헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΠλυτυσ́01́0́2́

(아리스토파네스, Plutus, Prologue 2:)

οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ ὁ χρησμὸσ ἐσ τοῦτο ῥέπει, ἀλλ’ εἰσ ἕτερόν τι μεῖζον. ἢν δ’ ἡμῖν φράσῃ ὅστισ ποτ’ ἐστὶν οὑτοσὶ καὶ τοῦ χάριν καὶ τοῦ δεόμενοσ ἦλθε μετὰ νῷν ἐνθαδί, πυθοιμεθ’ ἂν τὸν χρησμὸν ἡμῶν ὅ τι νοεῖ. ἄγε δὴ σὺ πότερον σαυτὸν ὅστισ εἶ φράσεισ, ἢ τἀπὶ τούτοισ δρῶ; λέγειν χρὴ ταχὺ πάνυ. ἐγὼ μὲν οἰμώζειν λέγω σοι. μαναθάνεισ ὅσ φησιν εἶναι; σοὶ λέγει τοῦτ’, οὐκ ἐμοί· σκαιῶσ γὰρ αὐτοῦ καὶ χαλεπῶσ ἐκπυνθάνει. ἀλλ’ εἴ τι χαίρεισ ἀνδρὸσ εὐόρκου τρόποισ, ἐμοὶ φράσον. κλάειν ἔγωγέ σοι λέγω. δέχου τὸν ἄνδρα καὶ τὸν ὄρνιν τοῦ θεοῦ. οὔ τοι μὰ τὴν Δήμητρα χαιρήσεισ ἔτι. εἰ μὴ φράσεισ γάρ ‐ ἀπό σ’ ὀλῶ κακὸν κακῶσ. ὦ τᾶν ‐ ἀπαλλάχθητον ἀπ’ ἐμοῦ. πώμαλα. καὶ μὴν ὃ λέγω βέλτιστόν ἐστ’ ὦ δέσποτα. ἀπολῶ τὸν ἄνθρωπον κάκιστα τουτονί. ἀναθεὶσ γὰρ ἐπὶ κρημνόν τιν’ αὐτὸν καταλιπων ἄπειμ’, ἵν’ ἐκεῖθεν ἐκτραχηλισθῇ πεσών. ἀλλ’ αἶρε ταχέωσ. μηδαμῶσ. οὔκουν ἐρεῖσ; ἀλλ’ ἢν πύθησθέ μ’ ὅστισ εἴμ’, εὖ οἶδ’ ὅτι κακόν τί μ’ ἐργάσεσθε κοὐκ ἀφήσετον. νὴ τοὺσ θεοὺσ ἡμεῖσ γ’, ἐὰν βούλῃ γε σύ. μέθεσθε νῦν μου πρῶτον. ἤν, μεθίεμεν. ἀκούετον δή· δεῖ γὰρ ὡσ ἐοίκέ με λέγειν ἃ κρύπτειν ἦν παρεσκευασμένοσ. ἐγὼ γάρ εἰμι Πλοῦτοσ. ὦ μιαρώτατε ἀνδρῶν ἁπάντων, εἶτ’ ἐσίγασ Πλοῦτοσ ὤν; σὺ Πλοῦτοσ, οὕτωσ ἀθλίωσ διακείμενοσ; ὦ Φοῖβ’ Ἄπολλον καὶ θεοὶ καὶ δαίμονεσ καὶ Ζεῦ, τί φῄσ; ἐκεῖνοσ ὄντωσ εἶ σύ; ναί. ἐκεῖνοσ αὐτόσ; αὐτότατοσ. πόθεν οὖν φράσον αὐχμῶν βαδίζεισ; ἐκ Πατροκλέουσ ἔρχομαι, ὃσ οὐκ ἐλούσατ’ ἐξ ὅτουπερ ἐγένετο. τουτὶ δὲ τὸ κακὸν πῶσ ἔπαθεσ; κάτειπέ μοι. ὁ Ζεύσ με ταῦτ’ ἔδρασεν ἀνθρώποισ φθονῶν. ἐγὼ γὰρ ὢν μειράκιον ἠπείλησ’ ὅτι ὡσ τοὺσ δικαίουσ καὶ σοφοὺσ καὶ κοσμίουσ μόνουσ βαδιοίμην· ὁ δέ μ’ ἐποίησεν τυφλόν, ἵνα μὴ διαγιγνώσκοιμι τούτων μηδένα. οὕτωσ ἐκεῖνοσ τοῖσι χρηστοῖσι φθονεῖ. καὶ μὴν διὰ τοὺσ χρηστούσ γε τιμᾶται μόνουσ καὶ τοὺσ δικαίουσ. ὁμολογῶ σοι. φέρε τί οὖν; εἰ πάλιν ἀναβλέψειασ ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ, φεύγοισ ἂν ἤδη τοὺσ πονηρούσ; φήμ’ ἐγώ. ὡσ τοὺσ δικαίουσ δ’ ἂν βαδίζοισ; πάνυ μὲν οὖν· πολλοῦ γὰρ αὐτοὺσ οὐχ ἑόρακά πω χρόνου. καὶ θαῦμά γ’ οὐδέν· οὐδ’ ἐγὼ γὰρ ὁ βλέπων. ἄφετόν με νῦν. ἴστον γὰρ ἤδη τἀπ’ ἐμοῦ. μὰ Δί’ ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ἑξόμεσθά σου. οὐκ ἠγόρευον ὅτι παρέξειν πράγματα ἐμέλλετόν μοι; καὶ σύ γ’ ἀντιβολῶ πιθοῦ, καὶ μή μ’ ἀπολίπῃσ· οὐ γὰρ εὑρήσεισ ἐμοῦ ζητῶν ἔτ’ ἄνδρα τοὺσ τρόπουσ βελτίονα. μὰ τὸν Δί’ οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλοσ πλὴν ἐγώ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Plutus, Prologue 2:

(아리스토파네스, Plutus, Prologue 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION