Plutarch, chapter 13

(플루타르코스, chapter 13)

ἡ μέν οὖν ὑπατεία τοῦ Κράσσου ταῦτ’ ἔσχεν ἄξια μνήμησ, ἡ δὲ τιμητεία παντάπασιν ἀτελὴσ καὶ ἄπρακτοσ αὐτῷ διῆλθεν, οὔτε γὰρ βουλῆσ ἐξέτασιν οὔθ’ ἱππέων ἐπίσκεψιν οὔτ’ ἀποτίμησιν πολιτῶν ἐποιήσατο, καίτοι συνάρχοντα Ῥωμαίων ἔχοντι τὸν πρᾳότατον Λουτάτιον Κάτλον. ἀλλά φασιν ἐπὶ δεινὸν ὁρμήσαντι τῷ Κράσσῳ πολίτευμα καὶ βίαιον, Αἴγυπτον ποιεῖν ὑποτελῆ Ῥωμαίοισ, ἀντιβῆναι τὸν Κάτλον ἐρρωμένωσ ἐκ δὲ τούτου γενομένησ διαφορᾶσ ἑκόντασ ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν. ἐν δὲ τοῖσ περὶ Κατιλίναν πράγμασι μεγάλοισ καὶ μικροῦ δεήσασιν ἀνατρέψαι τὴν Ῥώμην, ἥψατο μέν τισ ὑπόνοια τοῦ Κράσσου καὶ προσῆλθεν ἄνθρωποσ ὀνομάζων ἀπὸ τῆσ συνωμοσίασ, οὐδεὶσ δὲ ἐπίστευσεν.

ὅμωσ δ’ ὁ Κικέρων ἔν τινι λόγῳ φανερόσ ἦν Κράσσῳ καὶ Καίσαρι τὴν αἰτίαν προστριβόμενοσ.

ἀλλ’ οὗτοσ μέν ὁ λόγοσ ἐξεδόθη μετὰ τὴν ἀμφοῖν τελευτήν, ἐν δὲ τῷ Περὶ ὑπατείασ ὁ Κικέρων νύκτωρ φησὶ τὸν Κράσσον ἀφικέσθαι πρὸσ αὐτόν ἐπιστολὴν κομίζοντα τὰ περὶ τὸν Κατιλίναν ἐξηγουμένην, ὡσ ἤδη βεβαιοῦντα τὴν συνωμοσίαν. ὁ δ’ οὖν Κράσσοσ ἀεὶ μέν ἐμίσει τὸν Κικέρωνα διὰ τοῦτο, τοῦ δὲ βλάπτειν ἀναφανδὸν ἐμποδὼν εἶχε τὸν υἱόν.

ὁ γὰρ Πόπλιοσ ὢν φιλολόγοσ καὶ φιλομαθὴσ ἐξήρτητο τοῦ Κικέρωνοσ, ὥστε καὶ συμμεταβαλεῖν αὐτῷ τὴν ἐσθῆτα κρινομένῳ καὶ τοὺσ ἄλλουσ νέουσ ταὐτὰ ποιοῦντασ παρασχεῖν. τέλοσ δὲ τὸν πατέρα πείσασ φίλον ἐποίησεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION