헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́ΔεΑλεχα

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 5)

ὅθεν οὐκ ἐν τῇ κτήσει τῶν ἀγαθῶν ἀλλ’ ἐν τῇ χρήσει τὸ μέγ’ ἐστίν, ἐπεὶ καὶ νήπια βρέφη κληρονομεῖ βασιλείασ πατρῴασ καὶ ἀρχάσ, ὡσ Χάριλλοσ, ὃν Λυκοῦργοσ ἅμα τῷ σπαργάνῳ κομίσασ εἰσ τὸ φιδίτιον ἀνθ’ ἑαυτοῦ βασιλέα τῆσ Σπάρτησ ἀνηγόρευσε· καὶ οὐκ ἦν μέγασ ὁ νήπιοσ, ἀλλ’ ὁ τῷ νηπίῳ τὸ πατρῷον ἀποδοὺσ γέρασ καὶ μὴ σφετερισάμενοσ μηδ’ ἀποστερήσασ.

ἔθηκεν, εὖ γε ποιῶν, ἵν’ ὀφθῇ παρ’ ἡμέρασ ὀλίγασ, πῶσ ἀρετῇ βασιλεύουσιν ἄνθρωποι καὶ πῶσ τύχῃ.

, ἀγωνιστῇ γὰρ ἡγεμονίασ ὑποκριτὴν ἐπεισήγαγε, μᾶλλον δ’ ὡσ ἐπὶ σκηνῆσ τὸ διάδημα κωφὸν διεξῆλθε τῆσ οἰκουμένησ. καί κε γυνὴ φέροι ἄχθοσ, ἐπεί κεν ἀνὴρ ἀναθείη.

τοὐναντίον μὲν οὖν εἴποι τισ ἄν, ὅτι λαβεῖν καὶ ἀναθέσθαι δύναμιν καὶ πλοῦτον καὶ ἀρχὴν καὶ γυναικόσ ἐστι καὶ παιδόσ· Οἄρσῃ καὶ Δαρείῳ Βαγώασ ὁ εὐνοῦχοσ ἀράμενοσ ἐπέθηκε τὴν Περσῶν βασιλείαν· τῷ βάρει καὶ μεγέθει τῶν πραγμάτων, ἀνδρόσ ἐστιν ἀρετὴν καὶ νοῦν καὶ φρόνημ’ ἔχοντοσ ἣν Ἀλέξανδροσ ἔσχεν, ᾧ μέθην τινὲσ ἐγκαλοῦσι καὶ οἴνωσιν.

ὁ δ’ ἦν μέγασ, ἐν τοῖσ πράγμασι νήφων καὶ μὴ μεθυσθεὶσ μηδὲ βακχευθεὶσ ὑπ’ ἐξουσίασ καὶ δυνάμεωσ, ἧσ μικρὸν ἕτεροι μεταλαβόντεσ καὶ ἀπογευσάμενοι κρατεῖν ἑαυτῶν οὐ δύνανται·

ἢ πόλεοσ ἐμπεσόντεσ εἰσ τιμάσ τινασ, σκιρτῶσιν, ἀδόκητ’ εὐτυχησάντων δόμων.

Κλεῖτοσ ἐν Ἀμοργῷ τρεῖσ ἢ τέτταρασ Ἑλληνικὰσ ἀνατρέψασ τριήρεισ Ποσειδῶν ἀνηγορεύθη καὶ τρίαιναν ἐφόρει.

Δημήτριοσ δέ, ᾧ τῆσ Ἀλεξάνδρου δυνάμεωσ ἡ Τύχη σμικρὸν ἀποσπάσασα προσέθηκε, Καταιβάτησ καλούμενοσ ὑπήκουε, καὶ πρέσβεισ πρὸσ αὐτὸν οὐκ ἔπεμπον ἀλλὰ θεωροὺσ αἱ πόλεισ, καὶ τὰσ ἀποκρίσεισ χρησμοὺσ προσηγόρευον. καίτοι τί ἂν περὶ τούτων λέγοι τισ, οἷσ ἐξῆν δι’ Ἀλέξανδρον μέγα φρονεῖν, ὅπου καὶ Κλέαρχοσ;

Ἡρακλείασ τύραννοσ γενόμενοσ σκηπτὸν ἐφόρει, καὶ τῶν υἱῶν ἕνα Κεραυνὸν ὠνόμασε; Διονύσιοσ δ’ Ἀπόλλωνοσ;

υἱὸν ἑαυτὸν ὠνόμασεν, ἐπιγράψασ Δωρίδοσ ἐκ μητρὸσ Φοίβου κοινώμασι βλαστών. οὖσαν ὀλίγαισ ἡμέραισ ἀποθανεῖν ὕστερον ἀλλ’ ἀποπνίξασ, ἐν δὲ τραγῳδίᾳ γράψασ αὐτὸσ ἡ γὰρ τυραννὶσ ἀδικίασ μήτηρ ἔφυ ὅμωσ τῶν θυγατέρων τὴν μὲν Ἀρετὴν τὴν δὲ Σωφροσύνην ὠνόμασε τὴν δὲ Δικαιοσύνην.

οἱ δ’ Εὐεργέτασ οἱ δὲ Καλλινίκουσ οἱ δὲ Σωτῆρασ;

οἱ δὲ Μεγάλουσ ἀνηγόρευσαν ἑαυτούσ. ἐν ἀνδρογύνοισ καὶ κυβείασ μεθημερινὰσ καὶ αὐλήσεισ ἐν θεάτροισ, καὶ νύκτα μὲν ἐν δείπνοισ ἡμέραν δ’ ἐν ἀρίστοισ ἐπιλείπουσαν, οὐδεὶσ ἂν ἐφίκοιτο τῷ λόγῳ διελθεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 5

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION