헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΠλυτυσ́01́0́1́

(아리스토파네스, Plutus, Prologue 1:)

ὡσ ἀργαλέον πρᾶγμ’ ἐστὶν ὦ Ζεῦ καὶ θεοὶ δοῦλον γενέσθαι παραφρονοῦντοσ δεσπότου. ἢν γὰρ τὰ βέλτισθ’ ὁ θεράπων λέξασ τύχῃ, δόξῃ δὲ μὴ δρᾶν ταῦτα τῷ κεκτημένῳ, μετέχειν ἀνάγκη τὸν θεράποντα τῶν κακῶν. τοῦ σώματοσ γὰρ οὐκ ἐᾷ τὸν κύριον κρατεῖν ὁ δαίμων, ἀλλὰ τὸν ἐωνημένον. καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταῦτα. τῷ δὲ Λοξίᾳ, ὃσ θεσπιῳδεῖ τρίποδοσ ἐκ χρυσηλάτου, μέμψιν δικαίαν μέμφομαι ταύτην, ὅτι ἰατρὸσ ὢν καὶ μάντισ, ὥσ φασιν, σοφὸσ μελαγχολῶντ’ ἀπέπεμψέ μου τὸν δεσπότην, ὅστισ ἀκολουθεῖ κατόπιν ἀνθρώπου τυφλοῦ, τοὐναντίον δρῶν ἢ προσῆκ’ αὐτῷ ποιεῖν. οἱ γὰρ βλέποντεσ τοῖσ τυφλοῖσ ἡγούμεθα, οὗτοσ δ’ ἀκολουθεῖ, κἀμὲ προσβιάζεται, καὶ ταῦτ’ ἀποκρινομένῳ τὸ παράπαν οὐδὲ γρῦ. ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ σιγήσομαι, ἢν μὴ φράσῃσ ὅ τι τῷδ’ ἀκολουθοῦμέν ποτε ὦ δέσποτ’, ἀλλά σοι παρέξω πράγματα. οὐ γάρ με τυπτήσεισ στέφανον ἔχοντά γε. μὰ Δί’ ἀλλ’ ἀφελὼν τὸν στέφανον, ἢν λυπῇσ τί με, ἵνα μᾶλλον ἀλγῇσ. λῆροσ· οὐ γὰρ παύσομαι πρὶν ἂν φράσῃσ μοι τίσ ποτ’ ἐστὶν οὑτοσί· εὔνουσ γὰρ ὤν σοι πυνθάνομαι πάνυ σφόδρα. ἀλλ’ οὔ σε κρύψω· τῶν ἐμῶν γὰρ οἰκετῶν πιστότατον ἡγοῦμαί σε καὶ κλεπτίστατον. ἐγὼ θεοσεβὴσ καὶ δίκαιοσ ὢν ἀνὴρ κακῶσ ἔπραττον καὶ πένησ ἦν· οἶδά τοι. ἕτεροι δ’ ἐπλούτουν ἱερόσυλοι ῥήτορεσ καὶ συκοφάνται καὶ πονηροί· πείθομαι. ἐπερησόμενοσ οὖν ᾠχόμην ὡσ τὸν θεόν, τὸν ἐμὸν μὲν αὐτοῦ τοῦ ταλαιπώρου σχεδὸν ἤδη νομίζων ἐκτετοξεῦσθαι βίον, τὸν δ’ υἱόν, ὅσπερ ὢν μόνοσ μοι τυγχάνει, πευσόμενοσ εἰ χρὴ μεταβαλόντα τοὺσ τρόπουσ εἶναι πανοῦργον, ἄδικον, ὑγιὲσ μηδὲ ἕν, ὡσ τῷ βίῳ τοῦτ’ αὐτὸ νομίσασ συμφέρειν. τί δῆτα Φοῖβοσ ἔλακεν ἐκ τῶν στεμμάτων; πεύσει. σαφῶσ γὰρ ὁ θεὸσ εἶπέ μοι τοδί· ὅτῳ ξυναντήσαιμι πρῶτον ἐξιών, ἐκέλευε τούτου μὴ μεθίεσθαί μ’ ἔτι, πείθειν δ’ ἐμαυτῷ ξυνακολουθεῖν οἴκαδε. καὶ τῷ ξυναντᾷσ δῆτα πρώτῳ; τουτῳί. εἶτ’ οὐ ξυνίησ τὴν ἐπίνοιαν τοῦ θεοῦ φράζουσαν ὦ σκαιότατέ σοι σαφέστατα ἀσκεῖν τὸν υἱὸν τὸν ἐπιχώριον τρόπον; τῷ τοῦτο κρίνεισ; δῆλον ὁτιὴ καὶ τυφλῷ γνῶναι δοκεῖ τοῦθ’, ὡσ σφόδρ’ ἐστὶ συμφέρον τὸ μηδὲν ἀσκεῖν ὑγιὲσ ἐν τῷ νῦν χρόνῳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Plutus, Prologue 1:

(아리스토파네스, Plutus, Prologue 1:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION