Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 148:

(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 148:)

τίνα οὖν ποτε λέγεισ τὴν φιλίαν ἢ ὁμόνοιαν περὶ ἧσ δεῖ ἡμᾶσ σοφούσ τε εἶναι καὶ εὐβούλουσ, ἵνα ἀγαθοὶ ἄνδρεσ ὦμεν; οὐ γὰρ δύναμαι μαθεῖν οὔθ’ ἥτισ οὔτ’ ἐν οἷστισιν· τοτὲ μὲν γὰρ ἐν τοῖσ αὐτοῖσ φαίνεται ἐνοῦσα, τοτὲ δ’ οὔ, ὡσ ἐκ τοῦ σοῦ λόγου. ἀλλὰ μὰ τοὺσ θεούσ, ὦ Σώκρατεσ, οὐδ’ αὐτὸσ οἶδ’ ὅτι λέγω, κινδυνεύω δὲ καὶ πάλαι λεληθέναι ἐμαυτὸν αἴσχιστα ἔχων. ἀλλὰ χρὴ θαρρεῖν. εἰ μὲν γὰρ αὐτὸ ᾔσθου πεπονθὼσ πεντηκονταετήσ, χαλεπὸν ἂν ἦν σοι ἐπιμεληθῆναι σαυτοῦ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION