Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 80:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 80:)

Οὐδενόσ, εἴ γε εὑρ́οιτε καὶ εὑρόντεσ ἔχοιτε εἰδέναι ὡσ ἐκεῖνο ἦν τὸ ἀπολωλόσ, ἢ ὅλωσ γνώριμον ὑμῖν εἰή τὸ ἀνάθημα. νῦν δέ, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν οὐ δύο εἰσὶν οἱ παρελθόντεσ ἐσ τὸν νεών, ὡσ ἀναγκαῖον εἶναι τὸν ἕτερον αὐτοῖν τὰ φώρια ἔχειν, ἀλλὰ μάλα πολλοί τινεσ, εἶτα καὶ τὸ ἀπολόμενον αὐτὸ ἄδηλον ὅ τι ποτέ ἐστιν, εἴτε φιάλη τισ ἢ σκύφοσ ἢ στέφανοσ· ὅσοι γοῦν ἱερεῖσ, ἄλλοσ ἄλλο εἶναι λέγουσι καὶ οὐδὲ περὶ τῆσ ὕλησ αὐτῆσ ὁμολογοῦσιν, ἀλλ̓ οἱ μὲν χαλκοῦ, οἱ δὲ ἀργύρου, οἱ δὲ χρυσοῦ, οἱ δὲ κασσιτέρου εἶναι αὐτὸ φάσκουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION