헬라어 문장 검색 - ΠσευδόΠλαξιτά1́08́

(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 1, Τίσ Τίσ ὁ θεόσ.)

ἔνιοι τῶν φιλοσόφων, καθάπερ Διαγόρασ ὁ Μήλιοσ καὶ Θεόδωροσ ὁ Κυρηναῖοσ καὶ Εὐήμεροσ ὁ Τεγεάτησ, καθόλου φασὶ μὴ εἶναι θεούσ· εἰσ τὸ πρὸ τείχευσ ἱερὸν ἁλέεσ δεῦτε, οὗ τὸν πάλαι χάγκεον ὁ πλάσασ Ζᾶνα γέρων ἀλαζὼν ἄδικα βιβλία ψήχει ταῦτ’ ἔστι τὰ περὶ τοῦ μὴ εἶναι θεούσ.

καὶ Εὐριπίδησ δ’ ὁ τραγῳδοποιὸσ ἀποκαλύψασθαι μὲν οὐκ ἠθέλησε, δεδοικὼσ τὸν Ἄρειον πάγον· φησὶν ὅτ’ ἦν ἄτακτοσ ἀνθρώπων βίοσ καὶ θηριώδησ ἰσχύοσ θ’ ὑπηρέτησ·

ἔπειτα φησὶ τὴν ἀνομίαν λυθῆναι νόμων εἰσαγωγῇ·

καὶ πεῖσαι τοὺσ ἀνθρώπουσ ὡσ ἔστι δαίμων ἀφθίτῳ θάλλων βίῳ, ὃσ ταῦτ’ ἀκούει καὶ βλέπει φρονεῖ τ’ ἄγαν.

ἀναιρείσθω γάρ, φησίν, ὁ ποιητικὸσ λῆροσ σὺν Καλλιμάχῳ τῷ λέγοντι εἰ θεὸν οἶσθα, ἴσθ’ ὅτι καὶ ῥέξαι δαίμονι πᾶν δυνατόν οὐδὲ γὰρ ὁ θεὸσ δύναται πᾶν ποιεῖν· πῦρ ψυχρὸν τὸ δὲ καθήμενον ὀρθὸν καὶ τὸ ἐναντίον.

ὄζει λήρου βεκκεσελήνου, κατά γε τοὺσ τῆσ ἀρχαίασ κωμῳδίασ ποιητάσ πῶσ γὰρ αὑτῷ ἀτενίζων ἔπλασεν;

ἢ πῶσ σφαιροειδῆ τὸν θεόν, ὄντα ταπεινότερον ἀνθρώπου; "εἱστήκει κατ’ ἀρχὰσ τὰ σώματα, νοῦσ δ’ αὐτὰ διεκόσμησε θεοῦ καὶ τὰσ γενέσεισ τῶν ὅλων ἐποίησεν.

"διὸ καὶ ὁ θεόσ, φησίν, ἐπιστήσασ ὡσ τάξισ ἀταξίασ ἐστὶ βελτίων, διεκόσμησε ταῦτα. κοινῶσ οὖν ἁμαρτάνουσιν ἀμφότεροι, ὅτι τὸν θεὸν ἐποίησαν ἐπιστρεφόμενον τῶν ἀνθρωπίνων ἢ καὶ τούτου χάριν τὸν κόσμον κατασκευάζοντα τὸ γὰρ μακάριον καὶ ἄφθαρτον ζῷον συμπεπληρωμένον τε πᾶσι τοῖσ ἀγαθοῖσ καὶ κακοῦ παντὸσ ἄδεκτον, ὅλον ὂν περὶ τὴν συνοχὴν τῆσ ἰδίασ εὐδαιμονίασ τε καὶ ἀφθαρσίασ, ἀνεπιστρεφέσ ἐστι τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων·

ἂν εἰή, ἐργάτου δίκην καὶ τέκτονοσ ἀχθοφορῶν καὶ μεριμνῶν εἰσ τὴν τοῦ κόσμου κατασκευήν.

αἰῶνα οὐκ ἦν, ὅτ’ ἦν ἀκίνητα τὰ σώματα, ἢ ἀτάκτωσ ἐκινεῖτο ἢ ἐκοιμᾶτο ἢ ἐγρηγόρει ἢ οὐδέτερον τούτων.

καὶ οὔτε τὸ πρῶτον ἔστι δἐξασθαι, ὁ γὰρ θεὸσ αἰώνιοσ·

οὔτε τὸ δεύτερον, εἰ γὰρ ἐκοιμᾶτο ἐξ αἰῶνοσ ὁ θεόσ, ἐτεθνήκει αἰώνιοσ γὰρ ὕπνοσ ὁ θάνατόσ ἐστιν · ἀλλ’ οὐδὲ δεκτικὸσ ὕπνου θεόσ, τὸ γὰρ ἀθάνατον τοῦ θεοῦ καὶ τὸ ἐγγὺσ θανάτου πολὺ κεχώρισται. εἰ δ’ ἦν ὁ θεὸσ ἐγρηγορώσ, ἤτοι ἐνέλειπεν εἰσ εὐδαιμονίαν ἢ ἐπεπλήρωτο ἐν μακαριότητι·

καὶ οὔτε κατὰ τὸ πρῶτον μακάριόσ ἐστιν ὁ θεόσ, τὸ γὰρ ἐλλεῖπον εἰσ εὐδαιμονίαν οὐ μακάριον· οὔτε κατὰ τὸ δεύτερον, μηδὲν γὰρ ἐλλείπων κεναῖσ ἔμελλεν ἐπιχειρεῖν πράξεσι. πῶσ δέ, εἴπερ ὁ θεὸσ ἔστι καὶ τῇ τούτου φροντίδι τὰ κατ’ ἄνθρωπον οἰκονομεῖται, τὸ μὲν κίβδηλον εὐτυχεῖ τὸ δ’ ἀστεῖον τἀναντία πάσχει;

αἰχμητήσ.

ὑπὸ μοιχοῦ καὶ μοιχάδοσ ἡττηθεὶσ ἐδολοφονήθη καὶ ὁ τούτου δὲ συγγενὴσ Ἡρακλῆσ πολλὰ τῶν ἐπιλυμαινομένων τὸν ἀνθρώπινον βίον καθάρασ ὑπὸ Δηιανείρασ φαρμακευθεὶσ ἐδολοφονήθη. Θαλῆσ νοῦν τοῦ κόσμου θεόν.

Ἀναξίμανδροσ τοὺσ ἀπείρουσ οὐρανοὺσ θεούσ. Δημόκριτοσ νοῦν τὸν θεὸν ἑν πυρὶ σφαιροειδεῖ. Διογένησ καὶ Κλεάνθησ καὶ Οἰνοπίδησ τὴν τοῦ κόσμου ψυχήν. Πυθαγόρασ τῶν ἀρχῶν τὴν μὲν μονάδα θεὸν καὶ τἀγαθόν, ἥτισ ἐστὶν ἡ τοῦ ἑνὸσ φύσισ, αὐτὸσ ὁ νοῦσ·

τὴν δ’ ἀόριστον δυάδα δαίμονα καὶ τὸ κακόν, περὶ ἥν ἐστι τὸ ὑλικὸν πλῆθοσ, ἔστι δὲ καὶ ὁ ὁρατὸσ κόσμοσ. Σωκράτησ καὶ Πλάτων τὸ ἕν, τὸ μονοφυὲσ καὶ αὐτοφυὲσ τὸ μοναδικόν, τὸ ὄντωσ ἀγαθὸν πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων εἰσ τὸν νοῦν σπεύδει νοῦσ οὖν ὁ θεόσ, χωριστὸν εἶδοσ, τουτέστι τὸ ἀμιγὲσ πάσησ ὕλησ καὶ μηδενὶ παθητῷ συμπεπλεγμένον.

ριστὸν ἐπιβεβηκότα τῇ σφαίρᾳ τοῦ παντόσ, ἣτισ ἐστὶν αἰθέριον σῶμα, τὸ πέμπτον ὑπ’ αὐτοῦ καλούμενον διῃρημένου δὲ τούτου κατὰ σφαίρασ, τῇ μὲν φύσει συναφεῖσ τῷ λόγῳ δὲ κεχωρισμένασ, ἑκάστην οἰέται τῶν σφαιρῶν ζῷον εἶναι σύνθετον ἐκ σώματοσ καὶ ψυχῆσ, ὧν τὸ μὲν σῶμά ἐστιν αἰθέριον κινούμενον κυκλοφορικῶσ, ἡ ψυχὴ δὲ λόγοσ ἀκίνητοσ αἴτιοσ τῆσ κινήσεωσ κατ’ ἐνέργειαν.

τεχνικὸν ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γένεσιν κόσμου ἐμπεριειληφὸσ πάντασ τοὺσ σπερματικοὺσ λόγουσ, καθ’ οὓσ ἕκαστα καθ’ εἱμαρμένην γίνεται ·

καὶ πνεῦμα μὲν διῆκον δι’ ὅλου τοῦ κόσμου, τὰσ δὲ προσηγορίασ μεταλαμβάνον διὰ τὰσ τῆσ ὕλησ, δι’ ἧσ κεχώρηκε, παραλλάξεισ·

θεὸν δ’ καὶ τὸν κόσμον καὶ τοὺσ ἀστέρασ καὶ τὴν γῆν·

τὸν δ’ ἀνωτάτω πάντων νοῦν ἐν αἰθέρι. Ἐπίκουροσ ἀνθρωποειδεῖσ μὲν πάντασ τοὺσ θεούσ, λόγῳ δὲ πάντασ τούτουσ θεωρητοὺσ διὰ τὴν λεπτομέρειαν τῆσ τῶν εἰδώλων φύσεωσ· ὁ δ’ αὐτὸσ ἄλλωσ τέσσαρασ φύσεισ κατὰ γένοσ ἀφθάρτουσ τάσδε, τὰ ἄτομα τὸ κενὸν τὸ ἄπειρον τὰσ ὁμοιότητασ·

αὗται δὲ λέγονται ὁμοιομέρειαι καὶ στοιχεῖα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 1, Τίσ Τίσ ὁ θεόσ.

(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 1, Τίσ Τίσ ὁ θεόσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION