτοσ μήτε τῶν καταλειφθέντων γραμμάτων μήτε τῶν συνειδότων, ἀλλὰ πρὸσ ἅπαντα ταῦθ’ ἥκειν ἀντιδικήσοντα;

λαβὲ δή μοι πρῶτον μὲν τὸν νόμον, ὃσ οὐκ ἐᾷ τῶν ἀποτιμηθέντων ἔτι δίκην εἶναι πρὸσ τοὺσ ἔχοντασ, ἔπειτα τὰ γράμματα τὰ καταλειφθέντα καὶ τὴν μαρτυρίαν τὴν Ἀριστογένουσ.

ΝόμοσΓράμματαΜαρτυρία βούλομαι τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ περὶ τῶν ἄλλων ὧν ἐγκαλῶ καθ’ ἕκαστον ὑμᾶσ διδάξαι. φιάλην μὲν γὰρ λαβόντεσ παρὰ τῆσ Πολυεύκτου γυναικὸσ καὶ θέντεσ ἐνέχυρα μετὰ χρυσίων, οὐκ ἀνενηνόχασιν κεκομισμένοι ταύτην, ὡσ ὑμῖν Δημόφιλοσ ὁ θέμενοσ μαρτυρήσει·

σκηνὴν δ’ ἣν ἔχουσιν, οὐδέ γε ταύτην λαβόντεσ ἀναφέρουσιν· ἄλλα δὲ πόσα τοιαῦτα; τὸ δὲ τελευταῖον εἰσενεγκούσησ τῆσ ἐμῆσ γυναικὸσ εἰσ τὰ Νεμέσεια τῷ πατρὶ μνᾶν ἀργυρίου καὶ προαναλωσάσησ, οὐδὲ ταύτησ ἀξιοῖ συμβαλέσθαι τὸ μέροσ, ἀλλὰ τὰ μὲν ἔχει προλαβών, τῶν δὲ τὰ μέρη κομίζεται, τὰ δ’ οὕτω φανερῶσ οὐκ ἀποδίδωσιν. ἵνα τοίνυν μηδὲ ταῦτ’ ᾖ παραλελειμμένα, λαβέ μοι πάντων αὐτῶν τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ἴσωσ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρὸσ μὲν ταῦτ’ οὐδὲν ἀντερεῖ Σπουδίασ οὐδὲ γὰρ ἕξει, καίπερ δεινὸσ ὤν· αἰτιάσεται δὲ Πολύευκτον καὶ τὴν γυναῖκ’ αὐτοῦ, καὶ φήσει πάντα ταῦθ’ ὑπ’ ἐμοῦ πεισθέντασ καταχαρίσασθαι, καὶ νὴ Δί’ ἕτερα πολλὰ καὶ μεγάλα βλάπτεσθαι, καὶ δίκην εἰληχέναι μοι·

ταῦτα γὰρ καὶ πρὸσ τῷ διαιτητῇ λέγειν ἐπεχείρει. ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρῶτον μὲν οὐχ ἡγοῦμαι δικαίαν εἶναι τὴν ἀπολογίαν τὴν τοιαύτην, οὐδὲ προσήκειν, ὅταν τισ φανερῶσ ἐξελέγχηται, μεταστρέψαντα τὰσ αἰτίασ ἐγκαλεῖν καὶ διαβάλλειν·

ἀλλ’ ἐκείνων μέν, εἴπερ ἀδικεῖται, δῆλον ὅτι δίκην λήψεται, τούτων δὲ δώσει· πῶσ γὰρ ἂν ἐγὼ νῦν ταῖσ τούτων διαβολαῖσ ἀντιδικοίην, ἀφεὶσ ὑπὲρ ὧν ὑμεῖσ μέλλετε τὴν ψῆφον οἴσειν; ἔπειτα θαυμάζω τί δήποτε, εἴπερ ἀληθῆ καὶ δίκαι’ εἶχεν ἐγκαλεῖν, βουλομένων ἡμᾶσ τῶν φίλων διαλύειν καὶ πολλῶν λόγων γενομένων οὐχ οἱο͂σ ἦν ἐμμένειν οἷσ ἐκεῖνοι γνοῖεν.

καίτοι τίνεσ ἂν ἄμεινον καὶ τῶν τούτου καὶ τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων τὰ μηδὲν ὄντ’ ἐξήλεγξαν τῶν παραγεγενημένων ἅπασι τούτοισ, τῶν εἰδότων οὐδὲν ἧττον ἡμῶν τὰ γενόμενα, τῶν κοινῶν ἀμφοτέροισ καὶ φίλων ὄντων; ἀλλὰ δῆλον ὅτι τούτῳ ταῦτ’ οὐκ ἐλυσιτέλει, φανερῶσ ὑπ’ αὐτῶν ἐξελεγχομένῳ τοῦτον τὸν τρόπον λαβεῖν διάλυσιν·

μὴ γὰρ οἰέσθ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοὺσ εἰδότασ ἅπαντα ταῦτα νυνὶ μὲν ὑποκινδύνουσ αὑτοὺσ καθιστάντασ ἐμοὶ μαρτυρεῖν, τότε δ’ <ἂν> ὀμόσαντασ ἄλλο τι γνῶναι περὶ αὐτῶν. οὐ μὴν ἀλλ’ εἰ καὶ μηδὲν τούτων ὑπῆρχεν ὑμῖν, οὐδ’ ὣσ χαλεπόν ἐστιν γνῶναι περὶ αὐτῶν, ὁπότεροι τἀληθῆ λέγουσιν. περὶ μὲν γὰρ τῆσ οἰκίασ, εἰ φησὶν ὑπ’ ἐμοῦ πεισθέντα Πολύευκτον προστάξαι τοὺσ ὁρ́ουσ στῆσαι τῶν χιλιῶν, ἀλλ’ οὐ δήπου καὶ τοὺσ μάρτυρασ ἔπεισα, ὦ Σπουδία, ψευδῆ μοι μαρτυρεῖν, τοὺσ παραγενομένουσ ὅτ’ ἠγγύα μοι, τοὺσ εἰδότασ ἔλαττόν με κομισάμενον, τοὺσ ἀκούοντασ ὁμολογοῦντοσ ὀφείλειν ἐμοὶ συστήσαντοσ ἀποδοῦναι, τοὺσ τὸ τελευταῖον ταῖσ διαθήκαισ παραγενομένουσ·

τούτοισ γὰρ ἅπασιν οὐκέτι καταχαρίσασθαι ταῦθ’ ὑπῆρχεν, ἀλλὰ κινδυνεύειν τῶν ψευδομαρτυρίων, εἰ μηδὲν τῶν γενομένων μαρτυροῖεν. ἀφῶμεν τοίνυν τοῦτ’ ἤδη. πρὸσ ἐκεῖνο δὲ τί ἂν λέγοισ;

ἀκριβῶσ γὰρ ὅπωσ τούτουσ διδάξεισ· εἰ δὲ μή, πάντεσ ὑμεῖσ ἀπαιτεῖτ’ αὐτόν. ὅτε γὰρ Πολύευκτοσ διετίθετο ταῦτα, παρῆν μὲν ἡ τούτου γυνή, καὶ δῆλον ὅτι τὰσ τοῦ πατρὸσ διαθήκασ ἀνήγγειλεν, ἄλλωσ τ’ εἰ καὶ μηδὲν ἴσον εἶχεν ἀλλ’ ἐν ἅπασιν ἠλαττοῦτο, παρεκλήθη δ’ αὐτὸσ οὗτοσ, ὥστε μηδὲ τοῦτ’ εἶναι λέγειν, ὡσ λάθρᾳ καὶ διακρυψάμενοι τούτουσ ἐπράττομεν ταῦτα· παρακαλούμενοσ γὰρ ἔφησεν αὐτὸσ μὲν ἀσχολίαν ἄγειν, τὴν δὲ γυναῖκ’ ἐξαρκεῖν τὴν αὑτοῦ παροῦσαν. τί ἔτι λοιπόν;

ἀπαγγείλαντοσ Ἀριστογένουσ αὐτῷ περὶ ἁπάντων τούτων ἀκριβῶσ, οὐδ’ ἐνταῦθ’ οὐδένα φαίνεται λόγον ποιησάμενοσ, ἀλλ’ ἐπιβιόντοσ μετὰ ταῦτα τοῦ Πολυεύκτου πλέον ἢ πένθ’ ἡμέρασ, οὔτ’ ἠγανάκτησεν εἰσελθὼν οὔτ’ ἀντεῖπεν οὐδέν, οὐδ’ ἡ γυνή, παροῦσ’ ἐξ ἀρχῆσ ἅπασιν τούτοισ. ὥστ’ οὐκέτι Πολύευκτοσ αὐτὰ πεισθεὶσ ἐμοὶ κατεχαρίζετο, ὡσ ἐοίκεν, ἀλλ’ ὑμεῖσ αὐτοί. ταῦτα τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μεμνημένοι σαφῶσ, ἐὰν ἄρα τι περὶ αὐτῶν ἐγχειρῇ νυνὶ διαβάλλειν, ἀντίθετε. πρῶτον δ’ ἵν’ εἰδῆτ’ ἀκριβῶσ ὅτι τοῦτον τὸν τρόπον ἔχει, τῶν μαρτύρων ἀκούσατε. λέγε. Μάρτυρεσ οὐκοῦν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῶν μὲν χιλίων δραχμῶν ὡσ δικαίωσ καὶ προσοφειλομένων ἀπετίμησέ μοι τὴν οἰκίαν ὁ Πολύευκτοσ, αὐτὸσ οὗτόσ μοι μαρτυρεῖ καὶ ἡ τούτου γυνὴ πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ τούτοισ τοῖσ μεμαρτυρηκόσι, συγχωροῦντεσ τότε καὶ οὔτε πρὸσ τὸν Πολύευκτον ἀντειπόντεσ ἐπιβιόντα τοσαύτασ ἡμέρασ, οὔτε πρὸσ τὸν Ἀριστογένη, ἐπεὶ τάχιστ’ ἤκουσαν. ἀλλὰ μὴν εἴ γε δικαίωσ ἀπετιμήθη, μεμνημένοισ τοῦ νόμου κατὰ μὲν τοῦθ’ ὑμῖν οὐκ ἔστιν ἀποψηφίσασθαι Σπουδίου.

σκέψασθε δὲ καὶ περὶ τῶν εἴκοσι μνῶν, ἃσ οὐκ ἐπαναφέρει·

καὶ γὰρ ἐνταυθοῖ πάλιν αὐτὸσ οὗτόσ μοι μέγιστοσ ἔσται μάρτυσ, οὐ λόγῳ μὰ Δί’ ὥσπερ νῦν ἀντιδικῶν τουτὶ μὲν γὰρ οὐδὲν τεκμήριόν ἐστιν, ἀλλ’ ἔργῳ περιφανεῖ. τί ποιῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί; τούτῳ γὰρ ἤδη προσέχετε τὸν νοῦν, ἵν’ ἐὰν ἄρα τολμᾷ τι καὶ περὶ τῆσ μητρὸσ τῶν γυναικῶν βλασφημεῖν ἢ περὶ τῶν γραμμάτων, εἰδότασ ὑμᾶσ μὴ δύνηται λέγων ἐξαπατᾶν. ταυτὶ γὰρ τὰ γράμματα κατέλιπεν μὲν ἡ Πολυεύκτου γυνή, καθάπερ εἶπον ὀλίγῳ πρότερον·

ὁμολογουμένων δὲ τῶν σημείων καὶ παρὰ τῆσ τούτου γυναικὸσ καὶ παρὰ τῆσ ἐμῆσ, ἀμφότεροι παρόντεσ ἀνοίξαντεσ ἀντίγραφά τ’ ἐλάβομεν, κἀκεῖνα πάλιν κατασημηνάμενοι παρ’ Ἀριστογένει κατεθέμεθα. τοῦτο δή, τοῦτ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μάθετε πρὸσ θεῶν.

ἐνῆσαν μὲν γὰρ αἱ δύο μναῖ, ἡ τιμὴ τοῦ οἰκέτου, καὶ οὐ μόνον ὁ Πολύευκτοσ ἀποθνῄσκων ταύτασ ἐνεκεκλήκει, ἐνῆσαν δ’ αἱ χίλιαι καὶ ὀκτακόσιαι δραχμαί. ταῦτα δ’ ἀναγνούσ, εἰ μὲν αὐτῷ μηδὲν προσῆκεν μηδ’ ἀληθῆ τὰ γεγραμμέν’ ἦν, τί δή ποτ’ οὐκ εὐθὺσ ἠγανάκτει περὶ αὐτῶν; τί δὲ συνεσημαίνετο πάλιν τὰ μηδὲν ὑγιὲσ ὄντα μηδ’ ἀληθῆ γράμματα; τουτὶ γὰρ οὐδ’ ἂν εἷσ δήπου μὴ πᾶσιν ὁμολογῶν τοῖσ γεγραμμένοισ ποιήσειεν. ἀλλὰ μήν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦτό γε δεινὸν δήπου, εἰ πρὸσ τὰ συγκεχωρημέν’ ὑπ’ αὐτῶν τούτων ἐξέσται νῦν ἀντιλέγειν, καὶ μηδὲν σημεῖον ὑμῖν ἔσται, διότι πάντεσ ἄνθρωποι πρὸσ τὰ μήτ’ ἀληθῆ μήτε δίκαια τῶν ἐγκλημάτων οὐ κατασιωπᾶν, ἀλλὰ παραχρῆμ’ ἀμφισβητεῖν εἰώθαμεν, μὴ ποιήσαντεσ δὲ ταῦτα, ἂν ὕστερον ἀντιδικῶσιν, πονηροὶ καὶ συκοφάνται δοκοῦσιν εἶναι.

ταῦτα μὲν τοίνυν Σπουδίασ οὐδὲν ἧττον ἐμοῦ γιγνώσκων, ἀλλ’ οἶμαι μὲν καὶ ἀκριβέστερον, ὅσῳ καὶ πυκνότερον ἐνταυθοῖ παρέρχεται, πᾶσιν ἐναντία τοῖσ πεπραγμένοισ αὑτῷ λέγων οὐκ αἰσχύνεται.

καίτοι πολλάκισ ὑμεῖσ ἓν μόνον σκευώρημα συνιδόντεσ, τούτῳ κατὰ τῶν ἄλλων τῶν ἐγκαλουμένων ἐχρήσασθε τεκμηρίῳ· τούτῳ δ’ ἅπανθ’ ὑφ’ αὑτοῦ συμβέβηκεν ἐξελέγχεσθαι. καί μοι λαβὲ τὴν μαρτυρίαν ὡσ ὡμολογεῖτο τότε τὰ σημεῖα τῶν γραμμάτων ὑπὸ τῆσ τούτου γυναικόσ, καὶ νῦν ὑπὸ Σπουδίου κατασημανθέντα κεῖται. Μαρτυρία τούτων τοίνυν οὕτωσ σαφῶσ ἀποδεδειγμένων, ἡγοῦμαι μὲν οὐδὲν ἔτι δεῖν πλείω λέγειν· ὁπότε γὰρ καὶ νόμουσ ἔχω παρέχεσθαι καὶ μάρτυρασ ἁπάντων τῶν εἰρημένων, καὶ τὸν ἀντίδικον αὐτὸν ὁμολογοῦντά μοι, τί δεῖ μακρῶν ἔτι λόγων;

ὅμωσ δ’ ἂν ἄρα περὶ τῆσ προικὸσ ἀγανακτῇ καὶ φάσκῃ πλεονεκτεῖσθαι ταῖσ χιλίαισ δραχμαῖσ, ψεύσεται· οὐδὲν γὰρ ἔχων ἔλαττον ἀμφισβητεῖ πρὸσ αὐτάσ, ἀλλὰ πλέον, ὡσ αὐτίχ’ ὑμῖν ἔσται φανερόν. οὐ μὴν ἀλλ’ εἰ πάντα ταῦθ’ ὡσ ἀληθῶσ συνέβη, οὐ δήπου δίκαιον ἐμὲ τὴν ὁμολογηθεῖσαν προῖκα μὴ λαβεῖν, εἴπερ ὄφελόσ τι τῶν νόμων ἐστίν, οὐδέ γε τὸν Πολύευκτον, εἰ τῶν θυγατέρων ἐβούλετο τῇ μὲν ἐλάττω, τῇ δὲ πλείω προῖκ’ ἐπιδοῦναι, διακωλυθῆναι νῦν·

σοὶ γὰρ αὐτῷ μὴ λαμβάνειν ἐξῆν, ὦ Σπουδία, μὴ προστιθεμένων ὥσπερ ἐμοὶ τῶν χιλιῶν. ἀλλ’ οὐδὲν ἔλαττον εἶχεσ, ὡσ ἐγὼ διδάξω. πρῶτον δ’ ἐφ’ οἷσ ἐξέδοτο τούτῳ, λαβέ μοι τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία πῶσ οὖν οὐδὲν ἔλαττον ἔχει, φήσει τισ, εἰ τούτῳ μὲν ἐν ταῖσ τετταράκοντα μναῖσ ἐνετιμᾶτο τὰ χρυσία καὶ τὰ ἱμάτια τῶν χιλιῶν, ἐμοὶ δ’ αἱ δέκα μναῖ χωρὶσ προσαπεδίδοντο; τοῦτο δὴ καὶ μέλλω λέγειν.

ὁ μὲν γὰρ Σπουδίασ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παρὰ τοῦ Λεωκράτουσ ἔχουσαν τὰ χρυσία καὶ τὰ ἱμάτια τὴν γυναῖκ’ ἔλαβεν, ὧν ὁ Πολύευκτοσ προσαπέτεισεν τῷ Λεωκράτει πλεῖν ἢ χιλίασ· ἐγὼ δ’, ἅπερ ἔπεμψέ μοι χωρὶσ τῆσ προικόσ, ὅσ’ ἔχω μόνον, πρὸσ τὰ τούτῳ δοθέντ’ ἐὰν ἀντιθῇ τισ, εὑρήσει παραπλήσια, χωρὶσ τῶν εἰσ τὰσ χιλίασ ἀποτιμηθέντων. ὥστ’ εἰκότωσ ἐν ταῖσ τετταράκοντα μναῖσ ἐνετιμᾶτο ταῦτα, ἅπερ ἀπετετείκει τῷ Λεωκράτει καὶ πλείω τῶν ἐμοὶ δοθέντων ἦν.

καί μοι λαβὲ πρῶτον μὲν τὴν ἀπογραφὴν ταύτην καὶ λέγ’ αὐτοῖσ ἅπερ ἑκάτεροσ ἡμῶν ἔχει, μετὰ δὲ ταῦτα τὴν τῶν διαιτητῶν μαρτυρίαν, ἵν’ ἴδωσιν ὅτι καὶ πολλῷ πλείω χρήματ’ ἔχει, καὶ περὶ τούτων ὁ Λεωκράτησ ἐνεκάλει, καὶ κατὰ ταῦτ’ ἔγνωσαν οἱ διαιτηταί. λέγε. ἈπογραφήΜαρτυρία ἆρ’ οὖν οὐ φανερῶσ οὗτοσ μὲν ἔχει τετταράκοντα μνᾶσ πάλαι τὴν προῖκα, ἐγὼ δὲ τὰσ μὲν τριάκοντα καθάπερ οὗτοσ, τὰσ δὲ χιλίασ οὐ μόνον ὕστερον οὐκ ἐκομισάμην, ἀλλὰ καὶ νυνὶ κινδυνεύω περὶ αὐτῶν ὡσ ἀδίκωσ ἔχων; διὰ ταῦτα μέντοι Σπουδίασ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῖσ φίλοισ οὐκ ἐβούλετ’ ἐπιτρέψασ ἀπαλλαγῆναι τῶν πρὸσ ἔμ’ ἐγκλημάτων, ὅτι συνέβαινεν αὐτῷ πάντα ταῦτ’ ἐξελέγχεσθαι·

πᾶσιν γὰρ τούτοισ παραγεγενημένοι καὶ σαφῶσ εἰδότεσ οὐκ ἐπέτρεπον αὐτῷ λέγειν ὅ τι τύχοι· παρ’ ὑμῖν δ’ οἰέται ψευδόμενοσ ἐμοῦ τἀληθῆ λέγοντοσ περιγενήσεσθαι. καίτοι περὶ ὧν ἐγκαλῶ, πάνθ’ ὑμῖν ἀπέδειξα σαφῶσ, ὡσ οἱο͂́σ τ’ ἦν αὐτόσ.

τοὺσ δ’ εἰδότασ οὗτοσ ἔφευγεν, οὐχ ἡγούμενοσ εἶναι παραλογίσασθαι. μὴ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μηδ’ ὑμεῖσ ἐπιτρέπετ’ αὐτῷ ψεύδεσθαι καὶ διαβάλλειν, μεμνημένοι τῶν εἰρημένων· ἴστε γὰρ πάνθ’ ὡσ ἐγένετο, πλὴν εἴ τι παρέλιπον ἐγὼ πρὸσ ὀλίγον ὕδωρ ἀναγκαζόμενοσ λέγειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 41-50, Πρὸσ Σπουδίαν ὑπὲρ Προικός

(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Σπουδίαν ὑπὲρ Προικός)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION