Plutarch, De tranquilitate animi, section 7 1:

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 7 1:)

ἃ γὰρ πράττεισ πράγματα πεπιστευμένοσ, οὐχ ἁπλοῖσ ἤθεσιν οὐδὲ χρηστοῖσ ὥσπερ εὐφυέσιν ὀργάνοισ ἀλλὰ καρχάροισ τὰ πολλὰ καὶ σκολιοῖσ διακονεῖται. τὸ μὲν οὖν ἀπευθύνειν ταῦτα μὴ νόμιζε σὸν ἔργον εἶναι μηδὲ ἄλλωσ ῥᾴδιον. ἂν δ’ ὡσ τοιούτοισ αὐτοῖσ πεφυκόσι χρώμενοσ, ὥσπερ ἰατρὸσ ὀδοντάγραισ καὶ ἀγκτῆρσιν, ἤπιοσ φαίνῃ καὶ μέτριοσ ἐκ τῶν ἐνδεχομένων, εὐφρανῇ τῇ σῇ διαθέσει μᾶλλον ἢ λυπήσῃ ταῖσ ἑτέρων ἀηδίαισ καὶ μοχθηρίαισ, ὥσπερ κύνασ, ἂν ὑλακτῶσι, τὸ προσῆκον αὐτοῖσ ἐκείνουσ οἰόμενοσ περαίνειν, καὶ οὐκέτι λήσεισ πολλὰ λυπηρὰ συνεισάγων, ὥσπερ εἰσ χωρίον κοῖλον καὶ ταπεινὸν ἐπιρρέοντα, τὴν μικροψυχίαν ταύτην καὶ τὴν ἀσθένειαν, ἀλλοτρίων ἀναπιμπλάμενοσ κακῶν. ὅπου γὰρ ἔνιοι τῶν φιλοσόφων καὶ τὸν ἔλεον ψέγουσι πρὸσ ἀτυχοῦντασ ἀνθρώπουσ γινόμενον, ὡσ καλοῦ τοῦ βοηθεῖν οὐ τοῦ συναλγεῖν καὶ συνενδιδόναι τοῖσ πλησίον ὄντοσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION