헬라어 문장 검색 - ΠλατόΑλξιβιά3́

(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἱππάρχος)

τί γὰρ τὸ φιλοκερδέσ; τί ποτέ ἐστιν, καὶ τίνεσ οἱ φιλοκερδεῖσ; ἐμοὶ μὲν δοκοῦσιν οἳ ἂν κερδαίνειν ἀξιῶσιν ἀπὸ τῶν μηδενὸσ ἀξίων. πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν γιγνώσκοντεσ ὅτι οὐδενόσ ἐστιν ἄξια, ἢ ἀγνοοῦντεσ; εἰ γὰρ ἀγνοοῦντεσ, ἀνοήτουσ λέγεισ τοὺσ φιλοκερδεῖσ. ἀλλ’ οὐκ ἀνοήτουσ λέγω, ἀλλὰ πανούργουσ καὶ πονηροὺσ καὶ ἥττουσ τοῦ κέρδουσ, γιγνώσκοντασ ὅτι οὐδενὸσ ἄξιά ἐστιν ἀφ’ ὧν τολμῶσι κερδαίνειν, ὅμωσ τολμᾶν φιλοκερδεῖν δι’ ἀναισχυντίαν. ἆρ’ οὖν τοιόνδε λέγεισ τὸν φιλοκερδῆ, οἱο͂ν ἐὰν φυτεύων γεωργὸσ ἀνὴρ καὶ γιγνώσκων ὅτι οὐδενὸσ ἄξιον τὸ φυτόν, ἀξιοῖ ἀπὸ τούτου ἐκτραφέντοσ κερδαίνειν;

ἆρα τοιοῦτον αὐτὸν λέγεισ; ἀπὸ παντὸσ ὅ γε φιλοκερδήσ, ὦ Σώκρατεσ, οἰέται δεῖν κερδαίνειν. μή μοι οὕτωσ εἰκῇ, ὥσπερ τι ἠδικημένοσ ὑπό τινοσ, ἀλλὰ προσέχων ἐμοὶ τὸν νοῦν ἀπόκριναι, ὥσπερ ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆσ πάλιν ἠρώτων· οὐχὶ ὁμολογεῖσ τὸν φιλοκερδῆ ἐπιστήμονα εἶναι περὶ τῆσ ἀξίασ τούτου ὅθεν κερδαίνειν ἀξιοῖ;

ἔγωγε. τίσ οὖν ἐπιστήμων περὶ φυτῶν τῆσ ἀξίασ, ἐν ὁποίᾳ ἄξια φυτευθῆναι καὶ ὡρ́ᾳ καὶ χώρᾳ; ἵνα τι καὶ ἡμεῖσ τῶν σοφῶν ῥημάτων ἐμβάλωμεν, ὧν οἱ δεξιοὶ περὶ τὰσ δίκασ καλλιεποῦνται. ἐγὼ μὲν οἶμαι γεωργόν.

τὸ οὖν ἀξιοῦν κερδαίνειν ἄλλο τι λέγεισ ἢ οἰέσθαι δεῖν κερδαίνειν; τοῦτο λέγω. μὴ τοίνυν με ἐπιχείρει ἐξαπατᾶν, ἄνδρα πρεσβύτερον ἤδη οὕτω νέοσ ὤν, ἀποκρινόμενοσ ὥσπερ νυνδὴ ἃ οὐδ’ αὐτὸσ οἰεί, ἀλλ’ ὡσ ἀληθῶσ εἰπέ· ἆρ’ ἔστιν ὅντινα οἰεί γεωργικὸν ἄνδρα γιγνόμενον, καὶ γιγνώσκοντα ὅτι οὐδενὸσ ἄξιον φυτεύει τὸ φυτόν, οἰέσθαι ἀπὸ τούτου κερδαίνειν;

μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε. τί δέ; ἱππικὸν ἄνδρα γιγνώσκοντα ὅτι οὐδενὸσ ἄξια σιτία τῷ ἵππῳ παρέχει, ἀγνοεῖν αὐτὸν οἰεί ὅτι τὸν ἵππον διαφθείρει; οὐκ ἔγωγε. οὐκ ἄρα οἰέταί γε ἀπὸ τούτων κερδαίνειν τῶν σιτίων τῶν μηδενὸσ ἀξίων.

οὐχί. τί δέ; κυβερνήτην μηδενὸσ ἄξια ἱστία καὶ πηδάλια τῇ νηὶ παρεσκευασμένον ἀγνοεῖν οἰεί ὅτι ζημιωθήσεται καὶ κινδυνεύσει καὶ αὐτὸσ ἀπολέσθαι καὶ τὴν ναῦν ἀπολέσαι καὶ ἃ ἂν ἄγῃ πάντα; οὐκ ἔγωγε. οὐκ ἄρα οἰέταί γε κερδαίνειν ἀπὸ τῶν σκευῶν τῶν μηδενὸσ ἀξίων. οὐ γάρ.

ἀλλὰ στρατηγὸσ γιγνώσκων ὅτι ἡ στρατιὰ αὐτῷ οὐδενὸσ ἄξια ὅπλα ἔχει, οἰέται ἀπὸ τούτων κερδαίνειν καὶ ἀξιοῖ κερδαίνειν; οὐδαμῶσ. ἀλλ’ αὐλητὴσ αὐλοὺσ οὐδενὸσ ἀξίουσ ἔχων ἢ κιθαριστὴσ λύραν ἢ τοξότησ τόξον ἢ ἄλλοσ ὁστισοῦν συλλήβδην τῶν δημιουργῶν ἢ τῶν ἄλλων τῶν ἐμφρόνων ἀνδρῶν μηδενὸσ ἄξια ὄργανα ἢ ἄλλην παρασκευὴν ἡντιναοῦν ἔχων ἀπὸ τούτων οἰέται κερδαίνειν; οὔκουν φαίνεταί γε.

τίνασ οὖν ποτε λέγεισ τοὺσ φιλοκερδεῖσ; οὐ γάρ που τούτουσ γε οὓσ διεληλύθαμεν, <ἀλλ’> οἵτινεσ γιγνώσκοντεσ τὰ οὐδενὸσ ἄξια ἀπὸ τούτων οἰόνται δεῖν κερδαίνειν· ἀλλ’ οὕτω μέν, ὦ θαυμάσιε, ὡσ σὺ λέγεισ, οὐκ ἔστ’ ἀνθρώπων οὐδεὶσ φιλοκερδήσ. ἀλλ’ ἐγώ, ὦ Σώκρατεσ, βούλομαι λέγειν τούτουσ φιλοκερδεῖσ εἶναι, οἳ ἑκάστοτε ὑπὸ ἀπληστίασ καὶ πάνυ σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια καὶ οὐδενὸσ γλίχονται ὑπερφυῶσ καὶ φιλοκερδοῦσιν. οὐ δήπου, ὦ βέλτιστε, γιγνώσκοντεσ ὅτι οὐδενὸσ ἄξιά ἐστιν·

τοῦτο μὲν γὰρ ἤδη ἡμᾶσ αὐτοὺσ τῷ λόγῳ ἐξηλέγξαμεν ὅτι ἀδύνατον. ἔμοιγε δοκεῖ. οὐκοῦν εἰ μὴ γιγνώσκοντεσ, δῆλον ὅτι ἀγνοοῦντεσ, οἰόμενοι δὲ τὰ οὐδενὸσ ἄξια πολλοῦ ἄξια εἶναι. φαίνεται. ἄλλο τι οὖν οἵ γε φιλοκερδεῖσ φιλοῦσι τὸ κέρδοσ; ναί. κέρδοσ δὲ λέγεισ ἐναντίον τῇ ζημίᾳ; ἔγωγε.

ἔστιν οὖν ὅτῳ ἀγαθόν ἐστι ζημιοῦσθαι; οὐδενί. ἀλλὰ κακόν; ναί. βλάπτονται ὑπὸ τῆσ ζημίασ ἄρα ἄνθρωποι. βλάπτονται. κακὸν ἄρα ἡ ζημία. ναί. ἐναντίον δὲ τῇ ζημίᾳ τὸ κέρδοσ. ἐναντίον. ἀγαθὸν ἄρα τὸ κέρδοσ. ναί. τοὺσ οὖν τὸ ἀγαθὸν φιλοῦντασ φιλοκερδεῖσ καλεῖσ.

ἐοίκεν. οὐ μανικούσ γε, ὦ ἑταῖρε, λέγεισ τοὺσ φιλοκερδεῖσ. ἀλλὰ σὺ αὐτὸσ πότερον φιλεῖσ ὃ ἂν ἀγαθὸν ᾖ, ἢ οὐ φιλεῖσ; ἔγωγε. ἔστι δέ τι ἀγαθόν, ὃ οὐ φιλεῖσ, ἀλλὰ κακόν; μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε. ἀλλὰ πάντα τὰ ἀγαθὰ ἴσωσ φιλεῖσ. ναί. ἐροῦ δὴ καὶ ἐμὲ εἰ οὐ καὶ ἐγώ· ὁμολογήσω γὰρ καὶ ἐγώ σοι φιλεῖν τἀγαθά. ἀλλὰ πρὸσ ἐμοὶ καὶ σοὶ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι ἅπαντεσ οὐ δοκοῦσί σοι τἀγαθὰ φιλεῖν, τὰ δὲ κακὰ μισεῖν; ἔμοιγε φαίνεται.

τὸ δὲ κέρδοσ ἀγαθὸν ὡμολογήσαμεν; ναί. πάντεσ αὖ φιλοκερδεῖσ φαίνονται τοῦτον τὸν τρόπον· ὃν δὲ τὸ πρότερον ἐλέγομεν, οὐδεὶσ ἦν φιλοκερδήσ. ποτέρῳ οὖν ἄν τισ τῷ λόγῳ χρώμενοσ οὐκ ἂν ἐξαμαρτάνοι; εἴ τισ, ὦ Σώκρατεσ οἶμαι ὀρθῶσ λαμβάνοι τὸν φιλοκερδῆ. ὀρθῶσ δ’ ἐστὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι φιλοκερδῆ, ὃσ ἂν σπουδάζῃ ἐπὶ τούτοισ καὶ ἀξιοῖ κερδαίνειν ἀπ’ αὐτῶν, ἀφ’ ὧν οἱ χρηστοὶ οὐ τολμῶσι κερδαίνειν. ἀλλ’ ὁρᾷσ, ὦ γλυκύτατε, τὸ κερδαίνειν ἄρτι ὡμολογήσαμεν εἶναι ὠφελεῖσθαι.

τί οὖν δὴ τοῦτο; ὅτι καὶ τόδε αὐτῷ προσωμολογήσαμεν, βούλεσθαι τὰ ἀγαθὰ πάντασ καὶ ἀεί. ναί. οὐκοῦν καὶ οἱ ἀγαθοὶ πάντα τὰ κέρδη βούλονται ἔχειν, εἴπερ ἀγαθά γέ ἐστιν. οὐκ ἀφ’ ὧν γε μέλλουσιν, ὦ Σώκρατεσ, βλαβήσεσθαι τῶν κερδῶν.

βλαβήσεσθαι δὲ λέγεισ ζημιώσεσθαι ἢ ἄλλο τι; οὔκ, ἀλλὰ ζημιώσεσθαι λέγω. ὑπὸ τοῦ κέρδουσ οὖν ζημιοῦνται ἢ ὑπὸ τῆσ ζημίασ ἄνθρωποι; ὑπὸ ἀμφοτέρων· καὶ γὰρ ὑπὸ τῆσ ζημίασ ζημιοῦνται καὶ ὑπὸ τοῦ κέρδουσ τοῦ πονηροῦ. ἦ δοκεῖ οὖν τί σοι χρηστὸν καὶ ἀγαθὸν πρᾶγμα πονηρὸν εἶναι; οὐκ ἔμοιγε. οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν ὀλίγον πρότερον τὸ κέρδοσ τῇ ζημίᾳ κακῷ ὄντι ἐναντίον εἶναι;

φημί. ἐναντίον δὲ ὂν κακῷ ἀγαθὸν εἶναι; ὡμολογήσαμεν γάρ. ὁρᾷσ οὖν, ἐπιχειρεῖσ με ἐξαπατᾶν, ἐπίτηδεσ ἐναντία λέγων οἷσ ἄρτι ὡμολογήσαμεν. οὐ μὰ Δία, ὦ Σώκρατεσ, ἀλλὰ τοὐναντίον σύ με ἐξαπατᾷσ καὶ οὐκ οἶδα ὅπῃ ἐν τοῖσ λόγοισ ἄνω καὶ κάτω στρέφεισ. εὐφήμει·

οὐ μεντἂν καλῶσ ποιοίην οὐ πειθόμενοσ ἀνδρὶ ἀγαθῷ καὶ σοφῷ. τίνι τούτῳ; καὶ τί μάλιστα; πολίτῃ μὲν ἐμῷ τε καὶ σῷ, Πεισιστράτου δὲ ὑεῖ τοῦ ἐκ Φιλαϊδῶν, Ἱππάρχῳ, ὃσ τῶν Πεισιστράτου παίδων ἦν πρεσβύτατοσ καὶ σοφώτατοσ, ὃσ ἄλλα τε πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα σοφίασ ἀπεδείξατο, καὶ τὰ Ὁμήρου ἔπη πρῶτοσ ἐκόμισεν εἰσ τὴν γῆν ταυτηνί, καὶ ἠνάγκασε τοὺσ ῥαψῳδοὺσ Παναθηναίοισ ἐξ ὑπολήψεωσ ἐφεξῆσ αὐτὰ διιέναι, ὥσπερ νῦν ἔτι οἵδε ποιοῦσιν, καὶ ἐπ’ Ἀνακρέοντα τὸν Τήιον πεντηκόντορον στείλασ ἐκόμισεν εἰσ τὴν πόλιν, Σιμωνίδην δὲ τὸν Κεῖον ἀεὶ περὶ αὑτὸν εἶχεν, μεγάλοισ μισθοῖσ καὶ δώροισ πείθων· ταῦτα δ’ ἐποίει βουλόμενοσ παιδεύειν τοὺσ πολίτασ, ἵν’ ὡσ βελτίστων ὄντων αὐτῶν ἄρχοι, οὐκ οἰόμενοσ δεῖν οὐδενὶ σοφίασ φθονεῖν, ἅτε ὢν καλόσ τε κἀγαθόσ.

ἐθαύμαζον αὐτὸν ἐπὶ σοφίᾳ, ἐπιβουλεύων αὖ τοὺσ ἐν τοῖσ ἀγροῖσ παιδεῦσαι ἔστησεν αὐτοῖσ Ἑρμᾶσ κατὰ τὰσ ὁδοὺσ ἐν μέσῳ τοῦ ἄστεοσ καὶ τῶν δήμων ἑκάστων, κἄπειτα τῆσ σοφίασ τῆσ αὑτοῦ, ἥν τ’ ἔμαθεν καὶ ἣν αὐτὸσ ἐξηῦρεν, ἐκλεξάμενοσ ἃ ἡγεῖτο σοφώτατα εἶναι, ταῦτα αὐτὸσ ἐντείνασ εἰσ ἐλεγεῖον αὑτοῦ ποιήματα καὶ ἐπιδείγματα τῆσ σοφίασ ἐπέγραψεν, ἵνα πρῶτον μὲν τὰ ἐν Δελφοῖσ γράμματα τὰ σοφὰ ταῦτα μὴ θαυμάζοιεν οἱ πολῖται αὐτοῦ, τό τε γνῶθι σαυτόν καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα, ἀλλὰ τὰ Ἱππάρχου ῥήματα μᾶλλον σοφὰ ἡγοῖντο, ἔπειτα παριόντεσ ἄνω καὶ κάτω καὶ ἀναγιγνώσκοντεσ καὶ γεῦμα λαμβάνοντεσ αὐτοῦ τῆσ σοφίασ φοιτῷεν ἐκ τῶν ἀγρῶν καὶ ἐπὶ τὰ λοιπὰ παιδευθησόμενοι.

ἐστὸν δὲ δύο τὠπιγράμματε·

ἐν μὲν τοῖσ ἐπ’ ἀριστερὰ τοῦ Ἑρμοῦ ἑκάστου ἐπιγέγραπται λέγων ὁ Ἑρμῆσ ὅτι ἐν μέσῳ τοῦ ἄστεοσ καὶ τοῦ δήμου ἕστηκεν, ἐν δὲ τοῖσ ἐπὶ δεξιά ‐ μνῆμα τόδ’ Ἱππάρχου· στεῖχε δίκαια φρονῶνφησίν.

ἔστι δὲ τῶν ποιημάτων καὶ ἄλλα ἐν ἄλλοισ Ἑρμαῖσ πολλὰ καὶ καλὰ ἐπιγεγραμμένα· ἔστι δὲ δὴ καὶ τοῦτο ἐπὶ τῇ Στειριακῇ ὁδῷ, ἐν ᾧ λέγει ‐ μνῆμα τόδ’ Ἱππάρχου· μὴ φίλον ἐξαπάτα.

ἐγὼ οὖν σὲ ἐμοὶ ὄντα φίλον οὐ δήπου τολμῴην ἂν ἐξαπατᾶν καὶ ἐκείνῳ τοιούτῳ ὄντι ἀπιστεῖν, οὗ καὶ ἀποθανόντοσ τρία ἔτη ἐτυραννεύθησαν Ἀθηναῖοι ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Ἱππίου, καὶ πάντων ἂν τῶν παλαιῶν ἤκουσασ ὅτι ταῦτα μόνον τὰ ἔτη τυραννὶσ ἐγένετο ἐν Ἀθήναισ, τὸν δ’ ἄλλον χρόνον ἐγγύσ τι ἔζων Ἀθηναῖοι ὥσπερ ἐπὶ Κρόνου βασιλεύοντοσ. λέγεται δὲ ὑπὸ τῶν χαριεστέρων ἀνθρώπων καὶ ὁ θάνατοσ αὐτοῦ γενέσθαι οὐ δι’ ἃ οἱ πολλοὶ ᾠήθησαν, διὰ τὴν τῆσ ἀδελφῆσ ἀτιμίαν τῆσ κανηφορίασ ‐ ἐπεὶ τοῦτό γε εὐήθεσ ‐ ἀλλὰ τὸν μὲν Ἁρμόδιον γεγονέναι παιδικὰ τοῦ Ἀριστογείτονοσ καὶ πεπαιδεῦσθαι ὑπ’ ἐκείνου, μέγα δ’ ἐφρόνει ἄρα καὶ ὁ Ἀριστογείτων ἐπὶ τῷ παιδεῦσαι ἄνθρωπον, καὶ ἀνταγωνιστὴν ἡγεῖτο εἶναι τὸν Ἵππαρχον. ἐν ἐκείνῳ δὲ τῷ χρόνῳ αὐτὸν τὸν Ἁρμόδιον τυγχάνειν ἐρῶντά τινοσ τῶν νέων τε καὶ καλῶν καὶ γενναίων τῶν τότε ‐ καὶ λέγουσι τοὔνομα αὐτοῦ, ἐγὼ δὲ οὐ μέμνημαι ‐ τὸν οὖν νεανίσκον τοῦτον τέωσ μὲν θαυμάζειν τόν τε Ἁρμόδιον καὶ τὸν Ἀριστογείτονα ὡσ σοφούσ, ἔπειτα συγγενόμενον τῷ Ἱππάρχῳ καταφρονῆσαι ἐκείνων, καὶ τοὺσ περιαλγήσαντασ ταύτῃ τῇ ἀτιμίᾳ οὕτωσ ἀποκτεῖναι τὸν Ἵππαρχον.

κινδυνεύεισ τοίνυν, ὦ Σώκρατεσ, ἢ οὐ φίλον με ἡγεῖσθαι ἤ, εἰ ἡγῇ φίλον, οὐ πείθεσθαι Ἱππάρχῳ·

ἐγὼ γὰρ ὅπωσ οὐ σὺ ἐμὲ ἐξαπατᾷσ ‐ οὐκ οἶδ’ ὅντινα μέντοι τρόπον ‐ ἐν τοῖσ λόγοισ, οὐ δύναμαι πεισθῆναι. ἀλλὰ μὴν καὶ ὥσπερ πεττεύων ἐθέλω σοι ἐν τοῖσ λόγοισ ἀναθέσθαι ὅτι βούλει τῶν εἰρημένων, ἵνα μὴ οἰῄ ἐξαπατᾶσθαι.

πότερον γὰρ τοῦτό σοι ἀναθῶμαι, ὡσ οὐχὶ τῶν ἀγαθῶν πάντεσ ἐπιθυμοῦσιν ἄνθρωποι; μή μοί γε. ἀλλ’ ὡσ τὸ ζημιοῦσθαι καὶ ἡ ζημία οὐ κακόν; μή μοί γε. ἀλλ’ ὡσ οὐ τῇ ζημίᾳ καὶ τῷ ζημιοῦσθαι τὸ κέρδοσ καὶ τὸ κερδαίνειν ἐναντίον; μηδὲ τοῦτο.

ἀλλ’ ὡσ ἐναντίον ὂν τῷ κακῷ οὐκ ἀγαθόν ἐστι τὸ κερδαίνειν; οὔτι πᾶν γε· τουτί μοι ἀνάθου. δοκεῖ ἄρα σοι, ὡσ ἐοίκε, τοῦ κέρδουσ τὸ μέν τι ἀγαθὸν εἶναι, τὸ δέ τι κακόν. ἔμοιγε. ἀνατίθεμαι τοίνυν σοὶ τοῦτο· ἔστω γὰρ δὴ κέρδοσ τι ἀγαθὸν καὶ ἕτερον κέρδοσ τι κακόν. κέρδοσ δέ γε οὐδὲν μᾶλλόν ἐστιν αὐτῶν τὸ ἀγαθὸν ἢ τὸ κακόν· ἦ γάρ; πῶσ με ἐρωτᾷσ; ἐγὼ φράσω. σιτίον ἐστίν τι ἀγαθόν τε καὶ κακόν; ναί.

ἆρ’ οὖν μᾶλλόν τι αὐτῶν ἐστι τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου σιτίον, ἢ ὁμοίωσ τοῦτό γε, σιτία, ἐστὸν ἀμφότερα καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν διαφέρει τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου, κατὰ τὸ σιτίον εἶναι, ἀλλὰ ᾗ τὸ μὲν αὐτῶν ἀγαθόν, τὸ δὲ κακόν; ναί. οὐκοῦν καὶ ποτὸν καὶ τἆλλα πάντα, ὅσα τῶν ὄντων ταὐτὰ ὄντα τὰ μὲν πέπονθεν ἀγαθὰ εἶναι, τὰ δὲ κακά, οὐδὲν ἐκείνῃ γε διαφέρει τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου, ᾗ τὸ αὐτό ἐστιν; ὥσπερ ἄνθρωποσ δήπου ὁ μὲν χρηστόσ ἐστιν, ὁ δὲ πονηρόσ.

ναί. ἀλλ’ ἄνθρωπόσ γε οἶμαι οὐδέτεροσ οὐδετέρου οὔτε μᾶλλον οὔτε ἧττόν ἐστιν, οὔτε ὁ χρηστὸσ τοῦ πονηροῦ οὔτε ὁ πονηρὸσ τοῦ χρηστοῦ. ἀληθῆ λέγεισ. οὐκοῦν οὕτω καὶ περὶ τοῦ κέρδουσ διανοώμεθα, ὡσ κέρδοσ γε ὁμοίωσ ἐστὶ καὶ τὸ πονηρὸν καὶ τὸ χρηστόν; ἀνάγκη. οὐδὲν ἄρα μᾶλλον κερδαίνει ὁ τὸ χρηστὸν κέρδοσ ἔχων ἢ τὸ πονηρόν· οὔκουν μᾶλλόν γε κέρδοσ φαίνεται οὐδέτερον ὄν, ὡσ ὁμολογοῦμεν. ναί.

οὐδετέρῳ γὰρ αὐτῶν οὔτε τὸ μᾶλλον οὔτε τὸ ἧττον πρόσεστιν. οὐ γὰρ δή. τῷ δὴ τοιούτῳ πράγματι πῶσ ἄν τισ μᾶλλον ἢ ἧττον ὁτιοῦν ἂν ποιοῖ ἢ πάσχοι, ᾧ μηδέτερον τούτων προσείη; ἀδύνατον. ἐπειδὴ τοίνυν κέρδη μὲν ὁμοίωσ ἐστὶν ἀμφότερα καὶ κερδαλέα, τουτὶ δὴ δεῖ ἡμᾶσ ἐπισκέψασθαι, διὰ τί ποτε ἀμφότερα αὐτὰ κέρδοσ καλεῖσ, τί ταὐτὸν ἐν ἀμφοτέροισ ὁρῶν; ὥσπερ ἂν εἰ ἃ σύ με ἠρώτασ τὰ νυνδή, διὰ τί ποτε καὶ τὸ ἀγαθὸν σιτίον καὶ τὸ κακὸν σιτίον ὁμοίωσ ἀμφότερα σιτία καλῶ, εἶπον ἄν σοι διότι ἀμφότερα ξηρὰ τροφὴ σώματόσ ἐστιν, διὰ τοῦτο ἔγωγε·

τοῦτο γὰρ εἶναι σιτίον κἂν σύ που ἡμῖν ὁμολογοῖσ. ἦ γάρ; ἔγωγε. καὶ περὶ ποτοῦ οὖν ὁ αὐτὸσ ἂν τρόποσ εἰή τῆσ ἀποκρίσεωσ, ὅτι τῇ τοῦ σώματοσ ὑγρᾷ τροφῇ, ἐάντε χρηστὴ ἐάντε πονηρὰ ᾖ, τοῦτο τὸ ὄνομά ἐστι, ποτόν· καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὡσαύτωσ.

πειρῶ οὖν καὶ σὺ ἐμὲ μιμεῖσθαι οὕτωσ ἀποκρινόμενον. τὸ χρηστὸν κέρδοσ καὶ τὸ πονηρὸν κέρδοσ κέρδοσ φῂσ ἀμφότερον εἶναι τί τὸ αὐτὸ ἐν αὐτοῖσ ὁρῶν, ὅτι δὴ καὶ τοῦτο κέρδοσ ἐστίν; εἰ δ’ αὖ μὴ αὐτὸσ ἔχεισ ἀποκρίνασθαι, ἀλλ’ ἐμοῦ λέγοντοσ σκόπει· ἆρα κέρδοσ λέγεισ πᾶν κτῆμα ὃ ἄν τισ κτήσηται ἢ μηδὲν ἀναλώσασ, ἢ ἔλαττον ἀναλώσασ πλέον λάβῃ; ἔμοιγε δοκῶ τοῦτο καλεῖν κέρδοσ.

φαίνεται, ἐάν γε ἀγαθόν. ἆρα καὶ τὰ τοιάδε λέγεισ, ἐάν τισ ἑστιαθείσ, μηδὲν ἀναλώσασ ἀλλ’ εὐωχηθείσ, νόσον κτήσηται; μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε. Ὑγίειαν δὲ κτησάμενοσ ἀπὸ ἑστιάσεωσ κέρδοσ ἂν κτήσαιτο ἢ ζημίαν; κέρδοσ. οὐκ ἄρα τοῦτό γέ ἐστι κέρδοσ, τὸ ὁτιοῦν κτῆμα κτήσασθαι. οὐ μέντοι. πότερον οὔκ, ἐὰν κακόν; ἢ οὐδ’ ἂν ἀγαθὸν ὁτιοῦν κτήσηται, οὐ κέρδοσ κτήσεται; ἐὰν δὲ κακόν, οὐ ζημίαν κτήσεται;

ἔμοιγε δοκεῖ. ὁρᾷσ οὖν ὡσ πάλιν αὖ περιτρέχεισ εἰσ τὸ αὐτό; τὸ μὲν κέρδοσ ἀγαθὸν φαίνεται, ἡ δὲ ζημία κακόν. ἀπορῶ ἔγωγε ὅτι εἴπω. οὐκ ἀδίκωσ γε σὺ ἀπορῶν. ἔτι γὰρ καὶ τόδε ἀπόκριναι· ἐάν τισ ἔλαττον ἀναλώσασ πλέον κτήσηται, φῂσ κέρδοσ εἶναι; οὔτι κακόν γε λέγω, ἀλλ’ ἐὰν χρυσίον ἢ ἀργύριον ἔλαττον ἀναλώσασ πλέον λάβῃ. καὶ ἐγὼ μέλλω τοῦτο ἐρήσεσθαι.

φέρε γάρ, ἐάν τισ χρυσίου σταθμὸν ἥμισυν ἀναλώσασ διπλάσιον λάβῃ ἀργυρίου, κέρδοσ ἢ ζημίαν εἴληφεν; ζημίαν δήπου, ὦ Σώκρατεσ· ἀντὶ δωδεκαστασίου γὰρ διστάσιον αὐτῷ καθίσταται τὸ χρυσίον. καὶ μὴν πλέον γ’ εἴληφεν· ἢ οὐ πλέον ἐστὶ τὸ διπλάσιον τοῦ ἡμίσεοσ; οὔτι τῇ ἀξίᾳ γε ἀργύριον χρυσίου. δεῖ ἄρα, ὡσ ἐοίκε, τῷ κέρδει τοῦτο προσεῖναι, τὴν ἀξίαν. νῦν γοῦν τὸ μὲν ἀργύριον πλέον ὂν τοῦ χρυσίου οὐ φῂσ ἄξιον εἶναι, τὸ δὲ χρυσίον ἔλαττον ὂν ἄξιον φῂσ εἶναι. σφόδρα·

ἔχει γὰρ οὕτωσ. τὸ μὲν ἄξιον ἄρα κερδαλέον ἐστίν, ἐάντε σμικρὸν ᾖ ἐάντε μέγα, τὸ δὲ ἀνάξιον ἀκερδέσ. ναί. τὸ δὲ ἄξιον λέγεισ ἄξιον εἶναι ἄλλο τι ἢ κεκτῆσθαι; ναί, κεκτῆσθαι. τὸ δὲ ἄξιον αὖ λέγεισ κεκτῆσθαι τὸ ἀνωφελὲσ ἢ τὸ ὠφέλιμον; τὸ ὠφέλιμον δήπου. οὐκοῦν τὸ ὠφέλιμον ἀγαθόν ἐστιν;

ναί. οὐκοῦν, ὦ ἀνδρειότατε πάντων, οὐ τὸ κερδαλέον ἀγαθὸν αὖ πάλιν τρίτον ἢ τέταρτον ἥκει ἡμῖν ὁμολογούμενον; ἐοίκεν. μνημονεύεισ οὖν ὅθεν ἡμῖν οὗτοσ ὁ λόγοσ γέγονεν; οἶμαί γε. εἰ δὲ μή, ἐγώ σε ὑπομνήσω. ἠμφεσβήτησάσ μοι τοὺσ ἀγαθοὺσ μὴ πάντα τὰ κέρδη βούλεσθαι κερδαίνειν, ἀλλὰ τῶν κερδῶν τἀγαθά, τὰ δὲ πονηρὰ μή. ναίχι. οὐκοῦν νῦν πάντα τὰ κέρδη ὁ λόγοσ ἡμᾶσ ἠνάγκακε καὶ σμικρὰ καὶ μεγάλα ὁμολογεῖν ἀγαθὰ εἶναι;

ἠνάγκακε γάρ, ὦ Σώκρατεσ, μᾶλλον ἐμέ γε ἢ πέπεικεν. ἀλλ’ ἴσωσ μετὰ τοῦτο καὶ πείσειεν ἄν· νῦν δ’ οὖν, εἴτε πέπεισαι εἴτε ὁπωσδὴ ἔχεισ, σύμφῃσ γοῦν ἡμῖν πάντα τὰ κέρδη ἀγαθὰ εἶναι, καὶ σμικρὰ καὶ μεγάλα. ὁμολογῶ γὰρ οὖν. τοὺσ δὲ χρηστοὺσ ἀνθρώπουσ βούλεσθαι τἀγαθὰ ὁμολογεῖσ ἅπαντα ἅπαντασ· ἢ οὔ; ὁμολογῶ. ἀλλὰ μὲν δὴ τούσ γε πονηροὺσ αὐτὸσ εἶπεσ ὅτι καὶ σμικρὰ καὶ μεγάλα κέρδη φιλοῦσιν.

εἶπον. οὐκοῦν κατὰ τὸν σὸν λόγον πάντεσ ἄνθρωποι φιλοκερδεῖσ ἂν εἰε͂ν, καὶ οἱ χρηστοὶ καὶ οἱ πονηροί. φαίνεται. οὐκ ἄρα ὀρθῶσ ὀνειδίζει, εἴ τίσ τῳ ὀνειδίζει φιλοκερδεῖ εἶναι· τυγχάνει γὰρ καὶ ὁ ταῦτα ὀνειδίζων αὐτὸσ τοιοῦτοσ ὤν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἱππάρχος

(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἱππάρχος)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION