헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί1́05́

(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 4)

Καὶ ἡ στάσισ ἡ τοῦ δευτέρου Γράκχου ἐσ τάδε ἔληγε· νόμοσ τε οὐ πολὺ ὕστερον ἐκυρώθη τὴν γῆν, ὑπὲρ ἧσ διεφέροντο, ἐξεῖναι πιπράσκειν τοῖσ ἔχουσιν· ἀπείρητο γὰρ ἐκ Γράκχου τοῦ προτέρου καὶ τόδε. καὶ εὐθὺσ οἱ πλούσιοι παρὰ τῶν πενήτων ἐωνοῦντο, ἢ ταῖσδε ταῖσ προφάσεσιν ἐβιάζοντο. καὶ περιῆν ἐσ χεῖρον ἔτι τοῖσ πένησι, μέχρι Σπούριοσ Θόριοσ δημαρχῶν εἰσηγήσατο νόμον, τὴν μὲν γῆν μηκέτι διανέμειν, ἀλλ’ εἶναι τῶν ἐχόντων, καὶ φόρουσ ὑπὲρ αὐτῆσ τῷ δήμῳ κατατίθεσθαι καὶ τάδε τὰ χρήματα χωρεῖν ἐσ διανομάσ. ὅπερ ἦν μέν τισ τοῖσ πένησι παρηγορία διὰ τὰσ διανομάσ, ὄφελοσ δ’ οὐδὲν ἐσ πολυπληθίαν. ἅπαξ δὲ τοῖσ σοφίσμασι τοῖσδε τοῦ Γρακχείου νόμου παραλυθέντοσ, ἀρίστου καὶ ὠφελιμωτάτου, εἰ ἐδύνατο πραχθῆναι, γενομένου, καὶ τοὺσ φόρουσ οὐ πολὺ ὕστερον διέλυσε δήμαρχοσ ἔτεροσ, καὶ ὁ δῆμοσ ἀθρόωσ ἁπάντων ἐξεπεπτώκει. ὅθεν ἐσπάνιζον ἔτι μᾶλλον ὁμοῦ πολιτῶν τε καὶ στρατιωτῶν καὶ γῆσ προσόδου καὶ διανομῶν καὶ νομῶν, πεντεκαίδεκα μάλιστα ἔτεσιν ἀπὸ τῆσ Γράκχου νομοθεσίασ, ἐπὶ δίκαισ ἐν ἀργίᾳ γεγονότεσ. Τῷ δ’ αὐτῷ χρόνῳ Σκιπίων ὕπατοσ καθεῖλε τὸ θέατρον, οὗ Λεύκιοσ Κάσσιοσ ἦρκτο ̔καὶ ἤδη που τέλοσ ἐλάμβανεν̓, ὡσ καὶ τόδε στάσεων ἄρξον ἑτέρων ἢ οὐ χρήσιμον ὅλωσ Ἑλληνικαῖσ ἡδυπαθείαισ Ῥωμαίουσ ἐθίζεσθαι.

τιμητὴσ δὲ Κόιντοσ Καικίλιοσ Μέτελλοσ Γλαυκίαν τε βουλεύοντα καὶ Ἀπουλήιον Σατορνῖνον δεδημαρχηκότα ἤδη τῆσ ἀξιώσεωσ παρέλυεν, αἰσχρῶσ βιοῦντασ, οὐ μὴν ἐδυνήθη· ὁ γάρ οἱ συνάρχων οὐ συνέθετο. μικρὸν οὖν ὕστερον ὁ Ἀπουλήιοσ ὡσ ἀμυνούμενοσ τὸν Μέτελλον ἐσ ἑτέραν παρήγγελλε δημαρχίαν, φυλάξασ στρατηγοῦντα τὸν Γλαυκίαν καὶ τῆσδε τῶν δημάρχων τῆσ χειροτονίασ προεστῶτα. Νώνιοσ μὲν οὖν, ἐπιφανὴσ ἀνήρ, ἔσ τε τὸν Ἀπουλήιον παρρησίᾳ χρώμενοσ καὶ Γλαυκίαν ἐξονειδίζων δήμαρχοσ ἀπεδείχθη. δείσαντεσ δ’ ὁ Γλαυκίασ καὶ ὁ Ἀπουλήιοσ, μὴ δημαρχῶν αὐτοὺσ ἀμύναιτο, ὄχλον ἀνδρῶν εὐθὺσ ἀπὸ τῆσ ἐκκλησίασ ἀπιόντι ἐπιπέμπουσι σὺν θορύβῳ καὶ ἔσ τι πανδοχεῖον συμφυγόντα κατεκέντησαν. τοῦ δὲ πάθουσ οἰκτροῦ καὶ δεινοῦ φανέντοσ οἱ περὶ τὸν Γλαυκίαν, οὔπω τοῦ δήμου συνελθόντοσ, ἅμ’ ἑῴ χειροτονοῦσι δήμαρχον τὸν Ἀπουλήιον. Καὶ τὸ μὲν Νωνίου πάθοσ ὧδε ἐσιγήθη διὰ τὴν δημαρχίαν Ἀπουληίου, δεδιότων αὐτὸν ἔτι ἐξελέγχειν· ἐξηλάθη δὲ καὶ Μέτελλοσ ὑπ’ αὐτῶν, προσλαβόντων Γάιον Μάριον ἕκτην ἄρχοντα ὑπατείαν, ἐχθρὸν ἀφανῆ τοῦ Μετέλλου.

καὶ συνέπραξαν ὧδε ἅπαντεσ ἀλλήλοισ. ὁ μὲν Ἀπουλήιοσ νόμον ἐσέφερε διαδάσασθαι γῆν, ὅσην ἐν τῇ νῦν ὑπὸ Ῥωμαίων καλουμένῃ Γαλατίᾳ Κίμβροι γένοσ Κελτῶν κατειλήφεσαν, καὶ αὐτοὺσ ὁ Μάριοσ ἔναγχοσ ἐξελάσασ τὴν γῆν ὡσ οὐκέτι Γαλατῶν ἐσ Ῥωμαίουσ περιεσπάκει. προσέκειτο δέ, εἰ κυρώσειε τὸν νόμον ὁ δῆμοσ, τὴν βουλὴν πένθ’ ἡμέραισ ἐπομόσαι πεισθήσεσθαι τῷ νόμῳ, ἢ τὸν οὐκ ὀμόσαντα μήτε βουλεύειν καὶ ὀφλεῖν τῷ δήμῳ τάλαντα εἴκοσιν, ὑπονοοῦντεσ οὕτωσ ἄλλουσ τε τῶν δυσχεραινόντων ἀμυνεῖσθαι καὶ Μέτελλον ὑπὸ φρονήματοσ οὐκ ἐνδώσοντα ἐσ τὸν ὁρ́κον. ὁ μὲν δὴ νόμοσ ὧδε εἶχεν, καὶ ὁ Ἀπουλήιοσ ἡμέραν αὐτοῦ τῇ δοκιμασίᾳ προυτίθει καὶ περιέπεμπε τοὺσ ἐξαγγέλλοντασ τοῖσ οὖσιν ἀνὰ τοὺσ ἀγρούσ, οἷσ δὴ καὶ μάλιστ’ ἐθάρρουν ὑπεστρατευμένοισ Μαρίῳ. πλεονεκτούντων δ’, ἐν τῷ νόμῳ τῶν Ἰταλιωτῶν ὁ δῆμοσ ἐδυσχέραινε. Καὶ στάσεωσ ἐν τῇ κυρίᾳ γενομένησ, ὅσοι μὲν ἐκώλυον τῶν δημάρχων τοὺσ νόμουσ, ὑβριζόμενοι πρὸσ τοῦ Ἀπουληίου κατεπήδων ἀπὸ τοῦ βήματοσ, ὁ δὲ πολιτικὸσ ὄχλοσ ἐβόα ὡσ γενομένησ ἐν ἐκκλησίᾳ βροντῆσ, ὅθεν οὐ θέμισ ἐστὶ Ῥωμαίοισ οὐδὲν ἔτι κυροῦν.

βιαζομένων δὲ καὶ ὣσ τῶν περὶ τὸν Ἀπουλήιον οἱ πολιτικοὶ τά τε ἱμάτια διαζωσάμενοι καὶ τὰ προστυχόντα ξύλα ἁρπάσαντεσ τοὺσ ἀγροίκουσ διέστησαν. οἱ δ’ αὖθισ ὑπὸ τοῦ Ἀπουληίου συγκαλούμενοι μετὰ ξύλων καὶ οἵδε τοῖσ ἀστικοῖσ ἐπῄεσαν καὶ βιασάμενοι τὸν νόμον ἐκύρωσαν. κυρωθέντοσ δ’ αὐτίκα Μάριοσ οἱᾶ ὕπατοσ τῇ βουλῇ προυτίθει σκοπεῖν περὶ τοῦ ὁρ́κου· καὶ τὸν Μέτελλον εἰδὼσ στερρόν τε τῇ γνώμῃ καὶ βέβαιον ἐφ’ ὅ τι φρονήσειεν ἢ εἰπεῖν φθάσειεν, ἐτίθει πρῶτοσ ἐσ μέσον τὴν γνώμην τὴν ἑαυτοῦ μετ’ ἐνέδρασ καὶ ἔλεγεν, ὡσ οὔποτε τὸν ὁρ́κον ἑκὼν τόνδε αὐτὸσ ὀμόσει. συναποφηναμένου δὲ ταῦτα καὶ τοῦ Μετέλλου καὶ τῶν ἄλλων αὐτοὺσ ἐπαινεσάντων, ὁ Μάριοσ διέλυσε τὴν βουλήν. εἶτα τῆσ πέμπτησ ἡμέρασ, ἣ τῷ ὁρ́κῳ τελευταία κατὰ τὸν νόμον ἦν, ἀμφὶ δεκάτην ὡρ́αν αὐτοὺσ κατὰ σπουδὴν συναγαγὼν ἔφη τὸν δῆμον ἐσπουδακότα περὶ τὸν νόμον δεδιέναι, μηχανὴν δ’ ὁρᾶν καὶ σόφισμα τοιόνδε· ὀμόσειν γάρ, ᾗ νόμοσ ἐστί, τῷδε πεισθήσεσθαι τῷ νόμῳ, καὶ νῦν μὲν οὕτω διασκεδᾶν τοὺσ ἀπὸ τῶν ἀγρῶν ἐνηδρευμένουσ, ὕστερον δ’ οὐ δυσχερῶσ ἐπιδείξειν, ὅτι οὐκ ἔστι νόμοσ ὁ πρὸσ βίαν τε καὶ βροντῆσ ὠνομασμένησ κεκυρωμένοσ παρὰ τὰ πάτρια. Ταῦτα δ’ εἰπὼν καὶ τέλοσ οὐδὲν ἀναμείνασ, πάντων ἔτι σιωπώντων ὑπ’ ἐκπλήξεωσ ἐπὶ τῇ ἐνέδρᾳ καὶ τῷ χρόνῳ δεδαπανημένῳ, οὐδ’ ἐνθυμηθῆναί τι παρασχὼν αὐτοῖσ ἐξανίστατο ἐσ τὸν τοῦ Κρόνου νεών, οὗ τοῖσ ταμίαισ ἐχρῆν ὀμνύναι, καὶ ὤμνυε σὺν τοῖσ φίλοισ πρῶτοσ.

καὶ τὸ ψήφισμα ὁ Ἀπουλήιοσ ἐκύρου, καὶ τὰ ἐν τῷ ψηφίσματι Μάριοσ ἐπεκήρυττεν. ὤμνυον δὲ καὶ οἱ λοιποί, τὸ ἑαυτοῦ δεδιὼσ ἕκαστοσ· Μέτελλοσ δ’ οὐκ ὤμοσε μόνοσ, ἀλλ’ ἐπὶ τῆσ ἑαυτοῦ προαιρέσεωσ διέμεινεν ἀφόβωσ. καὶ αὐτὸν εὐθὺσ τῆσ ἐπιούσησ ὁ Ἀπουλήιοσ ἐπιπέμψασ τὸν ὑπηρέτην ἐξεῖλκεν ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου. ῥυομένων δὲ τῶν ἑτέρων δημάρχων, ὁ Γλαυκίασ καὶ ὁ Ἀπουλήιοσ ἐσ τοὺσ ἀγροίκουσ ἐκδραμόντεσ οὐκ ἔφασκον αὐτοῖσ ἔσεσθαι τὴν γῆν οὐδὲ τὸν νόμον κύριον, εἰ μὴ Μέτελλοσ ἐξελαθείη. ψήφισμά τε φυγῆσ ἐπέγραφον αὐτῷ καὶ τοὺσ ὑπάτουσ ἐπικηρῦξαι προσετίθεσαν μηδένα Μετέλλῳ κοινωνεῖν πυρὸσ ἢ ὕδατοσ ἢ στέγησ· ἔσ τε τὴν δοκιμασίαν τοῦδε τοῦ ψηφίσματοσ ἡμέραν προύγραφον. δεινῆσ δὲ τῶν ἀστικῶν ἀγανακτήσεωσ οὔσησ καὶ παραπεμπόντων Μέτελλον αἰεὶ σὺν ξιφιδίοισ, ὁ Μέτελλοσ αὐτοὺσ ἀσπασάμενοσ καὶ ἐπαινέσασ τῆσ προαιρέσεωσ οὐκ ἔφη δι’ ἑαυτὸν ἐάσειν οὐδένα κίνδυνον ἐπιγενέσθαι τῇ πατρίδι. καὶ τόδε εἰπὼν ὑπεξῆλθε τῆσ πόλεωσ. Οὕτω μὲν δὴ καὶ Μέτελλοσ, ἀνὴρ εὐδοκιμώτατοσ, ἔφευγε, καὶ ὁ Ἀπουλήιοσ ἐπ’ αὐτῷ τρίτον ἐδημάρχει.

καί τισ αὐτῷ συνῆρχε δραπέτησ εἶναι νομιζόμενοσ, Γράκχον ἑαυτῷ τὸν πρεσβύτερον πατέρα ἐπιγράφων. καὶ τὸ πλῆθοσ αὐτῷ συνεπεπράχει περὶ τὴν χειροτονίαν πόθῳ Γράκχου. προτεθείσησ δὲ ὑπάτων χειροτονίασ, Μᾶρκοσ μὲν Ἀντώνιοσ ἐπὶ τὴν ἑτέραν ἀναμφιλόγωσ ᾑρέθη, τὴν δὲ ὑπόλοιπον Γλαυκίασ ὅδε καὶ Μέμμιοσ μετῄεσαν. Μεμμίου δ’ ὄντοσ ἐπιδοξοτέρου παρὰ πολύ, δείσασ ὁ Γλαυκίασ καὶ ὁ Ἀπουλήιοσ ἐπιπέμπουσί τινασ αὐτῷ σὺν ξύλοισ ἐν αὐτῇ τῇ χειροτονίᾳ, οἳ τὸν Μέμμιον παίοντεσ ἐν μέσῳ πάντων ὁρώντων συνέκοψαν. Καὶ ἡ μὲν ἐκκλησία θορυβηθεῖσα διελύετο οὔτε νόμων οὔτε δικαστηρίων οὔτε τινὸσ αἰδοῦσ ἔτι ὑπούσησ· ὁ δὲ δῆμοσ ἀγανακτῶν ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν μετ’ ὀργῆσ συνέτρεχεν ὡσ κτενοῦντεσ τὸν Ἀπουλήιον. ὁ δ’ ἄλλο πλῆθοσ ἁλίσασ ἀπὸ τῶν ἀγρῶν μετὰ Γλαυκίου καὶ Γαϊού Σαυφηίου ταμίου τὸ Καπιτώλιον κατέλαβε. καὶ αὐτοὺσ τῆσ βουλῆσ ἀναιρεθῆναι ψηφισαμένησ ὁ Μάριοσ ἀχθόμενοσ ὅμωσ ὥπλιζέ τινασ σὺν ὄκνῳ· καὶ βραδύνοντοσ ἕτεροι τὸ ὕδωρ τὸ ἐπιρρέον ἐσ τὸ ἱερὸν διέτεμον. καὶ Σαυφήιοσ μὲν ἐμπρῆσαι τὸν νεών, ὑπὸ δίψησ ἀπολλύμενοσ, ἠξίου, Γλαυκίασ δὲ καὶ Ἀπουλήιοσ ἐλπίσαντεσ αὑτοῖσ ἐπικουρήσειν Μάριον παρέδωκαν ἑαυτούσ, οἵδε πρῶτοι, καὶ ἐπ’ ἐκείνοισ ὁ Σαυφήιοσ. Μάριοσ δ’, αὐτίκα πάντων αὐτοὺσ ἀναιρεῖν κελευόντων, ἐσ τὸ βουλευτήριον συνέκλεισεν ὡσ ἐννομώτερον ἐργασόμενοσ. οἱ δὲ πρόφασιν τοῦτ’ εἶναι νομίσαντεσ τὸν κέραμον ἐξέλυον τοῦ βουλευτηρίου καὶ τοὺσ ἀμφὶ τὸν Ἀπουλήιον ἔβαλλον, ἐώσ ἀπέκτειναν, ταμίαν τε καὶ δήμαρχον καὶ στρατηγόν, ἔτι περικειμένουσ τὰ σύμβολα τῆσ ἀρχῆσ. Πολὺσ δὲ καὶ ἄλλοσ ὅμιλοσ ἐν τῇ στάσει διέφθαρτο καὶ δήμαρχοσ ἕτεροσ, ὁ τοῦ Γράκχου παῖσ εἶναι νομιζόμενοσ, πρώτην δημαρχῶν ἐκείνην ἡμέραν, οὐδένα ἔτι ὠφελούσησ οὔτε ἐλευθερίασ οὔτε δημοκρατίασ οὔτε νόμων οὔτε ἀξιώσεωσ οὔτε ἀρχῆσ, ὅπου καὶ ἡ τῶν δημάρχων ἔσ τε κώλυσιν ἁμαρτημάτων καὶ ἐσ ἐπικούρησιν τῶν δημοτῶν γενομένη, ἱερὰ καὶ ἄσυλοσ οὖσα, τοιάδε ὕβριζε καὶ τοιάδε ἔπασχεν.

ἀναιρεθέντων δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Ἀπουλήιον ἡ μὲν βουλὴ καὶ ὁ δῆμοσ ἐκεκράγεσαν κατακαλεῖν Μέτελλον, Πούπλιοσ δὲ Φούριοσ δήμαρχοσ, οὐδ’ ἐλευθέρου πατρόσ, ἀλλ’ ἐξελευθέρου, θρασέωσ ἐνίστατο αὐτοῖσ καὶ οὐδὲ Μετέλλου τοῦ Μετέλλου παιδὸσ ἱκετεύοντοσ αὐτὸν ἐν ὄψει τοῦ δήμου καὶ δακρύοντοσ καὶ τοῖσ ποσὶ προσπίπτοντοσ ἐνεκλάο θη. ἀλλ’ ὁ μὲν παῖσ ἐκ τῆσδε τῆσ ὄψεωσ Εὐσεβὴσ ἐσ τὸ ἔπειτα ἐκλήθη, τοῦ δ’ ἐπιόντοσ ἔτουσ Φούριον μὲν ἐπὶ τῷδε ἐσ δίκην Γάιοσ Κανουλήιοσ δήμαρχοσ ὑπῆγε, καὶ ὁ δῆμοσ οὐδὲ τοὺσ λόγουσ ὑπομείνασ διέσπασε τὸν Φούριον· οὕτωσ αἰεί τι μύσοσ ἑκάστου ἔτουσ ἐπὶ τῆσ ἀγορᾶσ ἐγίγνετο· Μετέλλῳ δ’ ἡ κάθοδοσ ἐδόθη, καὶ φασιν αὐτῷ τὴν ἡμέραν οὐκ ἀρκέσαι περὶ τὰσ πύλασ δεξιουμένῳ τοὺσ ἀπαντῶντασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 1, chapter 4

(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION