Aristophanes, Plutus, Episode 2:

(아리스토파네스, Plutus, Episode 2:)

ἆ ἆ, τὴν δᾷδα μή μοι πρόσφερ’. εὖ μέντοι λέγει. ἐὰν γὰρ αὐτὴν εἷσ μόνοσ σπινθὴρ λάβῃ ὥσπερ παλαιὰν εἰρεσιώνην καύσεται. βούλει διὰ χρόνου πρόσ με παῖσαι; ποῖ τάλαν; αὐτοῦ, λαβοῦσα κάρνα. παιδιὰν τίνα; πόσουσ ἔχεισ ὀδόντασ. ἀλλὰ γνώσομαι κἄγωγ’· ἔχει γὰρ τρεῖσ ἴσωσ ἢ τέτταρασ. ἀπότεισον· ἕνα γὰρ γόμφιον μόνον φορεῖ. ταλάντατ’ ἀνδρῶν οὐχ ὑγιαίνειν μοι δοκεῖσ, πλυνόν με ποιῶν ἐν τοσούτοισ ἀνδράσιν. ὄναιο μέντἄν, εἴ τισ ἐκπλύνειέ σε. οὐ δῆτ’, ἐπεὶ νῦν μὲν καπηλικῶσ ἔχει, εἰ δ’ ἐκπλυνεῖται τοῦτο τὸ ψιμύθιον, ὄψει κατάδηλα τοῦ προσώπου τὰ ῥάκη. γέρων ἀνὴρ ὢν οὐχ ὑγιαίνειν μοι δοκεῖσ. πειρᾷ μὲν οὖν ἴσωσ σε καὶ τῶν τιτθίων ἐφάπτεταί σου λανθάνειν δοκῶν ἐμέ. μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐκ ἐμοῦ γ’ ὦ βδελυρὲ σύ. μὰ τὴν Ἑκάτην οὐ δῆτα· μαινοίμην γὰρ ἄν. ἀλλ’ ὦ νεανίσκ’ οὐκ ἐῶ τὴν μείρακα μισεῖν σε ταύτην. ἀλλ’ ἔγωγ’ ὑπερφιλῶ. καὶ μὴν κατηγορεῖ γέ σου. τί κατηγορεῖ; εἶναί σ’ ὑβριστήν φησι καὶ λέγειν ὅτι πάλαι ποτ’ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι. ἐγὼ περὶ ταύτησ οὐ μαχοῦμαί σοι. τὸ τί; αἰσχυνόμενοσ τὴν ἡλικίαν τὴν σήν, ἐπεὶ οὐκ ἄν ποτ’ ἄλλῳ τοῦτ’ ἐπέτρεψ’ ἐγὼ ποιεῖν· νῦν δ’ ἄπιθι χαίρων συλλαβὼν τὴν μείρακα. οἶδ’ οἶδα τὸν νοῦν· οὐκέτ’ ἀξιοῖσ ἴσωσ εἶναι μετ’ αὐτῆσ. ὁ δ’ ἐπιτρέψων ἐστὶ τίσ; οὐκ ἂν διαλεχθείην διεσπλεκωμένῃ ὑπὸ μυρίων ἐτῶν γε καὶ τρισχιλίων. ὅμωσ δ’ ἐπειδὴ καὶ τὸν οἶνον ἠξίουσ πίνειν, συνεκποτέ’ ἐστί σοι καὶ τὴν τρύγα. ἀλλ’ ἔστι κομιδῇ τρὺξ παλαιὰ καὶ σαπρά. οὐκοῦν τρύγοιποσ ταῦτα πάντ’ ἰάσεται. ἀλλ’ εἴσιθ’ εἴσω· τῷ θεῷ γὰρ βούλομαι ἐλθὼν ἀναθεῖναι τοὺσ στεφάνουσ τούσδ’ οὓσ ἔχω. ἐγὼ δέ γ’ αὐτῷ καὶ φράσαι τι βούλομαι. ἐγὼ δέ γ’ οὐκ εἴσειμι. θάρρει, μὴ φοβοῦ. οὐ γὰρ βιάσεται. πάνυ καλῶσ τοίνυν λέγεισ. ἱκανὸν γὰρ αὐτὴν πρότερον ὑπεπίττουν χρόνον. βάδιζ’· ἐγὼ δέ σου κατόπιν εἰσέρχομαι. ὡσ εὐτόνωσ ὦ Ζεῦ βασιλεῦ τὸ γρᾴδιον ὥσπερ λεπὰσ τῷ μειρακίῳ προσείχετο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION