Aristophanes, Plutus, Episode 2:

(아리스토파네스, Plutus, Episode 2:)

σὺ φιλόπολισ καὶ χρηστόσ; ὡσ οὐδείσ γ’ ἀνήρ. καὶ μὴν ἐπερωτηθεὶσ ἀπόκριναί μοι. τὸ τί; γεωργὸσ εἶ; μελαγχολᾶν μ’ οὕτωσ οἰεί; ἀλλ’ ἔμποροσ; ναί, σκήπτομαί γ’, ὅταν τύχω. τί δαί; τέχνην τιν’ ἔμαθεσ; οὐ μὰ τὸν Δία. πῶσ οὖν διέζησ ἢ πόθεν μηδὲν ποιῶν; τῶν τῆσ πόλεώσ εἰμ’ ἐπιμελητὴσ πραγμάτων καὶ τῶν ἰδίων πάντων. σύ; τί μαθών; βούλομαι. πῶσ οὖν ἂν εἰήσ χρηστὸσ ὦ τοιχωρύχε, εἴ σοι προσῆκον μηδὲν εἶτ’ ἀπεχθάνει; οὐ γὰρ προσήκει τὴν ἐμαυτοῦ μοι πόλιν εὐεργετεῖν ὦ κέπφε καθ’ ὅσον ἂν σθένω; εὐεργετεῖν οὖν ἐστι τὸ πολυπραγμονεῖν; τὸ μὲν οὖν βοηθεῖν τοῖσ νόμοισ τοῖσ κειμένοισ καὶ μὴ ’πιτρέπειν ἐάν τισ ἐξαμαρτάνῃ. οὔκουν δικαστὰσ ἐξεπίτηδεσ ἡ πόλισ ἄρχειν καθίστησιν; κατηγορεῖ δὲ τίσ; ὁ βουλόμενοσ. οὐκοῦν ἐκεῖνόσ εἰμ’ ἐγώ, ὥστ’ εἰσ ἔμ’ ἥκει τῆσ πόλεωσ τὰ πράγματα. νὴ Δία πονηρόν γ’ ἆρα προστάτην ἔχει. ἐκεῖνο δ’ οὐ βούλοι’ ἄν, ἡσυχίαν ἔχων ζῆν ἀργόσ; ἀλλὰ προβατίου βίον λέγεισ, εἰ μὴ φανεῖται διατριβή τισ τῷ βίῳ. οὐδ’ ἂν μεταμάθοισ; οὐδ’ ἂν εἰ δοίησ γέ μοι τὸν Πλοῦτον αὐτὸν καὶ τὸ Βάττου σίλφιον. κατάθου ταχέωσ θοἰμάτιον. οὗτοσ, σοὶ λέγει. ἔπειθ’ ὑπόλυσαι. ταῦτα πάντα σοὶ λέγει. καὶ μὴν προσελθέτω πρὸσ ἔμ’ ὑμῶν ἐνθαδὶ ὁ βουλόμενοσ. οὐκοῦν ἐκεῖνόσ εἰμ’ ἐγώ. οἴμοι τάλασ ἀποδύομαι μεθ’ ἡμέραν. σὺ γὰρ ἀξιοῖσ τἀλλότρια πράττων ἐσθίειν. ὁρᾷσ ἃ ποιεῖσ; ταῦτ’ ἐγὼ μαρτύρομαι. ἀλλ’ οἴχεται φεύγων ὃν ἦγεσ μάρτυρα. οἴμοι περιείλημμαι μόνοσ. νυνὶ βοᾷσ; οἴμοι μάλ’ αὖθισ. δὸσ σύ μοι τὸ τριβώνιον, ἵν’ ἀμφιέσω τὸν συκοφάντην τουτονί. μὴ δῆθ’· ἱερὸν γάρ ἐστι τοῦ Πλούτου πάλαι. ἔπειτα ποῦ κάλλιον ἀνατεθήσεται ἢ περὶ πονηρὸν ἄνδρα καὶ τοιχωρύχον; Πλοῦτον δὲ κοσμεῖν ἱματίοισ σεμνοῖσ πρέπει. τοῖσ δ’ ἐμβαδίοισ τί χρήσεταί τισ; εἰπέ μοι. καὶ ταῦτα πρὸσ τὸ μέτωπον αὐτίκα δὴ μάλα ὥσπερ κοτίνῳ προσπατταλεύσω τουτῳί. ἄπειμι· γιγνώσκω γὰρ ἥττων ὢν πολὺ ὑμῶν· ἐὰν δὲ σύζυγον λάβω τινὰ καὶ σύκινον, τοῦτον τὸν ἰσχυρὸν θεὸν ἐγὼ ποιήσω τήμερον δοῦναι δίκην, ὁτιὴ καταλύει περιφανῶσ εἶσ ὢν μόνοσ τὴν δημοκρατίαν, οὔτε τὴν βουλὴν πιθὼν τὴν τῶν πολιτῶν οὔτε τὴν ἐκκλησίαν. καὶ μὴν ἐπειδὴ τὴν πανοπλίαν τὴν ἐμὴν ἔχων βαδίζεισ, ἐσ τὸ βαλανεῖον τρέχε· ἔπειτ’ ἐκεῖ κορυφαῖοσ ἑστηκὼσ θέρου. κἀγὼ γὰρ εἶχον τὴν στάσιν ταύτην ποτέ. ἀλλ’ ὁ βαλανεὺσ ἕλξει θύραζ’ αὐτὸν λαβὼν τῶν ὀρχιπέδων· ἰδὼν γὰρ αὐτὸν γνώσεται ὅτι ἔστ’ ἐκείνου τοῦ πονηροῦ κόμματοσ. νὼ δ’ εἰσίωμεν, ἵνα προσεύξῃ τὸν θεόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION