Aristophanes, Plutus, Prologue 3:

(아리스토파네스, Plutus, Prologue 3:)

ταυτὶ λέγουσι πάντεσ· ἡνίκ’ ἂν δέ μου τύχωσ’ ἀληθῶσ καὶ γένωνται πλούσιοι, ἀτεχνῶσ ὑπερβάλλουσι τῇ μοχθηρίᾳ. ἔχει μὲν οὕτωσ, εἰσὶ δ’ οὐ πάντεσ κακοί. μὰ Δί’ ἀλλ’ ἁπαξάπαντεσ. οἰμώξει μακρά. σοὶ δ’ ὡσ ἂν εἰδῇσ ὅσα παρ’ ἡμῖν ἢν μένῃσ γενήσετ’ ἀγαθά, πρόσεχε τὸν νοῦν ἵνα πύθῃ. οἶμαι γὰρ οἶμαι, σὺν θεῷ δ’ εἰρήσεται, ταύτησ ἀπαλλάξειν σε τῆσ ὀφθαλμίασ βλέψαι ποιήσασ. μηδαμῶσ τοῦτ’ ἐργάσῃ. οὐ βούλομαι γὰρ πάλιν ἀναβλέψαι. τί φῄσ; ἅνθρωποσ οὗτόσ ἐστιν ἄθλιοσ φύσει. ὁ Ζεὺσ μὲν οὖν εἰδὼσ τὰ τούτων μῶρ’ ἔμ’ εἰ πύθοιτ’ ἂν ἐπιτρίψειε. νῦν δ’ οὐ τοῦτο δρᾷ, ὅστισ σε προσπταίοντα περινοστεῖν ἐᾷ; οὐκ οἶδ’· ἐγὼ δ’ ἐκεῖνον ὀρρωδῶ πάνυ. ἄληθεσ ὦ δειλότατε πάντων δαιμόνων; οἰεί γὰρ εἶναι τὴν Διὸσ τυραννίδα καὶ τοὺσ κεραυνοὺσ ἀξίουσ τριωβόλου, ἐὰν ἀναβλέψῃσ σὺ κἂν σμικρὸν χρόνον; ἆ μὴ λέγ’ ὦ πόνηρε ταῦτ’. ἔχ’ ἥσυχοσ. ἐγὼ γὰρ ἀποδείξω σε τοῦ Διὸσ πολὺ μεῖζον δυνάμενον. ἐμὲ σύ; νὴ τὸν οὐρανόν. αὐτίκα γὰρ ἄρχει διὰ τίν’ ὁ Ζεὺσ τῶν θεῶν; διὰ τἀργύριον· πλεῖστον γάρ ἐστ’ αὐτῷ. φέρε τίσ οὖν ὁ παρέχων ἐστὶν αὐτῷ τοῦθ’; ὁδί. θύουσι δ’ αὐτῷ διὰ τίν’; οὐ διὰ τουτονί; καὶ νὴ Δί’ εὔχονταί γε πλουτεῖν ἄντικρυσ. οὔκουν ὅδ’ ἐστὶν αἴτιοσ καὶ ῥᾳδίωσ παύσειεν, εἰ βούλοιτο, ταῦτ’ ἄν; ὅτι τί δή; ὅτι οὐδ’ ἂν εἷσ θύσειεν ἀνθρώπων ἔτι, οὐ βοῦν ἄν, οὐχὶ ψαιστόν, οὐκ ἄλλ’ οὐδὲ ἕν, μὴ βουλομένου σοῦ. πῶσ; ὅπωσ; οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ ὠνήσεται δήπουθεν, ἢν σὺ μὴ παρὼν αὐτὸσ διδῷσ πἀργύριον· ὥστε τοῦ Διὸσ τὴν δύνομιν, ἢν λυπῇ τι, καταλύσεισ μόνοσ. τί λέγεισ; δι’ ἐμὲ θύουσιν αὐτῷ; φήμ’ ἐγώ. καὶ νὴ Δί’ εἴ τί γ’ ἔστι λαμπρὸν καὶ καλὸν ἢ χαρίεν ἀνθρώποισι, διὰ σὲ γίγνεται. ἅπαντα τῷ πλουτεῖν γάρ ἐσθ’ ὑπήκοα. ἔγωγέ τοι διὰ μικρὸν ἀργυρίδιον δοῦλοσ γεγένημαι, διὰ τὸ μὴ πλουτεῖν ἴσωσ. καὶ τάσ γ’ ἑταίρασ φασὶ τὰσ Κορινθίασ, ὅταν μὲν αὐτάσ τισ πένησ πειρῶν τύχῃ, οὐδὲ προσέχειν τὸν νοῦν, ἐὰν δὲ πλούσιοσ, τὸν πρωκτὸν αὐτὰσ εὐθὺσ ὡσ τοῦτον τρέπειν. καὶ τούσ γε παῖδάσ φασι ταὐτὸ τοῦτο δρᾶν οὐ τῶν ἐραστῶν ἀλλὰ τἀργυρίου χάριν. οὐ τούσ γε χρηστούσ, ἀλλὰ τοὺσ πόρνουσ· ἐπεὶ αἰτοῦσιν οὐκ ἀργύριον οἱ χρηστοί. τί δαί; ὁ μὲν ἵππον ἀγαθόν, ὁ δὲ κύνασ θηρευτικάσ. αἰσχυνόμενοι γὰρ ἀργύριον αἰτεῖν ἴσωσ ὀνόματι περιπέττουσι τὴν μοχθηρίαν. τέχναι δὲ πᾶσαι διὰ σὲ καὶ σοφίσματα ἐν τοῖσιν ἀνθρώποισίν ἐσθ’ ηὑρημένα. ὁ μὲν γὰρ ἡμῶν σκυτοτομεῖ καθήμενοσ· ἕτεροσ δὲ χαλκεύει τισ, ὁ δὲ τεκταίνεται· ὁ δὲ χρυσοχοεῖ γε χρυσίον παρὰ σοῦ λαβών· ὁ δὲ λωποδυτεῖ γε νὴ Δί’, ὁ δὲ τοιχωρυχεῖ· ὁ δὲ γναφεύει γ’· ὁ δέ γε πλύνει κῴδια· ὁ δὲ βυρσοδεψεῖ γ’· ὁ δέ γε πωλεῖ κρόμμυα· ὁ δ’ ἁλούσ γε μοιχὸσ διὰ σέ που παρατίλλεται. οἴμοι τάλασ ταυτί μ’ ἐλάνθανεν πάλαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION