헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Ξρασσυσ́16́

(플루타르코스, chapter 16)

ἦν δὲ οὐκ ἀκούσιοσ ὁ κλῆροσ ἅπασιν. οἵ τε γὰρ πολλοὶ Πομπήϊον μὴ μακρὰν εἶναι τῆσ πόλεωσ ἐβούλοντο, καὶ Πομπήϊοσ ἐρῶν τῆσ γυναικὸσ αὐτόθι τὰ πολλὰ διατρίβειν ἔμελλε, Κράσσοσ δὲ ὑπὸ χαρᾶσ εὐθὺσ ἐκπεσόντι τῷ κλήρῳ καταφανὴσ ἦν οὐδὲν εὐτύχημα λαμπρότερον ἑαυτῷ γεγονέναι τοῦ παρόντοσ ἡγούμενοσ, ὡσ μόλισ ἐν ἀλλοτρίοισ καὶ πολλοῖσ ἡσυχίαν ἄγειν, πρὸσ δὲ τοὺσ συνήθεισ πολλὰ κενὰ καὶ μειρακιώδη λέγειν παρ’ ἡλικίαν τὴν ἑαυτοῦ καὶ φύσιν, ἥκιστα κομπαστὴσ ἢ σοβαρὸσ τῷ βίῳ γεγονώσ. τότε δ’ ἐπηρμένοσ κομιδῇ καὶ διεφθαρμένοσ οὐ Συρίαν οὐδὲ Πάρθουσ ὁρ́ον ἐποιεῖτο τῆσ εὐπραξίασ, ἀλλ’ ὡσ παιδιὰν ἀποφανῶν τὰ Λουκούλλου πρὸσ Τιγράνην καὶ Πομπηϊού πρὸσ Μιθριδάτην, ἄχρι Βακτρίων καὶ Ἰνδῶν καὶ τῆσ ἔξω θαλάσσησ ἀνῆγεν ἑαυτὸν ταῖσ ἐλπίσι.

καίτοι τῷ γραφέντι περὶ τούτων νόμῳ Παρθικὸσ πόλεμοσ οὐ προσῆν.

ᾔδεσαν δὲ πάντεσ ὅτι πρὸσ τοῦτο Κράσσοσ ἐπτόηται· καὶ Καῖσαρ ἐκ Γαλατίασ ἔγραφεν αὐτῷ τὴν ὁρμὴν ἐπαινῶν καὶ παροξύνων ἐπὶ τὸν πόλεμον. ἐπεὶ δὲ δημαρχῶν Ἀτήιοσ ἔμελλε πρὸσ τὴν ἔξοδον ἐναντιώσεσθαι, καὶ συνίσταντο πολλοὶ χαλεπαίνοντεσ εἴ τισ ἀνθρώποισ οὐδὲν ἀδικοῦσιν, ἀλλ’ ἐνσπόνδοισ, πολεμήσων ἄπεισι, δείσασ ὁ Κράσσοσ ἐδεήθη Πομπηϊού παραγενέσθαι καὶ συμπροπέμψαι· μέγα γὰρ ἦν ἐκείνου τὸ πρὸσ τὸν ὄχλον ἀξίωμα·

καὶ τότε παρεσκευασμένουσ πολλοὺσ ἐνίστασθαι καὶ καταβοᾶν ὁρώμενοσ πρὸ αὐτοῦ φαιδρῷ βλέμματι καὶ προσώπῳ κατεπράυνεν ὁ Πομπήιοσ, ὥσθ’ ὑπείκειν σιωπῇ δι’ αὐτῶν προϊοῦσιν. ὁ δ’ Ἀτήιοσ ἀπαντήσασ πρῶτον μὲν ἀπὸ φωνῆσ ἐκώλυε καὶ διεμαρτύρετο μὴ βαδίζειν, ἔπειτα τὸν ὑπηρέτην ἐκέλευεν ἁψάμενον τοῦ σώματοσ κατέχειν. ἄλλων δὲ δημάρχων οὐκ ἐώντων, ὁ μὲν ὑπηρέτησ ἀφῆκε τὸν Κράσσον, ὁ δ’ Ἀτήιοσ προδραμὼν ἐπὶ τὴν πύλην ἔθηκεν ἐσχαρίδα καιομένην, καὶ τοῦ Κράσσου γενομένου κατ’ αὐτήν ἐπιθυμιῶν καὶ κατασπένδων ἀρὰσ ἐπηρᾶτο δεινὰσ μὲν αὐτὰσ καὶ φρικώδεισ, δεινοὺσ δέ τινασ θεοὺσ καὶ ἀλλοκότουσ ἐπ’ αὐταῖσ καλῶν καὶ ὀνομάζων ταύτασ φασὶ Ῥωμαῖοι τὰσ ἀρὰσ ἀποθέτουσ καὶ παλαιὰσ τοιαύτην ἔχειν δύναμιν ὡσ περιφυγεῖν μηδένα τῶν ἐνσχεθέντων αὐταῖσ, κακῶσ δὲ πράσσειν καὶ τὸν χρησάμενον, ὅθεν οὐκ ἐπὶ τοῖσ τυχοῦσιν αὐτὰσ οὐδ’ ὑπὸ πολλῶν ἀρᾶσθαι.

καὶ τότ’ οὖν ἐμέμφοντο τὸν Ἀτήιον, εἰ δι’ ἣν ἐχαλέπαινε τῷ Κράσσῳ πόλιν, εἰσ αὐτήν ἀρὰσ ἀφῆκε καὶ δεισιδαιμονίαν τοσαύτην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, chapter 16

(플루타르코스, chapter 16)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION