헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν)

καλῶσ μοι δοκοῦσιν οἱ νόμοι ἔχειν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οἱ ὑπόλοιπον ἀγῶνα ἀποδόντεσ ταῖσ δίκαισ <τὸν> τῶν ψευδομαρτυρίων, ἵνα, εἴ τισ μάρτυρασ τὰ ψευδῆ μαρτυροῦντασ παρασχόμενοσ ἢ προκλήσεισ μὴ γενομένασ ἢ μαρτυρίασ παρὰ τὸν νόμον μαρτυρηθείσασ ἐξηπάτησεν τοὺσ δικαστάσ, μηδὲν αὐτῷ πλέον γένηται, ἀλλ’ ἐπισκηψάμενοσ ταῖσ μαρτυρίαισ ὁ ἀδικηθεὶσ καὶ εἰσελθὼν ὡσ ὑμᾶσ καὶ ἐπιδείξασ περὶ τοῦ πράγματοσ τοὺσ μάρτυρασ τὰ ψευδῆ μεμαρτυρηκότασ, παρά τε τούτων δίκην λάβῃ καὶ τὸν προβαλόμενον ὑπόδικον ἔχῃ τῶν κακοτεχνιῶν. καὶ διὰ τοῦτο τῷ μὲν διώκοντι ἐλάττω ἐποίησαν τὰ ἐπιτίμια, ἐὰν ἡττηθῇ, ἵνα μὴ διὰ τὸ πλῆθοσ ἀποτρέπωνται διώκειν τοὺσ μάρτυρασ τῶν ψευδομαρτυρίων οἱ ἀδικούμενοι, τῷ δὲ φεύγοντι μεγάλασ ἐπέθηκαν τιμωρίασ, ἐὰν ἁλῶσιν καὶ δόξωσιν ὑμῖν τὰ ψευδῆ μεμαρτυρηκέναι.

δικαίωσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ὑμεῖσ γὰρ εἰσ τοὺσ μάρτυρασ βλέψαντεσ, καὶ πιστεύσαντεσ οἷσ ἂν οὗτοι μαρτυρήσωσιν, ψηφίζεσθε· ἵνα οὖν μήθ’ ὑμεῖσ ἐξαπατᾶσθε μήθ’ οἱ εἰσιόντεσ εἰσ ὑμᾶσ ἀδικῶνται, διὰ ταῦτα αὐτοὺσ ὑποδίκουσ ἐποίησεν ὁ νομοθέτησ. δέομαι δὲ ὑμῶν καὶ ἐγὼ μετ’ εὐνοίασ μου ἀκροάσασθαι περὶ τοῦ πράγματοσ ἐξ ἀρχῆσ ἅπαντα, ἵνα ἐκ τούτων εἰδῆτε ὅσα ἐγώ τε ἠδικήθην καὶ ἐξηπατήθησαν οἱ δικασταὶ καὶ οὗτοι τὰ ψευδῆ ἐμαρτύρησαν. μάλιστα μὲν οὖν ἂν ἐβουλόμην μὴ ἔχειν πράγματα·

εἰ δ’ οὖν ἀναγκάζοι τισ, πρὸσ τοιούτουσ ἡδύ ἐστιν εἰσιέναι οἳ μὴ ἀγνῶτέσ εἰσιν ὑμῖν. νῦν δὲ πλείων μοι λόγοσ ἔσται ἐξελέγχοντι τὸν τρόπον αὐτῶν ἢ τὴν μαρτυρίαν ψευδῆ οὖσαν. περὶ μὲν γὰρ τῆσ μαρτυρίασ, ὅτι ψευδῆ μεμαρτυρήκασιν, αὐτοί μοι δοκοῦσιν ἔργῳ ἐξελέγχειν αὐτήν, καὶ οὐκ ἄλλουσ με δεῖ μάρτυρασ παρασχέσθαι ἢ αὐτοὺσ τούτουσ· ἐξὸν γὰρ αὐτοῖσ ἀπηλλάχθαι πραγμάτων καὶ μὴ κινδυνεύειν εἰσιόντασ εἰσ ὑμᾶσ, ἔργῳ βεβαιώσαντασ ὡσ ἀληθήσ ἐστιν ἡ μαρτυρία, οὐκ ἠθελήκασιν παραδοῦναι τὴν ἄνθρωπον, ἣν μεμαρτυρήκασιν προκαλέσασθαι πρὸσ τῷ διαιτητῇ Πυθοδώρῳ ἐκ Κηδῶν παραδιδόναι ἕτοιμον εἶναι Θεόφημον, ἠξίουν δ’ ἐγὼ παραλαμβάνειν, ὡσ οἱ μάρτυρεσ ὑμῖν οἱ τότε παραγενόμενοι ἐμαρτύρησαν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, καὶ νῦν δὲ μαρτυρήσουσιν.

καὶ Θεόφημοσ αὐτοῖσ ὡσ ἀληθῆ μεμαρτυρηκόσιν οὐκ ἐπεσκήψατο, οὐδ’ ἐπεξέρχεται τῶν ψευδομαρτυρίων. σχεδὸν μὲν οὖν μοι καὶ αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν ἐν τῇ μαρτυρίᾳ ἐθέλειν με παραλαμβάνειν τὴν ἄνθρωπον, Θεόφημον δὲ ἀναβάλλεσθαι κελεύειν, ἐμὲ δὲ οὐκ ἐθέλειν.

ᾠήθησαν δὲ οἱ δικασταὶ ἀληθῆ εἶναι τὴν μαρτυρίαν, φεύγειν δ’ ἐμὲ τὸν ἔλεγχον <τὸν> ἐκ τῆσ ἀνθρώπου περὶ τῆσ αἰκείασ, ὁπότεροσ ἡμῶν ἦρξεν χειρῶν ἀδίκων τοῦτο γάρ ἐστιν ἡ αἴκεια, πῶσ οὐκ ἀναγκαῖόν ἐστιν τούτουσ τοὺσ μάρτυρασ τὰ ψευδῆ μεμαρτυρηκέναι, οἵ γε οὐδὲ νῦν πω τολμῶσι τὸ σῶμα τῆσ ἀνθρώπου παραδοῦναι, καθὰ ἔφασαν προκαλέσασθαι τὸν Θεόφημον καὶ ἐμαρτύρησαν αὐτῷ, καὶ τὴν μὲν μαρτυρίαν ἔργῳ βεβαιῶσαι ὡσ ἀληθήσ ἐστιν, καὶ τοὺσ μάρτυρασ ἀπηλλάχθαι τοῦ ἀγῶνοσ παραδόντασ τὸ σῶμα τῆσ ἀνθρώπου, τὴν δὲ ἄνθρωπον περὶ τῆσ αἰκείασ βασανίζεσθαι, ἐφ’ ᾗ ἐγὼ διώκω δίκῃ τὸν Θεόφημον, ἐπειδὴ τότε οὐ παρέσχεν, καὶ τὸν ἔλεγχον ἐξ ὧν ὁ Θεόφημοσ ἔλεγεν τότε ἐξαπατῶν τοὺσ δικαστάσ, ἐκ τούτων γίγνεσθαι;

ἔφη γὰρ ἐν τῇ δίκῃ τῆσ αἰκείασ τοὺσ μὲν μάρτυρασ τοὺσ παραγενομένουσ καὶ μαρτυροῦντασ τὰ γενόμενα ἐν γραμματείῳ κατὰ τὸν νόμον ψευδεῖσ εἶναι καὶ ὑπ’ ἐμοῦ παρεσκευασμένουσ, τὴν δ’ ἄνθρωπον τὴν παραγενομένην ἐρεῖν τἀληθῆ, οὐκ ἐκ γραμματείου μαρτυροῦσαν, ἀλλ’ ἐκ τῆσ ἰσχυροτάτησ μαρτυρίασ, βασανιζομένην, ὁπότεροσ ἦρξε χειρῶν ἀδίκων.

ἃ δή, λόγῳ τότε καταχρώμενοσ καὶ μάρτυρασ παρεχόμενοσ τούτων, ἠπάτα τοὺσ δικαστάσ, νῦν ἐξελέγχεται ψευδῆ ὄντα·

τὸ γὰρ σῶμα τῆσ ἀνθρώπου οὐ τολμᾷ παραδοῦναι, ὃ μεμαρτυρήκασιν αὐτὸν ἐθέλειν παραδοῦναι, ἀλλὰ μᾶλλον προῄρηται τὸν ἀδελφὸν καὶ τὸν κηδεστὴν ψευδομαρτυρίων ἀγωνίζεσθαι ἢ παραδοῦναι τὸ σῶμα τῆσ ἀνθρώπου καὶ δικαίωσ ἀπηλλάχθαι, καὶ μὴ διὰ λόγων καὶ δεήσεωσ, ἐὰν δύνωνται ἐξαπατήσαντεσ ὑμᾶσ ἀποφεύγειν, πολλάκισ ἐμοῦ προκαλεσαμένου καὶ ἐξαιτήσαντοσ τὴν ἄνθρωπον καὶ τότε ἀξιοῦντοσ παραλαμβάνειν καὶ μετὰ τὴν δίκην, καὶ ὅτε ἐξέτινον αὐτοῖσ, καὶ ἐφ’ ᾗ ἐγὼ δίκῃ τὸν Θεόφημον διώκω τῆσ αἰκείασ, καὶ ἐν τῇ ἀνακρίσει τῶν ψευδομαρτυρίων, καὶ τούτων οὐ προσποιουμένων, ἀλλὰ λόγῳ μὲν μαρτυρούντων τὰ ψευδῆ, ἔργῳ δὲ οὐ παραδιδόντων τὴν ἄνθρωπον· εὖ γὰρ ᾔδεσαν ὅτι βασανιζομένησ αὐτῆσ ἐξελεγχθήσονται ἀδικοῦντεσ, οὐκ ἀδικούμενοι.

ὡσ δὲ ταῦτα ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν ἀναγνώσεται τὰσ μαρτυρίασ. ὅτι μὲν τοίνυν πολλάκισ προκαλεσαμένῳ καὶ ἀξιοῦντι παραλαβεῖν τὴν ἄνθρωπον οὐδεὶσ παρεδίδου, μεμαρτύρηται ὑμῖν.

ἵνα δὲ καὶ ἐκ τεκμηρίων εἰδῆτε ὅτι ψευδῆ μεμαρτυρήκασιν, δηλώσω ὑμῖν. οὗτοι γάρ, εἴπερ ἀληθῆ ἦν ἅ φασιν προκαλέσασθαι τὸν Θεόφημον καὶ παραδιδόναι τὸ σῶμα τῆσ ἀνθρώπου, οὐκ ἂν δήπου δύο μόνουσ μάρτυρασ ἐποιήσαντο κηδεστὴν καὶ ἀδελφόν, τἀληθῆ μαρτυροῦντασ, ἀλλὰ καὶ ἄλλουσ ἂν πολλούσ. ἡ μὲν γὰρ δίαιτα ἐν τῇ ἡλιαίᾳ ἦν οἱ γὰρ τὴν Οἰνῇδα καὶ τὴν Ἐρεχθῇδα διαιτῶντεσ ἐνταῦθα κάθηνται·

τῶν δὲ τοιούτων προκλήσεων, ὅταν τισ τὸ σῶμα παραδιδῷ κομίσασ, πολλοὶ προσίστανται ἐπακούοντεσ τῶν λεγομένων, ὥστε οὐκ ἂν ἠπόρησαν μαρτύρων, εἴπερ καὶ ὁπωστιοῦν ἀληθὴσ ἦν ἡ μαρτυρία. μεμαρτυρήκασι τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐν τῇ αὐτῇ μαρτυρίᾳ, ὡσ ἐγὼ οὐκ ἐθέλοιμι ἀναβαλέσθαι, ὁ δὲ Θεόφημοσ κελεύοι, ἵνα μοι παραδοίη τὴν ἄνθρωπον.

ὡσ δὲ οὐκ ἀληθὲσ τοῦτ’ ἔστιν, ἐγὼ ὑμᾶσ διδάξω. εἰ μὲν γὰρ ἐγὼ τὸν Θεόφημον ταύτην τὴν πρόκλησιν προὐκαλούμην ἣν μεμαρτυρήκασιν αὐτῷ, ἀξιῶν αὐτὸν τὴν ἄνθρωπον παραδοῦναι, εἰκότωσ ἄν μοι τούτουσ τοὺσ λόγουσ ἀπεκρίνατο, ἀναβαλέσθαι κελεύων τὴν δίαιταν εἰσ τὴν ὑστέραν σύνοδον, ἵνα κομίσῃ τὴν ἄνθρωπον καὶ παραδῷ μοι· νῦν δὲ σὲ αὐτὸν μεμαρτυρήκασιν, ὦ Θεόφημε, ἐθέλειν παραδιδόναι τὴν ἄνθρωπον, καὶ ἐμὲ μὴ ’θέλειν παραλαβεῖν.

πῶσ οὖν σὺ κύριοσ μὲν ὢν τῆσ ἀνθρώπου, μέλλων δὲ προκαλεῖσθαι ταύτην τὴν πρόκλησιν ἣν μεμαρτυρήκασί σοι, καταφεύγων δὲ εἰσ τὴν ἄνθρωπον περὶ τοῦ δικαίου, ἄλλου δέ σοι οὐδενὸσ ὄντοσ μάρτυροσ ὡσ ἐπλήγησ ὑπ’ ἐμοῦ ἄρχοντοσ χειρῶν ἀδίκων, οὐχ ἧκεσ ἔχων τὴν ἄνθρωπον πρὸσ τὸν διαιτητὴν καὶ παρεδίδουσ τὸ σῶμα παρούσησ τῆσ ἀνθρώπου, κύριόσ γε ὢν αὐτῆσ; ἀλλὰ τὴν μὲν πρόκλησιν φὴσ προκαλέσασθαι, τὴν δὲ ἄνθρωπον οὐδεὶσ εἶδεν, δι’ ἧσ ἐξηπάτησασ τοὺσ δικαστάσ, ψευδεῖσ μάρτυρασ παρασχόμενοσ ὡσ ἐθέλων παραδοῦναι.

ἐπειδὴ τοίνυν σοι τότε οὐ παρῆν ἡ ἄνθρωποσ, ἀλλὰ πρότερον ἐσημάνθησαν οἱ ἐχῖνοι, ὕστερον ἔστιν ὅπου ἤγαγεσ τὴν ἄνθρωπον εἰσ τὴν ἀγορὰν ἢ εἰσ τὸ δικαστήριον;

εἰ γὰρ μὴ τότε σοι παρεγένετο, ὕστερον δήπου ἔδει παραδιδόναι, καὶ μάρτυρασ ποιεῖσθαι ὡσ ἐθέλεισ ἐν τῇ ἀνθρώπῳ τὸν ἔλεγχον γίγνεσθαι, καθάπερ προὐκαλέσω, προκλήσεώσ τε ἐμβεβλημένησ σοι καὶ μαρτυρίασ ὡσ ἤθελεσ παραδιδόναι τὴν ἄνθρωπον. μέλλων τοίνυν εἰσιέναι τὴν δίκην ἔστιν ὅπου τὴν ἄνθρωπον εἰσήγαγεσ πρὸσ τὸ δικαστήριον; καίτοι ἔδει αὐτόν, εἴπερ ἀληθῆ ἦν ἅ φασιν αὐτὸν προκαλεῖσθαι, κληρουμένων τῶν δικαστηρίων κομίσαντα τὴν ἄνθρωπον, λαβόντα τὸν κήρυκα, κελεύειν ἐμέ, εἰ βουλοίμην, βασανίζειν, καὶ μάρτυρασ τοὺσ δικαστὰσ εἰσιόντασ ποιεῖσθαι ὡσ ἕτοιμόσ ἐστιν παραδοῦναι.

νυνὶ δὲ λόγῳ ἐξαπατήσασ, ψευδεῖσ μαρτυρίασ παρασχόμενοσ, οὐδέπω καὶ νῦν τολμᾷ τὴν ἄνθρωπον παραδοῦναι, πολλάκισ ἐμοῦ προκαλεσαμένου καὶ ἐξαιτήσαντοσ, ὡσ οἱ μάρτυρεσ ὑμῖν οἱ παραγενόμενοι μεμαρτυρήκασιν. καί μοι ἀνάγνωθι πάλιν τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι βούλομαι δ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τὴν δίκην διηγήσασθαι, ὅθεν ἐγένετό μοι πρὸσ Θεόφημον, ἵνα εἰδῆτε ὅτι οὐ μόνον ἐμοῦ ἀδίκωσ κατεδικάσατο, ἐξαπατήσασ τοὺσ δικαστάσ, ἀλλὰ καὶ τῆσ βουλῆσ ἅμα τῶν πεντακοσίων τῇ αὐτῇ ψήφῳ, καὶ ἄκυρα μὲν ἐποίησεν τὰ δικαστήρια τὰ ὑμέτερα, ἄκυρα δὲ τὰ ψηφίσματα καὶ τοὺσ νόμουσ, ἀπίστουσ δὲ τὰσ ἀρχὰσ κατέστησεν ὑμῖν καὶ τὰ γράμματα τὰ ἐν ταῖσ στήλαισ. ὃν δὲ τρόπον, ἐγὼ ὑμᾶσ περὶ ἑνὸσ ἑκάστου διδάξω.

ἐμοὶ γὰρ πρὸσ Θεόφημον συμβόλαιον μὲν οὐδὲν πώποτε πρότερον ἐν τῷ βίῳ ἐγένετο, οὐδ’ αὖ κῶμοσ ἢ ἔρωσ ἢ πότοσ, ὥστε διαφερόμενον περί τινοσ πλεονεκτήματοσ ἢ παροξυνόμενον ὑπὸ ἡδονῆσ τινὸσ ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τὴν τούτου.

ψηφισμάτων δὲ ὑμετέρων δήμου καὶ βουλῆσ καὶ νόμου ἐπιτάξαντοσ, εἰσέπραξα τοῦτον ὀφείλοντα τῇ πόλει σκεύη τριηρικά. δι’ ὅτι δέ, ἐγὼ ὑμῖν διηγήσομαι. ἔτυχεν ἔκπλουσ ὢν τριήρων καὶ βοήθεια ἀποστελλομένη διὰ τάχουσ.

σκεύη οὖν ἐν τῷ νεωρίῳ οὐχ ὑπῆρχεν ταῖσ ναυσίν, ἀλλ’ ἔχοντεσ οἱ ὀφείλοντεσ οὐκ ἀπεδίδοσαν· πρὸσ δὲ τούτοισ οὐδ’ ἐν τῷ Πειραιεῖ ὄντα ἄφθονα ὀθόνια καὶ στυππεῖον καὶ σχοινία, οἷσ κατασκευάζεται τριήρησ, ὥστε πρίασθαι. γράφει οὖν Χαιρέδημοσ τὸ ψήφισμα τουτί, ἵνα εἰσπραχθῇ τὰ σκεύη ταῖσ ναυσὶ καὶ σᾶ γένηται τῇ πόλει. καί μοι ἀνάγνωθι τὸ ψήφισμα. Ψήφισμα τούτου τοίνυν τοῦ ψηφίσματοσ γεγενημένου, ἡ μὲν ἀρχὴ ἐπεκλήρωσεν καὶ παρέδωκε τοὺσ ὀφείλοντασ τὰ σκεύη τῇ πόλει, οἱ δὲ τῶν νεωρίων ἐπιμεληταὶ τοῖσ τριηράρχοισ τοῖσ ἐκπλέουσιν τότε καὶ τοῖσ ἐπιμεληταῖσ τοῖσ ἐν ταῖσ συμμορίαισ. ὁ δὲ νόμοσ ὁ τοῦ Περιάνδρου ἠνάγκαζεν καὶ προσέταττεν παραλαβεῖν τοὺσ ὀφείλοντασ τὰ σκεύη, καθ’ ὃν αἱ συμμορίαι συνετάχθησαν.

πρὸσ δὲ τούτοισ ἕτερον ψήφισμα δήμου ἠνάγκαζε τὸ πρὸσ μέροσ ἡμῖν διδόναι τῶν ὀφειλόντων ἕκαστον εἰσπράξασθαι. ἔτυχον δὴ ἐγὼ μὲν τριηραρχῶν καὶ ἐπιμελητὴσ ὢν τῆσ συμμορίασ, Δημοχάρησ δὲ ὁ Παιανιεὺσ ἐν τῇ συμμορίᾳ ὢν καὶ ὀφείλων τῇ πόλει σκεύη μετὰ Θεοφήμου τουτουί, συντριήραρχοσ γενόμενοσ.

γεγραμμένουσ οὖν αὐτοὺσ ἀμφοτέρουσ ἐν τῇ στήλῃ ὀφείλοντασ τὰ σκεύη τῇ πόλει ἡ ἀρχὴ παραλαβοῦσα παρὰ τῆσ προτέρασ ἀρχῆσ, ἡμῖν παρέδωκεν κατά τε τὸν νόμον καὶ τὰ ψηφίσματα. ἐξ ἀνάγκησ οὖν ἦν μοι παραλαβεῖν, ἐπεὶ ἐν τῷ πρόσθε χρόνῳ πολλὰσ τριηραρχίασ τετριηραρχηκὼσ ὑμῖν οὐδεπώποτε ἔλαβον σκεύη ἐκ τοῦ νεωρίου, ἀλλ’ αὐτὸσ ἰδίᾳ παρεσκεύαζον, ὁπότε δέοι, ἵνα ὡσ ἐλάχιστα πράγματα ἔχοιμι πρὸσ τὴν πόλιν·

τότε δὲ κατά τε τὰ ψηφίσματα καὶ τὸν νόμον ἠναγκαζόμην παραλαμβάνειν. ὡσ δὲ ταῦτα ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν μάρτυρασ παρέξομαι τό τε ψήφισμα καὶ τὸν νόμον, ἔπειτα τὴν ἀρχὴν αὐτὴν τὴν παραδοῦσαν καὶ εἰσαγαγοῦσαν εἰσ τὸ δικαστήριον, εἶτα τοὺσ ἐκ τῆσ συμμορίασ, ἧσ ἦν ἐπιμελητὴσ καὶ τριήραρχοσ.

καί μοι ἀνάγνωθι. ΝόμοσΨήφισμαΜαρτυρίαι ὡσ μὲν τοίνυν πολλή μοι ἀνάγκη ἦν παραλαβεῖν τοὺσ ὀφείλοντασ τῇ πόλει, τοῦ τε νόμου ἀκούετε καὶ τῶν ψηφισμάτων· ὡσ δὲ καὶ παρέλαβον παρὰ τῆσ ἀρχῆσ, ὁ παραδοὺσ ὑμῖν μεμαρτύρηκεν.

σκέψασθαι οὖν ὑμᾶσ εἰκόσ ἐστιν ἐξ ἀρχῆσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦτο πρῶτον, πότερον ἐγὼ ἠδίκουν ὁ ἀναγκαζόμενοσ εἰσπρᾶξαι τὸν Θεόφημον, ἢ Θεόφημοσ, ὃσ ὀφείλων τῇ πόλει τὰ σκεύη πολὺν χρόνον οὐκ ἀπεδίδου. ἐὰν γὰρ καθ’ ἕκαστον σκοπῆτε, εὑρήσετε τὸν Θεόφημον ἅπαντα ἀδικοῦντα, καὶ ταῦτα οὐχ ὑπ’ ἐμοῦ μόνον λόγῳ εἰρημένα, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῆσ βουλῆσ καὶ τοῦ δικαστηρίου ψήφῳ κεκριμένα.

ἐπειδὴ γὰρ παρέλαβον αὐτὸν παρὰ τῆσ ἀρχῆσ, προσελθὼν αὐτῷ πρῶτον μὲν ἀπῄτουν τὰ σκεύη· ὡσ δὲ τοῦτό μου εἰπόντοσ οὐκ ἀπεδίδου, ὕστερον αὐτῷ περιτυχὼν περὶ τὸν Ἑρμῆν τὸν πρὸσ τῇ πυλίδι προσεκαλεσάμην πρόσ τε τοὺσ ἀποστολέασ καὶ πρὸσ τοὺσ τῶν νεωρίων ἐπιμελητάσ· οὗτοι γὰρ εἰσῆγον τότε τὰσ διαδικασίασ εἰσ τὸ δικαστήριον περὶ τῶν σκευῶν. ὡσ δὲ ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν μάρτυρασ τοὺσ κλητεύσαντασ παρέξομαι.

Μάρτυρεσ ὅτι μὲν τοίνυν προσεκλήθη ὑπ’ ἐμοῦ, οἱ κλητῆρέσ μοι μεμαρτυρήκασιν· ὡσ δὲ εἰσήχθη εἰσ τὸ δικαστήριον, λαβέ μοι τὴν μαρτυρίαν τῶν ἀποστολέων καὶ τῆσ ἀρχῆσ.

Μαρτυρία ὃν μὲν τοίνυν ᾤμην πράγματα παρέξειν μοι Δημοχάρην τὸν Παιανιέα, πρὶν μὲν εἰσαχθῆναι εἰσ τὸ δικαστήριον ἦν ἀηδήσ, ἐπειδὴ δὲ εἰσήχθη καὶ ἑάλω, ἀπέδωκεν τὸ καθ’ ἑαυτὸν μέροσ τῶν σκευῶν. ὃν δ’ οὐκ ἂν ᾠήθην εἰσ τοσοῦτον πονηρίασ ἐλθεῖν ὥστε τολμῆσαι ἄν ποτε τὴν πόλιν ἀποστερῆσαι τὰ σκεύη, εἰσ τοσοῦτο δικῶν καὶ πραγμάτων προβέβηκεν. καὶ παρὼν μὲν πρὸσ τῷ δικαστηρίῳ, ὅτε εἰσήγετο, οὐδαμοῦ ἠντεδίκησεν, οὐδὲ ἀπεγράψατο διαδικασίαν πρὸσ οὐδένα, εἴ τινά φησιν ἕτερον ἔχειν τὰ σκεύη καὶ μὴ προσήκειν αὑτῷ ἀποδοῦναι, ἀλλ’ εἰάσεν καθ’ αὑτοῦ ψῆφον ἐπαχθῆναι·

ἐπειδὴ δὲ ἀπῆλθεν ἐκ τοῦ δικαστηρίου, οὐδὲν μᾶλλον ἀπεδίδου, ἀλλ’ ᾤετο ἐν μὲν τῷ παρόντι αὐτὸσ ἐκποδὼν γενόμενοσ ἡσυχίαν ἕξειν, ἑώσ <ἂν> ἐγώ τε ἐκπλεύσω καὶ αἱ νῆεσ καὶ χρόνοσ ἐγγένηται, καὶ ἐμέ, ἃ οὗτοσ ὤφειλεν σκεύη τῇ πόλει, ἀναγκασθήσεσθαι ἀποδοῦναι ἥκοντα ἐνθάδε ἢ τῷ διαδόχῳ, ὃσ ἂν ἔλθῃ ἐκ τῆσ συμμορίασ ἐπὶ τὴν ναῦν.

τί γὰρ ἂν καὶ ἀντέλεγον αὐτῷ ψηφίσματα καὶ νόμουσ παρεχομένῳ, ὡσ προσῆκεν ἐμὲ εἰσπρᾶξαι τὰ σκεύη; ὁ δὲ Θεόφημοσ χρόνου ἐγγεγενημένου, ὁπότε αὐτὸν ἥκων ἀπαιτοίην, ἔμελλε φήσειν ἀποδεδωκέναι, καὶ τούτοισ τεκμηρίοισ καταχρήσεσθαι ὡσ ἀποδέδωκεν, τῷ καιρῷ, τῇ χρείᾳ, ὡσ οὐκ ἠλίθιοσ ἦν οὐδ’ αὖ φίλοσ αὐτῷ γενόμενοσ οὐδεπώποτε ὥστ’ ἐπισχεῖν·

ὥστε τί ἄν ποτε βουλόμενοσ ἐγώ, τριηραρχῶν μὲν τῇ πόλει, ἐπιμελητὴσ δὲ ὢν τῆσ συμμορίασ, ψηφισμάτων δὲ τοιούτων καὶ νόμου ὄντοσ, περὶ τὴν εἴσπραξιν ἐπέσχον ἂν τούτῳ; ταύτην τὴν διάνοιαν ἔχων ὁ Θεόφημοσ τότε μὲν οὐκ ἀπεδίδου τὰ σκεύη, ἀλλ’ ἐκποδὼν ἦν, ὕστερον δὲ ᾤετό με ἀποστερήσειν, πρὸσ δὲ τούτοισ εἰσ ὁρ́κον καταφυγὼν ῥᾳδίωσ ἐπιορκήσειν, ὅπερ καὶ ἄλλοισ πεποίηκεν.

δεινὴ γὰρ ἡ πλεονεξία τοῦ τρόπου περὶ τὰ διάφορα, ὡσ ἐγὼ ἔργῳ ὑμῖν ἐπιδείξω. ταῦτα γὰρ τὰ σκεύη ὀφείλων ὁ Θεόφημοσ τῇ πόλει εἰσ Ἀφαρέα ἀνέφερεν λόγῳ, ἔργῳ δὲ οὐκ ἀπεγράψατο πρὸσ αὐτὸν διαδικασίαν, εὖ εἰδὼσ ὅτι ἐλεγχθήσεται ψευδόμενοσ, ἐὰν εἰσέλθῃ εἰσ δικαστήριον. ὁ γὰρ Ἀφαρεὺσ ἐξήλεγχεν αὐτὸν τιμὴν λογισάμενον αὑτῷ τῶν σκευῶν καὶ λαβόντα παρ’ αὑτοῦ, ὅτε παρελάμβανεν τὴν τριηραρχίαν.

νῦν δέ φησι Δημοχάρει παραδοῦναι, καὶ δικάζεται τοῖσ παιδίοισ τοῖσ Δημοχάρουσ τετελευτηκότοσ τοῦ Δημοχάρουσ. ὅτε δ’ ἔζη ὁ Δημοχάρησ, οὐκ ἀπεγράψατο πρὸσ αὐτὸν διαδικασίαν ὁ Θεόφημοσ, εἰσπραττόμενοσ ὑπ’ ἐμοῦ τὰ σκεύη, ἀλλ’ ἐβούλετο ἐπὶ προφάσει χρόνου ἐγγενομένου ἀποστερῆσαι τὴν πόλιν τὰ σκεύη. ὡσ δ’ ἀληθῆ λέγω, ἀναγνώσεται τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ταῦτα τοίνυν ἐγὼ πάντα ἐνθυμούμενοσ, καὶ ἀκούων τὸν Θεόφημον τῶν πεπλησιακότων οἱο͂σ εἰή περὶ τὰ διάφορα, καὶ οὐκ ἀπολαμβάνων τὰ σκεύη παρ’ αὐτοῦ, προσῄειν πρόσ τε τοὺσ ἀποστολέασ καὶ τὴν βουλήν καὶ τὸν δῆμον, λέγων ὅτι οὐκ ἀποδίδωσί μοι τὰ σκεύη ὁ Θεόφημοσ, ἃ ὦφλεν ἐν τῷ δικαστηρίῳ. προσῇσαν δὲ καὶ οἱ ἄλλοι τριήραρχοι τῇ βουλῇ, ὅσοι μὴ παρελάμβανον παρὰ τῶν ὀφειλόντων τὰ σκεύη. καὶ πολλῶν λόγων γενομένων ἀποκρίνεται ἡμῖν ἡ βουλὴ ψηφίσματι, ὃ ἀναγνώσεται ὑμῖν, εἰσπράττεσθαι τρόπῳ ᾧ ἂν δυνώμεθα. γενομένου τοίνυν τοῦ ψηφίσματοσ τούτου ἐν τῇ βουλῇ, καὶ οὐδενὸσ γραφομένου παρανόμων, ἀλλὰ κυρίου ὄντοσ, προσελθὼν Εὐέργῳ τουτῳὶ τῷ ἀδελφῷ τοῦ Θεοφήμου, ἐπειδὴ τὸν Θεόφημον οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν ἰδεῖν, ἔχων τὸ ψήφισμα πρῶτον μὲν ἀπῄτησα τὰ σκεύη καὶ ἐκέλευσα αὐτὸν φράσαι τῷ Θεοφήμῳ, ἔπειτα διαλιπὼν ἡμέρασ τινάσ, ὡσ οὐκ ἀπεδίδου τὰ σκεύη, ἀλλ’ ἐχλεύαζέ με, παραλαβὼν μάρτυρασ ἠρόμην αὐτὸν πότερα νενεμημένοσ εἰή πρὸσ τὸν ἀδελφὸν ἢ κοινὴ ἡ οὐσία εἰή αὐτοῖσ.

ἀποκριναμένου δέ μοι Εὐέργου ὅτι νενεμημένοσ εἰή καὶ χωρὶσ οἰκοίη ὁ Θεόφημοσ, αὐτὸσ δὲ παρὰ τῷ πατρί, πυθόμενοσ οὗ ᾤκει ὁ Θεόφημοσ, λαβὼν παρὰ τῆσ ἀρχῆσ ὑπηρέτην ἦλθον ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Θεοφήμου.

καταλαβὼν δὲ αὐτὸν οὐκ ἔνδον ὄντα, ἐκέλευσα τὴν ἄνθρωπον τὴν ὑπακούσασαν μετελθεῖν αὐτὸν ὅπου εἰή, ταύτην ἣν μεμαρτυρήκασιν οὗτοι προκαλέσασθαι τὸν Θεόφημον παραδοῦναι, ἐγὼ δὲ ἐξαιτῶν οὐ δύναμαι παραλαβεῖν, ἵν’ ὑμεῖσ τὴν ἀλήθειαν πύθησθε, ὁπότεροσ ἦρξεν χειρῶν ἀδίκων. ὡσ δὲ ἀφικνεῖται ὁ Θεόφημοσ μετελθούσησ αὐτὸν τῆσ ἀνθρώπου, ἀπῄτουν αὐτὸν τὸ διάγραμμα τῶν σκευῶν, λέγων ὅτι ἤδη περὶ ἀναγωγὴν εἰήν, καὶ ἐδείκνυον τὸ ψήφισμα τῆσ βουλῆσ.

ὡσ δὲ ταῦτά μου λέγοντοσ οὐκ ἀπεδίδου, ἀλλὰ ἠπείλει καὶ ἐλοιδορεῖτο, ἐκέλευσα τὸν παῖδα καλέσαι εἴ τινασ ἴδοι τῶν πολιτῶν παριόντασ ἐκ τῆσ ὁδοῦ, ἵνα μάρτυρέσ μοι εἰήσαν τῶν λεγομένων, καὶ ἠξίουν πάλιν τὸν Θεόφημον ἢ αὐτὸν ἀκολουθεῖν πρὸσ τοὺσ ἀποστολέασ καὶ τὴν βουλήν, καὶ εἰ μή φησιν ὀφείλειν, ἐκείνουσ πείθειν τοὺσ παραδόντασ καὶ ἀναγκάζοντασ εἰσπράττειν, ἢ ἀποδιδόναι τὰ σκεύη· εἰ δὲ μή, ἐνέχυρα ἔφην λήψεσθαι κατά τε τοὺσ νόμουσ καὶ τὰ ψηφίσματα.

οὐδὲν δ’ ἐθέλοντοσ αὐτοῦ τῶν δικαίων ποιεῖν, ἦγον τὴν ἄνθρωπον ἑστηκυῖαν ἐπὶ τῇ θύρᾳ, τὴν μετελθοῦσαν αὐτόν. καὶ ὁ Θεόφημόσ με ἀφῃρεῖτο, καὶ ἐγὼ τὴν μὲν ἄνθρωπον ἀφῆκα, εἰσ δὲ τὴν οἰκίαν εἰσῄειν, ἵνα ἐνέχυρόν τι λάβοιμι τῶν σκευῶν·

ἔτυχεν γὰρ ἡ θύρα ἀνεῳγμένη, ὡσ ἦλθεν ὁ Θεόφημοσ, καὶ ἔτι ἔμελλεν εἰσιέναι· καὶ ἐπεπύσμην αὐτὸν ὅτι οὐκ εἰή γεγαμηκώσ. εἰσιόντοσ δέ μου παίει πὺξ ὁ Θεόφημοσ τὸ στόμα, καὶ ἐγὼ ἐπιμαρτυράμενοσ τοὺσ παρόντασ ἠμυνάμην. ὡσ οὖν ἀληθῆ λέγω, καὶ ἦρξεν χειρῶν ἀδίκων ὁ Θεόφημοσ, οὐκ ἄλλοθεν δεῖν οἶμαι τὸν ἔλεγχον γενέσθαι ἢ ἐκ τῆσ ἀνθρώπου, ἣν μεμαρτυρήκασιν οὗτοι οἱ μάρτυρεσ ὡσ ἤθελεν ὁ Θεόφημοσ παραδιδόναι.

ταύτῃ δὲ τῇ μαρτυρίᾳ πρότεροσ εἰσελθὼν εἰσ τὸ δικαστήριον, οὐ παραγραφομένου ἐμοῦ οὐδ’ ὑπομνυμένου διὰ τὸ καὶ πρότερόν ποτε ἐφ’ ἑτέρασ δίκησ ταῦτά με βλάψαι, ἐξηπάτησεν τοὺσ δικαστὰσ λέγων, οὓσ μὲν ἐγὼ παρειχόμην μάρτυρασ, τὰ ψευδῆ μαρτυρεῖν, τὴν δὲ ἄνθρωπον ἐρεῖν τὰσ ἀληθείασ βασανιζομένην. οἷσ δὲ τότε κατεχρῶντο λόγοισ, νῦν αὐτοῖσ ἐξελέγχονται ὑπεναντία ποιοῦντεσ·

τὴν γὰρ ἄνθρωπον οὐ δύναμαι παραλαβεῖν πολλάκισ ἐξαιτήσασ, ὡσ μεμαρτύρηται ὑμῖν. ἐπειδὴ τοίνυν τὴν ἄνθρωπον οὐ παραδιδόασιν, ἣν αὐτοὶ ἔφασαν προκαλέσασθαι, βούλομαι ὑμῖν καὶ τοὺσ μάρτυρασ παρασχέσθαι, οἳ εἶδόν με πρότερον πληγέντα ὑπὸ τοῦ Θεοφήμου ἡ δὲ αἴκεια τοῦτ’ ἔστιν, ὃσ ἂν ἄρξῃ χειρῶν ἀδίκων πρότεροσ ἄλλωσ τε καὶ κατὰ τὸν νόμον καὶ κατὰ τὰ ψηφίσματα τὰ ὑμέτερα εἰσπράττοντα. καί μοι ἀνάγνωθι τὰ ψηφίσματα καὶ τὴν μαρτυρίαν. ἐπειδὴ τοίνυν ἀφῃρέθην τὰ ἐνέχυρα ὑπὸ τοῦ Θεοφήμου καὶ συνεκόπην, ἐλθὼν εἰσ τὴν βουλὴν τάσ τε πληγὰσ ἔδειξα καὶ ἃ πεπονθὼσ ἦν εἶπον, καὶ ὅτι εἰσπράττων τῇ πόλει τὰ σκεύη.

ἀγανακτήσασα δ’ ἡ βουλὴ ἐφ’ οἷσ ἐγὼ ἐπεπόνθειν, καὶ ἰδοῦσά με ὡσ διεκείμην, καὶ ἡγησαμένη ὑβρίσθαι οὐκ ἐμέ, ἀλλ’ ἑαυτὴν καὶ τὸν δῆμον τὸν ψηφισάμενον καὶ τὸν νόμον τὸν ἀναγκάσαντα εἰσπράττειν τὰ σκεύη, ἐκέλευεν εἰσαγγέλλειν με, καὶ τοὺσ πρυτάνεισ προγράφειν αὐτῷ τὴν κρίσιν ἐπὶ δύο ἡμέρασ ὡσ ἀδικοῦντι καὶ διακωλύοντι τὸν ἀπόστολον, διότι τὰ σκεύη οὐκ ἀπεδίδου καὶ τὰ ἐνέχυρα ἀφείλετο καὶ ἐμὲ συνέκοψεν τὸν εἰσπράττοντα καὶ ὑπηρετοῦντα τῇ πόλει. γενομένησ τοίνυν τῆσ κρίσεωσ τῷ Θεοφήμῳ ἐν τῇ βουλῇ κατὰ τὴν εἰσαγγελίαν ἣν ἐγὼ εἰσήγγειλα, καὶ ἀποδοθέντοσ λόγου ἑκατέρῳ, καὶ κρύβδην διαψηφισαμένων τῶν βουλευτῶν, ἑάλω ἐν τῷ βουλευτηρίῳ καὶ ἔδοξεν ἀδικεῖν.

καὶ ἐπειδὴ ἐν τῷ διαχειροτονεῖν ἦν ἡ βουλὴ πότερα δικαστηρίῳ παραδοίη ἢ ζημιώσειε ταῖσ πεντακοσίαισ, ὅσου ἦν κυρία κατὰ τὸν νόμον, δεομένων τούτων ἁπάντων καὶ ἱκετευόντων καὶ τίνα οὐ προσπεμπόντων;

καὶ τὸ διάγραμμα τῶν σκευῶν ἀποδιδόντων εὐθὺσ ἐν τῇ βουλῇ, καὶ περὶ τῶν πληγῶν φασκόντων ἐπιτρέψειν ᾧ ἂν κελεύσω Ἀθηναίων, συνεχώρησα ὥστε τῷ Θεοφήμῳ πέντε καὶ εἴκοσι δραχμῶν προστιμηθῆναι. καὶ ταῦτα ὡσ ἀληθῆ λέγω, ὑμῶν τε δέομαι ὅσοι ἐβούλευον ἐπ’ Ἀγαθοκλέουσ ἄρχοντοσ φράζειν τοῖσ παρακαθημένοισ, καὶ ὅσουσ ἐδυνάμην ἐγὼ ἐξευρεῖν τῶν τότε βουλευόντων, μάρτυρασ ὑμῖν παρέξομαι.

Μάρτυρεσ ἐγὼ μὲν τοίνυν οὕτωσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπιεικὴσ ἐγενόμην πρὸσ τούτουσ. καίτοι τό γε ψήφισμα δημοσίαν τὴν οὐσίαν ἐκέλευσεν εἶναι, οὐ μόνον ὃσ ἂν ἔχων σκεύη μὴ ἀποδιδῷ τῇ πόλει, ἀλλὰ καὶ ὃσ ἂν ἰδίᾳ κτησάμενοσ μὴ πωλῇ·

τοιαύτη γὰρ ἡ ἀπορία οὖσα συνέβαινεν τότε ἐν τῇ πόλει σκευῶν. καί μοι ἀνάγνωθι τὸ ψήφισμα. Ψήφισμα καταπλεύσασ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὡσ οὐδενὶ ἤθελεν ἐπιτρέπειν ὁ Θεόφημοσ περὶ τῶν πληγῶν ὧν τότε ἔλαβον ὑπ’ αὐτοῦ, προσεκαλεσάμην αὐτὸν καὶ ἔλαχον αὐτῷ δίκην τῆσ αἰκείασ. ἀντιπροσκαλεσαμένου δὲ κἀκείνου ἐμὲ καὶ διαιτητῶν ἐχόντων τὰσ δίκασ, ἐπειδὴ ἡ ἀπόφασισ ἦν τῆσ δίκησ, ὁ μὲν Θεόφημοσ παρεγράφετο καὶ ὑπώμνυτο, ἐγὼ δὲ πιστεύων ἐμαυτῷ μηδὲν ἀδικεῖν εἰσῄειν εἰσ ὑμᾶσ.

παρασχόμενοσ δὲ ἐκεῖνοσ ταύτην τὴν μαρτυρίαν, ἣν ἄλλοσ μὲν οὐδεὶσ μεμαρτύρηκεν, ὁ δὲ ἀδελφὸσ καὶ ὁ κηδεστήσ, ὡσ ἐθέλοι τὴν ἄνθρωπον παραδοῦναι, καὶ προσποιούμενοσ ἄκακοσ εἶναι, ἐξηπάτησεν τοὺσ δικαστάσ.

δέομαι δὲ ὑμῶν νυνὶ δικαίαν δέησιν, ἅμα μὲν δικάσαι περὶ τῆσ μαρτυρίασ, πότερα ψευδήσ ἐστιν ἢ ἀληθήσ, ἅμα δὲ περὶ τοῦ πράγματοσ ἐξ ἀρχῆσ σκέψασθαι. ἐγὼ μὲν τοίνυν, εἰσ ἃ οὗτοσ κατέφυγεν τότε δίκαια, ἐκ τούτων οἰόμαι δεῖν τὸν ἔλεγχον γενέσθαι, ἐκ τῆσ ἀνθρώπου βασανιζομένησ, ὁπότεροσ ἦρξεν χειρῶν ἀδίκων·

τοῦτο γάρ ἐστιν ἡ αἴκεια. καὶ τοὺσ μάρτυρασ διὰ τοῦτο διώκω τῶν ψευδομαρτυρίων, ὅτι ἐμαρτύρησαν ἐθέλειν παραδιδόναι τὸν Θεόφημον τὴν ἄνθρωπον, οὐδαμοῦ τὸ σῶμα παραδιδόντοσ οὔτε τότε πρὸσ τῷ διαιτητῇ οὔτε ὕστερον, πολλάκισ ἐμοῦ ἐξαιτήσαντοσ. διπλῆν οὖν αὐτοὺσ δεῖ δίκην δοῦναι, ὅτι τε ἐξηπάτησαν τοὺσ δικαστὰσ ψευδεῖσ μαρτυρίασ παρασχόμενοι, κηδεστοῦ καὶ ἀδελφοῦ, καὶ ὅτι ἐμὲ ἠδίκησαν, λῃτουργοῦντα μὲν ὑμῖν προθύμωσ, ποιοῦντα δὲ τὰ προσταττόμενα, ὑπηρετοῦντα δὲ τοῖσ νόμοισ καὶ τοῖσ ψηφίσμασιν τοῖσ ὑμετέροισ.

ὡσ δὲ οὐκ ἐγὼ μόνοσ παρέλαβον παρὰ τῆσ ἀρχῆσ τοῦτον εἰσπράξασθαι σκεύη ὀφείλοντα τῇ πόλει, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι τῶν τριηράρχων ἑτέρουσ εἰσεπράξαντο οὓσ παρέλαβον, ἀνάγνωθί μοι αὐτῶν τὰσ μαρτυρίασ. βούλομαι τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ ἃ πέπονθα ὑπ’ αὐτῶν διηγήσασθαι ὑμῖν.

ἐπειδὴ γὰρ ὦφλον αὐτοῖσ τὴν δίκην ἐφ’ ᾗ τοὺσ μάρτυρασ τούτουσ διώκω τὰ ψευδῆ μεμαρτυρηκότασ, προσελθὼν τῷ Θεοφήμῳ μελλούσησ μοι ἤδη ἐξήκειν τῆσ ὑπερημερίασ, ἐδεήθην αὐτοῦ ἐπισχεῖν μοι ὀλίγον χρόνον, λέγων τὰσ ἀληθείασ, ὅτι πεπορισμένου τοῦ ἀργυρίου ὃ ἔμελλον αὐτῷ ἐκτίνειν συμβέβηκέ μοι τριηραρχία, καὶ ἀποστέλλειν διὰ τάχουσ δεῖ τὴν τριήρη, καὶ ὁ στρατηγὸσ Ἀλκίμαχοσ αὑτῷ παρασκευάζειν κελεύοι ταύτην τὴν ναῦν· τὸ οὖν ἀργύριον τὸ πεπορισμένον τῷ Θεοφήμῳ ἀποδοῦναι ἐνταῦθα κατεχρησάμην.

ἐδεόμην δ’ αὐτοῦ ἀναβαλέσθαι τὴν ὑπερημερίαν, ἑώσ ἂν τὴν ναῦν ἀποστείλω. ὁ δὲ ῥᾳδίωσ μοι καὶ ἀκάκωσ ἀποκρίνεται· οὐδὲν κωλύει, ἔφη· ἀλλ’ ἐπειδὰν τὴν ναῦν ἀποστείλῃσ, πόριζε καὶ ἐμοί. ἀποκριναμένου δέ μοι ταῦτα τοῦ Θεοφήμου καὶ ἀναβαλομένου τὴν ὑπερημερίαν, καὶ μάλιστά μου πιστεύσαντοσ τῇ τε ἐπισκήψει τῶν ψευδομαρτυρίων καὶ τῷ μὴ ἐθέλειν αὐτὸν παραδοῦναι τὴν ἄνθρωπον, ὡσ οὐδὲν ἂν νεωτερίσαντοσ περὶ τἀμά, ἐγὼ μὲν τὴν τριήρη ἀποστείλασ, οὐ πολλαῖσ ἡμέραισ ὕστερον πορίσασ τὸ ἀργύριον, προσελθὼν αὐτῷ ἐκέλευον ἐπὶ τὴν τράπεζαν ἀκολουθοῦντα κομίζεσθαι τὴν καταδίκην.

ὡσ δὲ ταῦτα ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν ἀναγνώσεται τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ὁ δὲ Θεόφημοσ ἀντὶ τοῦ τὴν καταδίκην ἀπολαβεῖν ἀκολουθήσασ ἐπὶ τὴν τράπεζαν, ἐλθών μου τὰ πρόβατα λαμβάνει ποιμαινόμενα πεντήκοντα μαλακὰ καὶ τὸν ποιμένα μετ’ αὐτῶν καὶ πάντα τὰ ἀκόλουθα τῇ ποίμνῃ, ἔπειτα παῖδα διάκονον ὑδρίαν χαλκῆν ἀποφέροντα ἀλλοτρίαν ᾐτημένην, πολλοῦ ἀξίαν. καὶ ταῦτα ἔχουσιν οὐκ ἐξήρκεσεν αὐτοῖσ·

ἀλλ’ ἐπεισελθόντεσ εἰσ τὸ χωρίον γεωργῶ δὲ πρὸσ τῷ ἱπποδρόμῳ, καὶ οἰκῶ ἐνταῦθα ἐκ μειρακίου πρῶτον μὲν ἐπὶ τοὺσ οἰκέτασ ᾖξαν, ὡσ δὲ οὗτοι διαφεύγουσιν αὐτοὺσ καὶ ἄλλοσ ἄλλῃ ἀπεχώρησαν, ἐλθόντεσ πρὸσ τὴν οἰκίαν καὶ ἐκβαλόντεσ τὴν θύραν τὴν εἰσ τὸν κῆπον φέρουσαν Εὐέργόσ τε οὑτοσὶ ὁ ἀδελφὸσ ὁ Θεοφήμου καὶ Μνησίβουλοσ ὁ κηδεστὴσ αὐτοῦ, οἷσ οὐδεμίαν δίκην ὠφλήκειν οὐδὲ προσῆκεν αὐτοὺσ ἅπτεσθαι τῶν ἐμῶν οὐδενόσ, εἰσελθόντεσ ἐπὶ τὴν γυναῖκά μου καὶ τὰ παιδία ἐξεφορήσαντο ὅσα ἔτι ὑπόλοιπά μοι ἦν σκεύη ἐν τῇ οἰκίᾳ.

ᾤοντο μὲν γὰρ οὐ τοσαῦτα μόνον λήψεσθαι, ἀλλὰ πολλῷ πλείω·

τὴν γὰρ οὖσάν μοι ποτὲ κατασκευὴν τῆσ οἰκίασ καταλήψεσθαι· ἀλλ’ ὑπὸ τῶν λῃτουργιῶν καὶ τῶν εἰσφορῶν καὶ τῆσ πρὸσ ὑμᾶσ φιλοτιμίασ τὰ μὲν ἐνέχυρα κεῖται αὐτῶν, τὰ δὲ πέπραται. ὅσα δ’ ἦν ἔτι ὑπόλοιπα, πάντα λαβόντεσ ᾤχοντο. πρὸσ δὲ τούτοισ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἔτυχεν ἡ γυνή μου μετὰ τῶν παιδίων ἀριστῶσα ἐν τῇ αὐλῇ, καὶ μετ’ αὐτῆσ τιτθή τισ ἐμὴ γενομένη πρεσβυτέρα, ἄνθρωποσ εὔνουσ καὶ πιστὴ καὶ ἀφειμένη ἐλευθέρα ὑπὸ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ.

συνῴκησεν δὲ ἀνδρί, ἐπειδὴ ἀφείθη ἐλευθέρα· ὡσ δὲ οὗτοσ ἀπέθανεν καὶ αὐτὴ γραῦσ ἦν καὶ οὐκ ἦν αὐτὴν ὁ θρέψων, ἐπανῆκεν ὡσ ἐμέ. ἀναγκαῖον οὖν ἦν μὴ περιιδεῖν ἐνδεεῖσ ὄντασ μήτε τιτθὴν γενομένην μήτε παιδαγωγόν·

ἅμα δὲ καὶ τριηραρχῶν ἐξέπλεον, ὥστε καὶ τῇ γυναικὶ βουλομένῃ ἦν τοιαύτην οἰκουρὸν μετ’ αὐτῆσ με καταλιπεῖν. ἀριστώντων δὲ ἐν τῇ αὐλῇ, ὡσ ἐπεισπηδῶσιν οὗτοι καὶ καταλαμβάνουσιν αὐτὰσ καὶ ἡρ́παζον τὰ σκεύη, αἱ μὲν ἄλλαι θεράπαιναι ἐν τῷ πύργῳ γὰρ ἦσαν, οὗπερ διαιτῶνται ὡσ ἤκουσαν κραυγῆσ, κλείουσι τὸν πύργον, καὶ ἐνταῦθα μὲν οὐκ εἰσῆλθον, τὰ δ’ ἐκ τῆσ ἄλλησ οἰκίασ ἐξέφερον σκεύη, ἀπαγορευούσησ τῆσ γυναικὸσ μὴ ἅπτεσθαι αὐτοῖσ, καὶ λεγούσησ ὅτι αὑτῆσ εἰή ἐν τῇ προικὶ τετιμημένα καὶ ὅτι τὰ πρόβατα ἔχετε πεντήκοντα καὶ τὸν παῖδα καὶ τὸν ποιμένα, πλείονοσ ἄξια ἢ κατεδικάσασθε· ἀπήγγειλε γάρ τισ αὐτοῖσ τῶν γειτόνων κόψασ τὴν θύραν.

ἔτι δὲ ἔφη τὸ ἀργύριον αὐτοῖσ κείμενον εἶναι ἐπὶ τῇ τραπέζῃ· ἠκηκόει γὰρ ἐμοῦ· κἂν περιμείνητε, ἔφη, ἢ μετέλθῃ τισ ὑμῶν αὐτόν, ἔχοντεσ ἄπιτε τὸ ἀργύριον ἤδη· τὰ δὲ σκεύη ἐᾶτε, καὶ μηδὲν τῶν ἐμῶν φέρετε, ἄλλωσ τε καὶ ἔχοντεσ ἄξια τῆσ καταδίκησ. ταῦτα δὲ λεγούσησ τῆσ γυναικὸσ οὐχ ὅπωσ ἐπέσχον, ἀλλὰ καὶ τῆσ τιτθῆσ τὸ κυμβίον λαβούσησ παρακείμενον αὐτῇ, ἐξ οὗ ἔπινεν, καὶ ἐνθεμένησ εἰσ τὸν κόλπον, ἵνα μὴ οὗτοι λάβοιεν, ἐπειδὴ εἶδεν ἔνδον ὄντασ αὐτούσ, κατιδόντεσ αὐτὴν οὕτω διέθεσαν ἀφαιρούμενοι τὸ κυμβίον Θεόφημοσ καὶ Εὐέργοσ ἁδελφὸσ αὐτοῦ οὑτοσί, ὥστε ὕφαιμοι μὲν οἱ βραχίονεσ καὶ οἱ καρποὶ τῶν χειρῶν αὐτῆσ ἐγένοντο ἀποστρεφομένησ τὼ χεῖρε καὶ ἑλκομένησ ὑπὸ τούτων ἀφαιρουμένων τὸ κυμβίον, ἀμυχὰσ δ’ ἐν τῷ τραχήλῳ εἶχεν ἀγχομένη, πελιὸν δὲ τὸ στῆθοσ.

εἰσ τοῦτο δ’ ἦλθον πονηρίασ ὥστε, ἑώσ ἀφείλοντο τὸ κυμβίον ἐκ τοῦ κόλπου αὐτῆσ, οὐκ ἐπαύσαντο ἄγχοντεσ καὶ τύπτοντεσ τὴν γραῦν.

ἀκούοντεσ δὲ οἱ θεράποντεσ τῶν γειτόνων τῆσ κραυγῆσ καὶ ὁρῶντεσ τὴν οἰκίαν πορθουμένην τὴν ἐμήν, οἱ μὲν ἀπὸ τῶν τεγῶν τῶν ἑαυτῶν ἐκαλίστρουν τοὺσ παριόντασ, οἱ δὲ καὶ εἰσ τὴν ἑτέραν ὁδὸν ἐλθόντεσ καὶ ἰδόντεσ Ἁγνόφιλον παριόντα ἐκέλευσαν παραγενέσθαι.

προσελθὼν δὲ ὁ Ἁγνόφιλοσ προσκληθεὶσ ὑπὸ τοῦ θεράποντοσ τοῦ Ἀνθεμίωνοσ, ὅσ ἐστί μοι γείτων, εἰσ μὲν τὴν οἰκίαν οὐκ εἰσῆλθεν οὐ γὰρ ἡγεῖτο δίκαιον εἶναι μὴ παρόντοσ γε τοῦ κυρίου, ἐν δὲ τῷ τοῦ Ἀνθεμίωνοσ χωρίῳ ὢν ἑώρα τά τε σκεύη ἐκφερόμενα καὶ Εὐέργον καὶ Θεόφημον ἐξιόντασ ἐκ τῆσ ἐμῆσ οἰκίασ. οὐ μόνον τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, λαβόντεσ μου τὰ σκεύη ᾤχοντο, ἀλλὰ καὶ τὸν υἱὸν ἦγον ὡσ οἰκέτην, ἑώσ τῶν γειτόνων ἀπαντήσασ αὐτοῖσ Ἑρμογένησ εἶπεν ὅτι υἱόσ μου εἰή.

ὡσ δὲ ταῦτα ἀληθῆ λέγω, ἀναγνώσεται ὑμῖν τὰσ μαρτυρίασ. ἐπειδὴ τοίνυν μοι ἀπηγγέλθη εἰσ Πειραιᾶ τὰ γεγενημένα ὑπὸ τῶν γειτόνων, ἐλθὼν εἰσ ἀγρὸν τούτουσ μὲν οὐκέτι καταλαμβάνω, ἰδὼν δὲ τὰ ἐκ τῆσ οἰκίασ ἐκπεφορημένα καὶ τὴν γραῦν ὡσ διέκειτο, καὶ ἀκούων τῆσ γυναικὸσ τὰ γενόμενα, προσελθὼν τῷ Θεοφήμῳ τῇ ὑστεραίᾳ ἑώθεν ἐν τῇ πόλει μάρτυρασ ἔχων ἐκέλευον αὐτὸν πρῶτον μὲν τὴν καταδίκην ἀπολαμβάνειν καὶ ἀκολουθεῖν ἐπὶ τὴν τράπεζαν, ἔπειτα τὴν ἄνθρωπον θεραπεύειν ἣν συνέκοψαν, καὶ ἰατρὸν εἰσάγειν ὃν αὐτοὶ βούλοιντο.

ταῦτα δέ μου λέγοντοσ καὶ διαμαρτυρομένου, κακά με πολλὰ εἰπόντεσ ὁ μὲν Θεόφημοσ ἠκολούθει μόλισ, διατριβὰσ ἐμποιῶν καὶ φάσκων βούλεσθαι καὶ αὐτόσ τινασ παραλαβεῖν μάρτυρασ ταῦτα δ’ ἔλεγεν τεχνάζων τοῦ χρόνον ἐγγενέσθαι, ὁ δ’ Εὐέργοσ οὑτοσὶ εὐθὺσ ἐκ τῆσ πόλεωσ μεθ’ ἑτέρων ὁμοίων αὑτῷ ἐλθὼν εἰσ ἀγρόν, τὰ ὑπόλοιπα σκεύη, εἴ τινα τῇ προτεραίᾳ ἐν τῷ πύργῳ ἦν καὶ οὐκ ἔτυχεν ἔξω ὄντα, ἐπειδὴ δ’ ἐγὼ ἦλθον, διὰ τὴν χρείαν κατηνέχθη, ἐκβαλὼν τὴν θύραν ἥνπερ καὶ τῇ προτεραίᾳ ἐξέβαλον κακῶσ ἐνεστηκυῖαν, ᾤχετό μου λαβὼν τὰ σκεύη·

ᾧ οὔτε δίκην ὠφλήκειν, οὔτε συμβόλαιον ἦν μοι πρὸσ αὐτὸν οὐδέν. ἐκτίνοντοσ δέ μου τῷ Θεοφήμῳ, ᾧ ὠφλήκειν τὴν δίκην, ἐπειδὴ ἐξέτινον πολλῶν παρόντων μαρτύρων χιλίασ μὲν καὶ ἑκατὸν δραχμὰσ <τὴν καταδίκην, ὀγδοήκοντα δὲ καὶ ἑκατὸν δραχμὰσ> καὶ τρεῖσ καὶ δύ’ ὀβολὼ τὴν ἐπωβελίαν, τριάκοντα δὲ τὰ πρυτανεῖα τῶν γὰρ ἄλλων οὐδὲν αὐτῷ ἐπιτιμίων ὦφλον, λαβὼν τοίνυν παρ’ ἐμοῦ ἐπὶ τῇ τραπέζῃ χιλίασ τριακοσίασ δέκα τρεῖσ δύ’ ὀβολὼ τὸ σύμπαν κεφάλαιον, ἀπαιτοῦντοσ ἐμοῦ τά τε πρόβατα καὶ τὰ ἀνδράποδα καὶ τὰ σκεύη ἃ ἡρπάκει μου, οὐκ ἔφη ἀποδώσειν μοι, εἰ μή τισ αὐτὸν ἀφήσει καὶ τοὺσ μετ’ αὐτοῦ τῶν ἐγκλημάτων καὶ τοὺσ μάρτυρασ τῶν ψευδομαρτυρίων.

ταῦτα δὲ ἀποκριναμένου αὐτοῦ μάρτυρασ μὲν ἐποιησάμην τῆσ ἀποκρίσεωσ τοὺσ παρόντασ, τὴν δὲ δίκην ἐξέτεισα, ὑπερήμερον γὰρ οὐκ ᾤμην δεῖν ἐμαυτὸν εἶναι.

τὸν δ’ Εὐέργον οὐδ’ ᾔδειν εἰσεληλυθότα μου εἰσ τὴν οἰκίαν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ, ἀλλ’ αὐτίκα ἡ δίκη ἐξετέτειστο, καὶ εἶχεν ὁ Θεόφημοσ τά τε πρόβατα καὶ τὰ ἀνδράποδα καὶ τὰ σκεύη τὰ τῇ προτεραίᾳ περιγενόμενα, καὶ ἄγγελοσ ἦλθέ μοι λιθοκόποσ τισ, τὸ πλησίον μνῆμα ἐργαζόμενοσ, ὅτι πάλιν οἴχεται Εὐέργοσ τὰ ὑπόλοιπα σκεύη ἐκφορήσασ ἐκ τῆσ οἰκίασ· πρὸσ ὃν οὐδέν μοι πρᾶγμα ἦν. ὡσ οὖν ἀληθῆ λέγω, καὶ ὅτι τῇ μὲν προτεραίᾳ εἰλήφεσάν μου τὰ ἐνέχυρα, τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἐκομίσαντο τὸ ἀργύριον παρ’ ἐμοῦ καίτοι πῶσ ἄν, εἰ μὴ πεπορισμένον τε ἦν καὶ ἐπηγγέλκειν αὐτοῖσ, εὐθὺσ ἂν ἀπέλαβον;

καὶ πάλιν αὐθημερὸν εἰσεληλύθεσαν εἰσ τὴν οἰκίαν ἐκτίνοντοσ τὴν δίκην, τούτων ὑμῖν ἀναγνώσεται τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ἐπειδὴ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπαγγείλαντόσ μου αὐτῷ θεραπεύειν τὴν ἄνθρωπον ἣν συνέκοψαν καὶ ἰατρὸν εἰσάγειν οὐκ ἐφρόντιζον, ἐγὼ αὐτὸσ εἰσήγαγον ἰατρὸν ᾧ πολλὰ ἔτη ἐχρώμην, ὃσ ἐθεράπευεν αὐτὴν ἀρρωστοῦσαν, καὶ ἐπέδειξα ὡσ εἶχεν, εἰσαγαγὼν μάρτυρασ. ἀκούσασ δὲ τοῦ ἰατροῦ ὅτι οὐδὲν ἔτι εἰή ἡ ἄνθρωποσ, πάλιν ἑτέρουσ μάρτυρασ παραλαβὼν τήν τε ἄνθρωπον ἐπέδειξα ὡσ εἶχεν, καὶ ἐπήγγειλα τούτοισ θεραπεύειν.

ἕκτῃ τοίνυν ἡμέρᾳ ὕστερον ἢ οὗτοι εἰσῆλθον εἰσ τὴν οἰκίαν, ἐτελεύτησεν ἡ τιτθή. ὡσ δὲ ἀληθῆ ταῦτα λέγω, τούτων ὑμῖν ἀναγνώσεται τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ἐπειδὴ τοίνυν ἐτελεύτησεν, ἦλθον ὡσ τοὺσ ἐξηγητάσ, ἵνα εἰδείην ὅ τι με χρὴ ποιεῖν περὶ τούτων, καὶ διηγησάμην αὐτοῖσ ἅπαντα τὰ γενόμενα, τήν τε ἄφιξιν τὴν τούτων καὶ τὴν εὔνοιαν τῆσ ἀνθρώπου, καὶ ὡσ εἶχον αὐτὴν ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ὡσ διὰ τὸ κυμβίον, οὐκ ἀφιεῖσα, τελευτήσειεν. ἀκούσαντεσ δέ μου οἱ ἐξηγηταὶ ταῦτα, ἤροντό με πότερον ἐξηγήσωνταί μοι μόνον ἢ καὶ συμβουλεύσωσιν·

ἀποκριναμένου δέ μου αὐτοῖσ ἀμφότερα, εἶπόν μοι ἡμεῖσ τοίνυν σοι τὰ μὲν νόμιμα ἐξηγησόμεθα, τὰ δὲ σύμφορα παραινέσομεν·

πρῶτον μὲν ἐπενεγκεῖν δόρυ ἐπὶ τῇ ἐκφορᾷ, καὶ προαγορεύειν ἐπὶ τῷ μνήματι, εἴ τισ προσήκων ἐστὶν τῆσ ἀνθρώπου, ἔπειτα τὸ μνῆμα φυλάττειν ἐπὶ τρεῖσ ἡμέρασ. τάδε δὲ συμβουλεύομέν σοι, ἐπειδὴ αὐτὸσ μὲν οὐ παρεγένου, ἡ δὲ γυνὴ καὶ τὰ παιδία, ἄλλοι δέ σοι μάρτυρεσ οὐκ εἰσίν, ὀνομαστὶ μὲν μηδενὶ προαγορεύειν, τοῖσ δεδρακόσι δὲ καὶ κτείνασιν, εἶτα πρὸσ τὸν βασιλέα μὴ λαγχάνειν. οὐδὲ γὰρ ἐν τῷ νόμῳ ἔστι σοι·

οὐ γάρ ἐστιν ἐν γένει σοι ἡ ἄνθρωποσ, οὐδὲ θεράπαινα, ἐξ ὧν σὺ λέγεισ· οἱ δὲ νόμοι τούτων κελεύουσιν τὴν δίωξιν εἶναι· ὥστ’ εἰ διομεῖ ἐπὶ Παλλαδίῳ αὐτὸσ καὶ ἡ γυνὴ καὶ τὰ παιδία καὶ καταράσεσθε αὑτοῖσ καὶ τῇ οἰκίᾳ, χείρων τε δόξεισ πολλοῖσ εἶναι, καὶ ἐὰν μὲν ἀποφύγῃ σε, ἐπιωρκηκέναι, ἐὰν δὲ ἕλῃσ, φθονήσει. ἀλλ’ ὑπὲρ σεαυτοῦ καὶ τῆσ οἰκίασ ἀφοσιωσάμενοσ ὡσ ῥᾷστα τὴν συμφορὰν φέρειν, ἄλλῃ δὲ εἴ πῃ βούλει, τιμωροῦ. ταῦτα ἀκούσασ ἐγὼ τῶν ἐξηγητῶν, καὶ τοὺσ νόμουσ ἐπισκεψάμενοσ τοὺσ τοῦ Δράκοντοσ ἐκ τῆσ στήλησ, ἐβουλευόμην μετὰ τῶν φίλων ὅ τι χρή με ποιεῖν.

συμβουλευόντων δέ μοι ταὐτά, ἃ μὲν ὑπὲρ τῆσ οἰκίασ προσῆκεν μοι πρᾶξαι καὶ ἃ ἐξηγήσαντό μοι οἱ ἐξηγηταί, ἐποίησα, ἃ δ’ ἐκ τῶν νόμων οὐκέτι μοι προσῆκεν, ἡσυχίαν εἶχον. κελεύει γὰρ ὁ νόμοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοὺσ προσήκοντασ ἐπεξιέναι μέχρι ἀνεψιαδῶν καὶ ἐν τῷ ὁρ́κῳ διορίζεται ὅ τι προσήκων ἐστίν, κἂν οἰκέτησ ᾖ, τούτων τὰσ ἐπισκήψεισ εἶναι.

ἐμοὶ δὲ οὔτε γένει προσῆκεν ἡ ἄνθρωποσ οὐδέν, εἰ μὴ ὅσον τιτθὴ γενομένη, οὐδ’ αὖ θεράπαινά γε· ἀφεῖτο γὰρ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ ἐλευθέρα καὶ χωρὶσ ᾤκει καὶ ἄνδρα ἔσχεν. ψεύσασθαι δὲ πρὸσ ὑμᾶσ καὶ διομόσασθαι αὐτὸσ καὶ τὸν υἱὸν καὶ τὴν γυναῖκα οὐκ ἂν ἐτόλμησα, οὐδ’ ἂν εἰ εὖ ᾔδειν ὅτι αἱρήσοιμι αὐτούσ·

οὐ γὰρ οὕτωσ τούτουσ μισῶ, ὡσ ἐμαυτὸν φιλῶ. ἵνα δὲ μὴ λόγῳ μόνον ἀκούσητέ μου, αὐτὸν ὑμῖν τὸν νόμον ἀναγνώσομαι. Νόμοσ πολλαχόθεν μὲν οὖν οἶμαι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καταφανῆ ὑμῖν τὴν μαρτυρίαν εἶναι ὡσ ψευδήσ ἐστιν, οὐχ ἥκιστα δ’ ἐκ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖσ ῥᾴδιον γνῶναι. οὗτοι γὰρ ᾤοντο, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐμέ, εἰ πολλά μου λάβοιεν ἐνέχυρα, ἅσμενον ἀφήσειν με τοὺσ μάρτυρασ τῶν ψευδομαρτυρίων, ὥστε ἀπολαβεῖν με τὰ ἐνέχυρα.

καὶ ἐπειδὴ ἐδεήθην αὐτοῦ ἀναβαλέσθαι μοι τὴν ὑπερημερίαν, ἅσμενοσ ἤκουσεν, ἵνα ὑπερήμεροσ αὐτῷ γενοίμην καὶ ἐκφορήσαιτό μου ὡσ πλεῖστα.

καὶ διὰ τοῦτο ἀκάκωσ καὶ ταχύ μοι ὡμολόγησεν, ἵνα πιθανὸσ γένηται καὶ μὴ καταφανὴσ ἐπιβουλεύων, ἡγούμενοσ οὐκ εἶναι αὑτῷ δι’ ἄλλου τρόπου τοὺσ μάρτυρασ ἀφεθῆναι τῶν ψευδομαρτυρίων ἢ διὰ τοῦ ἐξαπατῆσαι καὶ λαβεῖν με ὑπερήμερον καὶ ἐκφορήσασθαι ὡσ πλεῖστα· οὐ γὰρ ὅσα ἔχουσί μου ᾤετο λήψεσθαι, ἀλλὰ πολλῷ πλείω. καὶ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον ἀνέμενεν ὡσ οὐ διὰ ταχέων με ποριοῦντα αὐτῷ τὸ ἀργύριον, βουλόμενοσ ὑπ’ αὐτοὺσ τοὺσ ἀγῶνασ τῶν ψευδομαρτυρίων τὴν ἐνεχυρασίαν μου ποιήσασθαι·

ἐπειδὴ δὲ ἐπήγγειλα αὐτῷ κομίσασθαι τὴν δίκην, ἐλθών μου τά τε σκεύη καὶ τοὺσ οἰκέτασ καὶ τὰ πρόβατα ἔλαβεν ἀντὶ τοῦ ἀπολαβεῖν. γεωργῶ δὲ πρὸσ τῷ ἱπποδρόμῳ, ὥστε οὐ πόρρω ἔδει αὐτὸν ἐλθεῖν. ὅτι δ’ ἀληθῆ λέγω, μέγα τεκμήριον ὑμῖν ἔστω·

τῇ ὑστεραίᾳ γὰρ ἐκομίσατο τὸ ἀργύριον τῆσ δίκησ ἢ τὰ ἐνέχυρα ἔλαβεν. καίτοι πῶσ ἄν, εἰ μὴ πεπορισμένον ἦν, εὐθὺσ ἀπέλαβε τὸ ἀργύριον χιλίασ τριακοσίασ δέκα τρεῖσ δύ’ ὀβολώ; καὶ τὰ ἐνέχυρά μοι οὐκ ἀπεδίδου, ἀλλ’ ἔτι καὶ νῦν ἔχει ὡσ ὑπερημέρου ὄντοσ. ὅτι δ’ οὐκ ἦν αὐτῷ ὑπερήμεροσ, ἀνάγνωθί μοι τὸν νόμον καὶ τὴν μαρτυρίαν, ὃσ κελεύει κύρια εἶναι ὅ τι ἂν ἕτεροσ ἑτέρῳ ὁμολογήσῃ, ὥστε οὐκέτι ἦν αὐτῷ δήπου ὑπερήμεροσ. ΝόμοσΜαρτυρία ὡσ μὲν τοίνυν ὡμολόγησε καὶ ἀνεβάλετό μοι τὴν ὑπερημερίαν, μεμαρτύρηται ὑμῖν· ὡσ δὲ ἐτριηράρχουν, ὁ συντριήραρχόσ μοι μεμαρτύρηκεν, καὶ ὡσ ἡ ναῦσ στρατηγὶσ κατεσκευάσθη Ἀλκιμάχῳ.

ὥστ’ οὐκ ἦν αὐτῷ δήπου ὑπερήμεροσ ἀναβαλομένῳ μοι, ἔτι δὲ καὶ ἐκτίνων. ἀλλὰ δεινὴ ἡ πλεονεξία τοῦ τρόπου, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, περὶ τὸ πλέον καὶ τὸ ἔλαττον. καὶ εὖ ᾔδεσαν ὅτι, εἰ μὲν τὴν ἄνθρωπον παραδώσουσιν, ἐξελεγχθήσονται ψευδῆ ἐγκαλέσαντεσ, εἰ δὲ μὴ παραδώσουσιν ἣν ἐμαρτύρησαν ὡσ οὗτοσ ἤθελε παραδιδόναι, ψευδομαρτυρίων ἁλώσονται. δέομαι δ’ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἴ τισ ἄρα τῶν τότε δικαζόντων τυγχάνει ὢν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, τοῖσ αὐτοῖσ χρήσασθαι ἤθεσιν οἷσπερ καὶ τότε, καὶ εἰ μὲν ἡ μαρτυρία πιστὴ ὑμῖν ἔδοξεν εἶναι καὶ ἐγὼ φεύγειν τὸν ἔλεγχον τὸν ἐκ τῆσ ἀνθρώπου, νῦν ἐξελεγχομένων αὐτῶν ψευδῆ μεμαρτυρηκότων καὶ οὐ παραδιδόντων τὴν ἄνθρωπον βοηθῆσαί μοι, εἰ δ’ ἐμοὶ ὠργίσθητε ὅτι ἐνεχυράσων ἦλθον ἐπὶ τὴν οἰκίαν τὴν τοῦ Θεοφήμου, καὶ τούτοισ νῦν ὀργισθῆναι ὅτι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ἦλθον.

καὶ ἐγὼ μὲν ὑπὸ νόμων καὶ ψηφισμάτων ἀναγκαζόμενοσ, πρόνοιαν ἐποιησάμην τοῦ μήτε ἐπὶ τὸν πατέρα τὸν τούτου εἰσελθεῖν μήτε ἐπὶ τὴν μητέρα, μήτε τῶν τοῦ ἀδελφοῦ λαβεῖν μηδέν, ἀλλ’ οὗ αὐτὸσ ᾤκει ὁ Θεόφημοσ·

καὶ ἐπειδὴ οὐ κατέλαβον αὐτὸν ἔνδον, οὐχ ἁρπάσασ ᾠχόμην οὐδέν, ἀλλὰ μετελθεῖν ἐκέλευσα αὐτόν, καὶ παρόντοσ, οὐκ ἀπόντοσ, τὴν ἐνεχυρασίαν ἐποιησάμην, καὶ ἀφαιρούμενοσ ἀφῆκα, καὶ ἀνῆλθον ἐπὶ τὴν βουλὴν τοὺσ κυρίουσ, καὶ εἰσαγγείλασ καὶ ἑλὼν ἐν τῇ βουλῇ, ἀποχρῆν ἡγησάμην τὰ μὲν σκεύη ἀπολαβεῖν ἁπλᾶ, περὶ δὲ τῶν πληγῶν ἐπιτρέψαι, τῷ δὲ τιμήματι συγχωρῆσαι· ὥστε ἐγὼ μὲν οὕτω πρᾶοσ περὶ τούτουσ ἦν, οὗτοι δὲ οὕτωσ ἀσελγεῖσ καὶ βδελυροὶ ὥστ’ ἐπὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδία εἰσελθεῖν, ἔχοντεσ μὲν τὰ πρόβατα καὶ τοὺσ οἰκέτασ, πλείονοσ ἄξια ἢ κατεδικάσαντο, ἀναβαλόμενοι δὲ τὴν ὑπερημερίαν, ἐπαγγείλαντοσ δ’ ἐμοῦ κομίζεσθαι αὐτοῖσ τὴν δίκην, ὡσ μεμαρτύρηται ὑμῖν, καὶ εἰσελθόντεσ εἰσ τὴν οἰκίαν τά τε σκεύη ἐκφορῆσαι τήν τε τιτθὴν συγκόψαι, γραῦν γυναῖκα, ἕνεκα κυμβίου, καὶ ταῦτα πάντα ἔτι ἔχειν καὶ μὴ ἀποδιδόναι ἐκτετεικότοσ ἐμοῦ τὴν δίκην, χιλίασ τριακοσίασ δέκα τρεῖσ δύ’ ὀβολώ.

εἰ δέ τισ ἀγνοήσασ αὐτοὺσ τότε ἀκάκουσ ἡγήσατο καὶ ἀπράγμονασ εἶναι, βούλομαι ὑμῖν περὶ αὐτῶν τὰσ μαρτυρίασ ἀναγνῶναι, ἃσ μεμαρτυρήκασί μοι οἱ ὑπὸ τούτων ἠδικημένοι λόγῳ μὲν γὰρ διηγήσασθαι οὐκ ἂν ἱκανόν μοι γένοιτο τὸ ὕδωρ, ἵν’ ἐκ τούτων ἁπάντων σκεψάμενοι, τῶν τε λεχθέντων καὶ τῶν μαρτυρουμένων, ὁσίαν καὶ δικαίαν ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν τιθῆσθε τὴν ψῆφον.

λέγε τὰσ μαρτυρίασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν

(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION