Plutarch, chapter 27

(플루타르코스, chapter 27)

τοιαῦτα λέγων καὶ παραθαρσύνων ὁ Κράσσοσ οὐ πολλοὺσ ἑώρα προθύμωσ ὑπακούοντασ, ἀλλὰ καὶ συναλαλάξαι κελεύσασ ἤλεγξε τοῦ στρατοῦ τήν κατήφειαν, ὡσ ἀσθενῆ καὶ ὀλίγην καὶ ἀνώμαλον κραυγὴν ἐποιήσαντο· ἡ δὲ παρὰ τῶν βαρβάρων λαμπρὰ καὶ θρασεῖα κατεῖχεν. τραπομένων δὲ πρὸσ ἔργον οἱ μὲν ἱππόται πλάγιοι περιελαύνοντεσ ἐτόξευον, αὐτοὶ δὲ τοῖσ κοντοῖσ οἱ πρότακτοι χρώμενοι συνέστελλον εἰσ ὀλίγον τοὺσ Ῥωμαίουσ, πλὴν ὅσοι τὸν ὑπὸ τῶν τοξευμάτων φεύγοντεσ θάνατον ἀπετόλμων παραβόλωσ εἰσ αὐτοὺσ φέρεσθαι, μικρὰ μὲν βλάπτοντεσ, ὀξέωσ δὲ θνῄσκοντεσ ὑπὸ τραυμάτων μεγάλων καὶ καιρίων, παχὺν ἐπωθούντων τῷ σιδήρῳ τὸν κοντόν εἰσ τοὺσ ἵππουσ, πολλάκισ δὲ καὶ διὰ δυεῖν ἀνδρῶν ὑπὸ ῥύμησ διαπορευόμενον. οὕτω δὲ ἀγωνισάμενοι νυκτὸσ ἐπιούσησ ἀπηλλάγησαν, εἰπόντεσ ὅτι Κράσσῳ χαρίζονται νύκτα μίαν ἀποθρηνῆσαι τὸν υἱόν, ἢν ἄρα μὴ βέλτιον ὑπὲρ ἑαυτοῦ σκεψάμενοσ ἐλθεῖν μᾶλλον ἐθελήσῃ πρὸσ Ἀρσάκην ἢ κομισθῆναι.

οὗτοι μὲν οὖν ἐπαυλισάμενοι πλησίον ἐν ἐλπίσι μεγάλαισ ἦσαν νὺξ δὲ χαλεπὴ τοὺσ Ῥωμαίουσ κατελάμβανεν, οὔτε ταφῆσ τῶν κειμένων οὔτε θεραπείασ τῶν τετρωμένων καὶ ψυχορραγούντων ποιουμένουσ λόγον, ἑκάστου δ’ ἑαυτὸν ἀποκλαίοντοσ.

ἄφυκτα γὰρ ἐφαίνετο τήν τε ἡμέραν αὐτοῦ προσμείνασι καὶ νύκτωρ εἰσ πεδίον ἀχανὲσ ἐμβαλοῦσιν· οἵ τε τραυματίαι πολλὴν ἀπορίαν παρεῖχον, καὶ κομίζειν, ἐμποδὼν τῷ τάχει τῆσ φυγῆσ ἐσόμενοι, καὶ ἀπολείπειν, βοῇ τήν ἀπόδρασιν ἐξαγγελοῦντεσ. τοῦ δὲ Κράσσου, καίπερ αἴτιον ἁπάντων νομίζοντεσ, ἐπόθουν ὅμωσ τήν τε ὄψιν καὶ τήν φωνήν.

ὁ δὲ καθ’ ἑαυτὸν ἐγκεκαλυμμένοσ ὑπὸ σκότουσ ἔκειτο, παράδειγμα τοῖσ πολλοῖσ τύχησ, τοῖσ δ’ εὖ φρονοῦσιν ἀβουλίασ καὶ φιλοτιμίασ, δι’ ἣν οὐκ ἠγάπα πρῶτοσ ὢν καὶ μέγιστοσ ἐν μυριάσιν ἀνθρώπων τοσαύταισ, ἀλλ’ ὅτι δυεῖν μόνον ἀνδρῶν ὕστεροσ ἐκρίνετο, τοῦ παντὸσ ἀποδεῖν νομίζων. τότε δ’ οὖν αὑτὸν Ὀκταούϊοσ ὁ πρεσβευτὴσ καὶ Κάσσιοσ ἀνίστασαν καὶ παρεθάρρυνον, ὡσ δ’ ἀπηγορεύκει παντάπασιν, αὐτοὶ συγκαλέσαντεσ ἑκατοντάρχασ καὶ λοχαγούσ, ὡσ ἔδοξε βουλευομένοισ μὴ μένειν, ἀνίστασαν τὸν στρατὸν ἄνευ σάλπιγγοσ καὶ δι’ ἡσυχίασ τὸ πρῶτον·

εἶτ’ αἰσθομένων ὡσ ἀπελείποντο τῶν ἀδυνάτων, ἀκοσμία δεινὴ καὶ σύγχυσισ μετ’ οἰμωγῆσ καὶ βοῆσ τὸ στρατόπεδον κατεῖχεν. ἐκ τούτου δὲ ταραχὴ καὶ πτοία προϊόντασ αὐτοὺσ ὑπελάμβανεν, ὡσ ἐπιφερομένων τῶν πολεμίων, καὶ πολλάκισ μὲν ἐκτρεπόμενοι, πολλάκισ δὲ εἰσ τάξιν καθιστάμενοι, τῶν δὲ τραυματιῶν ὅσοι παρηκολούθουν τοὺσ μὲν ἀναλαμβάνοντεσ, τοὺσ δὲ ἀποτιθέμενοι, διατριβὴν εἶχον, πλὴν τριακοσίων ἱππέων, οὓσ Ἰγνάτιοσ ἔχων προσέμιξε ταῖσ Κάρραισ περὶ μέσασ νύκτασ.

φθεγξάμενοσ δὲ Ῥωμαϊστὶ τοῖσ τειχοφυλακοῦσιν, ὡσ ὑπήκουσαν, ἐκέλευσε Κοπωνίῳ τῷ ἄρχοντι φράζειν ὅτι γέγονε μάχη μεγάλη Κράσσῳ πρὸσ Πάρθουσ, ἄλλο δ’ οὐδὲν εἰπὼν οὐδ’ αὑτὸν ὅστισ ἦν ἀπήλαυνεν ἐπὶ τὸ Ζεῦγμα, καὶ διέσωσε μὲν τοὺσ σὺν αὑτῷ, κακῶσ δ’ ἤκουσε καταλιπὼν τὸν στρατηγόν.

οὐ μὴν ἀλλ’ ὤνησέ γε τὸν Κράσσον ἡ προσριφεῖσα τότε τῷ Κοπωνίῳ φωνή·

συμφρονήσασ γὰρ ὅτι οὐδὲν χρηστὸν ἀγγέλλειν ἔχοντόσ ἐστι τὸ τάχοσ καὶ τὸ συγκεχυμένον τοῦ λόγου, παρήγγειλεν εὐθὺσ ἐξοπλίζεσθαι τοὺσ στρατιώτασ· καὶ ἅμα τῷ πρῶτον αἰσθέσθαι τὸν Κράσσον ἐν ὁδῷ γεγενημένον ἀπαντήσασ ἀνελάμβανε καὶ παρέπεμπε τήν στρατιὰν εἰσ τήν πόλιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION