헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης)

ἀναγκαῖον ἴσωσ ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τοὺσ μὴ εἰωθότασ μηδὲ δυναμένουσ <εἰπεῖν> εἰσιέναι εἰσ δικαστήριον, ἐπειδὰν ὑπό τινοσ ἀδικῶνται, ἄλλωσ τε καὶ ὑφ’ ὧν ἥκιστα προσῆκεν ἀδικεῖσθαι, οἱο͂ν καὶ ἐμοὶ νυνὶ συμβαίνει. οὐ βουλόμενοσ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀγωνίζεσθαι πρὸσ Ὀλυμπιόδωρον οἰκεῖον ὄντα καὶ ἀδελφὴν τούτου ἔχων, ἠνάγκασμαι διὰ τὸ μεγάλ’ ἀδικεῖσθαι ὑπὸ τούτου. εἰ μὲν οὖν μὴ ἀδικούμενοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀλλὰ ψεῦδόσ τι ἐγκαλῶν Ὀλυμπιοδώρῳ τούτων τι ἐποίουν, ἢ τοῖσ ἐπιτηδείοισ τοῖσ ἐμοῖσ καὶ Ὀλυμπιοδώρου μὴ ἐθέλων ἐπιτρέπειν, ἢ ἄλλου τινὸσ τῶν δικαίων ἀφιστάμενοσ, εὖ ἴστε ὅτι πάνυ ἂν ᾐσχυνόμην καὶ ἐνόμιζον ἂν ἐμαυτὸν φαῦλον εἶναι ἄνθρωπον·

νῦν δ’ οὔτε μικρὰ ἐλαττούμενοσ ὑπὸ Ὀλυμπιοδώρου, οὔτε διαλλακτὴν οὐδένα φεύγων, οὔτ’ αὖ μὰ τὸν Δία τὸν μέγιστον ἑκών, ἀλλ’ ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα ἄκων, ἠνάγκασμαι ὑπὸ τούτου ἀγωνίζεσθαι ταύτην τὴν δίκην. δέομαι οὖν ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀκούσαντασ ἀμφοτέρων ἡμῶν καὶ αὐτοὺσ δοκιμαστὰσ τοῦ πράγματοσ γενομένουσ μάλιστα μὲν διαλλάξαντασ ἀποπέμψαι καὶ εὐεργέτασ ἡμῶν ἀμφοτέρων ὑμᾶσ γενέσθαι, ἐὰν δ’ ἄρα μὴ ἐπιτυγχάνητε τούτου, ἐκ τῶν ὑπολοίπων τῷ τὰ δίκαια λέγοντι, τούτῳ τὴν ψῆφον ὑμᾶσ προσθέσθαι.

πρῶτον μὲν οὖν μαρτυρίασ ἀναγνώσεται ὅτι οὐκ ἐγὼ αἴτιόσ εἰμι τοῦ εἰσ τὸ δικαστήριον εἰσιέναι, ἀλλ’ οὗτοσ αὐτόσ. λέγε τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ὅτι μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ μέτρια καὶ προσήκοντα προὐκαλούμην Ὀλυμπιόδωρον, μεμαρτύρηται ὑπὸ τῶν παραγενομένων. οὐκ ἐθέλοντοσ δὲ τούτου οὐδ’ ὁτιοῦν ποιεῖν τῶν δικαίων, ἀναγκαῖόν ἐστιν πρὸσ ὑμᾶσ λέγειν περὶ ὧν ἀδικοῦμαι ὑπὸ Ὀλυμπιοδώρου.

ἔστιν δὲ βραχὺσ ὁ λόγοσ. ἦν γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, Κόμων Ἁλαιεύσ, οἰκεῖοσ ἡμέτεροσ.

οὗτοσ ὁ Κόμων ἐτελεύτησεν ἄπαισ ὀλίγον πάνυ χρόνον ἀρρωστήσασ, ἐβίω δὲ πολλὰ ἔτη, καὶ ἦν πρεσβύτεροσ ὅτε ἐτελεύτα. καὶ ἐγὼ ἐπειδὴ ᾐσθόμην ὅτι οὐχ οἱο͂́σ τέ ἐστιν περιγενέσθαι, μετεπεμψάμην τουτονὶ Ὀλυμπιόδωρον, ὅπωσ ἂν παρῇ καὶ συνεπιμελῆται μεθ’ ἡμῶν ἁπάντων ὧν προσῆκεν. καὶ Ὀλυμπιόδωροσ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπειδὴ ἦλθεν ὡσ ἐμὲ καὶ τὴν ἀδελφὴν τὴν ἑαυτοῦ, ἐμὴν δὲ γυναῖκα, μεθ’ ἡμῶν ἅπαντα διῴκει. ὄντων δ’ ἡμῶν περὶ ταύτην τὴν πραγματείαν, ἐξαίφνησ λόγον μοι προσφέρει Ὀλυμπιόδωροσ οὑτοσί, ὅτι καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ προσήκουσα εἰή τῷ Κόμωνι τῷ τετελευτηκότι, καὶ ὅτι δίκαιον εἰή καὶ αὑτὸν τὸ μέροσ λαβεῖν ἁπάντων ὧν ὁ Κόμων κατέλιπεν.

καὶ ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, συνειδὼσ ὅτι ἐψεύδετο καὶ ἀναισχυντεῖν ἐπεχείρει, καὶ ὅτι οὐδεὶσ ἦν ἄλλοσ τῷ Κόμωνι γένει ἐγγυτέρω ἐμοῦ, τὸ μὲν πρῶτον ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα ὠργίσθην καὶ ἠγανάκτησα ἐπὶ τῇ ἀναισχυντίᾳ τοῦ λόγου, ἔπειτα δὲ ἐλογισάμην πρὸσ ἐμαυτὸν ὅτι οὐκ ἐν καιρῷ ὀργιζοίμην, καὶ τούτῳ ἀπεκρινάμην ὅτι ἐν μὲν τῷ παρόντι προσήκει θάπτειν τὸν τετελευτηκότα καὶ τἄλλα ποιεῖν τὰ νομιζόμενα, ἐπειδὰν δὲ τούτων ἁπάντων ἐπιμεληθῶμεν, τόθ’ ἡμῖν αὐτοῖσ διαλεξόμεθα. καὶ οὗτοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, προσωμολόγησεν ταῦτα καὶ καλῶσ μ’ ἔφη λέγειν.

ἐπειδὴ δὲ ἀπηλλάγημεν καὶ ἐποιήσαμεν ἅπαντα τὰ νομιζόμενα, καθ’ ἡσυχίαν ἤδη παρακαλέσαντεσ τοὺσ οἰκείουσ ἅπαντασ διελεγόμεθα ἡμῖν αὐτοῖσ περὶ ὧν οὗτοσ ἠξίου ἑαυτῷ εἶναι. ὅσα μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἡμεῖσ πρὸσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ διηνέχθημεν περὶ τούτων διαλεγόμενοι, τι ἂν ἐγὼ ταῦτα διηγούμενοσ ἢ ὑμῖν πράγματα παρέχοιμι ἢ ἐμαυτῷ ἐνοχλοίην; τὸ δὲ τέλοσ ὃ ἐγένετο, τοῦθ’ ὑμᾶσ ἀναγκαίωσ ἔχει ἀκοῦσαι.

αὐτὸσ γὰρ ἐγὼ ἐδίκασα τούτῳ καὶ οὗτοσ ἐμοὶ τὰ ἡμίσεα ἑκάτερον ἡμῶν λαβεῖν ὧν κατέλιπε Κόμων, καὶ μηδεμίαν ἀηδίαν εἶναι περαιτέρω. καὶ προειλόμην, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἑκὼν μεταδοῦναι τούτῳ μᾶλλον ἢ εἰσ δικαστήριον εἰσιὼν κινδυνεύειν πρὸσ οἰκεῖον ὄντα τοῦτον καὶ εἰπεῖν τι ἀηδέσ, ἀδελφὸν ὄντα τῆσ ἐμῆσ γυναικὸσ καὶ θεῖον τῶν ἐμῶν παίδων, καὶ ὑπὸ τούτου ἀκοῦσαί τι ἀνεπιτήδειον. ταῦτα πάντα ἐνθυμούμενοσ συνεχώρησα αὐτῷ.

καὶ μετὰ ταῦτα συνθήκασ ἐγράψαμεν πρὸσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ περὶ ἁπάντων, καὶ ὁρ́κουσ ἰσχυροὺσ ὠμόσαμεν ἀλλήλοισ, ἦ μὴν τά τε ὑπάρχοντα φανερὰ ὄντα καλῶσ καὶ δικαίωσ διαιρήσεσθαι καὶ μηδ’ ὁτιοῦν πλεονεκτήσειν τὸν ἕτερον τοῦ ἑτέρου ὧν κατέλιπεν Κόμων, καὶ τἄλλα πάντα κοινῇ ζητήσειν, καὶ πράξειν μετ’ ἀλλήλων βουλευόμενοι ὅ τι ἂν ἀεὶ δέῃ. ὑπενοοῦμεν γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἥξειν τινὰσ ἀμφισβητήσοντασ τῶν τοῦ Κόμωνοσ καὶ ἑτέρουσ·

οἱο͂ν καὶ ὁ ἐμὸσ ἀδελφὸσ <ὁ> ὁμοπάτριοσ, ὁμομήτριοσ δ’ οὔ, ὃσ ἀπεδήμει, καὶ εἰ δή τισ ἄλλοσ ἐβούλετ’ ἀμφισβητεῖν, οὐκ ἦν ἡμῖν κωλύειν· οἱ γὰρ νόμοι κελεύουσι τὸν βουλόμενον ἀμφισβητεῖν. ταῦτα δὴ πάντα προνοούμενοι ἐγράψαμεν τὰσ συνθήκασ καὶ ὁρ́κουσ ὠμόσαμεν, ὅπωσ ἂν μήτε ἑκόντι μήτε ἄκοντι μηδετέρῳ ἐξουσία ἡμῶν γένηται μηδ’ ὁτιοῦν ἰδίᾳ πρᾶξαι, ἀλλὰ κοινῇ βουλευόμενοι μεθ’ ἡμῶν αὐτῶν ἅπαντα πράττωμεν. καὶ μάρτυρασ ἐποιησάμεθα περὶ τούτων πρῶτον μὲν τοὺσ θεοὺσ οὓσ ὠμόσαμεν ἀλλήλοισ, καὶ τοὺσ οἰκείουσ τοὺσ ἡμετέρουσ αὐτῶν, ἔπειτ’ Ἀνδροκλείδην Ἀχαρνέα, παρ’ ᾧ κατεθέμεθα τὰσ συνθήκασ.

βούλομαι οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τόν τε νόμον ἀναγνῶναι, καθ’ ὃν τὰσ συνθήκασ ἐγράψαμεν πρὸσ ἡμᾶσ αὐτούσ, καὶ μαρτυρίαν τοῦ ἔχοντοσ τὰσ συνθήκασ. λέγε τὸν νόμον πρῶτον. Νόμοσ ἀναγίγνωσκε δὴ καὶ τὴν μαρτυρίαν τὴν Ἀνδροκλείδου. Μαρτυρία ἐπειδὴ δὲ ὠμόσαμεν ἀλλήλοισ καὶ αἱ συνθῆκαι ἦσαν κείμεναι παρὰ τῷ Ἀνδροκλείδῃ, διεῖλον ἐγὼ δύο μερίδασ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

καὶ ἡ μὲν ἑτέρα ἦν μερὶσ ἡ οἰκία ἐν ᾗ ᾤκει αὐτὸσ ὁ Κόμων, καὶ τἀνδράποδα οἱ σακχυφάνται, ἡ δ’ ἑτέρα ἦν μερὶσ οἰκία ἑτέρα καὶ τἀνδράποδα οἱ φαρμακοτρίβαι. ἀργύριον δὲ εἴ τι κατέλιπεν ὁ Κόμων φανερὸν ἐπὶ τῇ τραπέζῃ τῇ Ἡρακλείδου, τοῦθ’ ἅπαν σχεδόν τι ἀνηλώθη εἴσ τε τὴν ταφὴν καὶ τἄλλα τὰ νομιζόμενα καὶ εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ μνήματοσ.

διελὼν δ’ ἐγὼ τὰσ δύο ταύτασ μερίδασ, ἔδωκα αἱρ́εσιν τουτῳὶ Ὀλυμπιοδώρῳ ὁποτέραν βούλεται τῶν μερίδων λαβεῖν, καὶ οὗτοσ εἵλετο τοὺσ φαρμακοτρίβασ καὶ τὴν οἰκίσκην·

ἐγὼ δ’ ἔλαβον τοὺσ σακχυφάντασ καὶ τὴν οἰκίαν τὴν ἑτέραν. καὶ ταῦτ’ ἔστιν ἃ ἑκάτεροσ ἡμῶν εἶχεν. ἐν δὲ τῇ μερίδι τῇ τουτουὶ Ὀλυμπιοδώρου ἦν εἷσ τῶν φαρμακοτριβῶν, ὃν μάλιστα ἐνόμιζεν πιστὸν ἑαυτῷ εἶναι ὁ Κόμων·

ὄνομα δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐστὶν Μοσχίων. οὗτοσ ὁ οἰκέτησ σχεδόν τι ᾔδει τά τε ἄλλα τὰ τοῦ Κόμωνοσ ἅπαντα, καὶ δὴ τὸ ἀργύριον οὗ ἦν, τὸ ἔνδον κείμενον τῷ Κόμωνι. καὶ δὴ καὶ ἔλαθεν τὸν Κόμωνα, πρεσβύτερόν τε ὄντα καὶ πεπιστευκότα αὐτῷ, ὑφαιρούμενοσ τὸ ἀργύριον οὗτοσ ὁ οἰκέτησ ὁ Μοσχίων.

καὶ πρῶτον μὲν ὑφαιρεῖται αὐτοῦ χιλίασ δραχμὰσ χωρίσ που κειμένασ τοῦ ἄλλου ἀργυρίου, ἔπειτα ἑτέρασ ἑβδομήκοντα μνᾶσ. καὶ ταῦτα ποιῶν ἐλάνθανεν τὸν Κόμωνα. καὶ τὸ ἀργύριον τοῦτο ἅπαν εἶχεν αὐτὸσ δι’ ἑαυτοῦ ὁ ἄνθρωποσ. οὐ πολλῷ δὲ χρόνῳ ὕστερον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἢ ἡμεῖσ διειλόμεθα τὰσ μερίδασ, ὑποψία τισ ἐγένετο καὶ αἴσθησισ περὶ τἀνθρώπου τούτου·

ἐκ δὲ ταύτησ τῆσ ὑποψίασ ἐδόκει ἐμοὶ καὶ τουτῳὶ Ὀλυμπιοδώρῳ βασανίζειν τὸν ἄνθρωπον. καὶ ὁ ἄνθρωποσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, αὐτὸσ αὑτοῦ κατεῖπε, πρὶν βασανίζεσθαι, ὅτι χιλίασ δραχμὰσ ὑφείλετο τοῦ Κόμωνοσ, καὶ ἔφη εἶναι παρ’ ἑαυτῷ ὅσον μὴ ἦν ἀνηλωμένον· περὶ δὲ τοῦ πλείονοσ ἀργυρίου οὐδ’ ὁτιοῦν εἶπεν ἐν τῷ τότε χρόνῳ· καὶ ἀποδίδωσιν περὶ ἑξακοσίασ τινὰσ δραχμάσ. καὶ τούτου τοῦ ἀργυρίου, οὗ ἀπέδωκεν ὁ ἄνθρωποσ, καλῶσ καὶ δικαίωσ κατὰ τοὺσ ὁρ́κουσ οὓσ ὠμόσαμεν ἡμεῖσ καὶ κατὰ τὰσ συνθήκασ τὰσ κειμένασ παρὰ τῷ Ἀνδροκλείδῃ τὸ μὲν ἥμισυ ἐγὼ ἔλαβον, τὸ δ’ ἥμισυ οὑτοσὶ Ὀλυμπιόδωροσ.

μετὰ δὲ ταῦτα οὐ πολλῷ χρόνῳ ὕστερον ἐκ ταύτησ τῆσ ὑποψίασ τῆσ πρὸσ τὸν οἰκέτην περὶ τοῦ ἀργυρίου οὗ ἀπέδωκεν, ἔδησεν τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐβασάνισεν αὐτὸσ ἐφ’ ἑαυτοῦ, ἡμᾶσ δὲ οὐ παρεκάλεσεν, ὀμωμοκὼσ κοινῇ ζητήσειν καὶ πράξειν μετ’ ἐμοῦ πάντα.

καὶ ὁ ἄνθρωποσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, κατατεινόμενοσ ὑπὸ τῆσ βασάνου προσωμολόγησε καὶ τὰσ ἑβδομήκοντα μνᾶσ εἰληφέναι ὑφελόμενοσ Κόμωνοσ, καὶ ἀποδίδωσιν ἅπαν τὸ ἀργύριον τοῦτο Ὀλυμπιοδώρῳ τουτῳί. ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπειδὴ ἐπυθόμην περὶ τῆσ βασάνου τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὅτι ἀποδεδωκὼσ εἰή τὸ ἀργύριον, ἐνόμιζόν μοι ἀποδώσειν τοῦτον τὸ ἥμισυ τοῦ ἀργυρίου, ὥσπερ καὶ τὸ πρότερον ἀπὸ τῶν χιλίων δραχμῶν ἀπέδωκε.

καὶ εὐθὺσ μὲν οὐ πάνυ τι ἠνώχλουν τούτῳ, ἡγούμενοσ αὐτὸν τοῦτο γνώσεσθαι καὶ διοικήσειν καὶ ἐμοὶ καὶ ἑαυτῷ, ὅπωσ ἑκάτεροσ ἡμῶν ἕξει τὰ δίκαια κατὰ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τὰσ συνθήκασ τὰσ πρὸσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ περὶ τοῦ ἰσομοιρεῖν ἁπάντων ὧν Κόμων ἦν καταλελοιπώσ· ἐπειδὴ δὲ ἐνδιέτριβεν καὶ οὐδὲν ἐποίει, διελεγόμην τουτῳὶ Ὀλυμπιοδώρῳ, καὶ ἠξίουν ἀπολαμβάνειν τὸ ἐμαυτοῦ μέροσ τοῦ ἀργυρίου.

οὑτοσὶ δὲ Ὀλυμπιόδωροσ ἀεί τι προὐφασίζετο καὶ ἀναβολὰσ ἐποιεῖτο. καὶ ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ ἕτεροί τινεσ ἔλαχον τοῦ κλήρου τοῦ Κόμωνοσ, καὶ ὁ Κάλλιπποσ ἐπεδήμησεν ἐκ τῆσ ἀποδημίασ, ὁ ἐμὸσ ἀδελφὸσ ὁ ὁμοπάτριοσ· καὶ οὗτοσ ἔλαχεν εὐθὺσ τοῦ ἡμικληρίου. καὶ τουτῳὶ Ὀλυμπιοδώρῳ πρόφασισ καὶ αὕτη ἐγένετο πρὸσ τὸ μὴ ἀποδιδόναι μοι τὸ ἀργύριον, ἐπειδὴ πολλοὶ ἦσαν οἱ ἀμφισβητοῦντεσ, καὶ ἔφη χρῆναί με περιμεῖναι, ἑώσ ἂν οἱ ἀγῶνεσ γένωνται.

καὶ ἐμοὶ ἀνάγκη ἦν ταῦτα συγχωρεῖν, καὶ συνεχώρησα. μετὰ δὲ ταῦτα ἐβουλευόμεθα καὶ ἐγὼ καὶ οὑτοσὶ Ὀλυμπιόδωροσ κοινῇ, ὥσπερ καὶ ὠμόσαμεν, ὅντινα τρόπον ἄριστα καὶ ἀσφαλέστατα προσοισόμεθα πρὸσ τοὺσ ἀμφισβητοῦντασ.

καὶ ἔδοξεν ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τουτονὶ μὲν Ὀλυμπιόδωρον τοῦ κλήρου ὅλου ἀμφισβητεῖν, ἐμὲ δὲ τοῦ ἡμικληρίου, ἐπειδὴ καὶ Κάλλιπποσ ὁ ἀδελφὸσ ὁ ἐμὸσ τοῦ ἡμικληρίου μόνον ἠμφεσβήτει. καὶ ἐπειδὴ ἀνεκρίθησαν πρὸσ τῷ ἄρχοντι ἅπασαι αἱ ἀμφισβητήσεισ καὶ ἔδει ἀγωνίζεσθαι ἐν τῷ δικαστηρίῳ, ἀπαράσκευοι ἦμεν τὸ παράπαν πρὸσ τὸ ἤδη ἀγωνίζεσθαι ἐγὼ καὶ Ὀλυμπιόδωροσ οὑτοσὶ διὰ τὸ ἐξαίφνησ ἐπιπεπτωκέναι ἡμῖν πολλοὺσ τοὺσ ἀμφισβητοῦντασ·

ἐκ δὲ τῶν ὑπαρχόντων ἐσκοποῦμεν κοινῇ, εἴ πωσ ἀναβολή τισ γένοιτο ἐν τῷ παρόντι, ὥστε παρασκευάσασθαι ἡμᾶσ καθ’ ἡσυχίαν πρὸσ τὸν ἀγῶνα. καὶ κατὰ τύχην τινὰ καὶ δαίμονα ὑμεῖσ ἐπείσθητε ὑπὸ τῶν ῥητόρων εἰσ Ἀκαρνανίαν στρατιώτασ ἐκπέμπειν, καὶ ἔδει καὶ τουτονὶ Ὀλυμπιόδωρον στρατεύεσθαι, καὶ ᾤχετο μετὰ τῶν ἄλλων στρατευόμενοσ.

καὶ συνεβεβήκει, ὡσ ᾠόμεθα ἡμεῖσ, αὕτη καλλίστη ἀναβολή, δημοσίᾳ τούτου ἀποδημοῦντοσ στρατευομένου. ἐπειδὴ δὲ ἐκάλει ὁ ἄρχων εἰσ τὸ δικαστήριον ἅπαντασ τοὺσ ἀμφισβητοῦντασ κατὰ τὸν νόμον, ὑπωμοσάμεθα ἡμεῖσ τουτονὶ Ὀλυμπιόδωρον δημοσίᾳ ἀπεῖναι στρατευόμενον.

ὑπομοθέντοσ δὲ τούτου ἀνθυπωμόσαντο οἱ ἀντίδικοι, καὶ διαβάλλοντεσ Ὀλυμπιόδωρον τουτονί, ὕστεροι ἡμῶν λέγοντεσ, ἔπεισαν τοὺσ δικαστὰσ ψηφίσασθαι τῆσ δίκησ ἕνεκα ἀπεῖναι τουτονὶ καὶ οὐ δημοσίᾳ. ψηφισαμένων δὲ ταῦτα τῶν δικαστῶν διέγραψεν ὁ ἄρχων Πυθόδοτοσ κατὰ τὸν νόμον τὴν τουτουὶ Ὀλυμπιοδώρου ἀμφισβήτησιν.

διαγραφείσησ δὲ ταύτησ, ἐξ ἀνάγκησ καὶ ἐμοὶ ἦν ἐκλιπεῖν τὴν τοῦ ἡμικληρίου ἀμφισβήτησιν. γενομένων δὲ τούτων ἐπεδίκασεν ὁ ἄρχων τοῖσ ἀντιδίκοισ τοῖσ ἡμετέροισ τὸν κλῆρον τὸν Κόμωνοσ· ταῦτα γὰρ οἱ νόμοι αὐτὸν ἠνάγκαζον ποιεῖν. ἐπειδὴ δὲ ἐπεδικάσαντο, εὐθὺσ εἰσ Πειραιᾶ ἐλθόντεσ παρελάμβανον πάντα ὅσα ἡμῶν εἶχεν ἑκάτεροσ νειμάμενοσ ἐν τῇ μερίδι.

κἀγὼ μὲν ἐπιδημῶν αὐτὸσ παρέδωκα ἀνάγκη γὰρ ἦν πείθεσθαι τοῖσ νόμοισ, τὰ δὲ Ὀλυμπιοδώρου, ἀποδημοῦντοσ τούτου, ἅπαντα ᾤχοντο λαβόντεσ, πλὴν τοῦ ἀργυρίου οὗ εἶχεν αὐτὸσ παρὰ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ οἰκέτου, ὃν ἐβασάνισεν· οὐ γὰρ εἶχον ὅπου ἐπιλάβοιντο τοῦ ἀργυρίου. καὶ τὰ μὲν πραχθέντα ταῦτ’ ἦν ἐν τῇ ἀποδημίᾳ τῇ Ὀλυμπιοδώρου, καὶ τῆσ κοινωνίασ τῆσ πρὸσ τοῦτον ταῦτα ἐγὼ ἀπέλαυσα.

ἐπειδὴ δὲ ἐπεδήμησεν οὗτοσ καὶ οἱ ἄλλοι στρατιῶται, ἠγανάκτει Ὀλυμπιόδωροσ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπὶ τοῖσ συμβεβηκόσι, καὶ ἡγεῖτο δεινὰ πεπονθέναι. ἐπειδὴ δὲ μεστὸσ ἐγένετο ἀγανακτῶν, ἐσκοποῦμεν πάλιν καὶ ἐβουλευόμεθα κοινῇ ἐγὼ καὶ Ὀλυμπιόδωροσ οὑτοσί, ὅντινα τρόπον τούτων τι πάλιν κομιούμεθα. καὶ ἐδόκει ἡμῖν βουλευομένοισ προσκαλεῖσθαι τοὺσ ἐπιδεδικασμένουσ κατὰ τὸν νόμον, καὶ ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἀσφαλέστατον εἶναι μὴ ἐν τῷ αὐτῷ ἡμᾶσ ἀμφοτέρουσ τὸν κίνδυνον ποιεῖσθαι πρὸσ τοὺσ ἀμφισβητοῦντασ, ἀλλὰ χωρὶσ ἑκάτερον, καὶ τουτονὶ μὲν Ὀλυμπιόδωρον ὅλου τοῦ κλήρου λαχεῖν, ὥσπερ τὸ πρότερον, καὶ ἀγωνίζεσθαι καθ’ αὑτόν, ἐμὲ δὲ τοῦ ἡμικληρίου, ἐπειδὴ καὶ Κάλλιπποσ ὁ ἀδελφὸσ ὁ ἐμὸσ τοῦ ἡμικληρίου μόνον ἠμφεσβήτει, ὅπωσ, ἐὰν μὲν Ὀλυμπιόδωροσ οὑτοσὶ ἐπιτύχῃ τοῦ ἀγῶνοσ, ἐγὼ κατὰ τὰσ συνθήκασ καὶ τοὺσ ὁρ́κουσ πάλιν τὸ μέροσ λάβοιμι παρὰ τούτου, ἐὰν δ’ ἄρα ἀποτύχῃ καὶ τὰ ἕτερα ψηφίσωνται οἱ δικασταί, οὗτοσ παρ’ ἐμοῦ τὰ μέρη καλῶσ καὶ δικαίωσ ἀπολαμβάνοι, ὥσπερ ὠμόσαμεν ἀλλήλοισ καὶ συνεθέμεθα.

ἐπειδὴ δὲ ταῦτ’ ἐβουλευσάμεθα καὶ ἐδόκει ἀσφαλέστατ’ εἶναι καὶ ἐμοὶ καὶ Ὀλυμπιοδώρῳ, προσεκλήθησαν ἅπαντεσ οἱ ἔχοντεσ τὰ τοῦ Κόμωνοσ κατὰ τὸν νόμον.

καί μοι ἀνάγνωθι τὸν νόμον, καθ’ ὃν ἡ πρόσκλησισ ἐγένετο. Νόμοσ κατὰ τὸν νόμον τοῦτον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἡ πρόσκλησισ ἐγένετο, καὶ τὰσ ἀμφισβητήσεισ ἀντεγραψάμεθα, ὃν τρόπον τουτῳὶ ἐδόκει Ὀλυμπιοδώρῳ. καὶ μετὰ ταῦτα ὁ ἄρχων ἀνέκρινε πᾶσιν ἡμῖν τοῖσ ἀμφισβητοῦσιν, καὶ ἀνακρίνασ εἰσήγαγεν εἰσ τὸ δικαστήριον. καὶ οὑτοσὶ Ὀλυμπιόδωροσ ἠγωνίζετο πρῶτοσ, καὶ ἔλεγεν ὅ τι ἐβούλετο, καὶ μαρτυρίασ παρείχετο ἃσ ἐδόκει τούτῳ·

κἀγώ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, σιωπῇ ἐκαθήμην ἐπὶ τοῦ ἑτέρου βήματοσ. τοῦτον δὲ τὸν τρόπον κατασκευασθέντοσ τοῦ ἀγῶνοσ ἐνίκησεν ῥᾳδίωσ. νικήσασ δὲ καὶ διαπραξαμένων ἅπαντα ὅσα ἐβουλήθημεν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, καὶ ἀπολαβὼν παρὰ τῶν πρότερον ἐπιδικασαμένων ὅσα ἦσαν ἐκεῖνοι παρ’ ἡμῶν εἰληφότεσ, ταῦτα δὴ πάντα ἔχων καὶ τὸ ἀργύριον ὃ ἔλαβεν παρὰ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ βασανισθέντοσ, οὐδ’ ὁτιοῦν ἠθέληκεν τῶν δικαίων πρόσ με ποιῆσαι, ἀλλ’ ἔχει αὐτὸσ ἅπαντα, ὀμωμοκὼσ καὶ συνθήκασ πρόσ με ποιησάμενοσ ἦ μὴν ἰσομοιρήσειν.

καὶ αἱ συνθῆκαι αὗται ἔτι καὶ νῦν κεῖνται παρὰ τῷ Ἀνδροκλείδῃ, καὶ μεμαρτύρηκεν αὐτὸσ πρὸσ ὑμᾶσ. βούλομαι δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ὧν εἴρηκα μαρτυρίασ ὑμῖν παρασχέσθαι, πρώτιστον μὲν τὸ ἐξ ἀρχῆσ ὅτι ἐγὼ καὶ οὗτοσ ἡμῖν αὐτοῖσ δικάσαντεσ ἐνειμάμεθα τὸ ἴσον ἑκάτεροσ τῆσ φανερᾶσ οὐσίασ ἧσ Κόμων κατέλιπεν.

καί μοι λαβὲ ταύτην τὴν μαρτυρίαν πρῶτον, ἔπειτα τὰσ ἄλλασ ἁπάσασ ἀναγίγνωσκε. Μαρτυρία λαβὲ δή μοι καὶ τὴν πρόκλησιν, ἣν προὐκαλεσάμην αὐτὸν περὶ τοῦ ἀργυρίου οὗ ἔλαβεν παρὰ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ βασανισθέντοσ. Πρόκλησισ ἀναγίγνωσκε δὲ καὶ τὴν ἑτέραν μαρτυρίαν, ὅτι, ἐπειδὴ ἐπεδικάσαντο οἱ ἀντίδικοι ἡμῶν, ἅπαντα παρέλαβον ὅσα ἡμεῖσ εἴχομεν, πλὴν τῶν χρημάτων ὧν εἶχεν Ὀλυμπιόδωροσ παρὰ τοῦ βασανισθέντοσ ἀνθρώπου.

ὃν μὲν τρόπον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐξ ἀρχῆσ διενειμάμεθα τὴν Κόμωνοσ οὐσίαν τὴν φανερὰν ἐγὼ καὶ Ὀλυμπιόδωροσ, καὶ λόγῳ ἀκηκόατε καὶ μεμαρτύρηται ὑμῖν, καὶ ὡσ οὗτοσ τὸ ἀργύριον ἔλαβεν παρὰ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ οἰκέτου, καὶ ὅτι οἱ ἐπιδικασάμενοι ἔλαβον ὅσα ἡμεῖσ εἴχομεν, ἑώσ οὑτοσὶ πάλιν ἐνίκησεν ἐν τῷ δικαστηρίῳ.

ἃ δὲ λέγων οὐκ ἀποδίδωσίν μοι οὐδ’ ἐθέλει τῶν δικαίων οὐδ’ ὁτιοῦν ποιεῖν, τούτοισ ἤδη προσέχετε τὸν νοῦν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἵνα μὴ αὐτίκα ἐξαπατήσωσιν ὑμᾶσ οἱ ῥήτορεσ, οὓσ οὑτοσὶ παρεσκεύασται ἐπ’ ἐμέ.

λέγει μὲν οὗτοσ οὐδέποτε ταὐτά, ἀλλ’ ὅ τι ἂν τύχῃ ἀεί, καὶ περιιὼν προφάσεισ ἀτόπουσ τινὰσ καὶ ὑπονοίασ καὶ αἰτίασ ψευδεῖσ ἐπιφέρει, καὶ περὶ τὸ πρᾶγμα ὅλον ἄδικόσ ἐστιν ἄνθρωποσ. πλεῖστοι δὲ αὐτοῦ ἀκηκόασιν λέγοντοσ, οἱ μὲν ὅτι τὸ παράπαν οὐκ ἔλαβε τὸ ἀργύριον παρὰ τοῦ ἀνθρώπου·

ἐπειδὰν δὲ τοῦτο ἐξελέγχηται, πάλιν λέγει ὅτι παρὰ τοῦ αὑτοῦ ἀνθρώπου ἔχει τὸ ἀργύριον, καὶ οὐ μεταδώσει ἐμοὶ οὔτε τοῦ ἀργυρίου οὔτε τῶν ἄλλων οὐδενὸσ ὧν κατέλιπε Κόμων. ἐπειδὰν δέ τισ αὐτὸν τῶν ἐπιτηδείων τῶν τούτου καὶ τῶν ἐμῶν ἐρωτᾷ, διὰ τί οὐκ ἀποδώσει ὀμωμοκὼσ ἰσομοιρήσειν καὶ τῶν συνθηκῶν ἔτι νυνὶ κειμένων, φησί με παραβεβηκέναι τὰσ συνθήκασ, καὶ δεινὰ πεπονθέναι ὑπ’ ἐμοῦ, καὶ διατελέσαι μέ φησιν ὑπεναντία καὶ λέγοντα καὶ πράττοντα ἑαυτῷ.

καὶ ἃ μὲν προφασίζεται, ταῦτ’ ἔστιν. ἃ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὗτοσ λέγει, ὑπόνοιαι πλασταί εἰσιν καὶ προφάσεισ ἄδικοι καὶ πονηρίαι ἐπὶ τῷ ἀποστερῆσαι ἃ προσήκει αὐτὸν ἀποδοῦναι ἐμοί.

ἃ δὲ ἐγὼ ἐρῶ πρὸσ ὑμᾶσ, ὅτι οὗτοσ ψεύδεται, ταῦτα δὲ ὑπόνοια οὐδεμία ἔσται, φανερῶσ δὲ ἐπιδείξω τὴν τούτου ἀναισχυντίαν, τεκμήρια λέγων ἀληθινὰ καὶ πᾶσι γνώριμα, καὶ μάρτυρασ παρεχόμενοσ περὶ ἁπάντων. πρῶτον μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, λέγω ὅτι οὗτοσ διὰ τοῦτο τοῖσ οἰκείοισ καὶ τοῖσ ἐπιτηδείοισ τοῖσ ἑαυτοῦ καὶ τοῖσ ἐμοῖσ, τοῖσ εἰδόσιν ἀκριβῶσ ἅπαντα ταῦτα τὰ πράγματα ὡσ ἔχει καὶ παρηκολουθηκόσιν ἐξ ἀρχῆσ, οὐκ ἠθέλησεν ἐπιτρέψαι·

ἀκριβῶσ γὰρ ᾔδει ὅτι εὐθὺσ παραχρῆμα ὑπ’ αὐτῶν ἐξελεγχθήσεται, ἐάν τι ψεύδηται· νυνὶ δ’ ἴσωσ ἡγεῖται ψευδόμενοσ ἐν ὑμῖν λήσειν. πάλιν λέγω ὅτι οὐκ ἀκόλουθόν ἐστιν ὑπεναντία μὲν πράττειν σοι, ὦ Ὀλυμπιόδωρε, ἐμέ, κοινῇ δὲ ἀναλίσκειν μετὰ σοῦ εἰσ ὅ τι ἀεὶ δέοι, οὐδὲ ἐκλιπεῖν τὴν ἀμφισβήτησιν αὐτὸν ἑκόντα, ὅτε ἀπεδήμεισ σύ, ἐπειδὴ καὶ ἡ σὴ διεγράφη δόξαντόσ σου ἕνεκα τῆσ δίκησ ἀπεῖναι καὶ οὐ δημοσίᾳ.

ἐξῆν γὰρ ἔμοιγε τοῦ ἡμικληρίου ἐπιδικάσασθαι ἐμαυτῷ· οὐδεὶσ γάρ μοι ἀνθρώπων ἀντέλεγεν, ἀλλὰ συνεχώρουν αὐτοὶ οἱ ἀντίδικοι. ἀλλὰ ταῦτα ποιήσασ εὐθὺσ ἂν ἦν ἐπιωρκηκώσ·

ὤμοσα γὰρ καὶ συνεθέμην πρὸσ σὲ κοινῇ πράξειν ἅπαντα, ὅ τι ἂν δοκῇ ἐμοὶ καὶ σοὶ βουλευομένοισ βέλτιστον εἶναι. ὥστε ὑπεραβέλτεροί εἰσιν αἱ προφάσεισ καὶ αἰτίαι, δι’ ἃσ οὐδέν μοι φὴσ ποιήσειν τῶν δικαίων. ἔτι πρὸσ τούτοισ ἡγεῖ ἄν μ’ ἐπιτρέπειν σοι, Ὀλυμπιόδωρε, ἐν τῷ τελευταίῳ ἀγῶνι τῷ περὶ τοῦ κλήρου, ἢ ἃ ἔλεγεσ πρὸσ τοὺσ δικαστάσ, εἰκῇ οὑτωσὶ λέγειν, ἢ περὶ ὧν τὰσ μαρτυρίασ παρέσχου, οὕτωσ ἂν παρασχέσθαι, εἰ μὴ μετὰ σοῦ κοινῇ συνηγωνιζόμην;

οὗτοσ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τά τε ἄλλα ἔλεγεν ὅ τι ἐβούλετο ἐν τῷ δικαστηρίῳ, καὶ κατεχρήσατο πρὸσ τοὺσ δικαστὰσ ὅτι ἐγὼ τὴν οἰκίαν, ἣν ἔλαβον ἐν τῇ μερίδι τῇ ἐμαυτοῦ, μεμισθωμένοσ εἰήν παρ’ αὐτοῦ, καὶ τὸ ἀργύριον ὃ ἔλαβον, τὸ ἥμισυ τὸ ἀπὸ τῶν χιλίων δραχμῶν τῶν παρὰ τοῦ οἰκέτου, ὅτι ἐδανεισάμην παρὰ τούτου.

καὶ οὐ μόνον ἔλεγεν ταῦτα, ἀλλὰ καὶ μαρτυρίασ παρείχετο περὶ τούτων. κἀγὼ οὐδ’ ὁτιοῦν ἀντέλεγον τούτοισ, οὐδ’ ἤκουσέ μου φωνὴν οὐδεὶσ ἀνθρώπων, ὅτε οὗτοσ ἠγωνίζετο, οὔτε μικρὰν οὔτε μεγάλην, ἀλλὰ προσωμολόγουν ἀληθῆ εἶναι πάντα ὅσα οὗτοσ ἐβούλετο λέγειν. κοινῇ γὰρ ἠγωνιζόμην μετὰ σοῦ, ὥσπερ ἔδοξεν ἐμοὶ καὶ σοί. ἐπεὶ εἰ μή ἐστιν ταῦτα ἀληθῆ ἃ λέγω, διὰ τί οὐκ ἐπεσκηψάμην ἐγὼ τότε τοῖσ μάρτυσιν τοῖσ ταῦτα μαρτυροῦσιν, ἀλλ’ ἡσυχίαν εἶχον πολλήν;

ἢ διὰ τί σύ, Ὀλυμπιόδωρε, οὐδεπώποτέ μοι ἔλαχεσ ἐνοικίου δίκην τῆσ οἰκίασ ἧσ ἔφασκεσ μισθῶσαί μοι ὡσ σαυτοῦ οὖσαν, οὐδὲ τοῦ ἀργυρίου οὗ ἔλεγεσ πρὸσ τοὺσ δικαστὰσ ὅτι ἐδάνεισάσ μοι, τούτων οὐδὲν ἐποίησασ; ὥστε πῶσ ἂν μᾶλλον ἄνθρωποσ ἐξελέγχοιτο ψευδόμενοσ καὶ ὑπεναντία λέγων αὐτὸσ αὑτῷ καὶ αἰτιώμενοσ τὰ οὐδεπώποτε γενόμενα; ὃ δὲ πάντων μέγιστόν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ᾧ καὶ γνώσεσθε τουτονὶ ὅτι ἄδικόσ ἐστιν καὶ πλεονέκτησ ἄνθρωποσ·

ἐχρῆν γὰρ αὐτόν, εἴ τι ἀληθὲσ ἦν ὧν λέγει, πρότερον ταῦτα λέγειν καὶ ἐπιδεικνύειν, πρὶν τὸν ἀγῶνα γενέσθαι καὶ διαπειραθῆναι τῶν δικαστῶν ὅ τι γνώσονται, καὶ παραλαβόντα πολλοὺσ μάρτυρασ ἀξιοῦν ἀναιρεῖσθαι τὰσ συνθήκασ παρὰ τοῦ Ἀνδροκλείδου ὡσ παραβαίνοντοσ ἐμοῦ καὶ τἀναντία πράττοντοσ ἑαυτῷ καὶ οὐκέτι κυρίων οὐσῶν τῶν συνθηκῶν ἐμοὶ καὶ τούτῳ, καὶ τῷ Ἀνδροκλείδῃ τῷ ἔχοντι τὰσ συνθήκασ διαμαρτύρασθαι, ὅτι αὐτῷ οὐδέν ἐστιν ἔτι πρᾶγμα πρὸσ τὰσ συνθήκασ ταύτασ. ταῦτα ἐχρῆν αὐτόν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἴπερ τι ἦν ἀληθὲσ ὧν λέγει, καὶ μόνον προσιόντα τῷ Ἀνδροκλείδῃ διαμαρτύρεσθαι καὶ μετὰ μαρτύρων πολλῶν, ἵν’ αὐτῷ πολλοὶ ἦσαν οἱ συνειδότεσ.

ὅτι δὲ τούτων οὐδὲν πώποτε ἐποίησεν, αὐτοῦ ὑμῖν τοῦ Ἀνδροκλείδου, παρ’ ᾧ εἰσιν αἱ συνθῆκαι κείμεναι μαρτυρίαν ἀναγνώσεται. λέγε τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία ἕτερον δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, σκέψασθε ὃ διαπέπρακται. ἐγὼ γὰρ τοῦτον προὐκαλεσάμην καὶ ἠξίωσα ἀκολουθῆσαι ὡσ Ἀνδροκλείδην, παρ’ ᾧ κεῖνται αἱ συνθῆκαι, καὶ κοινῇ ἐκγραψαμένουσ ἡμᾶσ τὰσ συνθήκασ πάλιν σημήνασθαι, τὰ δὲ ἀντίγραφα ἐμβαλέσθαι εἰσ τὸν ἐχῖνον, ὅπωσ ἂν μηδεμία ὑποψία ᾖ, ἀλλ’ ὑμεῖσ ἅπαντα καλῶσ καὶ δικαίωσ ἀκούσαντεσ γνῶτε ὅ τι ἂν ὑμῖν δικαιότατον δοκῇ εἶναι.

ταῦτα ἐμοῦ προκαλουμένου οὐκ ἠθέλησεν τούτων οὐδὲν ποιῆσαι, ἀλλ’ οὕτω πεφιλοσόφηκεν ὥστε μὴ εἶναι ὑμᾶσ ἀκοῦσαι τῶν συνθηκῶν ἐκ τῶν κοινῶν γραμμάτων.

καὶ ὅτι ταῦτα προὐκαλούμην, τούτων ὑμῖν μαρτυρίαν ἀναγνώσεται ὧν ἐναντίον προὐκαλούμην. λέγε τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία πῶσ ἂν οὖν μᾶλλον καταφανὴσ γένοιτο ἄνθρωποσ, ὅτι δικαίωσ μὲν οὐδὲν βούλεται πρόσ με πράττειν, ἀποστερήσειν δ’ οἰέται ἃ προσήκει ἐμοὶ λαβεῖν, προφάσεισ λέγων καὶ ἐγκλήματα ἐγκαλῶν, τὰσ δὲ συνθήκασ, ἅσ φησί με παραβεβηκέναι, οὐκ ᾠήθη δεῖν ὑμᾶσ ἀκοῦσαι; ἐγὼ δὲ τότε μὲν ἐναντίον τῶν μαρτύρων τῶν παραγενομένων προὐκαλεσάμην, νυνὶ δὲ καὶ ὑμῶν ἐναντίον τῶν δικαστῶν πάλιν προκαλοῦμαι, καὶ ἀξιῶ συγχωρεῖν αὐτὸν καὶ ἐγὼ συγχωρῶ ἀνοιχθῆναι τὰσ συνθήκασ ἐνταυθὶ ἐπὶ τοῦ δικαστηρίου, καὶ ἀκοῦσαι ὑμᾶσ, καὶ πάλιν σημανθῆναι ἐναντίον ὑμῶν.

Ἀνδροκλείδησ δὲ οὑτοσὶ πάρεστιν.

ἐγὼ γὰρ αὐτῷ ἐπήγγειλα ἥκειν ἔχοντι τὰσ συνθήκασ. καὶ συγχωρῶ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐν τῷ τούτου λόγῳ ἢ ἐν τῷ προτέρῳ ἢ ἐν τῷ ὑστέρῳ ἀνοιχθῆναι· οὐδὲν γάρ μοι διαφέρει. ὑμᾶσ δὲ βούλομαι ἀκοῦσαι τὰσ συνθήκασ καὶ τοὺσ ὁρ́κουσ, οὓσ ὠμόσαμεν ἀλλήλοισ ἐγὼ καὶ Ὀλυμπιόδωροσ οὑτοσί. καὶ εἰ μὲν συγχωρεῖ, ἔστω ταῦτα, καὶ ὑμεῖσ ἀκούετε, ἐπειδὰν τούτῳ δοκῇ· ἐὰν δὲ μὴ ’θέλῃ ταῦτα ποιεῖν, οὐκ ἤδη καταφανὴσ ἔσται, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι ἀναισχυντότατόσ ἐστιν ἀνθρώπων ἁπάντων, καὶ δικαίωσ οὐδ’ ἂν ὁτιοῦν ἀποδέχοισθε τούτου ὡσ ὑγιέσ τι λέγοντοσ; ἀλλὰ τί ταῦτα σπουδάζω;

οὐδὲ γὰρ αὐτὸσ ἀγνοεῖ ταῦτα οὗτοσ, ὅτι ἀδικεῖ μὲν ἐμέ, ἀδικεῖ δὲ τοὺσ θεοὺσ οὓσ ὤμοσεν, καὶ ἐπιορκεῖ. ἀλλὰ διέφθαρται, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ παραφρονεῖ. ἀνιῶμαι μὲν οὖν καὶ αἰσχύνομαι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οἷσ μέλλω λέγειν πρὸσ ὑμᾶσ, ἐξ ἀνάγκησ δέ μοί ἐστιν εἰπεῖν, ὅπωσ ἂν ὑμεῖσ οἱ τὴν ψῆφον ἔχοντεσ ἀκούσαντεσ ἅπαντα, βουλεύσησθε ὅ τι ἂν ὑμῖν δοκῇ βέλτιστον εἶναι περὶ ἡμῶν. ὧν δὲ μέλλω λέγειν, οὗτοσ αἴτιόσ ἐστιν οὐκ ἐθέλων ἐν τοῖσ οἰκείοισ περὶ τούτων πρόσ με διαλύσασθαι, ἀλλ’ ἀναισχυντῶν.

Ὀλυμπιόδωροσ γὰρ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, γυναῖκα μὲν ἀστὴν κατὰ τοὺσ νόμουσ τοὺσ ὑμετέρουσ οὐδεπώποτε ἔγημεν, οὐδ’ εἰσὶν αὐτῷ παῖδεσ οὐδὲ ἐγένοντο, ἑταίραν δὲ λυσάμενοσ ἔνδον ἔχει, καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ λυμαινομένη ἅπαντασ ἡμᾶσ καὶ ποιοῦσα τουτονὶ περαιτέρω μαίνεσθαι. πῶσ γὰρ οὐ μαίνεται ὅστισ οἰέται δεῖν, ἃ μὲν ὡμολόγησεν καὶ συνέθετο ἑκὼν πρὸσ ἑκόντα καὶ ὤμοσεν, τούτων μὲν μηδ’ ὁτιοῦν ποιεῖν, καὶ ταῦτα ἐμοῦ σπουδάζοντοσ οὐχ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῆσ τούτου ἀδελφῆσ <τῆσ> ὁμοπατρίασ καὶ ὁμομητρίασ, ἣ ἐμοὶ συνοικεῖ, καὶ ὑπὲρ τῆσ τούτου ἀδελφιδῆσ, θυγατρὸσ δὲ ἐμῆσ;

αὗται γάρ εἰσιν αἱ ἀδικούμεναι οὐχ ἧττον ἐμοῦ, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον. πῶσ γὰρ οὐκ ἀδικοῦνται ἢ πῶσ οὐ δεινὰ πάσχουσιν, ἐπειδὰν ὁρῶσι τὴν μὲν τούτου ἑταίραν περαιτέρω τοῦ καλῶσ ἔχοντοσ καὶ χρυσία πολλὰ ἔχουσαν καὶ ἱμάτια καλά, καὶ ἐξόδουσ λαμπρὰσ ἐξιοῦσαν, καὶ ὑβρίζουσαν ἐκ τῶν ἡμετέρων, αὐταὶ δὲ καταδεεστέρωσ περὶ ταῦτα ἔχωσιν ἅπαντα, πῶσ οὐκ ἐκεῖναι μᾶλλον ἔτι ἀδικοῦνται ἢ ἐγώ;

οὗτοσ δὲ πῶσ οὐ καταφανῶσ μαίνεται καὶ παραφρονεῖ, τοιαῦτα περὶ αὑτοῦ βουλευόμενοσ; ἵνα δὲ μὴ φάσκῃ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπὶ διαβολῇ ταῦτα λέγειν με τοῦ ἀγῶνοσ ἕνεκα τουτουί, μαρτυρίαν ὑμῖν ἀναγνώσεται τῶν τούτου οἰκείων καὶ ἐμῶν. Ὀλυμπιόδωροσ μὲν οὑτοσὶ τοιοῦτόσ ἐστιν ἄνθρωποσ, οὐ μόνον ἄδικοσ, ἀλλὰ καὶ μελαγχολᾶν δοκῶν ἅπασιν τοῖσ οἰκείοισ καὶ τοῖσ γνωρίμοισ τῇ προαιρέσει τοῦ βίου, καὶ ὅπερ Σόλων ὁ νομοθέτησ λέγει, παραφρονῶν ὡσ οὐδεὶσ πώποτε παρεφρόνησεν ἀνθρώπων, γυναικὶ πειθόμενοσ πόρνῃ.

καὶ ἄκυρά γε ταῦτα πάντα ἐνομοθέτησεν εἶναι ὁ Σόλων, ὅ τι ἄν τισ γυναικὶ πειθόμενοσ πράττῃ, ἄλλωσ τε καὶ τοιαύτῃ. περὶ μὲν οὖν τούτων καλῶσ ὁ νομοθέτησ ἐπεμελήθη, ἐγὼ δὲ ὑμῶν δέομαι, καὶ οὐ μόνον ἐγώ, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐμὴ γυνή, Ὀλυμπιοδώρου δὲ τουτουὶ ἀδελφή, καὶ ἡ θυγάτηρ ἡ ἐμή, Ὀλυμπιοδώρου δὲ τουτουὶ ἀδελφιδῆ, ἱκετεύομεν ὑμᾶσ καὶ ἀντιβολοῦμεν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἅπαντεσ ἡμεῖσ νομίσατε γὰρ ἐκείνασ ἐνθάδε παρεῖναι μάλιστα μὲν τουτονὶ Ὀλυμπιόδωρον πεῖσαι μὴ ἀδικεῖν ἡμᾶσ, ἐὰν δ’ ἄρα μὴ ’θέλῃ πείθεσθαι, ὑμᾶσ μεμνημένουσ ἁπάντων τῶν εἰρημένων ψηφίζεσθαι ὅ τι ἂν ὑμῖν δοκῇ βέλτιστον καὶ δικαιότατον εἶναι.

καὶ ταῦτα ποιοῦντεσ τά τε δίκαια γνώσεσθε καὶ τὰ συμφέροντα ἡμῖν ἅπασιν, οὐχ ἥκιστα δὲ Ὀλυμπιοδώρῳ αὐτῷ τουτῳί.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης

(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION