Arrian, Anabasis, book 7, chapter 2

(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 2)

Κἀνταῦθα ἐπῄνεσε μὲν Ἀλέξανδροσ τούσ τε λόγουσ αὐτοὺσ καὶ τοὺσ εἰπόντασ, ἔπρασσε δὲ ὅμωσ ἄλλα καὶ τἀναντία οἷσ ἐπῄνεσεν. ἐπεὶ καὶ Διογένην τὸν ἐκ Σινώπησ θαυμάσαι λέγεται, ἐν Ἰσθμῷ ἐντυχὼν τῷ Διογένει κατακειμένῳ ἐν ἡλίῳ, ἐπιστὰσ σὺν τοῖσ ὑπασπισταῖσ καὶ τοῖσ πεζεταίροισ καὶ ἐρόμενοσ εἴ του δέοιτο· ὁ δέ Διογένησ ἄλλου μὲν ἔφη δεῖσθαι οὐδενόσ, ἀπὸ τοῦ ἡλίου δὲ ἀπελθεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν τε καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ. οὕτω τοι οὐ πάντῃ ἔξω τοῦ ἐπινοεῖν τὰ κρείττω ἦν Ἀλέξανδροσ, ἀλλ̓ ἐκ δόξησ γὰρ δεινῶσ ἐκρατεῖτο. ἐπεὶ καὶ ἐσ Τάξιλα αὐτῷ ἀφικομένῳ καὶ ἰδόντι τῶν σοφιστῶν τῶν Ἰνδῶν τοὺσ γυμνοὺσ πόθοσ ἐγένετο ξυνεῖναί τινα οἱ τῶν ἀνδρῶν τούτων, ὅτι τὴν καρτερίαν αὐτῶν ἐθαύμασε·

ἀλλὰ ὑποκρίνασθαι γὰρ λέγεται ὡσ Διὸσ υἱὸσ καὶ αὐτὸσ εἰή, εἴπερ οὖν καὶ Ἀλέξανδροσ, καὶ ὅτι οὔτε δέοιτό του τῶν παῤ Ἀλεξάνδρου, ἔχειν γάρ οἱ εὖ τὰ παρόντα, καὶ ἅμα ὁρᾶν τοὺσ ξὺν αὐτῷ πλανωμένουσ τοσαύτην γῆν καὶ θάλασσαν ἐπ̓ ἀγαθῷ οὐδενί, μηδὲ πέρασ τι αὐτοῖσ γινόμενον τῶν πολλῶν πλανῶν.

οὔτ̓ οὖν ποθεῖν τι αὐτὸσ ὅτου κύριοσ ἦν Ἀλέξανδροσ δοῦναι, οὔτε αὖ δεδιέναι, ὅτου κρατοίη ἐκεῖνοσ, ἔστιν οὗ εἴργεσθαι· ζῶντι μὲν γάρ οἱ τὴν Ἰνδῶν γῆν ἐξαρκεῖν φέρουσαν τὰ ὡραῖα, ἀποθανόντα δὲ ἀπαλλαγήσεσθαι οὐκ ἐπιεικοῦσ ξυνοίκου τοῦ σώματοσ.

οὔκουν οὐδὲ Ἀλέξανδρον ἐπιχειρῆσαι βιάσασθαι γνόντα ἐλεύθερον ὄντα τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ Κάλανον γὰρ ἀναπεισθῆναι τῶν ταύτῃ σοφιστῶν, ὅντινα μάλιστα δὴ αὑτοῦ ἀκράτορα Μεγασθένησ ἀνέγραψεν αὐτοὺσ τοὺσ σοφιστὰσ λέγειν κακίζοντασ τὸν Κάλανον, ὅτι ἀπολιπὼν τὴν παρὰ σφίσιν εὐδαιμονίαν ὁ δὲ δεσπότην ἄλλον ἢ τὸν θεὸν ἐθεράπευε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION