Demosthenes, Speeches, Περὶ Ἁλοννήσου

(데모스테네스, Speeches, Περὶ Ἁλοννήσου)

ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐκ ἔστιν ὅπωσ αἱ αἰτίαι, ἃσ Φίλιπποσ αἰτιᾶται τοὺσ ὑπὲρ τῶν δικαίων πρὸσ ὑμᾶσ λέγοντασ, κωλύσουσι συμβούλουσ ἡμᾶσ γίγνεσθαι ὑπὲρ τῶν ὑμῖν συμφερόντων· δεινὸν γὰρ ἂν εἰή, εἰ τὴν ἐπὶ τοῦ βήματοσ παρρησίαν αἱ παρ’ ἐκείνου πεμπόμεναι ἐπιστολαὶ ἀνέλοιεν. ἐγὼ δ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, βούλομαι πρῶτον μὲν περὶ ὧν Φίλιπποσ ἐπέσταλκε, περὶ τούτων διεξελθεῖν· ὕστερον δέ, περὶ ὧν οἱ πρέσβεισ λέγουσι, καὶ ἡμεῖσ λέξομεν. Φίλιπποσ γὰρ ἄρχεται μὲν περὶ Ἁλοννήσου λέγων ὡσ ὑμῖν δίδωσιν ἑαυτοῦ οὖσαν, ὑμᾶσ δὲ οὔ φησι δικαίωσ αὐτὸν ἀπαιτεῖν·

οὐ γὰρ ὑμετέραν οὖσαν οὔτε λαβεῖν οὔτε νῦν ἔχειν. ἔλεγε δὲ καὶ πρὸσ ἡμᾶσ τοιούτουσ λόγουσ, ὅτε πρὸσ αὐτὸν ἐπρεσβεύσαμεν, ὡσ λῃστὰσ ἀφελόμενοσ ταύτην τὴν νῆσον κτήσαιτο, καὶ προσήκειν αὐτὴν ἑαυτοῦ εἶναι. τοῦτον δὲ τὸν λόγον, ὡσ οὐκ ἔστι δίκαιοσ, οὐ χαλεπόν ἐστιν αὐτοῦ ἀφελέσθαι.

ἅπαντεσ γὰρ οἱ λῃσταὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ τόπουσ καταλαμβάνοντεσ καὶ τούτουσ ἐχυροὺσ ποιούμενοι, ἐντεῦθεν τοὺσ ἄλλουσ κακῶσ ποιοῦσιν. ὁ δὴ τοὺσ λῃστὰσ τιμωρησάμενοσ καὶ κρατήσασ οὐκ ἂν δήπου εἰκότα λέγοι, εἰ φαίη, ἃ ἐκεῖνοι ἀδίκωσ καὶ ἀλλότρια εἶχον, ταῦθ’ ἑαυτοῦ γίγνεσθαι. εἰ γὰρ ταῦτα συγχωρήσετε, τί κωλύει, καὶ εἴ τινα τῆσ Ἀττικῆσ λῃσταὶ τόπον καταλάβοιεν ἢ Λήμνου ἢ Ἴμβρου ἢ Σκύρου, καί τινεσ τούτουσ τοὺσ λῃστὰσ ἐκκόψαιεν, εὐθὺσ καὶ τὸν τόπον τοῦτον, οὗ ἦσαν οἱ λῃσταί, τὸν ὄντα ἡμέτερον, τῶν τιμωρησαμένων τοὺσ λῃστὰσ γίγνεσθαι;

Φίλιπποσ δ’ οὐκ ἀγνοεῖ ταῦτ’ οὐ δίκαια λέγων, ἀλλ’ εἰ καί τισ ἄλλοσ ἐπιστάμενοσ παρακρουσθῆναι ἂν ὑμᾶσ οἰέται ὑπὸ τῶν τἀνταῦθα διοικήσειν, ὡσ ἂν αὐτὸσ ἐκεῖνοσ βούληται, καὶ πρὶν ὑπεσχημένων, καὶ νῦν δὲ πραττόντων.

ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γε λανθάνει αὐτόν, ὅτι δι’ ἀμφοτέρων τῶν ὀνομάτων, ὁποτέρῳ ἂν χρῆσθε, ὑμεῖσ ἕξετε τὴν νῆσον, ἄν τε λάβητε ἄν τ’ ἀπολάβητε. τί οὖν αὐτῷ διαφέρει, μὴ τῷ δικαίῳ ὀνόματι χρησάμενον ἀποδοῦναι ὑμῖν, ἀλλὰ δωρεὰν δεδωκέναι, τῷ ἀδίκῳ;

οὐχ ἵν’ εὐεργέτημά τι καταλογίσηται πρὸσ ὑμᾶσ γελοῖον γὰρ ἂν εἰή τοῦτο τὸ εὐεργέτημα, ἀλλ’ ἵν’ ἐνδείξηται ἅπασι τοῖσ Ἕλλησιν ὅτι Ἀθηναῖοι τὰ ἐν τῇ θαλάττῃ χωρία ἀγαπῶσι παρὰ τοῦ Μακεδόνοσ λαμβάνοντεσ. τοῦτο δ’ ὑμῖν οὐ ποιητέον ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι. ὅταν δὲ λέγῃ περὶ τούτων ὡσ ἐθέλει διαδικάσασθαι, οὐδὲν ἀλλ’ ἢ χλευάζει ὑμᾶσ, πρῶτον μὲν ἀξιῶν Ἀθηναίουσ ὄντασ πρὸσ τὸν ἐκ Πέλλησ ὁρμώμενον περὶ τῶν νήσων διαδικάζεσθαι, πότερ’ ὑμέτεραι ἢ ἐκείνου εἰσίν.

πῶσ ὑμεῖσ οὐχ ὁμολογουμένωσ, ὅταν ταῦτα διαπράττησθε, τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ ἁπάντων ἀφεστήκατε, καὶ ἐπιδείκνυτε ἅπασιν ἀνθρώποισ ὅτι οὐδὲ περὶ ἑνὸσ αὐτῷ διαγωνιεῖσθε, εἴγε περὶ τῶν ἐν τῇ θαλάττῃ, οὗ φατὲ ἰσχύειν, μὴ διαγωνιεῖσθε, ἀλλὰ δικάσεσθε;

ἔτι περὶ συμβόλων φησὶ πεπομφέναι πρὸσ ὑμᾶσ τοὺσ ποιησομένουσ, ταῦτα δὲ κύρια ἔσεσθαι, οὐκ ἐπειδὰν ἐν τῷ δικαστηρίῳ τῷ παρ’ ὑμῖν κυρωθῇ, ὥσπερ ὁ νόμοσ κελεύει, ἀλλ’ ἐπειδὰν ὡσ ἑαυτὸν ἐπανενεχθῇ, ἐφέσιμον τὴν παρ’ ὑμῶν γενομένην γνῶσιν ὡσ ἑαυτὸν ποιούμενοσ.

βούλεται γὰρ ὑμῶν τοῦτο προλαβεῖν καὶ ὁμολογούμενον ἐν τοῖσ συμβόλοισ καταστῆσαι, ὅτι τῶν περὶ Ποτείδαιαν γεγενημένων ἀδικημάτων οὐδὲν ἐγκαλεῖτε αὐτῷ ὡσ ἀδικούμενοι, ἀλλὰ βεβαιοῦτε δικαίωσ αὐτὴν ἐκεῖνον καὶ λαβεῖν καὶ κεκτῆσθαι. καίτοι Ἀθηναίων οἱ ἐν Ποτειδαίᾳ κατοικοῦντεσ, οὐκ ὄντοσ αὐτοῖσ πολέμου πρὸσ Φίλιππον, ἀλλὰ συμμαχίασ, καὶ ὁρ́κων ὀμωμοσμένων, οὓσ Φίλιπποσ τοῖσ οἰκοῦσιν ἐν Ποτειδαίᾳ ὤμοσεν, ἀφῃρέθησαν ὑπ’ αὐτοῦ τὰ κτήματα.

ταῦτα δὴ βούλεται τἀδικήματα πανταχῶσ παρ’ ὑμῖν βεβαιώσασθαι, ὅτι οὔτ’ ἐγκαλεῖτε οὔθ’ ἡγεῖσθε ἀδικεῖσθαι· ἐπεὶ ὅτι γε συμβόλων οὐδὲν δέονται Μακεδόνεσ πρὸσ Ἀθηναίουσ, ὁ παρεληλυθὼσ ὑμῖν χρόνοσ τεκμήριον γενέσθω·

οὔτε γὰρ Ἀμύντασ ὁ πατὴρ ὁ Φιλίππου οὔθ’ οἱ ἄλλοι βασιλεῖσ οὐδεπώποτε σύμβολα ἐποιήσαντο πρὸσ τὴν πόλιν τὴν ἡμετέραν. καίτοι πλείουσ γε ἦσαν αἱ ἐπιμειξίαι τότε πρὸσ ἀλλήλουσ ἢ νῦν εἰσίν·

ὑφ’ ἡμῖν γὰρ ἦν ἡ Μακεδονία καὶ φόρουσ ἡμῖν ἔφερον, καὶ τοῖσ ἐμπορίοισ τότε μᾶλλον ἢ νῦν ἡμεῖσ τε τοῖσ ἐκεῖ κἀκεῖνοι τοῖσ παρ’ ἡμῖν ἐχρῶντο, καὶ ἐμπορικαὶ δίκαι οὐκ ἦσαν, ὥσπερ νῦν, ἀκριβεῖσ, αἱ κατὰ μῆνα, ποιοῦσαι μηδὲν δεῖσθαι συμβόλων τοὺσ τοσοῦτον ἀλλήλων ἀπέχοντασ. ἀλλ’ ὅμωσ οὐδενὸσ τοιούτου ὄντοσ τότε, οὐκ ἐλυσιτέλει σύμβολα ποιησαμένουσ οὔτ’ ἐκ Μακεδονίασ πλεῖν Ἀθήναζε δίκασ ληψομένουσ, οὔθ’ ἡμῖν εἰσ Μακεδονίαν, ἀλλ’ ἡμεῖσ τε τοῖσ ἐκεῖ νομίμοισ ἐκεῖνοί τε τοῖσ παρ’ ἡμῖν τὰσ δίκασ ἐλάμβανον.

μὴ οὖν ἀγνοεῖτε ὅτι τὰ σύμβολα ταῦτα γίγνεται εἰσ ὑποδοχὴν τοῦ μηδ’ ἀμφισβητῆσαι εὐλόγωσ ὑμᾶσ ἔτι Ποτειδαίασ. ἔτι δὲ καὶ δοθῆναι αὐτῷ ταύτην τὴν ἄδειαν, περιπλέοντι καὶ ὁρμιζομένῳ εἰσ τὰσ νήσουσ ἐπὶ προφάσει τῇ τῶν λῃστῶν φυλακῇ διαφθείρειν τοὺσ νησιώτασ καὶ ἀφιστάναι ὑμῶν, καὶ μὴ μόνον τοὺσ φυγάδασ τοὺσ παρ’ ἑαυτοῦ εἰσ Θάσον κεκομικέναι διὰ τῶν ὑμετέρων στρατηγῶν, ἀλλὰ καὶ τὰσ ἄλλασ νήσουσ οἰκειώσασθαι, συμπέμπων τοὺσ συμπλευσομένουσ μετὰ τῶν στρατηγῶν τῶν ὑμετέρων ὡσ κοινωνήσοντασ τῆσ κατὰ θάλατταν φυλακῆσ.

καίτοι οὔ φασί τινεσ αὐτὸν προσδεῖσθαι τῆσ θαλάττησ.

ὁ δ’ οὐδὲν δεόμενοσ τριήρεισ κατασκευάζεται, καὶ νεωσοίκουσ οἰκοδομεῖται, καὶ ἀποστόλουσ ἀποστέλλειν βούλεται, καὶ δαπάνασ οὐ μικρὰσ δαπανᾶν εἰσ τοὺσ κατὰ θάλατταν κινδύνουσ, ὧν οὐδὲν προτιμᾷ. ταῦτ’ οἰέσθ’ ἄν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, Φίλιππον ἀξιῶσαι ὑμᾶσ συγχωρῆσαι αὐτῷ, εἰ μὴ ὑμῶν μὲν κατεφρόνει, οὓσ δ’ ἐνθάδε προῄρηται φίλουσ κεκτῆσθαι, τούτοισ διεπίστευεν;

οἳ οὐκ αἰσχύνονται Φιλίππῳ ζῶντεσ καὶ οὐ τῇ αὑτῶν πατρίδι, καὶ τὰσ παρ’ ἐκείνου δωρειὰσ λαμβάνοντεσ οἰόνται οἴκαδε λαμβάνειν, τὰ οἴκοι πωλοῦντεσ. περὶ δὲ τῆσ ἐπανορθώσεωσ τῆσ εἰρήνησ, ἣν ἔδοσαν ἡμῖν οἱ πρέσβεισ οἱ παρ’ ἐκείνου πεμφθέντεσ ἐπανορθώσασθαι, ὅτι ἐπηνωρθωσάμεθα, ὃ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ ὁμολογεῖται δίκαιον εἶναι, ἑκατέρουσ ἔχειν τὰ ἑαυτῶν, ἀμφισβητεῖ μὴ δεδωκέναι μηδὲ τοὺσ πρέσβεισ ταῦτ’ εἰρηκέναι πρὸσ ὑμᾶσ, οὐδὲν ἀλλ’ ἢ πεπεισμένοσ ὑπὸ τούτων, οἷσ χρῆται φίλοισ, ὡσ ὑμεῖσ οὐ μνημονεύετε τὰ ἐν τῷ δήμῳ εἰρημένα.

μόνον δὲ τοῦτο οὐχ οἱο͂́ν τε ὑμῖν ἐστιν ἀμνημονῆσαι·

ἐν γὰρ τῇ αὐτῇ ἐκκλησίᾳ καὶ οἱ πρέσβεισ ὑμῖν οἱ παρ’ ἐκείνου ἥκοντεσ διελέγοντο καὶ τὸ ψήφισμα ἐγράφη. ὥστ’ οὐχ οἱο͂́ν τε, παραχρῆμα τῶν λόγων εἰρημένων καὶ εὐθὺσ τοῦ ψηφίσματοσ ἐπαναγιγνωσκομένου, τὴν καταψευδομένην γνώμην τῶν πρέσβεων, ταύτην ὑμᾶσ χειροτονῆσαι· ὥστε τοῦτο μὲν οὐ κατ’ ἐμοῦ, ἀλλὰ καθ’ ὑμῶν ἐπέσταλκεν, ὡσ ὑμεῖσ περὶ ὧν οὐκ ἠκούσατε, περὶ τούτων ἀποκρινάμενοι τὴν γνώμην ἀπεστείλατε. καὶ οἱ μὲν πρέσβεισ αὐτοί, ὧν κατεψεύδετο τὸ ψήφισμα, ὅτ’ ἀπεκρίνεσθε αὐτοῖσ ἀναγιγνώσκοντεσ καὶ ἐπὶ ξένια αὐτοὺσ ἐκαλεῖτε, οὐκ ἐτόλμησαν παρελθεῖν, οὐδ’ εἰπεῖν ὅτι καταψεύδεσθε ἡμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ φατὲ ἡμᾶσ εἰρηκέναι ἃ οὐκ εἰρήκαμεν, ἀλλὰ σιωπῇ ἀπιόντεσ ᾤχοντο.

βούλομαι δ’ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι καὶ γὰρ ηὐδοκίμησεν ὁ Πύθων παρ’ ὑμῖν ἐν τῇ δημηγορίᾳ, ὁ τότε πρεσβεύων, αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ οὓσ ἔλεγεν ὑπομνῆσαι· οἶδα γὰρ ὅτι μέμνησθε. παραπλήσιοι δ’ ἦσαν οἷσ καὶ νῦν ἐπέσταλκε Φίλιπποσ·

ἐγκαλῶν γὰρ ἡμῖν τοῖσ διαβάλλουσι τὸν Φίλιππον, καὶ ὑμῖν ἐμέμφετο ὅτι ὡρμηκότοσ αὐτοῦ εὖ ποιεῖν ὑμᾶσ καὶ προῃρημένου μάλιστα τῶν Ἑλλήνων φίλουσ κεκτῆσθαι αὐτοὶ κωλύετε, ἀποδεχόμενοι τοὺσ λόγουσ τῶν συκοφαντούντων καὶ χρήματα ἐκεῖνον αἰτούντων καὶ διαβαλλόντων· τοὺσ γὰρ τοιούτουσ λόγουσ, ὅταν ἀπαγγελλόντων ἀκούῃ, ὅτι κακῶσ ἤκουεν, ὑμεῖσ δ’ ἀπεδέχεσθε, μεταβάλλειν αὐτοῦ τὴν γνώμην, ὅταν ἄπιστοσ φαίνηται τούτοισ ὧν προῄρηται εὐεργέτησ εἶναι. ἐκέλευεν οὖν τοὺσ λέγοντασ ἐν τῷ δήμῳ τῇ μὲν εἰρήνῃ μὴ ἐπιτιμᾶν·

οὐ γὰρ ἄξιον εἶναι εἰρήνην λύειν· εἰ δέ τι μὴ καλῶσ γέγραπται ἐν τῇ εἰρήνῃ, τοῦτ’ ἐπανορθώσασθαι, ὡσ ἅπαντα Φίλιππον ποιήσοντα ὅσ’ ἂν ὑμεῖσ ψηφίσησθε. ἂν δὲ διαβάλλωσι μέν, αὐτοὶ δὲ μηδὲν γράφωσι δι’ οὗ ἡ μὲν εἰρήνη ἔσται, παύσεται δ’ ἀπιστούμενοσ ὁ Φίλιπποσ, μὴ προσέχειν τὸν νοῦν τοῖσ τοιούτοισ ἀνθρώποισ. καὶ τούτουσ τοὺσ λόγουσ ὑμεῖσ ἀκούοντεσ ἀπεδέχεσθε, καὶ δίκαια ἔφατε τὸν Πύθωνα λέγειν·

καὶ ἦν δίκαια. ἔλεγε δὲ τούτουσ τοὺσ λόγουσ, οὐχ ὅπωσ λυθείη ἐκ τῆσ εἰρήνησ ἃ ἦν ἐκείνῳ συμφέροντα καὶ ὧν πολλὰ χρήματα ἀνηλώκει ὥστε γενέσθαι, ἀλλ’ ὑπὸ τῶν ἐνθάδε διδασκάλων προδεδιδαγμένοσ, οἳ οὐκ ᾤοντο εἶναι τὸν γράψοντα ἐναντία τῷ Φιλοκράτουσ ψηφίσματι, τῷ ἀπολλύντι Ἀμφίπολιν. ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παράνομον μὲν οὐδὲν ἐτόλμησα γράψαι, τῷ δὲ Φιλοκράτουσ ψηφίσματι οὐκ ἦν παράνομον τἀναντία γράφειν, ὡσ ἐγὼ ἐπιδείξω·

τὸ γὰρ ψήφισμα τὸ Φιλοκράτουσ, καθ’ ὃ ὑμεῖσ ἀπώλλυτε Ἀμφίπολιν, ἐναντίον ἦν τοῖσ προτέροισ ψηφίσμασι, καθ’ ἃ ὑμεῖσ ἐκτήσασθε ταύτην τὴν χώραν. τοῦτο μὲν οὖν παράνομον ἦν τὸ ψήφισμα, τὸ τοῦ Φιλοκράτουσ, καὶ οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἦν τὸν τὰ ἔννομα γράφοντα ταὐτὰ τῷ παρανόμῳ ψηφίσματι γράφειν.

ἐκείνοισ δὲ τοῖσ προτέροισ ψηφίσμασι, τοῖσ οὖσιν ἐννόμοισ καὶ σῴζουσι τὴν ὑμετέραν χώραν, ταὐτὰ γράφων ἔννομά τ’ ἔγραψα καὶ ἐξήλεγχον τὸν Φίλιππον, ὅτι ἐξηπάτα ὑμᾶσ καὶ οὐκ ἐπανορθώσασθαι ἐβούλετο τὴν εἰρήνην, ἀλλὰ τοὺσ ὑπὲρ ὑμῶν λέγοντασ ἀπίστουσ καταστῆσαι. καὶ ὅτι μὲν δοὺσ τὴν ἐπανόρθωσιν νῦν ἔξαρνόσ ἐστιν, ἅπαντεσ ἴστε.

φησὶ δ’ Ἀμφίπολιν ἑαυτοῦ εἶναι· ὑμᾶσ γὰρ ψηφίσασθαι ἐκείνου εἶναι, ὅτ’ ἐψηφίζεσθε ἔχειν αὐτὸν ἃ εἶχεν. ὑμεῖσ δὲ τὸ μὲν ψήφισμα τοῦτ’ ἐψηφίσασθε, οὐ μέντοι γ’ ἐκείνου εἶναι Ἀμφίπολιν· ἔστι γὰρ ἔχειν καὶ τἀλλότρια, καὶ οὐχ ἅπαντεσ οἱ ἔχοντεσ τὰ αὑτῶν ἔχουσιν, ἀλλὰ πολλοὶ καὶ ἀλλότρια κέκτηνται· ὥστε τοῦτό γε τὸ σοφὸν αὐτῷ ἠλίθιόν ἐστιν. καὶ τοῦ μὲν Φιλοκράτουσ ψηφίσματοσ μέμνηται, τῆσ δ’ ἐπιστολῆσ, ἣν πρὸσ ὑμᾶσ ἔπεμψεν ὅτ’ Ἀμφίπολιν ἐπολιόρκει, ἐπιλέλησται, ἐν ᾗ ὡμολόγει τὴν Ἀμφίπολιν ὑμετέραν εἶναι·

ἔφη γὰρ ἐκπολιορκήσασ ὑμῖν ἀποδώσειν, ὡσ οὖσαν ὑμετέραν καὶ οὐ τῶν ἐχόντων. κἀκεῖνοι μέν, ὡσ ἐοίκεν, οἱ πρότερον ἐν Ἀμφιπόλει οἰκοῦντεσ πρὶν Φίλιππον λαβεῖν, τὴν Ἀθηναίων χώραν εἶχον, ἐπειδὴ δὲ Φίλιπποσ αὐτὴν εἴληφεν, οὐ τὴν Ἀθηναίων χώραν ἀλλὰ τὴν ἑαυτοῦ ἔχει·

οὐδ’ Ὄλυνθόν γε οὐδ’ Ἀπολλωνίαν οὐδὲ Παλλήνην, οὐκ ἀλλοτρίασ ἀλλὰ τὰσ ἑαυτοῦ χώρασ κέκτηται. ἆρ’ ὑμῖν δοκεῖ πεφυλαγμένωσ ἅπαντα πρὸσ ὑμᾶσ ἐπιστέλλειν, ὅπωσ ἂν φαίνηται καὶ λέγων καὶ πράττων ἃ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ ὁμολογεῖται δίκαια εἶναι, ἀλλ’ οὐ σφόδρα καταπεφρονηκέναι, ὃσ τὴν χώραν, ἣν οἱ Ἕλληνεσ καὶ βασιλεὺσ ὁ Περσῶν ἐψηφίσαντο καὶ ὡμολογήκασιν ὑμετέραν εἶναι, ταύτην φησὶν ἑαυτοῦ καὶ οὐχ ὑμετέραν εἶναι;

ἡγούμενοι καὶ δίκαιον τοῦτο καὶ φιλάνθρωπον, μὴ μόνον ἡμᾶσ καὶ τοὺσ συμμάχουσ τοὺσ ἡμετέρουσ καὶ Φίλιππον καὶ τοὺσ συμμάχουσ τοὺσ ἐκείνου ἄγειν τὴν εἰρήνην, τοὺσ δὲ μήθ’ ἡμετέρουσ ὄντασ μήτε Φιλίππου συμμάχουσ ἐν μέσῳ κεῖσθαι καὶ ὑπὸ τῶν κρειττόνων ἀπόλλυσθαι, ἀλλὰ καὶ τούτοισ διὰ τὴν ὑμετέραν εἰρήνην ὑπάρχειν σωτηρίαν, καὶ τῷ ὄντι εἰρήνην ἄγειν ἡμᾶσ καταθεμένουσ τὰ ὅπλα, τοῦτο δὲ τὸ ἐπανόρθωμα ὁμολογῶν ἐν τῇ ἐπιστολῇ, ὡσ ἀκούετε, δίκαιόν τ’ εἶναι καὶ δέχεσθαι, Φεραίων μὲν ἀφῄρηται τὴν πόλιν καὶ φρουρὰν ἐν τῇ ἀκροπόλει κατέστησεν, ἵνα δὴ αὐτόνομοι ὦσιν, ἐπὶ δ’ Ἀμβρακίαν στρατεύεται, τὰσ δ’ ἐν Κασσωπίᾳ τρεῖσ πόλεισ, Πανδοσίαν καὶ Βούχετα καὶ Ἐλάτειαν, Ἠλείων ἀποικίασ, κατακαύσασ τὴν χώραν καὶ εἰσ τὰσ πόλεισ βιασάμενοσ παρέδωκεν Ἀλεξάνδρῳ τῷ κηδεστῇ τῷ ἑαυτοῦ δουλεύειν.

σφόδρα γε βούλεται τοὺσ Ἕλληνασ ἐλευθέρουσ εἶναι καὶ αὐτονόμουσ, ὡσ δηλοῖ τὰ ἔργα.

περὶ δὲ τῶν ὑποσχέσεων ὧν ὑμῖν διατελεῖ ὑπισχνούμενοσ ὡσ μεγάλα ὑμᾶσ εὐεργετήσων, καταψεύδεσθαί μέ φησιν αὐτοῦ διαβάλλοντα πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ·

οὐδὲν γὰρ ὑμῖν πώποτέ φησιν ὑπεσχῆσθαι. οὕτωσ ἀναιδήσ ἐστιν ὁ ἐν ἐπιστολῇ γεγραφώσ, ἥ ἐστι νῦν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, ὅσ’ ἐπιστομιεῖν ἡμᾶσ, ἔφη, τοὺσ αὐτῷ ἀντιλέγοντασ, ἐὰν ἡ εἰρήνη γένηται, τοσαῦτα ὑμᾶσ ἀγαθὰ ποιήσειν· ἃ γράφειν ἂν ἤδη, εἰ ᾔδει τὴν εἰρήνην ἐσομένην, δῆλον ὡσ προκεχειρισμένων καὶ ἑτοίμων ὄντων τῶν ἀγαθῶν, ἃ ἐμέλλομεν πείσεσθαι τῆσ εἰρήνησ γενομένησ. γενομένησ δὲ τῆσ εἰρήνησ, ἃ μὲν ἡμεῖσ ἐμέλλομεν ἀγαθὰ πείσεσθαι, ἐκποδών ἐστι, φθορὰ δὲ τῶν Ἑλλήνων τοσαύτη γέγονεν ὅσην ὑμεῖσ ἴστε.

ὑμῖν δ’ ἐν τῇ νῦν ἐπιστολῇ ὑπισχνεῖται, ἐὰν τοῖσ μὲν αὑτοῦ φίλοισ καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ λέγουσι πιστεύητε, ἡμᾶσ δὲ τοὺσ διαβάλλοντασ αὐτὸν πρὸσ ὑμᾶσ τιμωρήσησθε, ὡσ μεγάλα εὐεργετήσει. τὰ μέντοι εὐεργετήματα τοιαῦτα ἔσται·

οὔτε τὰ ὑμέτερα ὑμῖν ἀποδώσει αὑτοῦ γάρ φησιν εἶναι, οὔτ’ ἐν τῇ οἰκουμένῃ αἱ δωρειαὶ ἔσονται, ἵνα μὴ διαβληθῇ πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ, ἀλλ’ ἄλλη τισ χώρα καὶ ἄλλοσ, ὡσ ἐοίκε, τόποσ φανήσεται, οὗ ὑμῖν αἱ δωρειαὶ δοθήσονται. περὶ δ’ ὧν ἐν τῇ εἰρήνῃ εἴληφε χωρίων, ὑμῶν ἐχόντων, παρασπονδῶν καὶ λύων τὴν εἰρήνην, ἐπειδὴ οὐκ ἔχει ὅ τι εἴπῃ, ἀλλ’ ἀδικῶν φανερῶσ ἐξελέγχεται, ἐπιτρέπειν φησὶ περὶ τούτων ἕτοιμοσ εἶναι ἴσῳ καὶ κοινῷ δικαστηρίῳ·

περὶ ὧν μόνων οὐδὲν δεῖ ἐπιτροπῆσ, ἀλλ’ ἀριθμὸσ ἡμερῶν ἐστιν ὁ κρίνων. ἅπαντεσ γὰρ ἴσμεν τίνι μηνὶ καὶ τίνι ἡμέρᾳ ἡ εἰρήνη ἐγένετο. ὥσπερ δὲ ταῦτα ἴσμεν, κἀκεῖνα ἴσμεν, τίνι μηνὶ καὶ τίνι ἡμέρᾳ Σέρρειον τεῖχοσ καὶ Ἐργίσκη καὶ Ιἑρὸν ὄροσ ἑάλω.

οὐ δὴ ἀφανῆ ἐστι τὰ οὕτω πραχθέντα, οὐδὲ κρίσεωσ δεόμενα, ἀλλὰ πᾶσι γνώριμα πότεροσ πρότεροσ ὁ μήν ἐστιν, ἐν ᾧ ἡ εἰρήνη ἐγένετο ἢ ἐν ᾧ τὰ χωρία ἑάλω. φησὶ δὲ καὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἡμῶν, ὅσοι ἐν τῷ πολέμῳ ἑάλωσαν, ἀποδεδωκέναι·

ὃσ τὸν μὲν Καρύστιον, τὸν πρόξενον τῆσ ἡμετέρασ πόλεωσ, ὑπὲρ οὗ ὑμεῖσ τρεῖσ πρέσβεισ ἐπέμψατε ἀπαιτοῦντεσ, τοῦτον τὸν ἄνδρα ἐκεῖνοσ οὕτω σφόδρα ὑμῖν ἐβούλετο χαρίσασθαι, ὥστ’ ἀπέκτεινε καὶ οὐδ’ ἀναίρεσιν ἔδωκεν, ἵνα ταφῇ. περὶ δὲ Χερρονήσου, ἅ τ’ ἐπιστέλλει πρὸσ ὑμᾶσ ἄξιόν ἐστιν ἐξετάσαι, ἔτι δὲ καὶ ἃ πράττει, καὶ ταῦτ’ εἰδέναι.

τὸν μὲν γὰρ τόπον ἅπαντα τὸν ἔξω Ἀγορᾶσ ὡσ ἑαυτοῦ ὄντα καὶ ὑμῖν οὐδὲν προσήκοντα δέδωκε καρποῦσθαι Ἀπολλωνίδῃ τῷ Καρδιανῷ. καίτοι Χερρονήσου οἱ ὁρ́οι εἰσίν, οὐκ Ἀγορά, ἀλλὰ βωμὸσ τοῦ Διὸσ τοῦ ὁρίου, ὅσ ἐστι μεταξὺ Πτελεοῦ καὶ Λευκῆσ ἀκτῆσ, ᾗ ἡ διορυχὴ ἔμελλε Χερρονήσου ἔσεσθαι, ὥσ γε τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τοῦ Διὸσ τοῦ ὁρίου δηλοῖ. ἔστι δὲ τουτί· τόνδε καθιδρύσαντο θεῷ περικαλλέα βωμὸνΛευκῆσ καὶ Πτελεοῦ μέσσον ὁρ́ον θέμενοιἐνναέται, χώρησ σημήϊον·

ἀμμορίησ δὲαὐτὸσ ἄναξ μακάρων ἐστὶ μέσοσ Κρονίδησ. ταύτην μέντοι τὴν χώραν, τοσαύτην οὖσαν ὅσην οἱ πολλοὶ ὑμῶν ἴσασιν, ὡσ ἑαυτοῦ οὖσαν τὴν μὲν αὐτὸσ καρποῦται, τὴν δ’ ἄλλοισ δωρειὰν δέδωκε, καὶ ἅπαντα τὰ κτήματα τὰ ὑμέτερα ὑφ’ αὑτῷ ποιεῖται.

καὶ οὐ μόνον τὴν ἔξω Ἀγορᾶσ χώραν σφετερίζεται, ἀλλὰ καὶ πρὸσ Καρδιανούσ, οἳ οἰκοῦσιν εἴσω Ἀγορᾶσ, ἐπιστέλλει ἐν τῇ νῦν ἐπιστολῇ ὡσ δεῖ ὑμᾶσ διαδικάζεσθαι ‐ πρὸσ Καρδιανοὺσ τοὺσ κατοικοῦντασ ἐν τῇ ὑμετέρᾳ ‐ εἴ τι πρὸσ αὐτοὺσ διαφέρεσθε. διαφέρονται δὲ πρὸσ ὑμᾶσ, σκέψασθε εἰ περὶ μικροῦ.

ἑαυτῶν φασι τὴν χώραν οὖσαν οἰκεῖν καὶ οὐχ ὑμετέραν, καὶ τὰ μὲν ὑμέτερα εἶναι ἐγκτήματα ὡσ ἐν ἀλλοτρίᾳ, τὰ δὲ ἑαυτῶν κτήμαθ’ ὡσ ἐν οἰκείᾳ, καὶ ταῦθ’ ὑμέτερον πολίτην γράψαι ἐν ψηφίσματι, Κάλλιππον Παιανιέα. καὶ τοῦτό γ’ ἀληθῆ λέγουσιν·

ἔγραψε γάρ, καὶ ἐμοῦ γ’ αὐτὸν γραψαμένου παρανόμων γραφὴν ὑμεῖσ ἀπεψηφίσασθε· τοιγάρτοι ἀμφισβητήσιμον ὑμῖν τὴν χώραν κατεσκεύακεν. ὁπότε δὲ περὶ τούτου τολμήσετε πρὸσ Καρδιανοὺσ διαδικάζεσθαι, εἴθ’ ὑμετέρα ἐστὶν εἴτ’ ἐκείνων ἡ χώρα, διὰ τί οὐ καὶ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ Χερρονησίτασ τὸ αὐτὸ δίκαιον ἔσται; καὶ οὕτωσ ὑβριστικῶσ ὑμῖν κέχρηται ὥστε φήσιν, ἂν μὴ θέλωσι διαδικάζεσθαι οἱ Καρδιανοί, αὐτὸσ ἀναγκάσειν, ὡσ ὑμῶν γ’ οὐκ ἂν δυναμένων οὐδὲν ἀναγκάσαι Καρδιανοὺσ ὑμῖν ποιῆσαι·

ἐπειδὴ δ’ ὑμεῖσ οὐ δύνασθε, αὐτόσ φησι τοῦτ’ ἀναγκάσειν αὐτοὺσ ποιῆσαι. ἆρ’ οὐ μεγάλα φαίνεται ὑμᾶσ εὐεργετῶν; καὶ ταύτην τὴν ἐπιστολήν τινεσ εὖ ἔφασαν γεγράφθαι, οἳ πολὺ ἂν δικαιότερον ὑφ’ ὑμῶν ἢ Φίλιπποσ μισοῖντο.

ἐκεῖνοσ μέν γ’ ἑαυτῷ κτώμενοσ δόξαν καὶ μεγάλ’ ἀγαθὰ ἅπαντα καθ’ ὑμῶν πράττει· ὅσοι δ’ Ἀθηναῖοι ὄντεσ μὴ τῇ πατρίδι, ἀλλὰ Φιλίππῳ εὔνοιαν ἐνδείκνυνται, προσήκει αὐτοὺσ ὑφ’ ὑμῶν κακοὺσ κακῶσ ἀπολωλέναι, εἴπερ ὑμεῖσ τὸν ἐγκέφαλον ἐν τοῖσ κροτάφοισ καὶ μὴ ἐν ταῖσ πτέρναισ καταπεπατημένον φορεῖτε. ὑπόλοιπόν μοί ἐστιν ἔτι πρὸσ ταύτην τὴν ἐπιστολὴν τὴν εὖ ἔχουσαν καὶ τοὺσ λόγουσ τῶν πρέσβεων γράψαι τὴν ἀπόκρισιν, ἣν ἡγοῦμαι δικαίαν τ’ εἶναι καὶ συμφέρουσαν ὑμῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION