Aristophanes, Plutus, Episode 1:

(아리스토파네스, Plutus, Episode 1:)

δῆλον ὅτι τοὺσ τρόπουσ τισ οὐ μοχθηρὸσ ἦν, ἔπειτα πλουτῶν οὐκέθ’ ἥδεται φακῇ· πρὸ τοῦ δ’ ὑπὸ τῆσ πενίασ ἅπανθ’ ὑπήσθιεν. καὶ μὴν πρὸ τοῦ γ’ ὁσημέραι νὴ τὼ θεὼ ἐπὶ τὴν θύραν ἐβάδιζεν ἀεὶ τὴν ἐμήν. ἐπ’ ἐκφοράν; μὰ Δί’ ἀλλὰ τῆσ φωνῆσ μόνον ἐρῶν ἀκοῦσαι. τοῦ λαβεῖν μὲν οὖν χάριν. καὶ νὴ Δί’ εἰ λυπουμένην γ’ αἴσθοιτό με, νηττάριον ἂν καὶ φάττιον ὑπεκορίζετο. ἔπειτ’ ἴσωσ ᾔτει σ’ ἂν εἰσ ὑποδήματα. μυστηρίοισ δὲ τοῖσ μεγάλοισ ὀχουμένην ἐπὶ τῆσ ἁμάξησ ὅτι προσέβλεψέν μέ τισ, ἐτυπτόμην διὰ τοῦθ’ ὅλην τὴν ἡμέραν. οὕτω σφόδρα ζηλότυποσ ὁ νεανίσκοσ ἦν. μόνοσ γὰρ ἥδεθ’, ὡσ ἐοίκεν, ἐσθίων. καὶ τάσ γε χεῖρασ παγκάλασ ἔχειν μ’ ἔθη. ὁπότε προτείνοιέν γε δραχμὰσ εἴκοσιν. ὄζειν τε τῆσ χρόασ ἔφασκεν ἡδύ μου. εἰ Θάσιον ἐνέχεισ, εἰκότωσ γε νὴ Δία. τὸ βλέμμα θ’ ὡσ ἔχοιμι μαλακὸν καὶ καλόν. οὐ σκαιὸσ ἦν ἄνθρωποσ, ἀλλ’ ἠπίστατο γραὸσ καπρώσησ τἀφόδια κατεσθίειν. ταῦτ’ οὖν ὁ θεὸσ ὦ φίλ’ ἄνερ οὐκ ὀρθῶσ ποιεῖ, φάσκων βοηθεῖν τοῖσ ἀδικουμένοισ ἀεί. τί γὰρ ποιήσει; φράζε, καὶ πεπράξεται. ἀναγκάσαι δίκαιόν ἐστι νὴ Δία τὸν εὖ παθόνθ’ ὑπ’ ἐμοῦ πάλιν μ’ ἀντευποιεῖν, ἢ μηδ’ ὁτιοῦν ἀγαθὸν δίκαιόν ἐστ’ ἔχειν. οὔκουν καθ’ ἑκάστην ἀπεδίδου τὴν νύκτα σοι; ἀλλ’ οὐδέποτέ με ζῶσαν ἀπολείψειν ἔφη. ὀρθῶσ γε· νῦν δέ γ’ οὐκέτι ζῆν σ’ οἰέται. ὑπὸ τοῦ γὰρ ἄλγουσ κατατέτηκ’ ὦ φίλτατε. οὐκ ἀλλὰ κατασέσηπασ, ὥσ γ’ ἐμοὶ δοκεῖσ. διὰ δακτυλίου μὲν οὖν ἔμεγ’ ἂν διελκύσαισ. εἰ τυγχάνοι γ’ ὁ δακτύλιοσ ὢν τηλία. καὶ μὴν τὸ μειράκιον τοδὶ προσέρχεται, οὗπερ πάλαι κατηγοροῦσα τυγχάνω· ἐοίκε δ’ ἐπὶ κῶμον βαδίζειν. φαίνεται. στέφανόν γέ τοι καὶ δᾷδ’ ἔχων πορεύεται. ἀσπάζομαί σε. τί φησιν; ἀρχαία φίλη, πολιὰ γεγένησαι ταχύ γε νὴ τὸν οὐρανόν. τάλαιν’ ἐγὼ τῆσ ὕβρεοσ ἧσ ὑβρίζομαι. ἐοίκε διὰ πολλοῦ χρόνου σ’ ἑορακέναι. ποίου χρόνου ταλάνταθ’, ὃσ παρ’ ἐμοὶ χθὲσ ἦν; τοὐναντίον πέπονθε τοῖσ πολλοῖσ ἄρα· μεθύων γάρ, ὡσ ἐίκεν, ὀξύτερον βλέπει. οὔκ, ἀλλ’ ἀκόλαστόσ ἐστιν ἀεὶ τοὺσ τρόπουσ. ὦ Ποντοπόσειδον καὶ θεοὶ πρεσβυτικοί, ἐν τῷ προσώπῳ τῶν ῥυτίδων ὅσασ ἔχει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION